Red square of Moscow : Basil cathedral, Kremlin, Lenin's mausoleum (Mummy body) ( day 1 ) میدان سرخ مسکو

Metro : teatralnaya نزدیکترین ایستگاه مترو تاتر النایا

we saw the red square of Moscow in 8 hours in September and you can go there from shermetov airport via express train followed by metro.

No entrance needed, but Kremlin state and the church of there and museums each one with 9 $ .

***********

Red Square is a city square in Moscow, Russia. It separates the Kremlin, the former royal citadel and currently the official residence of the President of Russia, from a historic merchant quarter known as Kitai-gorod. Red Square is often considered the central square of Moscow since Moscow's major streets, which connect to Russia's major highways, originate from the square.

The name Red Square neither originates from the pigment of the surrounding bricks nor from the link between the colour red and communism. Rather, the name came about because the Russian word красная (krasnaya), which means both "red" and "beautiful," was applied to a small area between St. Basil's Cathedral, the Spassky Tower of the Kremlin, and the herald's platform called Lobnoe Mesto (contrary to the common misconception, it actually never was a place of execution), and Tsar Alexei Mikhailovich officially extended the name to the entire square, which had previously been called Pozhar, or "burnt-out place", in reference to the fact that several buildings had to be burned down to make place for the square.Several ancient Russian towns, such as Suzdal, Yelets, and Pereslavl-Zalessky, have their main square named Krasnaya ploshchad.

The rich history of Red Square is reflected in many paintings by Vasily Surikov, Konstantin Yuon and others. The square was meant to serve as Moscow's main marketplace. It was also the site of various public ceremonies and proclamations, and occasionally a coronation for Russia's Tsars would take place. The square has been gradually built up since that point and has been used for official ceremonies by all Russian governments since it was established.
wikipedia

از طریق فرودگاه شرمتو بوسیله قطار سری السیر و سپس مترو در 1 ساعت میتوانید به میدان سرخ مسکو که نماد روسیه است بروید این مجموعه را میتوان در 8 ساعت بخوبی گشت
مجموعه شامل :
نمای کلیسای سنت باسیل
داخل کلیسا با ورودی 500 روبل
باغ الکساندر
مقبره لنین با جسد مومیایی شده اش. گرچه من خود دیدم ولی کمی شک کردم
مجموعه کرملین با ورودی 500 روبل
میباشد
این مجموعه بدستور ایوان مخوف ساخته شده و پس از اتمام اثر بدستور ایوان مخوف چشمان معمار این بنا کور شد تا نتواند چنین اثری را برای دیگران تقلید کند

*****


میدان سرخ مسکو اولین بار بعد از ساخت قلعه کرملین در قرن 12 میلادی خود را به مردم روسیه شناساند. آن زمان بعد از ساخت قلعه کرملین و ایجاد شهر مسکو، زمین شرقی ساختمان مثلثی شکل کرملین تبدیل به مکانی برای افراد فقیر، خلافکاران و مست ها و بینوایان شده بود. آن روزها میدان سرخ به عنوان حومه شهر شناخته می شد و با آلونک های چوبی در اطرافش، چهره رقت‌انگیز مسکو را در کنار عظمت کرملین به نمایش می گذاشت.

میدان مربعی شکل سرخ با وسعت 73 هزار مترمربع و با یادگارهایی از دوران مختلف روسیه اکنون به یکی از جذابترین و مشهورترین مکانهای گردشگری این کشور تبدیل شده است. با حضور کلیسای سنت باسیل (Saint Basil's Cathederal) در جنوب این میدان که با معماری منحصر به فرد خود هر بیننده ای را مسحور سلیقه و خوش ذوقی معمارش می کند، با استواری کاخ کرملین در غرب آن که نماد سیاست و حکومت در روسیه است، با بنای موزه تاریخی دولت (State Historical Museum) و کلیسای زیبای کازان (Kazan Cathederal) در شمال آن که بازگوکننده قرنها تلاش انسانهاست و با فریبندگی بازار باشکوه گام (Gum) در شرق میدان وسیع سرخ؛
مجموعه میدان سرخ و ارگ کرملین مسکو در سال 1990 بنا بر شواهد و مدارک تاریخی موجود به مجموعه میراث جهانی یونسکو اضافه شد.

