Edirnekapi-SultanAhmet - Old Istanbul Tour 1 (Optimised... 42 locations in 8 hours with 3 hours moving time)

Mihrimah Sultan Mosque

Mihr-î-Mâh Sultan Camii İstanbul'un Karagümrük semtinin Edirnekapı bölümünde surların hemen yanında bulunan cami. Banisi (yaptıran) Kanuni Sultan Süleyman'ın kızı Mihrimah Sultan'dır. 1562-1565 yılları arasında Mimar Sinan tarafından yapıldı. Dikdörtgen planlı caminin etrafında medrese, mektep, türbe, hamamlar vardır. 37 m yükseklikteki kubbe üçer kemere yaslanır, yanlarda ikişer sütun, sağ ve solda üç kubbe ve mahfelleri bulunur. Mihrap ve minber taş işçiliğiyle yapılmıştır. Edirnekapı Mihr-î-Mah Camii'nin Kubbesi. Caminin büyük avlu kapısından dik merdivenlerle cami içine çıkıldığında sağ tarafta medreseler ve karşısında 7 kubbeli 8 mermer granit sütunlu son cemaat yeri vardır. Şadırvan bunların arasında bahçede, minaresi sağdadır. Hamam cadde kenarındadır. 1999 depreminde hasar gören caminin restorasyonu tamamlanmıştır. Camii İçişleri Osmanlı İmparatorluğu'nun camîyi inşa etmesi yaklaşık 3 yıl sürmüştür. 11 yıl süren restore çalışmaları tamamlanmış olup, cami hizmete açılmıştır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Mihrimah_Sultan_Camii_(Edirnekap%C4%B1)

Small Entry Gate

Small entry point to byzantine

Fetih gate (Porta Charsius)

Bizans dönemindeki adıyla ''Porta Charsius'' ve ''Porta Myriandron/Mezarlık Kapısı'' adlarıyla bilinen ''Edirnekapı'', şehrin 7 tepesinin en yükseğinin (86 metre) üzerinde bulunuyor. Osmanlı zamanında Edirne yönünden gelen sultan, Edirnekapı'dan içeri girer, çarşı meydanından başlayan uluyol kentin en büyük caddesi olarak Ayasofya Meydanı'na ve sarayın ''Bab-ı hümayun'' denilen kapısına ulaşırdı. Bizans imparatorları gibi Osmanlı padişahları da sefere çıkarken askeri ve dini törenlerde zafer alaylarında daima bu yolu ve bu kapıyı kullanırdı. 2. Mehmet, kuşatma sırasında karargahını Bizans'taki adı ''Ayios Romanos Kapısı'' olan ''Top Kapısı'' önüne kurdu. En ağır top atışları da buradan yapıldı. ''Topkapı'' ve ''Edirnekapı'', İstanbul'un fethinde önemli rol oynadı. Yeniçeriler, şehre bu 2 kapı arasında açılan gediklerden girdi. Fetih gününün şiddetli savaşlarında Edirnekapı yakınındaki Antemiyus surunun son kule kapısından geçen yeniçeriler, iç surun üzerine çıktı. İç ve dış sur arasındaki yeri müdafaa eden Bizans askerleri geriye bakıp Türkleri görünce kaçmaya çalıştı, fakat kalabalıktan Edirnekapı'dan içeriye giremediklerinden birbirlerini çiğneyip ölü olarak yığıldılar. Son Bizans imparatoru Konstantin'in de Topkapı'nın iç taraflarında yapılan çarpışmalarda öldüğü biliniyor. Kaynak: İstanbul'un Kayıp Kapıları

Kariye Mosque (Chora Church)

Kariye Camii (Osmanlı Türkçesi: قري جامع شريفى) veya eskiden Azize Kurtarıcı Hora Kilisesi (Yunanca: Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Σωτῆρος ἐν τῇ Χώρᾳ), İstanbul'un Fatih ilçesinin Edirnekapı semtinde yer alan bir cami, eski Orta Çağ Rum Ortodoks kilisesi[1] ve müze. Edirnekapı semtinde, halen ayakta duran Theodosius Surları'na yaklaşık yüz metre uzaklıkta bulunan yapı, Doğu Roma İmparatorluğu döneminde büyük bir yapı topluluğu olan Khoara Manastırı'nın merkezini oluşturmaktaydı. İstanbul'un Fethi'nden sonra elli sekiz yıl daha kilise olarak işlevini sürdü. Mozaikleri ile ünlü kilise, 1511'de cami olarak kullanılmaya başladı. 1945'te ulusal anıt ilan edilen yapı, Bakanlar Kurulu kararı ile 1948 yılında Müzeler İdaresi’ne bağlı bir müze haline getirildi. Türkiye'nin en çok ziyaret edilen müzelerinden birisi olan[2][3] Kariye, 2019 yılında Danıştay'ın kararı iptaliyle yeniden camiye dönüştürülmüş ve 21 Ağustos 2020 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanan Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile de Müslüman ibadetine açılmıştır. Kariye, iyi korunmuş mozaik ve freskleriyle dünya çapında tanınmıştır. Kiliseden camiye dönüştürülmesinden sonra, içindeki Hristiyanlık sembolleri, yazılar, bütün freskolar, mozaikler ince bir boya ve kireç badanası ile yapıyı tahrip edilmeden örtülmüş, bu sayede günümüze kadar ulaşmıştır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kariye_Camii

Kasimaga Mosque (Petra Manestry)

Kasımağa Mescidi; ayrıca Kâsım Bey Mescidi, İstanbul'da Osmanlı İmparatorluğu tarafından camiye çevrilmiş eski bir Bizans yapısıdır. Ne son restorasyon sırasında yapılan araştırmalar ne de ortaçağ kaynakları, kökenine ve olası işlevine ilişkin tatmin edici bir cevap vermez. Küçük binanın, ana kilisesi Osmanlı döneminde Odalar Camii olarak bilinen, ilişkisi de belirsiz bir bina olan Bizans kompleksinin ve manastırın bir parçası olması muhtemeldir.[1] Yapı, Konstantinopolis'teki Bizans mimarisinin küçük bir örneğidir. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kas%C4%B1ma%C4%9Fa_Mescidi

Kefeli Mosque - (Manuil Basilica)

Kefeli Camii (ya da Kefeli Mescidi), eskiden Aziz Noel Baba Katolik Kilisesi veya Manuil Manastırı (Yunanca: Μονὴ τοῦ Μανουήλ Mori tou Manuil), İstanbul'un Fatih ilçesinde bulunan tarihi bir cami. Aslında 9 yüzyılda inşa edilen bir Bizans kilisesi iken Osmanlı padişahı IV. Murat döneminde, Recep Paşa tarafından 1630 yılında camiye çevrilmiştir. Cami 7,22 metre genişliğinde ve 22,6 metre uzunluğundadır. Bir minaresi bulunmaktadır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kefeli_Camii

Tercuman - Draman Yunus Mosque

Draman Yunus Camii ya da Tercüman Yunus Camii İstanbul'da Fatih ilçesinde Draman'da Derviş Ali mahallesinde bir camidir. Caminin mimarı Mimar Sinan'dır. Eskiden külliye olan cami imaretinden geriye sadece cami kalmıştır. Kanuni Sultan Süleyman'ın tercümanlarından Drağman Yunus Bey tarafından yaptırılmıştır. Tekke ve medreseli ilk cami Sünbüli tekkesi merkezlerindendi. Cümle kapısı Draman caddesindedir. Karşıt iki yönden merdivenlidir. Duvarları taş, dörder pencerelidir. Cami, dikdörtgen planlıdır. Harimin kuzeyinde iki katlı mahfiller vardır, kadınlar kısmı üst kattadır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Draman_Yunus_Camii

