نئور سوباتان تالش - روز چهارم سفر سبلان تا البرز مرکزی

صبح در شئورابیل از خواب بیدار شدیم . امین دوست اردبیلی مان هماهنگی ماشین ها را برای انتقال ما به نئور انجام داده بود . ساعت 7 ماشین ها رسیدند و تا آنها برسند ما دوچرخه ها را بار نیسان کرده بودیم . تا نئور راه زیادی نیست . در مسیر اردبیل به خلخال سه راه دلیلو را به سمت چپ پیچیدیم و در مسیر پیچ در پیچ و کوهستانی نئور راه را ادامه دادیم . از اردبیل تا نئور حدود 45 کیلومتر است و ماشین ها 35 تومن گرفتند . قیمتشان به نظر خیلی خوب بود . تا خود دریاچه مسیر آسفالت است . از سربالایی های آخر قبل از نئور که می گذشتیم یادم افتاد سه سال قبل شب این مسیر را با گروه کوهنوردی خلخال با اتوبوس می آمدیم که دچار حادثه شدیم . اتوبوس نتوانست دنده بدهد و در سربالایی عقب هقب برگشت و سرکت گرفت و با کوه برخورد کرد . تلفات نداشت ولی ترسناک بود . یادم نمی رود که آن شب پر ستاره ترین شبی بود که تا بحال دیده ام .
صبحانه را نئور خوردیم و راهی شدیم . گل های زرد هنوز آنچنان که باید اطراف دریاچه را پر نکرده اند . هوا هنوز سرد است و تا اوج گل ها شاید دو هفته دیگر زمان لازم باشد . از کنار دریاچه مسیر خاکی را بالا رفتیم . باید گردنه را رد می کردیم و در سرازیری به سمت سوباتان راهی می شدیم . هوا خوب بود . مسیری که آماده کرده بودم بعضی جاها خطا داشت . اینجا هم مثل سبلان راه زیاد بود و به نظر می آمد هر یک از آنها ما را به گوشه ای از ییلاقات تالش خواهد رساند . ولی راه اصلی را ادامه دادیم . از اوج دریا پیدا بود . مهمانانمان خیلی خوششان آمده بود . به سمت سوباتان که سرازیر شدیم جشنواره گل ها شروع شد . گل ها از همه رنگ و بیشتر سفید . اینجا هم هنوز امپراطوری گل های شقایق شروع نشده ولی گل های ریز سفید که در میانشان هر از چندگاهی آبی و بنفش و قرمز هم هست را همه جا می شود دید . گل های زرد هم هستند . بیشتر جاهایی که آبگیر ترند . میان دره ها یا اطراف چاله ها .
اولین بقایای کلبه های عشایری تالش را زیر دیواره ای از برف می بینیم. اگر چه زمین ها کامل سبز اند ولی دیوار به دیوار سبزه ها ، دیواره های بر فی بزرگ هنوز باقی اند . .ضخامت برف ها هم چشمگیر است . شاید بیش از 2-3 متر . کمتر از آنی است که در مسیر مهربان دیدیم ولی باز قابل توجه است .
به تدریج هوا گرم تر می شود و گل ها بیشتر . مسیر قبل از رسیدن به خود روستای سوباتان ، سرازیری شدیدی دارد و جاده شنی است . با احتیاط زیاد رد می کنیم و به سوباتان می رسیم . برنامه مان بازدی از آبشار ورزان است . هوا داغ است و ابرها کم کم نزدیک می شوند . آبشار ورزان از خود روستای سوباتان فاصله زیادی ندارد . 3-4 کیلومتر مسیری که خیلی ارتفاع نمی گیرد . به سمت ورزان راهی می شویم . صحنه ها عالی اند . چک ها سریع تر اند . به آبشار که می رسم آنها در حال برگشت اند و با عجله . می گویند باران دارد شروع می شود . تا ما نگاهی به آبشار بیندازیم باران شدیدی شروع شد . تلاشمان برای برگشت زیر بارش شدید باران جو.اب نداد . فکر می کنم آنها به ده رسیده بودند ولی من و امیر زیر شیروانی یکی از کلبه ها منتظر بند آمدن باران شدیم . باران که آرامتر شد راه افتادیم و آنها را در ده دیدیم . باران همچنان می بارید . ولی ماندن به صلاح نبود. تصمیمان به رفتن بود . تا تالش می بایست می رفتیم . از سوباتان که بیرون آمدیم باران دوباره شدت گرفت . وسط راه آب با عمق بیشتر از 20 سانت در جریان بود . راه گود بود و از هر طرف آب باران وارد راه می شد . پوشش های ضد باران هم کارساز نبود . خیس خیس خیس شده بودیم . به سرعت ارتفاع کم کردیم و با گذر از دشت های زیبای سوباتان وارد جنگل های تالش شدیم . به اول آسفالت که رسیدیم باران تمام شد و هوا خوب . مسیرمان را تا تالش ادامه دادیم و در خانه معلم تالش مستقر شدیم .
پ.ن:
1- قصد داشتیم از شکر دشت هم رد شویم . شرایط بد جوی این امکان را از ما گرفت .
2- سوباتان اگرچه زیبا بود ولی هنوز با دوران اوجش فاصله داشت . شاید دو سه هفته زمان نیاز باشد . امسال سال سردی بوده است .
3- در جوامع دوچرخه سواری به دلیل پیامی که در خصوص دزدی دوچرخه در سوباتان داده بودند ، خیلی وجهه جالبی از مردم این منطقه ندارند . صحت آن مطلب را نم یدانم و با مردم این منطقه هم خیلی در ارتباط نبوده ام. در پاسخ دوستانی که در این مورد از من پرسیده اند واقعا پاسخ مشخصی ندارم. ولی خودم سعی کردم در این مورد جانب احتیاط را رعایت کنم .
4- تالش شهر جالبی بود برای اقامت . دو شب آنجا بودیم و خاطرات خوبی از شهر و مردمش داشتیم .
5- بعضی دوستان گفته اند مسیر را دو روزه هم می شود رفت . قاعدتا مسیری که یک روزه می شود رفت دو روزه هم می شود . می توانید شب را در سوباتان یا روستاهای دیگر آن منطقه بمانید و یا در طبیعت کمپ بزنید . البته اواسط خرداد بهتر است.