TAHTALI RUN TO SKY

Yarış sabahı 5:00te uyandım. Yarıştan iki gün önce şiddetli mide bağırsak problemi yaşadığım için neredeyse sadece muzla yaşayacak hale gelmiştim. Kahvaltımı 2 muzla yaptıktan sonra transfer alanına geçtik. Servislerle Kemer'den Çıralıya doğru serin bir yolculuk başlamıştı. Benim yine heyecandan suratım solmuş, iletişime kapalı hale gelmiştim. Start alanında tanıdık simalarla sohbet edip ısındık. Grup arkadaşlarım biraz hızlı çıktığı için ben ilk 4 kmyi onlardan geride daha temkinli bir tempo ile devam ettim. Yanartaşı geçtikten sonra bir süredir kontrol edemediğim nabzımı kontrol etmek için 10 dk mola verdim. Enerji jeli tükettim ve sularımdan birine tuz tableti koydum. 6.kmde patikadan inişe geçerken hem modum yerine geldi hem de tempomu artırabildim. Takım arkadaşım Güneş'le denk geldik ve biraz devam ettik. Yarışın 12.kmsinde Tahtalı Dağına bakıyordum ve nasıl çıkacağız buraya diye bu işin imkansızlığı karşısında nasıl bir tepki vereceğimi şaşırıyordum. Tahtalı Dağı hem çok uzakta hem çok yüksekte bütün heybeti ile tepemin üzerinden bağırıyor gibi geliyordu. Beycik Cp'de Soner Abiyi görünce koşup sarıldım, modum yükselmişti. Biraz sohbet ettik iyi göründüğümü söyledi. Gerçekten de enerjimin yüzde 60ı hala duruyordu çünkü kendimi Beycik'ten sonraki savaşa hazırlamıştım. Arkamdan takım arkadaşım Güneş geldi. Kısa bir sohbetten sonra cpden ayrılıp yokuşa doğru seyirtmeye başladım. Yaklaşık 1-2 km çıktıktan sonra Alman'ın yerine geldim, terden ıslanmaması için poşete koyduğum parayla kocaman bir bardak soğuk yeni sıkılmış portakal suyu içtim. Burdan sonra su kaynağı olmadığını bildiğim için yedek fluskımı da doldurdum. Biraz fazla oyalanmış olacağım ki Soner Abi gelip bu ekstra cp için beni tatlıca azarladı. Çantamı takıp yeniden dik ormana doğru seyirtmeye başladım. Bir kaç kez irtifa yüzünden küçük molalar vermek zorunda kaldığımda Soner abinin dinlenmek yerine temponu düşürmemi tavsiye ettiği geldi. Ormandan çıkana kadar küçük bir grupla devam ettik midem bulanmaya başlamıştı ama görmezden gelmeye çalışıyordum. Küçük grubumuzdan biri bulantımı geçirmesi için minik bir gevrek verdi. Ormandan cıktığımda Tahtalı Dağına bakıp nasıl yaklaştıkça heybeti büyüyebilir diye düşündüm. Sularım olduğu gibi duruyordu ekstra yük yapmaması için birini tepemden aşağı boşalttım. Arada esen rüzgar beni kendime getirdi. Rotanın sandığımın aksine dik değil traversler şeklinde olması biraz daha modumu yükseltti ve hızlanmaya başladım. Son 50 metrede birinin adımı haykırdığını duydum. Takım arkadasım Mehmet bana tezahürat yapıyordu. Son metreleri arşınladıktan sonra finishte sarıldık ve ben bunu başarmış olduğumun farkına vardığım an kendimi durduramayıp ağlamaya başladım. Sadece sıcak su içmek istiyordum ve yarışın sıcağı geçtikce midemin aslında korkunç halde olduğunun farkına vardım. Bir lavabo dolusu sindirilmemiş muz kusunca bu yarışı nasıl bitirdiğime bir kez daha hayret ettim. Yarışı bitirmiştim anca limit süreyi 35 dakika aşmıştım. Seneye görüşeceğiz Tahtalı :)