ACT2-Pascal

Fort 3

Er werd in 1859 aangevangen met de bouw en het werd voltooid in 1864. Het was het eerste fort van de tweede zuidelijke gordel dat werd gebouwd. Daarom wijkt het ontwerp af van de later gebouwde forten. Bijzonder is de escarpgalerij met schietgaten en kanonopeningen voor extra grachtverdediging. Het hoofdfrontgebouw en de toegangen tot de halve caponnières verschillen van de andere forten en er zijn meer kazernegebouwen aanwezig. Ook het ontwerp van de toegang naar het reduit, geflankeerd door torentjes maken het fort uniek.
In 2003 werden het hoofdfront met caponnière, de halve zijcaponnières, de gracht voor het hoofdfront en het buitenglacis beschermd als monument. Het grootste gedeelte is nu groengebied met o.a. wandelpaden, een speeltuin en een speelbos. Fort 3 is geselecteerd als Habitatrichtlijngebied. Dit fort is het belangrijkste Brialmontfort voor de overwintering van vleermuizen. Het fort ligt aan het verlengde van de startbaan van de luchthaven van Deurne.

Auteur:

Ertbrugge en Zwarte Arend

Dit deel van het landschap is ontstaan uit enkele kasteeldomeinen: Ertbrugge en Zwarte Arend. De beide kastelen zijn nog bewaard gebleven, maar hun domeinen zijn aanzienlijk veranderd. Ertbrugge is het oudste en dateert uit de 14e eeuw, toen nog een hoeve. Het huidige classicistische kasteel werd rond 1800 opgetrokken. Van het kasteel Zwarte Arend zijn de landgoederen grotendeels verkaveld en ingekapseld in het woonweefsel. Het domein van Ertbrugge is ecologisch belangrijk omdat het een uitgebreide voorjaarsflora zoals bosanemoon bevat. U vindt er ook andere typische soorten van eiken-elzenbossen: muskuskruid en aalbes. Dit heeft mogelijk te maken met de aanwezigheid van leem in de bodem en met de ouderdom van het bos.

Auteur:

Kasteel van 's-Gravenwezel

Het kasteel van 's-Gravenwezel heeft een dubbele omwalling en stamt uit de 13e eeuw. Het was de residentie van de Graven de Woutere. Hierdoor kreeg de oorspronkelijke gemeentenaam Wesel of Wesele, de toevoeging 's Graven. In de 14e eeuw werden twee imposante ronde hoektorens bijgebouwd, waarvan er één bewaard bleef. Zowel de oost- als noordgevel zijn opgetrokken in gotische stijl. Het poortgebouw werd in de barokperiode toegevoegd. Kort daarna werd het kasteel grondig herbouwd van een "waterburcht" naar een voor die tijd modern residentie-kasteel, onder leiding van architect Jan Pieter van Baurscheidt de Jonge. Het kasteel ligt te midden van een 21 ha groot park.

Auteur:

park De Mik

In het park De Mik van Maria Ter Heide is een sprookjespad uitgezet met verhalen voor de kleuters. Voor de ouderen is er het arboretum van 40 ha. dat aan een vijver gelegen is en enkele zeer zeldzame bomensoorten heeft. Park De Mik is ongeveer 35 ha groot. Het park vormt een deel van het domein Mikhof, rond 1785 aangelegd midden in de Brasschaetse heye'. Tijdens de Franse overheersing aan het einde van de 18e eeuw vluchtte de eigenaar naar Amerika, om enkele jaren later terug te keren met in zijn bagage zaden en loten van verschillende exotische boomsoorten. Later werd het park heringericht in romantische Engelse stijl, met een grote vijver en een geheimzinnige poorttoren.

Auteur:

Fort van Brasschaat

Het fort maakte deel uit van de buitenste gordel van de stelling van Antwerpen. Tijdens WOI dienden er ongeveer 330 manschappen op het fort. Het fort heeft nooit als actief verdedigingswerk dienst gedaan. In de jaren 70 van de vorige eeuw heeft de genie van het Belgische leger geprobeerd het fort op te blazen. Dat bleek een iets te grote klus, een gedeelte ligt er nu troosteloos bij. Het fort is nog steeds een militair domein en niet toegankelijk. Sinds kort is het geheel verlaten en vinden vleermuizen er hun thuis.

