Chateau de Allégre

Château d'Allègre
In de middeleeuwen was het leven in de streek georganiseerd rond het Château d'Allègre. In eerste instantie was er alleen een versterkte toren gebouwd op de heuvel om de bewoners van de nabije omgeving bescherming te bieden. Deze versterking werd waarschijnlijk gebouwd door de familie Allègre. In 1163 duikt het kasteel voor het eerst op in de annalen. Toen was het complex al uitgebreid en een voorbeeld van co-heerschappij. In het kasteel, ook wel 'stad van de ridders' genoemd, woonden meerdere gezinnen samen onder auspiciën van een dominante heer. Ze deelden de rechten en plichten. Er zijn in totaal resten van 12 torens en woningen gevonden op het complex.
Het is onbekend waar de familienaam Allègre, waar het kasteel en de gemeente naar zijn genoemd, vandaan komt. Af en toe komt de naam voor in geschriften, maar de herkomst is nog steeds onduidelijk. Wel is bekend dat in de late 14e eeuw ene Bernard Allègre prior was van het klooster in Goudargues. Daarna verdwijnt de familienaam uit de boeken, alleen de naam Allègre blijft nog bestaan voor het kasteel.
Het kasteel is een groot complex gebouwd op een oppervlakte van een halve hectare en staat op een hoogte van 275 meter. Vanaf dit punt hebt u een geweldig uitzicht over de omgeving, de Cevennen en Mont Bouquet.
Toen in 1337 de oorlog tussen Frankrijk en Engeland uitbrak, die 100 jaar zou duren, versterkte men het kasteel van Allègre door de torens en woningen met elkaar te verbinden met muren. Toen veranderde 'de stad van de ridders' in een castrum. Waar men voorheen moeite had gedaan om op de meest fraaie manier te bouwen, werden nu in korte tijd verdedigingsmuren uit de grond gestampt. Tijdens de opstand van de Tuchins, boeren uit de regio, werd het kasteel eind 14e eeuw verwoest. Enkele heren hebben later hun woningen wel herbouwd, maar men verlangde toch meer comfort en verhuisde naar de valleien. Sinds die tijd raakte het castrum totaal in verval en rest alleen de ruïne van het kasteel. De nog bruikbare gebouwen werden door boeren gebruikt als schuren of stallen. Omdat het dorp zich verder uitbreidde, werden op de middeleeuwse fundamenten her en der nieuwe huizen gebouwd. In 1780 werden de resten van de toren bij de noordelijke toegangspoort gekocht door Jean Loubier uit het gehucht Boisson. Hij bouwde op de fundamenten een woonhuis, waar de familie tot 1910 woonde. Toen Simon Loubier, de laatste van de familie, overleed, was het castrum voorgoed verlaten. In de laatste 100 jaar is er weinig veranderd aan de ruïne van het castrum. Alleen de vegetatie heeft natuurlijk delen van het complex en de omgeving flink overwoekerd.
©Bron: Ceze.fr