سبلان شابیل تا شابیل زمستانه از شمال شرقی شب مانی قله

بعد از هماهنگیهای که با دوستان انجام شد قرار بر صعودبه سومین قله ایران و سبلان دوست داشتنی در فصل زمستان رو در برنامه صعود قرار دادیم ولی با کمی تفاوت یعنی چالش شب مانی بر قله.
و قرار شد در پنج شنبه و جمعه روز 17و18 بهمن ماه این برنامه رو اجرایی کنیم ولی نقشه های هواشناسی ورود یک سامانه بارشی و کولاکی رو در قله برای روز جمعه پیش بینی میکرد که درگیری ذهنی زیادی بر روی ما گذاشته بود. بالاخره تیم با تمام توان تصمیم به صعود گرفت چهارشنبه ظهر از عجبشیر حرکت کردیم و ساعت 11 شب به شابیل رسیدیم مسیر شابیل خوشبختانه باز بود و توانستیم با سواری تا شابیل بریم. با اجاره یک کانکس در شابیل به امید اینکه سبلان سرافراز پذیرای ما باشد.
ساعتهایمان را روی ساعت 4 صبح کوک کرده و سر را با خیال صعود بر بالش گذاشتیم.
استارت برنامه ساعت 5صبح انجام گرفت و مسیر از کنار تله کابین را انتخاب کردیم هوا سرد بود و با کمی باد و سوز بعد از حدود4:30 ساعت برف کوبی در ساعت 9:30 به پناهگاه حسینیه رسیدیم و با کمی استراحت و صرف غذا در ساعت 10:10 دقیقه شروع به حرکت کردیم
مسیر بعد از پناهگاه مملو از برف بود و برف کوبی سنگین و نفس گیر در ساعت 3 در آخرین شیب قبل از سنگ مهراب با کمی استراحت و بستن یخ شکن و کرامپون چون مسیر کاملا برف سفت بود احتمال سر خوردن زیاد بود دوباره شروع به حرکت کردیم بعد از سنگ مهراب شرایط هوا به طور کامل عوض شد و طبق پیش بینهای هواشناسی انجام شده انتظار همچین هوایی رو داشتیم کولاک و مه شدید دید رو خیلی کم کرده بود و نهایت دید 5 متر بیشتر تمیشد
بالاخره بعد از حدود 11 ساعت پیمایش خود را بر روی دریاچه یخ زده سبلان رساندیم
شرایط خیلی سخت بود سرعت باد بیشتر از 40 کیلومتر بود و کولاک و مه دیدمان را خیلی کم کرده بود و با زحمت زیاد چادرهایمان را برپا کرده و کیسه خواب انداختیم ویه سوپ داغ درشت کرده و بعد از صرف سوپ به داخل کیسه خواب خزیدیم
شب خیلی سختی بود و دمای هوا -37 رو نشون میداد
به طوری که یکی از همنوردانمون دچار لرز شدید شده بود و با کیسه آب گرم تونستم دوباره احیا کنم.
بعد از گذراندن شب سخت صبح چادرهایمان را جمع کردیم و خواستیم به حرکت ادامه بدیم که در همان ابتدای مسیر به خاطر وجود کولاک شدید از مسیر خارج شده بودیم که زود متوجه شدیم داریم مسیر اشتباه رو طی میکنیم. خوشبختانه با داشتن جی پی اس این مشکل رو پشت سر گذاشته و در مسیر درست قرار گرفتیم وتا سنگ مهراب با اعتماد به جی پی اس حرکت کردیم وقتی سنگ مهراب رو دیدیم تیم روحیه دوباره گرفت البته وقتی میگم دیدیم تا 5 متری سنگ مهراب اصلا قابل مشاهده نبود و بعد از اون هم با اتکا به ترک مسیر تونستیم تا ارتفاع 4300 مترارتفاع کم کنیم بعد از اون ارتفاع از شدت مه و باد کاسته شد و دید ما بیشتر شد
بالاخره در ساعت 12 ظهر روز 18م برنامه به سلامتی در شابیل پایان یافت.
تعداد نفرات 4 نفر
منوچهر کامرانی
رضا ضایفر
بهروز پورمحمد
نادر تسلیمی