Ballıkayalar Tabiat Parkı ( 2021 03 )

Vadi girişine geldiğimiz de artık gün aydınlanıyor. Aracın önü sıra kaçan şaşkın bir sülünle merhabalaşıyoruz önce. Sonra buradaki tesislere ait köpekler katılıyor kervana. Yukarıdaki tesiste görev yapan gencin yönlendirmesiyle hızla aracı park edip makineler elimizde kendimizi dışarı atıyoruz. Saat 07:15

Son yağışlarla yükünü tutan dere her zaman olduğundan daha kuvvetli akıyor, suyun rengi de oldukça bulanık. Vadi başlangıcında, dere üzerindeki küçük gölcükse bu sabah oldukça ıssız. Ne Su tavukları var ortada ne de Gri balıkçıl hatta son zamanlarda varlığına alışmış olduğumuz Büyük akbalıkçıl. Onların yerine hızlı kanat çırpışlarıyla iç taraftaki kayalara doğru uçan bir Gök doğan var bugün.

Derenin karşısında, altından geçtiğimiz yamacı kaplayan ağaç ve çalıların arasında uçuşan küçük ötücülerin eşliğinde yürümeye başlıyoruz. Başlangıç güzergahımız karşı tarafa tek geçit olan ahşap köprünün üzerinden aşıp, çınarların altı sıra suyun akışını takip etmek. Bu bölümde ilk gözümüze çarpan türler Büyük baştankara, Kızılgerdan, Uzunkuyruklu baştankara ve karatavuk. Onlara önümüz sıra kaçışan Öterardıçları ve uzaktan kahkahası gelen Yeşilağaçkakanı da ekleyebiliriz. Dere kenarından ayrılmadan önce bize son gözükense sağımızdaki çayırdan havalanan bir Şahin oluyor.

Bembeyaz çiçekler açmış Çakal eriklerinin yanından tam bir U dönüşü yapıp kuzeye yöneliyoruz. Takip ettiğimiz geniş patika çamlarla kaplı küçük bir vadiye uzanıyor. Bizim alana girişimizse başta Alakargalar olmak üzere muhtemelen civardaki hiçbir tür tarafından hoş karşılanmıyor. Başta yaşadıkları küçük bir kargaşanın ardından ağaçların arasında yavaş yavaş gözden kayboluyorlar. Bu kısa süre zarfında dürbünün ucundan bölgelerinde istemedikleri bir şahini taciz eden bir çift saksağanı ve göğsünü kaplayan göz alıcı yeşiliyle bir Karabaşlı isketeyi seçebiliyorum.

Ekinlerin bir karış boy verdiği yemyeşil tarlayı geride bırakıp ağaçların arasında kıvrılan patikayı takip ediyoruz. Ormanın sessizliğini önümüz sıra kaçışan karatavukların yaygaracı çığlıkları bozuyor. Yeni yeni başını kaldıran mor renkli yaban menekşeleri ve onlardan daha açık, hatta koyu pembeye çalan çuha çiçekleri süslüyor bu yolu. Arada çıktığımız küçük çayırlarsa henüz çiçeklenmemiş orkidelerle dolu. Bu bölümde sahne alan kuşlarsa Bahçe çintesi ve susmak bilmeyen çıvgınlar.

İlerlemeye devam ediyoruz. Geçtiğimiz yıllarda astığım ahşap yuvaların birinde yeni kiracılar var. Bir çift sevimli Mavi baştankara bunlar. Muhtemelen önümüzdeki günlere hazırlık amacıyla harıl harıl çalışıyorlar. Rahatsız olmamaları için oyalanmadan devam ediyoruz.

Yaban elmasının adını verdiği çayırı da geçtikten sonra köy yolunun kenarından, bu sefer geldiğimiz yöne doğru ama başka bir güzergahtan dönüş başlıyor . Öncesinde buralarda hakimiyeti ele alan ve Dağ lalesi olarak da bilinen Anemonlar var ilgi alanımızda.

Çamların arasından uzanan, çamura durmuş toprak yolu takip edip, terkedilmiş üzüm bağlarını arkamızda bırakarak tekrar en başta yanından geçtiğimiz ekili alana varıyoruz. Batımızda kalan, ağaçların çevrelediği küçük gölcük ve onu mesken tutmuş Öter ardıçlar var sırada. Biz oradayken sayıları onlarla ifade edilen Ak kuyruksallayanlar geliyor ve önümüz sıra tüm çayıra yayılıyorlar. Bu kadar kalabalık olmalarının sebebi bahar göçü olmalı. Onları böyle kalabalık görmenin sevinci bitmeden daha tepemizde uçuşan Ev kırlangıçları şaşırtıyor bizi. Havalar soğuk biraz belki ama bu baharın tüm coşkusuyla yaklaştığına işaret ediyor…