Fethiye Mosque - (Teotokos Pamakaristos Manestry)

Fethiye Camii veya Teotokos Pamakaristos Manastırı (Yunanca: Θεοτόκος ἡ Παμμακάριστος, "Hazreti Meryemana"), İstanbul'un Fatih ilçesi Çarşamba semtinde bulunan bir cami. Aslında kilise olarak, 13. yüzyıl sonlarında Bizans'ın ileri gelenlerinden Mihail Glabas Tarkaniotes tarafından inşa ettirilmiştir. İstanbul'un fethinden sonra 1454 yılında patrikhane olarak kullanılmıştır. 1601 yılında İran savaşlarında Gürcistan ve Azerbaycan'ın fethedilmesiyle, fethin hatırası olarak camiye dönüştürülmüştür.[kaynak belirtilmeli] Fethiye Camii, camiye dönüştürülürken kilisenin apsis kısmı yıkılarak yerine kıble yönüne uygun bir mihrap yapılmış, bir minare ve medrese inşa ettirilmiştir. Cumhuriyet döneminde müzeye dönüştürülmüş, 1955 yılında Amerikan Bizans Enstitüsü tarafından içindeki mozaik ve freskler açığa çıkarılmış, sonradan yapılan kemer sökülüp yerine eski haline uygun sütunlar yapılmıştır. 1960'lı yıllarda yeniden cami olarak ibadete açılmıştır. Camii'nin duvarları taş ve tuğla karışımıdır. Dış duvarlarında ve içerideki mozaiklerde Grekçe yazılar göze çarpmaktadır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Fethiye_Camii

Hirami Ahmet Pasa Mosque - (Saint İoannis or Aya Yani))

Hırami Ahmed Paşa Camii (Yunanca tam adı: Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐν τῷ Τρούλλῳ Hagios İoannes en te Trullo Kilisesi, kısaca Aziz İoannis veya Aya Yani) İstanbul'un Çarşamba semtinde Doğu Roma'dan kalma dinî yapıdır. Yapım tarihi bilinmemektedir. Yapılış tarihinin 11. ya da 12. yüzyıl olduğu tahmin ediliyor. 1455 yılında Patrikhane'nin Pammakaristos Manastırı'na taşınması üzerinde oradaki rahibelere Aya Yani tesis edilmiştir. 1586'da Hirami Ahmet Paşa tarafından camiye çevrilmiştir.[1] Kapalı haç planlı yapılar tipinde, narteks ve apsis çıkıntıları dahil uzunluğu 15 metreyi geçmeyen bu küçük yapı, günümüze kadar oldukça iyi durumda gelmiştir. Ortada pencereli, yüksek kasnaklı bir kubbesi, doğu tarafında bir büyük iki küçük olmak üzere üç apsisi vardır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Hirami_Ahmed_Pa%C5%9Fa_Camii

Ismail Aga Culture Center

Ismail Aga Mosque

1723 yılında Osmanlı Şeyhülislamı Ebu İshak İsmail Efendi tarafından Kâbe ölçülerinde yaptırılmıştır.[1] Caminin etrafında yer alan darülhadis ile medreseyi Ebu İshak İsmail Efendi'nin oğlu Şeyhülislam Ebuishakzade Mehmed Esad Efendi yaptırmıştır. 1894 Büyük İstanbul Depremi'nde cami büyük hasar görmüş ve minaresi yıkılmıştır. Cumhuriyet döneminde medreselerin kapatılmasıyla beraber 200 yıllık bir medreseye sahip olan İsmailağa Camii uzun yıllar bakımsız bırakılmış ve atların bağlandığı metruk bir yapıya dönmüştür. Caminin tadilat ve tamiratı 1952'de tamamlanmıştır. Bu tadilat için II. Abdülhamid tarafından Ali Haydar Efendi'ye hediye olarak verilen altınlar da kullanılmıştır[2]. 1954'te imamlığa başlayan Mahmut Ustaosmanoğlu 1997 yılına kadar bu görevini devam ettirmiştir. Caminin haziresinde, camiyi yaptıran Ebu İshak İsmail Efendi'nin mezarının yanı sıra oğulları Ebuishakzade İshak Efendi, Ebuishakzade Mehmed Esad Efendi, Şeyh Mehmed, Lütfullah ve Mesud'un mezarları ve aile efradına ait bazı diğer mezarlar da bulunmaktadır.

Old building

Interesting. Closely look to the stones of the building. You will see the company and building dates on each stones

Damat Ibrahim Pasa Mosque

Kalenderhane Mahallesi, Dede Efendi Cadde­si'nde, köşede bulunan sebilin arkasında, Şehzade Camii'nin mihrap yönünün karşısında 4 numarada bulunmaktadır. Cami, H.1132/M.1720'de Sultan III. Ahmed'in Sadrazamı Nevşehirli Damat İb­rahim Paşa tarafından yaptırılmıştır. Kaynak: http://www.fatih.gov.tr/damat-ibrahim-pasa-camii

Wednesday Bazaar

Çarşamba günleri açık olan Istanbul daki en büyük pazarlardan birisidir. Yiyecek, giyim vs tipi her cins ihtiyaç bulunabilir

Aspar cisterna - (Asparos kinstern)

Aspar Sarnıcı (Yunanca: ἡ τοῦ Ἂσπαρος κινστέρνη i tou Asparos kinsterni) veya Büyük Sarnıç (Grekçe: μεγίστη κινστέρνη megisti kisterni), İstanbul ilinin Fatih ilçesinin Balat mahallesinde yer alan bir sarnıç. I. Leo zamanında General Aspar tarafından inşa edilmiştir.[1] General Aspar'ın 471 yılında idam edildiği göz önüne alınarak sarnıcın 471 yılı öncesi bir tarihte inşa edildiği sonucuna ulaşılabilmektedir. Gerçek derinliği 10 metre civarındaki sarnıcın bir kenarı 152 metredir. 5 tuğla, 5 moloz taş dizisinden oluşan duvarın kalınlığı 5,20 m'dir.[2][3] Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Aspar_Sarn%C4%B1c%C4%B1