میدان سرخ در ابتدا مکانی برای افراد طبقه پایین جامعه و خلافکاران بود. اما با حاکم شدن ایوان سوم (Ivan III) در اواسط قرن پانزدهم میلادی که به ایوان بزرگ نیز شهره بود بساط آلونک ها برچیده شد. بعد از حمله ی تاتارها و مغولها به شهر چوبی مسکو و به آتش کشیده شدن قلعه چوبی کرملین در قرن سیزدهم، ایوان سوم دیواره های سنگیِ بزرگی را در اطراف کرملین برپا کرد که بلندترین آنها در سمت میدان سرخ بود. او سپس به توصیه معماری ایتالیایی و به دلیل اینکه ضلع شرقی قلعه کرملین از نظر جنگی و استراتژیک آسیب پذیر بود آن را به میدان مشق (جایی برای حضور توپ های جنگی و سربازها) تبدیل کرد. برای انجام این کار دستور به پاکسازی میدان تا 234 متری میدان دادند. جالب است بدانید که در روسیه واژه ی کرملین، همان معنای دژ یا قلعه را می دهد و این بدان معناست که در جای جای این کشور کرملین های دیگری نیز خواهید دید. اما در این میان، کاخ بزرگ کرملین از شهرت بیشتری برخوردار است.
تا سالها و قرنها بعد میدان سرخ همواره در معرض هجوم تزارها و مغولها قرار داشت و جولانگاه جنگهای خونین بسیاری بود که گاهی منجر به آتش کشیده شدن مسکو و مغازه های موجود در میدان می شد و به این خاطر "میدان آتش" نیز نام داشت.
در قرن شانزدهم با کمک و طراحی معمار ایتالیایی با نام آلویسو، در کنار دیوار شرقی کرملین، خندقی به طول 541، عرض 36 و عمق 9.5 تا 13 متر برای محافظت از کرملین ایجاد شد که دو رود مسکوا (The river Moskova) و لجلینایا (Neglinnaya River) را به یکدیگر متصل کرده و بر روی آن ورودی هایی ایجاد شد. در سمت میدان سرخ سه دروازه وجود داشت، مهمترین ورودی که تا قرن ها از آن استفاده می شد و در نزدیکی ورودی کرملین قرار داشت و از آن برای عبور و مرور درباریان استفاده می شد، دروازه اسپاسکی (Spasky) نام داشت. در کنار این ورودی مغازه هایی برای فروش کتاب و همچنین سکوهایی سنگی برای تفنگ ها وجود داشت. علاوه بر اینها توپخانه تزار در کنار سکوی لوبنویی مستو (Lobnoye mesto) به محافظت از این میدان و دروازه های خندق می پرداخت. (نکته: در مورد این سکو دپس از به تصرف در آمدن قلعه تاتاری کازان که در سال 1552 که فتحی بزرگ برای ایوان پنجم (Ivan IV) در جنگ با مغولها بود "کلیسای جامع سنت باسیل" برای پاسداشت این پیروزی برافراشته شد. در اوایل قرن هفدهم بنای زیبای دیگری نیز به مجموعه میدان سرخ اضافه شد. کازان، این کلیسای باشکوه برای گرامیداشت پیروزی شاهزاده پوژارسکی بر متجاوزان لهستانی در سال 1612 ایجاد شد تا بار دیگر بر نقش جنگها در تغییر چهره و معماری دنیای اطرافمان تاکید کند.

یکی از بزرگترین آتش سوزی ها و جنگهایی که در میدان سرخ اتفاق افتاد در دوران تجاوز ناپلئون بناپارت در سال 1812 بود که او در این نبرد پیروز شد و شهر مسکو را به آتش کشید. بعد از این آتش سوزی چهره میدان سرخ تغییر کرد، خندق ها پر شدند و بر جای آنها ردیفهای از درختان کاشته شد. در سال 1818 مجمسمه مینین و شاهزاده پوژارسکی که سمبل وطن پرستی است در این میدان نصب شد.

بخش عمده ای از هویت میدان سرخ در تار و پود بناهای تاریخی اطراف و همجوار آن قرار دارد. در دوره های مختلف تاریخی، فرمانرواها و تزارها با ساخت این بناها بر عظمت و اهمیت این میدان زیبا و شگرف افزودند.

در دوران فرمانروایی ایوان پنجم (Ivan IV) در قرن شانزدهم که به ایوان مخوف معروف بود، نخستین بنایی که به میدان سرخ هویت بخشید و آن را پراهمیت تر می ساخت، بنا شد. کلیسای جامع سنت باسیل با معماری شگفت انگیز و منحصربه فردش که امروزه مهمترین نماد روسیه است در پی فرمان ایوان پنجم به افتخار پیروزی اش بر مغولها و فتح کازان در سال 1555 در جنوب شرقی میدان سرخ ساخته شد. این بنا که ساخت آن شش سال به طول انجامید به نام قدیس معروف روسیه "سنت باسیل مقدس" نامگذاری شد. معماری کلیسای جامع با آن گنبدهای رنگارنگ و پیازی شکلش چشم هر بیننده ای را خیره می کند و او را به تحسین و تامل وا می دارد. وجود این افسانه که ایوان پنجم دو معمار این بنا پوستنیک (Postnik) و بارما (Barma) را نابینا ساخت تا آنها نتوانند هرگز ساختمانی مانند آن بسازند بر جذابیت آن می افزاید.