Fort van Ertbrand

De beslissing tot bouwen werd genomen op 30 maart 1906 door de regering De Smet de Naeyer. Op 14 februari 1907 werd het onteigeningsplan goedgekeurd. Het is een fort van tweede orde met samengevoegde caponnières, hetzelfde type als het fort van Breendonk. De totale oppervlakte beslaat 17 hectare en werd opgericht door de firma Bolsee uit Antwerpen. Voor de bouw werd er een speciaal ontsluitingsspoor van Stabroek naar Putte aangelegd voor de aanvoer van bouwmaterialen vanuit de haven van Lillo.
Het is gebouwd uit ongewapend beton met koepels bovenop en langs de flanken van het fort voor de hoofdbewapening. Het zwaarste geschut van die tijd, de Franse 27cm mortier, werd als voorbeeld gebruikt om de dikte van de muren en gewelven te berekenen. De Duitsers kwamen in 1914 met de 305mm Schwerer Küstenmörser 09, de 305mm Motormörser en de 420mm Kurze-Marine-Kanone 14 'M gerät'. Bij inslag van dit soort wapens werd het gewelf deels tot volledig vernietigd.

Auteur:

De Zoom

De Zoom is een voormalige turfvaart in de Nederlandse provincie Noord-Brabant, nabij Bergen op Zoom. Tegenwoordig is De Zoom alleen nog van belang voor de waterhuishouding en als ecologische verbindingszone.

De Zoom is 13,5 kilometer lang en ontspringt in België als Oude Moervaart aan de noordkant van de Kalmthoutse Heide, in het veengebied De Nol, en stroomt als Spillebeek ten westen van Essen naar de Nederlandse grens. In Nederland stroomt zij als De Zoom langs Wouwse Plantage en mondt uit in de Theodorushaven in Bergen op Zoom.

Op 17 september 1529 werd tijdens een overleg van Jan III van Glymes met nijverheidslieden besloten de Moervaart uit te breiden naar Essen onder de belofte dat deze turf zou afnemen. Vijfhonderd mannen werden ingezet voor de werkzaamheden. De loop rondom de stad werd in 1530 verlegd naar de noordelijke gracht (Noordvest) en het havenkanaal waar een anthoofd werd aangelegd. De werkzaamheden aan de vaart duurde tot 1580.

Waterlinie

In de periode 1583-1610 verviel de functie als turfvaart omdat de vervening stil lag door oorlogshandelingen in de omgeving. De Zoom kreeg vervolgens een belangrijke functie in de West-Brabantse waterlinie (voltooid in 1628). Deze verdedigde de omgeving van Bergen op Zoom door inundatie.

Molen van Aerden

De Molen van Aerden is een windmolen van het type beltmolen. De molen bevindt zich in het Noord-Brabantse Nispen .
De molen is gebouwd in 1850 en werd gebruikt als korenmolen. Opdrachtgever voor de bouw was Johannes van de Wijgert, die de molen vier jaar later verkocht aan Johannes Aerden uit Wouw. Om minder afhankelijk te zijn van de wind werd in 1883 een stoommachine geplaatst en in 1903 een petroleummotor. In 1918 kreeg de molen aansluiting op het elektriciteitsnet. Toch werd ook op de wind gemalen: in 1936 installeerde molenmaker M. van Riet zijn systeem van zelfzwichting, het van Riet-systeem, op beide roeden.

Auteur:

Natuurgebied PANNENHOEF

Het landgoed de Pannenhoef is circa 650 hectare groot. Eeuwenlang bestond het gebied uit heide en vennen. In het begin van de 15e eeuw werd het veen afgegraven dat zich in de laagste delen had gevormd. Nadat het veen tot op de zandige bodem was afgegraven werd het gebied weer enkele eeuwen aan zijn lot overgelaten. Vanaf 1800 werden de onafzienbare heidevelden geleidelijk ontgonnen tot cultuurland en dennebos. Van 1900 tot 1940 werd er nog sneller ontgonnen in het kader van de werkverschaffing. Het gebied werd ontwaterd door het verdiepen en verbreden van de Bijloop. Brabants Landschap kocht het gebied in 1970 toen was er nog maar 100 ha woeste grond overgebleven. Langzaam is het gebied omgevormd tot wat het nu is. Door het gebied stromen de Turfvaart en de Bijloop welke op sommige plaatsen nagenoeg naast elkaar liggen. De Turfvaart is speciaal gegraven om de turf af te voeren naar Breda.