Yavuz Sultan Selim Tomb

Yavuz Sultan Selim in mezarı I. Selim veya bilinen adıyla Yavuz Sultan Selim (Osmanlıca: سلطان سليم اول Sultan Selīm-i Evvel; d. 10 Ekim 1469 – ö. 22 Eylül 1520[3][4]), 9. Osmanlı padişahı ve 88. İslam halifesidir. Aynı zamanda ilk Türk İslâm halifesidir ve Hâdim'ül-Haremeyn'uş-Şerifeyn (İki kutsal caminin hizmetkârı) unvanına[5] ve divan edebiyatındaki Selîmî mahlasa sahiptir.[6] Babası II. Bayezid, annesi Gülbahar Hatun'dur.[7][8] Tahtı devraldığında 2.375.000 km2 olan Osmanlı topraklarını 8 yıl gibi kısa bir sürede 2,5 kat büyütmüş ve ölümünde imparatorluk topraklarının 1.702.000 km2'si Avrupa'da, 1.905.000 km2'si Asya'da ve 2.905.000 km2'si Afrika'da olmak üzere toplam 6.557.000 km2'ye çıkarmıştır. Padişahlığı döneminde Anadolu'da birlik sağlanmış, halifelik Mısır Memlûkleri'ne bağlı Abbâsîler'den Osmanlı Hanedanı'na geçmiştir. Ayrıca o devrin en önemli iki ticaret yolu olan İpek ve Baharat Yolu'nu ele geçiren Osmanlı Devleti, bu sayede doğu ticaret yollarını da tamamen kontrolü altına almıştır. I. Selim tahta, babası Sultan II. Bayezid'e karşı darbe yaparak çıkmıştır. Şehzade Selim, tahta çıkmadan önce vali olarak Trabzon'da görev yapmıştır. Yavuz Sultan Selim'e kızını vermiş olan Kırım Hanı Mengli Giray, ona askeri destek sağlayarak tahta geçmesine yardım etmiştir. 1512'de tahta çıkan Sultan Selim, Doğu'da ortaya çıkan Safevî tehlikesine karşı mücadeleye girişti. İran'a yaptığı seferde Safevî hükümdarı Şah İsmail'i Çaldıran Muharebesi ile 12 saatte perişan etti; ülkenin başkenti Tebriz'e kadar ilerledi. Bundan sonra Memlûk Devleti'ne karşı harekete geçti. ''Büyük Mısır Seferi'' olarak bilinen seferde yapılan Mercidabık, Gazze, Ridaniye ve Kahire Muharebeleri ile Memlûkları yıkarak Suriye, Filistin, Mısır ve Hicaz'ı devletin topraklarına kattı. Bu seferler esnasında hiçbir hükümdarın göze alamadığı bir işi yaptı ki, Sina Çölü'nü 13 günde geçti. Peygamber Muhammed'in Kutsal Emanetler olarak kabul edilen eşyalarını İstanbul'a getirtti ve hilâfetin Osmanlı Hanedanı'na geçmesini sağladı. Böylece ''hâlife'' unvanını kullanan ilk Osmanlı padişahı oldu. Yavuz Sultan Selim, Batı'ya sefer düzenlemek amacıyla yola çıktığı sırada, 22 Eylül 1520'de şarbon hastalığına bağlı olarak Aslan Pençesi (Şirpençe) denilen bir çıban yüzünden 49 yaşında öldü ve yerine oğlu Süleyman geçti. Yavuz Sultan Selim'in türbesi İstanbul'un Fatih ilçesinde, Yavuz Selim Camii'ndedir. Osmanlı âlimi ve yazarı Bostanzade Yahya, Yavuz Sultan Selim için ''O; Arap, İran, Kürdistan, Deylem ülkelerinin fatihi, Türklerin hakanı, sultanların en yücesi ve şehinşahların en başta gelenidir.''[9] der. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/I._Selim

Panorama

An efficient viewpoint of Istanbul

Abdulmecit Tomb

Abdulmecit in mezarı Abdülmecid (25 Nisan 1823, İstanbul – 26 Haziran 1861, İstanbul), 31. Osmanlı padişahı ve 110. İslam halifesidir. II. Mahmud'un Bezmialem Sultan'dan olan oğludur. Döneminde Tanzimat Fermanı'nı ilan ettirmesiyle meşhurdur. Osmanlı Devleti'nin son dört padişahının babası olup, en çok sayıda oğlu padişahlık yapan, Osmanlı Padişahı olan[1] Abdülmecid, babası gibi vereme yakalanmıştı. Ihlamur Kasrı'nda öldüğünde 38 yaşındaydı. Fatih'te, Sultan Selim semtinde, Yavuz Selim Camii Haziresi'nde, Sultan Abdülmecid Türbesi'ne defnedildi.[2] Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Abd%C3%BClmecid

Panorama

Very good viewpoint of Haliç (Golden Horn)

Yavuz Sultan Selim Mosque

Yavuz Selim Camii Kanûnî Sultan Süleyman tarafından babası Yavuz Sultan Selim adına yaptırılan cami[1] Fatih Fener'de, Yavuz Selim'de, Yavuz Selim caddesinde Tabakyunus sokağının solundadır. İstanbul'un 7 tepesindeki 7 selatin camilerinden biridir. Haliç'e en yakın olan tepede inşa edilmiştir. İnşa tarihi 1522 olup, mimarı tartışmalıdır. Mimar Ali tarafından yapıldığı düşünülmektedir. Çünkü Mimar Sinan 1522 yılında saray tarafından tanınmamaktaydı. Yavuz Sultan Selim'in emriyle yapılmış ve Kanuni Sultan Süleyman tarafından türbe, imaret, medrese eklenmiştir. Caminin bir yanı sarnıç, bir yanı Kırkmerdiven denilen bir uçurumdur. Üç kapıyla avluya girilir: Türbe kapısı, Çarşı kapısı, Kırkmerdiven kapısı. Ağaçlı geniş bahçeli avlu şadırvanlıdır. Son cemaat yeri 18 sütuna binen 22 kubbe ile örtülüdür. Avlu ortasında IV. Murad'ın yaptırdığı abdestlik sivri kuvvesi bulunmaktadır. Avlunun dış yüzünde, son cemaat yerinin iç yüzünde çok değerli çiniler vardır. Ana kubbe dört duvardan aşağı iner. Birer şerefli iki minaresi bulunmaktadır. İçeride mihrabın solunda mermer 8 sütun üzerinde hünkar mahfili, sağda müezzin mahfili, kıble kapısı üzerinde başka bir müezzin mahfili vardır. Mermer minber de dahil olmak üzere bütün elemanlar oymacılık ve kakmacılık, çinicilik ve tezhip, hat ve nakış sanat eserleriyle donatılmıştır. Pencereler ve kapılarda oymacılık sanatı mükemmeldir. Mihrabı çeviren çinilerin güzelliği sadece bu camide görülür. Caminin iki yanında dokuzar kubbeli iki misafirhane vardır. Karşı tarafında bir medresesi bulunmaktadır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Yavuz_Selim_Camii

Seyhulislam Mehmed Cemaleddin Efendi Mosque

Fatih, Şeyh Resmi Mahallesi, Otlukçu yokuşunda bulunuyordu. Mescid, Şeyh Resmi Mahmud tarafından yaptırılmıştır. Kendisi de müstakil türbesinde medfûndur. Mescid II. Abdülhamid devri Şeyhülislamı Cemaleddin Efendi tarafından kârgir bir şekilde ihya edilmiştir. 1918 yangınında tamamen yanmıştır. Vakıf Tahrir Defteri'nde, Mescid’in vakfının olmadığı fakat bazı şahısların Mescid için vakıflar bıraktığı zikredilmektedir. Günümüze sadece duvar kalıntıları ulaşmıştır. Cemaleddin Efendi (1848-1919) Son devir Osmanlı âlimlerinden. Osmanlı Devletinin yüz onyedinci şeyhülislâmıdır. Devlet adamı, İslâm bilgini (D. 1848, İstanbul – Ö. 5 Nisan 1919, Remle / İskenderiye / Mısır). II. Abdülhamid dönemi şeyhülislâmlarındandır. Bazı kaynaklarda doğum tarihi 1849, ölüm tarihi ise 1904 gözükmektedir.Şer’iye Hakimleri Seçim Meclisi Reisi Kazasker Mehmed Hâlid Efendi’nin oğludur. Aldığı özel eğitim sonucu on yaşındayken (1858) ilmiye sınıfına dahil oldu ve Rüûs-I Hümâyun defterine kaydedildi. Kaynak: http://turkiyenintarihieserleri.com/?oku=2901