ارگ کرملین که یادآور فرمانروایی های حاکمان قدیم، تزارها، سران حاکم جماهیر شوروی و روسای جمهور روسیه است، با بنای عظیم و برج ها و باروها، کاخ ها و کلیساهای خود از کرانه شرقی خود میدان سرخ زندگی روزمره مردم را نظاره می کند. این مجتمع که اکنون محل زندگی رییس جمهور روسیه و مکان ملاقاتهای سیاستمداران و تصمیم گیری های آنان است از چهار قصر، چهار کلیسا و دیوار و برج هایی تشکیل یافته است. برج ساعت که مهمترین بلندی دیوار کرملین است با نواخت ناقوسش در هر ربع زمان به رهگذاران گذر عمر را یادآوری می کند.

در سمت شمال شرقی میدان سرخ، گردشگران با ساختمان کوچک و زیبایی مواجه می شوند که در یادبود ورود شاهزاده پوژارسکی (Dmitry Pozharski)، قهرمانی که از روسیه در برابر هجوم لهستان جانانه دفاع کرد بنا شد. این کلیسای جامع به افتخار "نماد کازان، مادر خدا" به این اسم نامگذاری شد اما بعدتر مورد بی مهری کمونیست ها قرار گرفت و بخشی از آن برای گسترش میدان سرخ به منظور برپایی رژه های نظامی تخریب شد. خوشبختانه این بنا در دوران مدرن با بازسازی دوباره به شکوه قدیم خود بازگشت.

سرخترین ساختمان میدان سرخ بنای با ابهت موزه تاریخی دولت است که در اوایل قرن نوزدهم در یادبود تاجگذاری الکساندر سوم ساخته شد. این ساختمان زیبا که وظیفه نگهداری و پاسداشت میراث روسیه را از دوران قبل از تاریخ دارد، خود مجموعه ای کوچک از تاریخچه معماری روسیه با مناره های کوچک، سقفهای شیروانی و برجهاست. موزه تاریخی دولت با نمایش آثاری از دوره پارینه سنگی تا کنون بخشی از بزرگی روسیه را به رخ دنیا می کشد.

درپای دیوار کاخ کرملین، آرامگاه لنین، از نامدارترین مردان تاریخ روسیه قرار دارد. ولادمیر لنین (Veladimir Lenin) تئوری پرداز و یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست، با رهبری انقلاب مردم روسیه در سال 1917، کشور اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیست را برپا نهاد و کشور شوروی را به سلامت از جنگ های داخلی و جنگ جهانی اول عبور داد. بعد از مرگ او در سال 1942 جسد او را مومیایی کرده و آرامگاهی با عظمت برای نگهداری از آن بنا نهادند. بازدید از آرامگاه زیگورات شکل لنین که هرگونه عکسبرداری از درون آن ممنوع است
دروازه رستاخیز یا ایبرین و کلیسای کوچک آن (The Ressurection gate and The Iberian Chapel)، تنها بازمانده دیوار و محله قدیمی کیتای گوراد، خوشامدگوی مسافران و گردشگران از قسمت شمال غربی است و با زیبایی و وقار، وظیفه اصلی خود را از دوران قدیم که وصل کردن بازرگانان از نقاط مختلف به یکدیگر بود همچنان به جا می آورد و افراد را به دیدن زیبایی های میدان سرخ دعوت می کند. هر چند این دروازه و کلیسای مقدس مورد غضب کمونیست ها قرار گرفت و برای نمایش مخالفت خود با مکانهای مقدس، نماد ایبرین که از مقدس ترین و محترم ترین نمادها برای روسها بود و این مکان برای محافظت از آن ساخته شده بود را از این کلیسا خارج کرد و نماد کارگر را جایگزین آن ساخت. بعد از فروپاشی شوروی این نماد به مکان اصلی خود بازگشت و دوباره مورد احترام قرار گرفت.