Landgoed de pannenhoef

Vanaf 1800 werden de onafzienbare heidevelden geleidelijk ontgonnen tot cultuurland en bos. Van 1900 tot 1940 verhevigde de ontginningsintensiteit. In het kader van de werkverschaffing werden de vennen en overige lage delen dichtgegooid met zand van hoge koppen Door het verbreden en verdiepen van het beekje de Bijloop werd het gebied ontwaterd. Toen Brabants landschap het landgoed in 1970 kon verwerven, was nog maar circa 100 ha woeste grond over. Door geleidelijk aan landbouwgronden uit de pacht te nemen, konden wij vanaf 1995 verscheidene verdwenen vennen opnieuw uitgraven, zoals de Lokker, de Flesch en de Bak. Vele zeldzame planten keerden weer uit de ondergrondse zaadbank: blauwe knoop, teer guichelheil, moerashertshooi en pilvaren zijn slechts enkele voorbeelden. Met name de Lokker is een waar vogelparadijs met onder andere waterral, roodborsttapuit en kleine plevier.

Auteur:

Monument Vloeiweide

Op landgoed “De Vloeiweide” in Rijsbergen wordt op de eerste zondag van oktober het drama herdacht dat zich daar op 4 oktober 1944 heeft afgespeeld. Indertijd stond daar, op een afgelegen plek in het bos, de woning van boswachter Neefs. Het verzet had daar een radiopost ondergebracht. Duitse soldaten en Nederlandse SSKK-leden hebben deze post overvallen. Bij de laffe overval op de boswachterswoning werden negen mensen gedood: mevrouw Neefs en drie van haar kinderen plus vijf verzetstrijders. Acht andere verzetstrijders werden de volgende dag op de Galderse schietheide gefusilleerd. De herdenking op de Vloeiweide, waaraan leerlingen van de groepen zeven en acht deelnemen, begint ieder jaar met een stille tocht naar het oorlogsmonument. Dit monument, dat op de plaats staat waar vroeger de boswachterswoning stond, is door de St. Bavoschool geadopteerd. Ook op de Galderse schietheide is een monument geplaatst. (Tekst overgenomen van de website van de St. Bavoschool – Rijsbergen).

Auteur:

IJzermolenvaart

De IJzermolen van Rijsbergen was een watermolen op de Turfvaart, nabij de huidige Vloeiweide te Rijsbergen. De molen werd gebouwd in 1763 voor Johan Frederik Hoffman, die koopman was te Rotterdam. Zij fungeerde als ijzermolen en dreef de hamers een ijzerpletterij aan. De familie Hoffman bleef vele jaren eigenaar, hoewel de molen in 1821 tijdelijk werd stilgezet. In 1844 werd de ijzerpletterij om bedrijfseconomische redenen gestaakt. In 1852 werd de molen verkocht aan Hermanus van der Steenstraten. Dit was een oliemolenaar en ook de IJzermolen van Rijsbergen werd in 1855 omgebouwd tot oliemolen. In 1856 werd het bedrijf echter al gestaakt. De molen werd in hetzelfde jaar nog verkocht en gesloopt.

Auteur:

Chaamse Bossen

De Chaamse Bossen liggen tussen de weg Gilze-Chaam en het dorp Alphen. Het gebied meet 1.324 ha en is eigendom van Staatsbosbeheer.
Ooit bestond het gebied uit zandverstuivingen en natte heide met verschillende vennen. Veel van deze heideterreinen zijn tussen 1900 en 1934 ontgonnen en bebost met voornamelijk grove den. Het gebied werd ontwaterd en te natte plekken werden omgezet in grasland. Hieraan heeft het bos zijn verrassende afwisseling te danken. De plantengroei van het gebied is echter arm en bestaat, vooral langs de paden, uit heischrale vegetatie.

Auteur:

Riels Hoefke

Het Riels Hoefke is een natuurgebied tussen Alphen en Riel. Het is eigendom van de Stichting Brabants Landschap.
Het gebied was oorspronkelijk een stuifzandgebied dat later bebost werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het door de bezetter in gebruik als een schijnvliegveld , om daarmee de vliegbasis Gilze-Rijen af te schermen. Aldus zijn er ook een aantal brandbommen op het terrein terechtgekomen waarvan enkele bomkraters nog getuigen. Ook is er nog een kleine betonnen bunker die aan het toenmalig gebruik herinnert.