Fatih Mosque

Fatih Camii ve Külliyesi, İstanbul'un Fatih ilçesinde II. Mehmed tarafından yaptırılmış olan cami ve külliyedir. Külliye içinde 16 adet medrese, darüşşifa (hastane), tabhane (konukevi) imaret (aşevi), kütüphane ve hamam bulunmaktadır. Şehrin yedi tepesinden birinde inşa edilmiştir. Cami 1766 depreminde yıkıldıktan sonra onarılarak 1771'de bugünkü halini almıştır. 1999 Gölcük Depreminde zemininde kaymalar tespit edilen camide 2008 yılında Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından zemin güçlendirme ve restorasyon çalışmalarına başlandı ve 2012 yılında tekrar ibadete açılmıştır.[2] Tarihi Fatih Camii (1888-1910 yılları) Fatih Camii (1880-1893 yılları) Bizans devrinde, caminin bulunduğu tepede I. Konstantin'un döneminde yapılan Havariyyun Kilisesi olduğu düşünülmektedir. Bizans imparatorlarının bu tepede gömüldüğüne inanılır. Constantinus'un o zamanlar şehrin dışında kalan bu tepede gömüldüğü bilinmektedir. Fethin ardından bu bina Patrikhane kilisesi olarak kullanılmıştı. Fatih Sultan Mehmet buraya cami ve külliye inşa etmek isteyince patrikhane Pammakaristos Manastırı'na taşındı.[kaynak belirtilmeli] Ali Saim Ülgen Halim Baki Kunter'le beraber hazırladığı Fatih Camii adlı makalesinde caminin kilise üzerine inşa edilmediğini belirtmektedir.[3] Yapımına 1462 yılında başlanmış ve 1469 yılında tamamlanmıştır. Mimarı, Sinaüddin Yusuf bin Abdullah'tır (Atik Sinan). Cami 1509 İstanbul depreminde büyük hasar görmüş ve II. Bayezid döneminde onarılmıştır. 1766 yılında yaşanan bir depremden dolayı harabe haline geldiği için Sultan III. Mustafa, 1767 ve 1771 yılları arasında camiyi Mimar Mehmed Tahir Ağa'ya tamir ettirdi. Bu nedenle cami orijinal görünümünü kaybetmiştir. 30 Ocak 1932'de ilk Türkçe ezan bu camide okunmuştur.[4] Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Fatih_Camii

Old Imaret Mosque - (Pantepoptes Manestry)

Eski İmaret Camii veya Pantepoptes Manastırı Kilisesi (Yunanca: Μονή του Χριστού Παντεπόπτη Mori tou Hristou Pantepopti) İstanbul'un Zeyrek semtinde Doğu Roma döneminden kalma dinî yapıdır. 1081- 1087 yılları arasında inşa edildiği tahmin ediliyor.[1] Kilise Komnenos Hanedanı'nın kurucusu I. Aleksios tarafından yaptırılmıştır. Fatih Sultan Mehmet döneminde medrese olarak kullanılan Zeyrek Camii'nin imarethanesi olarak kullanılmıştır. Fatih medreseleri yapılınca cami olmuştur. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Eski_%C4%B0maret_Camii

Molla Zeyrek Mosque - (Pantokrator Manestry)

Zeyrek Camii veya Pantokrator Manastırı Kilisesi (Yunanca: Μονή του Παντοκράτορος Χριστού Mori tu Padokratoros Hristou) İstanbul'un Zeyrek semtinde, Bizans dönemi kilisesinden dönüştürülmüş cami. Yapı, iki kilise ve ortalarındaki bir şapelden oluşmaktadır. Orta Dönem Bizans mimarisinin İstanbul’daki en karakteristik örneklerinden biri olarak gösterilmektedir. Ayrıca gene İstanbul’da, Bizans İmparatorluğu'nca inşa edilip günümüze ulaşabilmiş, Ayasofya'dan sonraki en büyük dini yapıdır. Tarihçe Bizans Dönemi İmparator II. İoannis’in eşi İmparatoriçe Macaristanlı İrini, 1124 yılı dolaylarında Hristos Pantokrator’a (“Evrenin Hakimi İsa Mesih”) ithaf ettiği, kilise, kütüphane ve hastaneden oluşan bir manastır kompleksi inşa etmeye başladı. Mimarı Nikeforos olarak bilinmektedir.[1] Eşinin 1134 yılındaki ölümünden sonra II. İoannis, ilk kilisenin kuzeyine Theotokos Elaiusa’ya (“Şefkatli Meryem Ana”) ithaf ettiği ayrı bir kilise daha inşa etti. Son olarak (en geç 1136 yılında)[1] iki kilisenin ortasına Arhangelos Mikhail’e (“Başmelek Mikail”) ithaf edilen bir mezar şapeli inşa ettirerek kiliseleri birleştirip yekpare bir yapı haline getirdi.[2] Bu aşamada yapının güneyine bir avlu, güneydeki kiliseye de bir dış narteks eklendi.[3] Şapel, zamanla Komnenos ve Paleologos hanedanlarının imparatorluk mozolesi haline geldi. Öyle ki, Havariyyun Kilisesi’nden sonra en fazla Bizans imparatorunun defnedildiği yapı olmuştur. Komnenos hanedanlığından, manastırın banileri II. İoannis ve eşi İrini, oğulları İmparator I. Manuil ve eşi Sulzbachlı Bertha; Paleologos hanedanlığından İmparator II. Manuil ve VIII. İoannis buraya defnedilmişlerdir.[3] Dördüncü Haçlı Seferinden sonra İstanbul’un Latin hakimiyetine girdiği dönemde kompleks, Venedikli Latin Katolik din adamlarının makamı haline geldi. Bu sırada manastırda bulunan pek çok kutsal obje, Avrupa’nın çeşitli şehirlerine götürüldü.[1] Venedik’te bulunan San Marco Bazilikası'ndaki Pala d’Oro altar panosunun üst kısmındaki 7 adet mine ikonanın buradan götürüldüğü düşünülmektedir.[3] 1261 yılında VIII. Mihail’in İstanbul’u yeniden ele geçirmesinin ardından manastır, tekrardan Ortodoks rahiplerin himayesine geçmiştir.[3] Osmanlı ve Cumhuriyet Dönemi İstanbul'un fethinden sonra manastırın keşiş hücreleri medreseye çevrilerek İstanbul’daki Osmanlı'ya ait ilk eğitim kurumu olarak faaliyet gösterdi. Kiliseler de cami ve derslik olarak kullanılmıştır.[1] Medresenin ilk müderrislerinden Molla Zeyrek Efendi, camiye günümüzdeki ismini vermiştir. 1470 yılında Fatih Külliyesi’nin tamamlanmasıyla birlikte medrese yeni yerine taşındı ve burada bulunan hücreler de terk edilip zamanla bütünüyle yok oldular.[2] Caminin minaresinin de II. Mehmed döneminde inşa edildiği düşünülmektedir.[2] 18. yy’da bölgede etkili olan büyük bir yangın (1756) ve depremin (1766) ardından bina, ciddi ölçüde tahribata uğramış ve ardından III. Mustafa döneminde geçirdiği geniş çaplı onarımdan sonra günümüzdeki halini almıştır.[2] 20. yy’ın ortalarına doğru iyice bakımsız halde kalan cami, ilerleyen yıllarda (1953, 1966, 1995, 2006) bir dizi iyileştirme ve restorasyondan geçmiştir. Son olarak, 2009’da başlayıp 9 yıl süren büyük ölçekli bir restorasyondan sonra 29 Mayıs 2019’da tekrardan ziyarete açıldı.[4] Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Zeyrek_Camii