در روزگاری که هنوز نه ساختمان کلیسای سنت باسیل وجود داشت و نه کلیسای کازان برای یادبود دلاوری مردان جنگی بنا نشده بود، کلیسای سه گانه یا تروتسکایا (Trotskaya) پناه مردم بود و افراد برای دعا و صحبت با خدای خود به آنجا می رفتند. این کلیسا آنقدر اهمیت داشت که حتی مردم میدان سرخ را به نام آن می شناختند و صدا می زدند. اما از بی رحمی های هجوم تارتارها در امان نماند و در سال 1571 در آتش سوزی بزرگ از بین رفت و تنها نامی از خود برجای گذاشت.

در سالهای 1697 و 1699، دروازه های دو طرف پل وسکرسنسکی (Voskresensky) که بر روی خندق اطراف کرملین ایجاد شده بود، برای ساخت بنای سنگی عظیمی بازسازی شد: پریکاز زمسکی و مینت (The Mint and Zemsky prikaz)؛ ساختمان مسئول شهرداری و امنیت. این بنا که در مکان فعلی موزه تاریخی دولت ایجاد شده بود، به عنوان داروخانه اصلی به فرمان پیتر بزرگ شناخته می شد. در 1755 نخستین دانشگاه روسیه نیز در این مکان برپاشد اما بعدتر به ساختمانی دیگر در میدان مانژ (Manege square) منتقل گردید. اما در سال 1874 این بنای تاریخی برای ساخت موزه تاریخی دولت تخریب شد و خود به بخشی از تاریخ تبدیل گشت.

در سال 1702 نخستین تئاتر عمومی روسیه در نزدیکی دروازه نیکولسکی که در اطراف میدان سرخ قرار داشت، ساخته شد. این بنا تا سال 1737 پابرجا بود و وجه هنری را نیز بر جلوه های دیگر میدان سرخ اضافه کرد. اما آتش که جزو جدانشدنی تاریخ میدان سرخ است به این بنای عمومی نیز رحم نکرد و آن را نیز در هجوم شعله های خود از بین برد.

همانگونه که گفته شد میدان سرخ مکانی برای باهم بودن بوده و هست. چه آن زمان که مردم به تلخی در کنار یکدیگر جمع می شدند تا مراسم اعدام را تماشا کنند، چه زمانی که تزارها و حاکمان مردم را در کنار هم جمع می کردند تا برای آنها سخنرانی کنند یا مراسم الاغ سواری اجرا کنند، چه هنگامی که مردم به شادی برای برپایی جشنی همدیگر را ملاقات می کردند و غرق سرور و زیبایی می شدند، چه اکنون که گردشگران زیادی را برای بازگویی قصه ها و خاطرات خود از تمام دنیا پیش هم قرار می دهد و محفل عروس و دامادهایی می شود که برای زیباتر ساختن روز خود به دامن آن می آیند. حتی امروز شاهدیم که مسابقات ورزشی و فستیوال های هم در این میدان برگزار می شود.

یکی از جذابترین حقایق در مورد میدان سرخ مربوط به نام آن است. اغلب مردم فکر می کنند نام میدان سرخ به دلیل سرخی ساختمانهایش یا به خاطر پرچم سرخ داس و چکش اتحاد جماهیر شوروی است، اما در حقیقت اینگونه نیست. نام میدان سرخ از ابتدا این نبوده است. قدیمی ترین نامی که از میدان سرخ می دانیم ولیکی تورگ (Velikey Torg) یا تورگ (Torg) به معنای بازار بزرگ بوده است که اشاره به نقش تجاری و بازارهای آن دارد. سپس این نام از روی کلیسای کوچک سه گانه که در حمله تاتارها در قرن شانزدهم از بین رفت به تروتسکایا (Troitskaya) تغییر یافت. بعد از آن نام این میدان به پوژار (Pozhar) به معنای سوخته شده تبدیل شد. در اواخر قرن هفدهم این میدان به نام امروزی خود میدان سرخ تغییر نام داد که برگرفته از معنی کلمه ای است که بر آن گذاشته اند، کراسنایا (krasnaya). کراسنایا در زبان روسی در قدیم به معنای زیبا و اکنون سرخ است و در حقیقت برازنده ترین نام برای این میدان چشم نواز است.

در شمالی ترین نقطه میدان سرخ روبروی دروازه رستاخیز نقطه ای قرار دارد که به آن نقطه صفر می گویند. شهر مسکو بر مدار نقطه یا کیلومتر صفر توسعه یافته است و تمام راهها و مسافتهای روسیه از آن نقطه اندازه گیری می شود. افسانه ی جالبی که در مورد نقطه صفر وجود دارد اینست که اگر رو به دروازه رستاخیز بایستی و سکه ای را به هوا پرتاب کنی، اگر این سکه در محیط دایره مربوط به آن بیافتد آرزوی تو برآورده می شود.