Auteur:

Nieuwkerk

Deze gemijterde heilige bewaakt al sinds jaar en dag het kruispunt aan de Nederlands-Belgische grens bij Nieuwkerk. De naam Nieuwkerk komt van "de nyeuwe kerck van dije van Tilborch" ofwel de grenskerk van de Tilburgers. Na de reformatie gingen de Tilburgers hier - net over de grens - ter kerke omdat de Staatsen de kerk van Tilburg aan de Hervormde Gemeente hadden overgedragen en de openbare beoefening van de rooms-katholieke eredienst verboden. De bebouwing breidde zich daarna uit met onder meer een huis annex herberg tot "gerieff ende gebruijck van de heer pastoirs ende capellaenen van Tilborch". Dit was het Wit Huis. Sinds de 13e eeuw was het grondbezit in handen van de Abdij van Tongerlo, maar dat veranderde in 1796, toen de abdij werd opgeheven. In 1804 werden de goederen van de abdij in beslag genomen. In 1809 werden ze keizerlijk domein en in 1814 Rijksdomein, waarna het weer in particuliere handen kwam. Begin 20e eeuw werden nabij het kruispunt een klooster gebouwd en het Hotel "De Golf", een uitspanning met doolhof en speeltuin. Het hotel werd verwoest in oktober 1944, toen Goirle bevrijd werd. Het klooster is tegenwoordig een hotel annex conferentieoord.

Auteur:

Nieuwkerk

Sommige straten hebben geen namen, waardoor de bewoners simpelweg op 'nieuwkerk x' wonen, in plaats van een straat. Nieuwkerk dankt zijn bestaan aan een grenskerk die in 1652 werd gebouwd ten behoeve van de parochie van Goirle.
Tijdens de retorsieperiode vormde Nieuwkerk een vooruitgeschoven Spaanse enclave in het door de Staatsen bezette gebied. Nadat in 1638 de Goirlese pastoor gedwongen werd te vluchten, werd in 1639 een grenskerk gebouwd. De Tilburgers bouwden hun grenskerk in 1652. De streek, tot dan toe Steenvoirt genoemd, kreeg nu de naam: Nieuwkerk.

Auteur:

Poppel

Poppel is een dorp/deelgemeente van de gemeente Ravels. Het heeft 3750 inwoners (einde 2005) en het dorp grenst aan Nederland. Een groot deel van de bevolking van Poppel bestaat uit immigranten uit Nederland.

Er staat een kerk met een toren uit de 16e eeuw. Poppel was vroeger een zelfstandige gemeente, dat bij de gemeente Ravels is gevoegd. Aan deze zelfstandigheid herinnert nog het monumentale voormalige gemeentehuis uit 1908.

Tot de voormalige gemeente behoorde ook het gehucht Nieuwkerk, dat in de bossen aan de grens met Nederland is gelegen en dat zijn bestaan dankt aan een grenskerk die daar in 1652 werd gebouwd ten behoeve van de parochie van Goirle.
Meer informatie op Wikipedia

Auteur:

Reusel

Zij ontspringt ten zuidwesten van het dorp Reusel, op het hoger gelegen Massief van Brabant, en stroomt door het Landgoed de Utrecht en vervolgens langs Baarschot en Diessen onder het Wilhelminakanaal door naar Moergestel, waarna zij net ten zuiden van Oisterwijk overgaat in de Achterste Stroom. Beken die in de Reusel uitmonden zijn de Belevensche Loop, Hoevensche Loopje, Rouwenbochtloop, Raamloop en het Spruitenstroompje .

De Reusel heeft de functie van waternatuur en viswater. Aangezien de beek tegenwoordig weinig meer is dan een rechtgetrokken afvoerkanaal, wordt niet altijd aan deze functies voldaan. Desondanks behoort de Reusel van de Langvoortse brug tussen Lage Mierde en Hulsel tot aan het Wilhelminakanaal tot het Natura 2000 gebied Kempenland-West, wegens het voorkomen van de beschermde drijvende waterweegbree en de eveneens beschermde kleine modderkruiper.
Het dal van de Reusel op Landgoed de Utrecht is door de provincie Noord-Brabant als aardkundig monument aangewezen.

Auteur:

Steen der 7 Heerlijkheden

Het Postelvaartje werd eigenlijk gegraven om akkers te irrigeren. De 'obelisk' die hier staat is een oude grenssteen. Hij markeerde destijds het punt waarop maar liefst 7 heerlijkheden samen kwamen: Bergeijk, Luykgestel, Mol, Balen, Lommel, Dessel en Postel. Vermoedelijk werd hij geplaatst begin 17de eeuw. Vanaf 1843 verloor hij zijn functie, toen het nieuwe België er 122 hectaren bij kreeg. De steen verdween onder de grond maar werd opnieuw opgegraven om de site opnieuw in te richten in 1981.