Piri mehmet pasa mosque

Piri Mehmet Paşa Camii veya kısaca Pir Paşa Camii, KKTC'nin Lefke şehrinde 7. asrın sonlarına, Emevilere dayanan cami. 1570-1571 yıllarında Osmanlı'nın Kıbrıs adasını fethetme harekâtına Kanuni Sultan Süleyman’ın ilk veziri Pîrî Mehmed Paşa’nın torunu Mehmet Bey de katılmıştır. Mehmet Bey Lefke’yi ziyaretinde şeceresi Ebu Bekir’e kadar dayanan bu harap camiyi yenileyerek inşa etmiş ve camiye dedesinin adını vermiştir.[1] Caminin yanına 1580'de bir de medrese inşa edilmiştir. Kıbrıs'ın üç büyük medresesinden biri idi. 1825'de Lefkoşalı bir hanımefendi tarafından bakım, onarım gören medrese bakımsızlık ve ihmal yüzünden bugün harap vaziyettedir. 1930'da ise Pir Paşa Mezarlığı defne kapatılmış, 1970’lerde mezarlığın tarlaya tahviline karar verilmiş, ve bütün mezarlar buldozerlerle kaldırılmıştır.[1] Caminin yanında 1839’da öldürülen Vezir Osman Paşa’nın çok iyi durumdaki kabartma işlemeli mermer mezarı bulunmaktadır. Bazen camiye "Osman Paşa Camii" veya "Pir Osman Camii" ile hitap edilmektedir, fakat bu 1974'ten sonra gelişmişdir.[2] Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Piri_Mehmet_Pa%C5%9Fa_Camii

Zeyrekhane Cafe

A good place to rest and drink cafe tea with a good panorama of istanbul

Kadinlar Bazaar

Kadınlar pazarı çeşitli yiyecek ve restoranlar bulabileceğiniz daha ziyade Mardin bölgesinden gelen etlerin sunulduğu ve büryan kebabının olduğu bir lokasyondur..

Bozdogan Su Kemeri - (Valens Aqueduct)

Bozdoğan Kemeri ya da bütün dünyada bilinen ve kabul gören mirascısının orijinal adı ile Valens Su kemeri (Yunanca: Άγωγός του ὔδατος, Agōgós tou hýdatos; anlamı: "su kemeri"), Romalılar tarafından İstanbul'da yaptırılan su kemeri. Roma İmparatoru Valens tarafından 4. yüzyılın sonlarında tamamlandı. Farklı dönemlerde Osmanlı Sultanları tarafından restore ettirilen su kemeri, şehrin önemli tarihi eserlerinden birisidir.Orta Çağ'da, kentin su ihtiyacını karşılayan su kemerlerinin en önemlilerindendir. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Bozdo%C4%9Fan_Kemeri

Mato Et restaurant

Buryan kebap yiyebileceğiniz bir restorant Buryan kebap oğlak etinden yapılmaktadır.

Sehzadebasi Mosque

Şehzade Camii (Şehzade Mehmet Camii ya da Şehzadebaşı Camii olarak da bilinir), İstanbul'un Fatih ilçesinde yer alan ve Mimar Sinan tarafından yapılan cami, I. Süleyman tarafından Saruhan Sancak Beyi iken 1543'te 22 yaşında ölen oğlu Mehmed adına yaptırılmıştır. Camiyi 1543-1548 yılları arasında Mimar Sinan'a yaptırttı. Mimar Sinan'ın çıraklık eserimdir dediği camidir. 18,42 metrelik kubbesi 4 büyük yarım kubbeye yaslanır. Şadırvan avlusu 12 sütunda 16 kubbelidir. İkişer şerefeli çift minaresi vardır. İmaret ve medrese, tabhane, türbeler cami bahçesinde ve arka sokaktadır. Şehzade türbesinin içi rengarenk çinilerle doludur. Ortadaki sandukada Şehzade Mehmed, sağında Şehzade Cihangir yatar, solunda Hümaşah Sultan. Şehzade türbesinin sol tarafında Rüstem Paşa'nın türbesi bulunur. Diğer şehzade türbeleri Vefa tarafındadır. Dış avluda Destari Mustafa Paşa'nın türbesi vardır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/%C5%9Eehzade_Camii

Center of istanbul

Büyük imparatorluklara ve medeniyetlere ev sahipliği yapan İstanbul'un orta noktasının bulunması için Kanuni Sultan Süleyman, Mimar Sinan'a emir vermiş. Mimar Sinan tarafından yapılan hesaplamalar neticesinde belirlenen kentin orta noktasına, bir mermer sütun dikilmiş. Fatih'teki Şehzadebaşı Camii'nin güney ve doğu duvarlarının birleştiği yerde bulunan bu mermer sütun olarak belirlenmiş. Bu mermer sütun Osmanlı döneminde İstanbul’un ardından da dünyanın merkezi olarak kabul edilerek sembolik olarak korumaya alınmış.

Damat Ibrahim Pasa mosque

DAMAT İBRAHİM PAŞA CAMİİ Kalenderhane Mahallesi, Dede Efendi Cadde­si'nde, köşede bulunan sebilin arkasında, Şehzade Camii'nin mihrap yönünün karşısında 4 numarada bulunmaktadır. Cami, H.1132/M.1720'de Sultan III. Ahmed'in Sadrazamı Nevşehirli Damat İb­rahim Paşa tarafından yaptırılmıştır. Hadika, bu camiin "Daru'l-Hadis Mes­cidi" adıyla tanındığını ve "Daru'l-Hadis"in dershanesi olduğunu yazar1. Dış avlu kapısının sağında bulunan ca­mi, kare planlı ve tek kubbelidir. Kubbe, dıştan sekiz köşeli tanbur üzerinde yükse­lir. Yapı, taş ve tuğladan olup dış görünüşü sade ve orjinaldir. Kubbenin çapı 10 metre­dir. Camiin son cemaat yerinin önünde yerden 75 cm. yükseklikte 4 mermer kor­kulukla çevrili sütun boşlukları yer alır. Son cemaat yeri önde ye yanda dörder, ay­nalı tonozla örtülüdür. Bu aynalı tonozların içi kalem işleriyle süslüdür. Camiye ahşap bir kapıdan girilir. Söve kısımları mermerdir ve kapının üzerinde, içten yuvarlak bir kemer vardır. Söve kısımlarında bulunan mermer üzerindekiyüksek kabartma süslemeleri döneminin eseridir ve oldukça nefistir. Kaynak: http://www.fatih.gov.tr/damat-ibrahim-pasa-camii

Kalenderhane mosque - ( Theotokos Kyriotissa Church)

Kalenderhane Camii ya da eski adıyla Theotokos Kyriotissa Kilisesi (Yunanca: Εκκλησία της Θεοτόκου Κυριώτισσας), İstanbul'un Vefa semtinde Doğu Roma döneminden kalma bir yapıdır. Bozdoğan Kemeri'nin en doğu ucunun güneyinde yer alır. Doğu Ortodoks Kilisesi formundadır. 18. yüzyılda Osmanlı'lar tarafından camiye çevrilmiştir. Yüksek olasılıkla kilise ilk durumunda Theotokos Kyriotissa'ya adanmıştı. Yapı, Yunan haçı kemerli Bizans kilisesi örneğinin var olan birkaç örneğinden birini temsil eder. Plan ve üslup özelliklerine göre binanın 9. veya 10. yüzyıla ait olduğu varsayılır. Yapı Osmanlı döneminde ilk olarak Kalender Tarikatı'na mensup dervişler tarafından kullanıldığından adı Kalenderhane olmuştur. Caminin avlusunda kilisenin ilk zamanlarında yapıya dahil olan ancak şimdi yıkılıp harabe halini alan duvar kalıntıları bulunmaktadır. Caminin kubbesi dört köşeden örülen kemelerle oluşturulan dairenin üstüne oturtulmuştur. Kubbede çok da eskiden kalmadığı anlaşılan mozaik desenleri bulunmaktadır. Özellikle yapı içinde yer alan mermer kaplamalar göz alıcıdır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kalenderhane_Camii

Molla Selahettin Gurani mosque - (Ayos theodoros Church)

Molla Gürânî Câmii, Vefa Kilise Camii İstanbul'un Vefa semtinde, kiliseden camiye çevrilmiş bir dinî yapıdır. Kilise iken adı, Aziz Teodoros Kilisesi'dir. (Yunanca: Ἄγιος Θεοδόρος ἑν τὰ Καρβουνάρια Ayos theodoros en ta Karvunaria). Muhtemelen Aziz Theodoros'a adanmıştı. Kompleks, Bizans mimarisinin Komnenos ve Paleologos dönemlerine ait bir örneğidir. Vefa Kilise Camii Doğu Ortodoks kilisesi formunda olup Yunan haçı planına göre yapılmıştır. İstanbul'un fethi'nden sonra cami olarak kullanılmıştır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Molla_G%C3%BCr%C3%A2n%C3%AE_Camii

Mimar Sinan Tomb

Mimar Sinan ın mezarı Kalfalık döneminin muhteşem eserlerinden Süleymaniye Camisinin arkasındaki sokağın köşesinde. Devasa eserlerinin yanında kendisi için bir o kadar mütevazı bir türbe. Kendisi tarafından 1588 de inşa edilmiştir. Kaynak: https://www.turanakinci.com/portfolio-view/suleymaniye-mimar-sinan-turbesi/

Suleymaniye Mosque

Süleymaniye Camii, Kanuni Sultan Süleyman adına 1551-1557 yılları arasında İstanbul'da Mimar Sinan tarafından inşa edilen camidir.[2] Mimar Sinan'ın kalfalık devri eseri olarak nitelendirilen Süleymaniye Camii, medreseler, kütüphane, hastane, sıbyan mektebi, hamam, imaret, hazire ve dükkânlardan oluşan Süleymaniye Külliyesi'nin bir parçası olarak inşa edilmiştir. İçindekiler 1 Yapısal özellikleri 2 Evliya Çelebi anlatımıyla Süleymaniye Cami 3 Fotoğraflar 4 Ayrıca bakınız 5 Kaynakça 6 Dış bağlantılar Yapısal özellikleri Süleymaniye Camii, 1890 Süleymaniye Camii Klasik Osmanlı Mimarisinin en önemli örneklerinden biridir. Yapımından günümüze dek İstanbul'da yüzü aşkın deprem gerçekleşmesine karşın, caminin duvarlarında en ufak bir çatlak oluşmamıştır. Dört fil ayağı üzerine oturan caminin kubbesi 53 m yüksekliğinde ve 27,5 m çapındadır. Bu ana kubbe, Ayasofya'da da görüldüğü gibi, iki yarım kubbe ile desteklenmektedir. Kubbe kasnağında 32 pencere bulunmaktadır. Cami avlusunun dört köşesinde birer minare bulunmaktadır. Bu minarelerin camiye bitişik iki tanesi üçer şerefeli ve 76 m yüksekliğinde, cami avlusunun kuzey köşesinde son cemaat yeri giriş cephesi duvarının köşesinde bulunan diğer iki minare ise ikişer şerefeli ve 56 m yüksekliğindedir. Cami, içindeki kandil islerini temizleyecek hava akımına uygun inşa edilmiştir.Yani cami içinde, yağ lambalarından çıkan islerin tek bir noktada toplanmasını sağlayan bir hava akımı yaratacak şekilde inşa edilmiştir. Camiden çıkan isler ana giriş kapısının üzerindeki odada toplanmış ve bu isler mürekkep yapımında kullanılmıştır. Fil ayağı destekli ana ve destek kubbeleri 28 revakın çevrelediği cami avlusunun ortasında dikdörtgen şeklinde bir şadırvan bulunmaktadır. Caminin kıble tarafında içinde Kanuni Sultan Süleyman'ın ve eşi Hürrem Sultan'ın bulunduğu bir hazire mevcuttur. Kanuni Sultan Süleyman'ın türbesinin kubbesi yıldızlarla donanmış gökyüzü imajını vermesi için, içeriden, metalik plakalar arasına yerleştirilmiş pırlantalarla (elmaslarla) süslenmiştir. Cami süslemeleri açısından sade bir yapıya sahiptir. Mihrap duvarındaki pencereler vitraylarla süslüdür. Mihrabın iki tarafındaki pencereler üzerinde yer alan çini madalyonlarda Fetih Suresi, caminin ana kubbesinin ortasında ise Nur Suresi yazılı bulunmaktadır. Caminin hattatı Hasan Çelebi'dir. Süleymaniye camiinin 4 minaresi vardır.[3] Bunun nedeni Kanuni'nin İstanbul'un fethinden sonraki dördüncü padişah; bu dört minaredeki on şerefinin de Osmanlının onuncu padişahı olduğunun bir işaretidir. Osmanlı külliyeleri içinde Fatih külliyesinden sonra ikinci büyük külliye Süleymaniye külliyesidir. Külliye İstanbul yarımadasının Haliç, Marmara, Topkapı Sarayı ve Boğaziçi'ni gören ortadaki en yüksek tepesinde inşa edilmiştir. Cami, medreseler, darüşşifa, darülhadis, çeşme, darülkurra, darüzziyafe, imaret, hamam, tabhane, kütüphane ve dükkânlardan meydana gelen külliyede Mimar Sinan'ın türbesi dış avlu duvarlarının karşısında mütevazı küçük bir yapıdır. Tiryakiler Çarşısı'nı iki medrese çevreler, arkasındaki yolda iki küçük ev vardır. "Tiryakiler Çarşısı adını taşıyan ince uzun meydanın bir cephesini oluşturan ufki tek katlı medreselerde, her kubbenin alatında bir pencereyle belirlenen iç odaların imaretleri, aza razı bir zahit tavrı içindeki cephesi, Mimar Sultan Külliyesi'ndeki medrese duvarı pencerelerinin ve kubbe dizilerinin tezyini düzenini hatırlatır" Anakubbenin kemeri, Sinan tarafından kemeri kübra,(kudret kemeri) diye adlandırılmıştır. Cami avlusunun platformu, Haliç tarafındaki yoldan yüksektedir. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/S%C3%BCleymaniye_Camii

Beyazit Tower

Beyazıt Kulesi, yangınları gözetlemek ve haber vermek amacıyla İstanbul'un Beyazıt semtinde ilk olarak 1749 yılında ahşap olarak inşa edilen 85 metre yüksekliğinde kule. Yapılan ilavelerle kulenin yüksekliği 118 metreye ulaşmıştır.[1] Nöbet, işaret ve sancak katları olmak üzere üç bölümden oluşur. Gözetleme yerine kadar çıkan merdivenler 180 basamaktan ibarettir. Başlangıçta ahşap olarak inşa edildi. 1756'daki Cibali yangınında yandı. 1826'da yeniden yapılan kule yeniçeri ayaklanmasında tekrar yandı. Kule üçüncü kez Sultan II. Mahmud zamanında, 1828 yılında Senekerim Balyan'ın mimarlığı altında tekrar yapıldı. Yangın, Beyazıt Kulesinden gündüz sarkıtılan sepetlerle, gece ise fener yakılarak haber verilirdi.[2] Kulenin Beyazıt meydanına bakan bölümünde Sultan II. Mahmud tuğralı kitabe bulunmaktadır. Yesarizade Mustafa İzzet Efendi tarafından yazılan kıta nazım biçiminde kaleme alınmış olan kitabenin hat yazısını da yine Yesarizade Mustafa İzzet Efendi yapmıştır.[1] Uzun süre geceleri farklı renklerde aydınlatılarak İstanbullulara ertesi günün hava tahminin duyurulması için kullanıldı. Kulenin mavi renkte aydınlatılması ertesi gün havanın açık olacağını, yeşil yağmuru, sarı sisi ve kırmızı karı haber verir. Bu uygulamaya 1995 yılında son verildi, 2010 yılında İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin girişimiyle tekrar başlandı.[3] 1997 yılında başlayan restorasyon çalışmalarına kadar kullanılamayacak durumda olan kule iki yıl süren çalışmalar sonucunda eskiden olduğu gibi yangın gözetleme, meteoroloji ve yol durumunu bildirmek amacıyla kullanılmaktadır.[2] Günümüzde İstanbul Üniversitesi'nin Merkez Kampüsü içinde yer alır. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Beyaz%C4%B1t_Kulesi

Bedesten

An interesting place to rest and drink cafe and tea..

Grand Bazaar

Kapalıçarşı, İstanbul kentinin merkezinde Beyazıt, Nuruosmaniye ve Mercan semtlerinin ortasında yer alan dünyanın en büyük çarşısı ve en eski kapalı çarşılarından biri. Kapalıçarşı'da yaklaşık 4.000 dükkân bulunmaktadır ve bu dükkânlarda toplam çalışan sayısı yaklaşık 25.000'dir. Gün içerisindeki en yoğun zamanlarında içinde 500.000' e yakın insan barındırdığı söylenir.[1] Yılda 91 milyon turisti ağırlayan çarşı, dünyanın en fazla ziyaret edilen turistik mekanıdır.[2] İçindekiler 1 Tarihi 2 Günümüzde 3 Sokaklar, kapılar ve hanlar 4 Kaynakça 5 Ayrıca bakınız 6 Dış bağlantılar Tarihi Çarşının girişi Grand Bazaar Istanbul 02.jpg Kapalıçarşı'nın çekirdeğini oluşturan iki bedestenden İç Bedesten yani Cevahir Bedesteni müellifler arasında tartışmalı olmakla beraber büyük olasılıkla Bizans'tan kalma bir yapı olup 48 m x 36 m ölçülerindedir. Yeni Bedesten ise 1460[kaynak belirtilmeli] yılında Fatih Sultan Mehmed tarafından yaptırılan Kapalıçarşı'nın ikinci önemli yapısıdır ve Sandal Bedesteni olarak anılmaktadır. Burada bir yolu pamuk bir yolu ipekten dokunan ve Sandal adı verilen kumaş satıldığı için bu isim verilmiştir. Kapalıçarşı'nın inşaatına başladığı yıl olan 1460[kaynak belirtilmeli] çarşının kuruluş yılı olarak kabul görmüştür. Asıl büyük çarşı ise Kanuni Sultan Süleyman tarafından ahşap olarak inşa ettirilmiştir. Dev ölçülü bir labirent gibi, 30.700 metrekarede 66 kadar sokağı, 4.000 kadar dükkânı ile Kapalıçarşı, İstanbul’un görülmesi gereken, benzersiz bir merkezidir. Adeta bir şehri andıran, bütünü ile örtülü bu site zaman içerisinde gelişip büyümüştür. İçinde son zamanlara kadar 5 cami, 1 mektep, 7 çeşme, 10 kuyu, 1 sebil, 1 şadırvan, 24 kapı, 17 han bulunmaktaydı. 15. yüzyıldan kalan kalın duvarlı, bir seri kubbe ile örtülü eski iki yapının etrafı sonraki yüzyıllarda, gelişen sokakların üzerleri örtülerek, ekler yapılarak bir alışveriş merkezi haline gelmiştir. Geçmişte burası her sokağında belirli mesleklerin yer aldığı ve bunların da, el işi imalatının (manifaktür) sıkı denetim altında bulundurulduğu, ticari ahlak ve törelere çok saygı gösterilen bir çarşı idi. Her türlü değerli kumaş, mücevherat, silah, antika eşya, konusunda nesillerce uzmanlaşmış aileler tarafından, tam bir güven içinde satışa sunulurdu. Geçen yüzyılın sonlarında deprem ve birkaç büyük yangın geçiren Kapalıçarşı eskisi gibi onarılmışsa da, geçmişteki özellikleri değişikliğe uğramıştır. Bütün dükkânların genişliği aynı olacak şekilde inşa edilmiştir. Her sokakta ayrı ürünün ustaları loncalar halinde bulunurdu (yorgancılar, terlikçiler vs.) Satıcılar arasında rekâbet kesinlikle yasaktı. Hatta bir usta, tezgâhını dükkânın önüne çıkarıp kalabalığa göstererek ürün işleyemezdi. Ürünlere devletin belirlediğinden yüksek fiyat konulamazdı. (bkz. Narh) Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kapal%C4%B1%C3%A7ar%C5%9F%C4%B1

Nuru Osmanie Mosque

Nuruosmaniye Camii, İstanbul'da inşa edilmiş ilk barok özellikli camidir. Çemberlitaş semtinde, Kapalıçarşı girişinde yer alır. 1748-1755 yıllarında inşa edilmiştir. Batılılaşma eğilimlerinin mimaride ortaya çıkmaya başladığı bir devirde ortaya çıkan camii ve külliyesi, Osmanlı mimarisinde bir dönüm noktası sayılmaktadır[1]. Caminin yer aldığı alanda daha önce Osmanlı şeyhülislamlarından Hoca Sadettin Efendi’nin eşi Fatma Hatun’un mescidi bulunmaktaydı. Fatma Hatun Mescidi yıkılmaya yüz tutunca I. Mahmut’un emri ile yerine camii inşaatı başladı; Mustafa Ağa ve yardımcısı Simeon Kalfa (Mimar Simeon) tarafından gerçekleştirilen inşaat; I. Mahmut’un ölümünden sonra üç yıllık saltanat süren kardeşi III. Osman zamanında “Nur-u Osmani” (Osmanlı’nın Nuru) adıyla tamamlandı. Adını, padişah III. Osman’dan ve caminin içindeki ışıktan aldığı söylenir.[2] Cami ile birlikte medrese, imarethane, kütüphane, türbe, çeşme ve sebilden oluşan bir külliye inşa edilmiştir. Çevresindeki birkaç dükkân da külliyeye dahildir. Barok sanatının etkisi kütüphane, türbe, çeşme ve sebilde de görülmektedir[2]. MİMARİ ÖZELLİKLER Yüksek mermer merdivenlerle iki yönden camiye çıkılır. Barok üslupta inşa edilen camii, kare plan üzerine inşa edilmiştir. Harim kısmı (namaz kılmaya ayrılmış alan) tek bir kubbe ile örtülmüştür. İki yanda revaklı birer koridor bulunur ve bu koridorlardan harim kısmına birer giriş vardır. Eteği 32 pencere ile çevrili olan ana kubbe 26 m çapındadır. Osmanlı camilerinde kullanılan en büyük kubbelerden biri[1] olan bu kubbe, duvarların üstüne oturan kemerler tarafından taşınır. Kubbe kemerlerinin duvar üzerindeki bitiminde bir kuşak halinde Fetih Suresi yazılıdır. Kubbede ise En-Nur Suresi’nin 35. Ayeti yer alır: “Allah, göklerin ve yerin nurudur”[2]. Cami, beş sıra halindeki 174 pencere ile aydınlatılır. Pencereler, barok stilinde ve alçıdandır[3]. Beş kubbeli son cemaat yeri U biçimindedir. Cami yazıları Hattat Rasim, Abdülhalim, Müzehhip Ali, Mehmet Refi Efendi'nindir. Mihrap, çıkıntılıdır ve klasik Osmanlı camilerinden farklı olarak çok köşelidir ve bir yarım kubbe ile kapanmıştır. Mahfil katına, ana giriş kretsının iki yanındaki mermer merdivenlerden çıkılır. Mahfil katı balkonları doğu ve batı cephelerindeki iki koridor üzerinde uzanır. Hünkâr mahfili, doğu koridorunun sonunda bulunur. Mahfile dışarıdan, padişahın atı üstünde camiye girişine yol veren rampalı bir giriş bağlanmıştır. Hünkâr Mahfili, günümüzde Eminönü müftülüğüne hizmet verir[3]. Yapıya bitişik iki şerefeli iki minaresinin taş külahları bulunur. Kurşun yerine taş alemler ilk defa bu camide kullanılmıştır[3]. Cami, revaklı ve çok köşeli bir avluya sahiptir. Bu özelliği ile Osmanlı mimarisinde türünün tek örneğidir[2]. Şadırvanı yoktur, önde ve arkada abdestlikleri vardır, ayrıca ek bir abdestlik giriş kapısı karşısında bodrumdadır. Avlu, Cağaloğlu ile Çemberlitaş arasında geçiş yolu olarak kullanılır. KAYNAKÇA: https://tr.wikipedia.org/wiki/Nuruosmaniye_Camii

Uskubi ibrahim aga mosque

Üskübî Camii ve Yerebatan Camii olarak da anılan cami, Ayasofya’ya yakın bir yerde Yerebatan Sarnıcı karşısında, Alemdar Mahallesidedir. Fatih Sultan Mehmet Han’ın şatırbaşısı Mehmet Ağa tarafından 1465 senesinde yaptırılmıştır. Üskübi Hacı İbrahim Ağa tarafından da 1491 yılında tecdid(yenileme) ettirilmiştir. Bu sebeple, Üskübi İbrahim Ağa, Üskübi ve Üskübiyye adlarıyla da anılır. Defterine göre Nevruz isminde bir hanım tarafından 1465 senesinde cami için bir vakıf kurulmuştur. 1735 yılında Şekercizade Mehmed Bey tarafından yenilenmiştir, 1953 senesinde ise yeniden tamir görmüştür. Yerebatan Camii’nin duvarları kağır ve çatısı ahşaptır. Tek şerefeli, kalın gövdeli bir minaresi vardır. Yanındaki sebil Dilsiz Tavşan Ağa tarafından inşa ettirilmiştir. Bani Mehmed Ağa, Yerebatan Camii’nin yanında meftundur. Kaynak: https://turkiyenintarihieserleri.com/?oku=1472

Aya Sofya Mosque (Agia Sofia Church)

Ayasofya (anlamı: 'Kutsal Bilgelik'; Koini Grekçesi: Ἁγία Σοφία Agia Sofia) veya resmî olarak Ayasofya-i Kebîr Câmi-i Şerîfi, eskiden Kutsal Bilgelik Kilisesi ve Ayasofya Müzesi, İstanbul'da yer alan bir cami, eski bazilika, katedral ve müze. Bizans İmparatoru I. Justinianus tarafından, 532-537 yılları arasında İstanbul'un tarihî yarımadasındaki eski şehir merkezine inşa ettirilmiş bazilika planlı bir patrik katedrali olup 1453 yılında İstanbul'un Osmanlılar tarafından fethedilmesinden sonra II. Mehmed tarafından camiye dönüştürülmüştür. Mustafa Kemal Atatürk tarafından 1934 yılında yayımlanan Bakanlar Kurulu Kararnamesi ile müzeye dönüştürülmüş, kazı ve tadilat çalışmaları başlatılmış ve 1935-2020 yılları arasında müze olarak hizmet vermiştir. 2020 yılında ise müze statüsü iptal edilerek cami statüsü verilmiştir. Ayasofya, mimari bakımdan merkezî planı birleştiren kubbeli bazilika tipinde bir yapı olup kubbe geçişi ve taşıyıcı sistem özellikleriyle mimarlık tarihinde önemli bir dönüm noktası olarak ele alınır. Hristiyanlar için hem sembolik hem de eksen olma anlamının yanında, turistik ve ruhsal bir çekim merkezidir. Ayasofya adındaki "Aya" sözcüğü "kutsal" anlamına gelir. "Sofya" sözcüğü ise Grekçede "bilgelik" anlamındaki sophos sözcüğünden gelir.[4] Dolayısıyla "Aya Sofya" adı Yeşua'ya (İsa) atfen "Kutsal Bilgelik" ya da "İlahî Bilgelik" anlamına gelmekte olup Hristiyan ilahiyatında Tanrı'nın üç niteliğinden biri sayılır.[5][6] Miletli İsidoros ve Trallesli Antemius'un[3][7] yönettiği Ayasofya'nın inşaatında yaklaşık 10.000 işçinin[8][9][10] çalıştığı ve I. Jüstinyen'in bu iş için büyük bir servet harcadığı belirtilir.[11] Bu çok eski binanın bir özelliği, yapımında kullanılan bazı sütun, kapı ve taşların binadan daha eski yapı ve tapınaklardan getirilmiş olmasıdır.[12][13] Bizans İmparatorluğu döneminde Ayasofya, büyük bir "kutsal emanetler" zenginliğine sahipti. Bu emanetlerden biri de 15 metre yüksekliğindeki gümüş ikonostasisti.[not 1][14] Kostantiniyye Patriği'nin patrik kilisesi ve Doğu Ortodoks Kilisesi'nin bin yıl boyunca merkezi olan Ayasofya, 1054 yılında Patrik I. Mihail Kirularios'un Papa IX. Leo tarafından aforoz edilmesine şahitlik etmiş olup bu olay, genel olarak Schisma'nın, yani Doğu ve Batı kiliselerinin ayrılmasının başlangıcı sayılır. 1453'te kilise camiye dönüştürüldükten sonra mozaiklerinden insan figürleri içerenler tahrip edilmemiş (içermeyenlerse olduğu gibi bırakılmıştır), yalnızca ince bir sıvayla kaplanmış ve yüzyıllarca sıva altında kalan mozaikler, bu sayede doğal ve yapay tahribattan kurtulabilmiştir. Cami, müzeye dönüştürülürken sıvaların bir kısmı çıkarılmış ve mozaikler yine gün ışığına çıkarılmıştır. Günümüzde görülen Ayasofya binası, aslında aynı yere üçüncü kez inşa edilen kilise olduğundan "Üçüncü Ayasofya" olarak da bilinir. İlk iki kilise isyanlar sırasında yıkılmıştır. Döneminin en geniş kubbesi olan Ayasofya'nın merkezî kubbesi, Bizans döneminde bir kez (7 Mayıs 558) çökmüş,[15][16] Mimar Sinan'ın binaya payandaları eklemesinden itibaren de hiç çökmemiştir. Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Ayasofya