مجسمه مشهور مینین-قصاب و شاهزاده پورژانسکی در یادبود این دو که رهبران نظامی دفاع از روسیه در حمله لهستان در سال 1612 بودند و در بدترین شرایط خطر متجاوزان را دفع کردند ساخته شد. غیر ممکن است گردشگری به میدان سرخ برود و با این مجسمه باشکوه عکس یادگاری نگیرد شاید که بتواند در افتخار پیروزی با آنها شریک شود.

مشتق شده از دو کلمه روسی لوب به معنای پیشانی و مستو به معنای مکان، این جایگاه سنگی در مقابل کلیسای سنت باسیل برای مردم مسکو مکانی برای خواندن اعلامیه ها، اجرای دستورات اعدام، تماشای جشن ها توسط تزارها بود. تاریخ ساخت آن به قرن شانزدهم بازمی گردد، جایی که تزار ایوان پنجم ملقب به ایوان مخوف فرمان های خود را از بلندای آن برای مردم قرائت می کرد. این سکو بعد از آن به محلی برای گردآوری مردم توسط تزارها و فرماندهان و حاکمان آنها در میدان سرخ تبدیل شد. هرچند عمده ی شهرت لوبنویی مستو نشات گرفته از اعدام ها و مجازات هایی است که بر روی آن انجام می گرفت اما این تمام کارکرد این سکوی مهم نبود. این مکان علاوه بر اعلام فرامین و اعدام، به عنوان محلی برای جمع شدن مردم و برپایی جشن ها و مراسم مقرر شده بود. یکی از مهم ترین مراسم ها، برگزاری مراسم "رژه الاغ" در هفته مقدس در دوران حکومت تزارها بود که این راهپیمایی در روز پالم ساندی یک هفته قبل از عید پاک انجام می شد و سمبلی از ورود عیسی مسیح به اورشلیم را نشان می داد. در این راهپیمایی تزار با پای پیاده برای نشان دادن فروتنی پیشاپیش پدرسالار مسکو (که عنوان رسمی پیشوای کلیسای ارتدکس می باشد) ،که سوار بر الاغ شده بود، از کلیسای سنت باسیل حرکت کرده و به سمت میدان سرخ می رفت و بر سکوی لوبنویی مستو وارد می شد.
این چنین این سکوی سنگی به نمادی برای شادی و غم برای مردم مسکو تبدیل شد. اکنون مردم برای بازخوانی و درک حس و حال گذشته از این سکو بازدید می کنند و برای مردگان آن سکه ای به محل اعدام پرتاب می کنند. این شاید یکی از معدود نقاطی باشد که مردم می توانند از مکانی که حاکمان به مردم می نگریستند به تاریخ نگاه کنند.

در پای دیوار کرملین، پشت آرامگاه لنین گورستانی با نامهایی بزرگ و تاریخ ساز قرار دارد. جایی که با مرور اسامی آرام گرفته در آن می توان تاریخ اتحاد جماهیر شوروی و روسیه را بازخوانی کرد و از آن یاد گرفت. از ژوزف استالین (Joseph Stalin) رهبری که آرمانهای حکومت کمونیستی لنین را به انحطاط کشید و زندگی خاکستری را برای مردم شوروی به ارمغان آورد و سیاه ترین دوران معاصر روسیه را به تصویر کشید تا تمام رهبران، وزیران و مارشالهای اتحاد جماهیر شوروی که حکومت خود را با انقلاب مردمی 1917 آغاز کردند اما با خاطرات تلخ دوران جنگ سرد و فروپاشی کشور پهناور شوروی به پایان بردند. با بازدید از این گورستان به واقع می توان داستان اتحاد جماهیر شوروی را خواند. اما این تمام نامهایی نیست که در بازدید از این آرامگاه می توان دید. افتخار آفرینانی همچون یوری گاگارین (Yuri Gagarin)، اولین فضانورد تاریخ، ماگسیم گورکی (Maxim Gorky)، نویسنده مشهور روسی، نیز در این آرامگاه قرار گرفته اند تا تنها خاطره مردم از شوروی سیاستمداران آن نباشد. بازدید از این مکان برای مردم عادی امکان پذیر است اما امکان عکس برداری از آن وجود ندارد، شاید اینگونه می خواهند تلخی های یاد شوروی را در اذهان مردم دنیا کمرنگ کنند.
میدان شامل مکانهای زیر است
کلیسای جامع سنت باسیل
مجموعه کرملین
باغ تاینیتسکی
موزه جنگ
مقبره لنین

بنقل از سایت کارناوال