Auteur:

Steen der Zeven Heerlijkheden

De Steen der Zeven Heerlijkheden is een grenssteen uit 1648 die zich op de grens van de gemeenten Lommel, Mol, Dessel en Balen bevindt, een honderdtal meter ten noorden van de buurtschap Blauwe Kei. Ze werd al vermeld in 1331 als Paal van Schoongors.
Deze grenssteen vormde vroeger een drielandenpunt, want hier kwamen de Republiek der Verenigde Nederlanden, met de heerlijkheden Bergeijk, Lommel, de Spaanse Nederlanden met Mol, Postel, Dessel en Balen, en het Prinsbisdom Luik met Luyksgestel, bij elkaar.

Auteur:

Jeugdkamp De Maat

Jeugdkamp De Maat ligt in het uitgestrekte groen op de weg naar Postel. Jaarlijks vinden jeugdverenigingen van over het ganse land hier hun tijdelijke intrek. 2014 was een recordjaar met maar liefst 12 605 overnachtingen. De gerenoveerde bijgebouwen van een verdwenen kasteel en het aangrenzend park geven het jeugdkamp een uniek karakter. Contactgegevens: De Maat 4 - Postel 014 33 05 30 jeugddienst@gemeentemol.be

Auteur:

Sas 4 Toren

Deze plek werd geselecteerd als één van de 15 meest duizelingwekkende uitzichten van Vlaanderen door De Morgen. Vanop de Sas4-toren zie je de drie kanalen Bocholt-Herentals, Dessel-Schoten en Dessel-Kwaadmechelen, een unicum in Europa. In 2007 besliten de Desselaars op dit kanalenkruispunt een 37 meter hoge uitkijktoren te plaatsen. Daar staat er je een tocht van meer dan 217 treden te wachten. Toch is deze beklimming zeker en vast de moeite. Je ziet niet enkel de kanalen, maar ook de zandwinningexploitatie en de tientallen immense plassen, zoals het Zilvermeer, die hier de afgelopen honderd jaar door ontstonden. Deze meren werden na het wegzuigen van het witte zand omgetoverd in recreatiewaters of natuurgebieden.

Auteur:

Keeses Molen

Keeses Molen staat op een uitloper van de Kempense Heuvelrug, de Kabouterberg genaamd, aan de Geelse Baan in Kasterlee. Het is een maalvaardige, typisch Kempense standerdmolen met een open voet. De molen werd gebouwd rond 1650, en stond toen op de Dam in Antwerpen. Van daar werd hij in 1853-'54 verplaatst naar het gehucht Lo in Heist-op-den-Berg, en in 1922 naar "de Heesbergen" langs de Retiebaan in Kasterlee, ter vervanging van een omgewaaide molen. Keeses Molen dankt zijn naam aan één van de laatste eigenaars, Cornelius Van Laer. Hij is twee keer tot monument verklaard, op 18 oktober 1943 en op 27 september 1954. De windvang is slecht omdat het dennenbos op de duin te hoog is geworden.

Voordat de molen naar de Kabouterberg werd verhuisd, had hij een gesloten voet en houten borstroeden. De voet werd gewijzigd in een open voet eer de molen werd ingedraaid op 13 juni 1954. Een belangrijke impuls in verband met de verhuizing kwam van de Koninklijke Vereniging voor Natuur en Stedenschoon.


Auteur:

Het Zwart Water

natuurgebied
Het Zwart Water is een geklasseerd landschap met zowel moeras- en oevervegetatie als dennenbos. Het reservaat heeft een weelderige plantengroei. Zo kan men hier wateraardbei, zompzegge, gagel, dopheide, waterlelie , breedbladige wespenorchis en zelfs veenbes, muizenoor en heidekartelblad terugvinden.
Het reservaat is ook een belangrijke broedplaats voor vogels. We kunnen er dodaars, kuifmees, wintertaling, slobeend en rietgors aantreffen.

Auteur:

Zwart Water

Zwart Water in Lichtaart Steekkaart Gemeente......................... Lichtaart Waar te vinden ?.............. Tussen Lichtaart en Herentals aan de rechterkant van de N123, ten noorden van de Snepkensvijver Oppervlakte...................... 13 ha Beheerder......................... Aminal, afd. Natuur Toegankelijkheid............... niet vrij toegankelijk, maar er zijn uitkijkposten voorzien voor de observatie van broed- en trekvogels Beschrijving Het Zwart Water is een geklasseerd landschap met zowel moeras- en oevervegetatie als dennenbos. Het reservaat heeft een weelderige plantengroei. Zo kan men hier wateraardbei, zompzegge, gagel, dopheide, waterlelie , breedbladige wespenorchis en zelfs veenbes, muizenoor en heidekartelblad terugvinden. Het reservaat is ook een belangrijke broedplaats voor vogels. We kunnen er dodaars, kuifmees, wintertaling, slobeend en rietgors aantreffen.

Auteur: