26/6/22 - 4ος 'Στην κόψη των Αετών'

Αιτιολογία ονομασίας του αγώνα
Στην ορθοπλαγιά της Ζηλνιάς η «κόψη των αετών» είναι, κατά γενική ομολογία, η ομορφότερη και θεαματικότερη αναρριχητική διαδρομή. Για πρώτη φορά την διαδρομή αυτή έκανε solo ο Δημήτρης Μπουντόλας το 1979. Ο Δημήτρης Μπουντόλας ήταν ένας Λιτοχωρινός ορειβάτης ο οποίος πριν από 30 χρόνια “πέταξε στους ουρανούς” σε δυστύχημα από χιονοστιβάδα στα Ιμαλάια (Anapurna south) στην πρώτη ελληνική ορειβατική αποστολή. Τιμώντας την μνήμη της μεγάλης αυτής μορφής της ελληνικής ορειβασίας, αποφασίσαμε το νέο αυτό αγώνα να τον ονομάσουμε «Στην κόψη των αετών».

Λίγα λόγια για την διαδρομή του αγώνα
Η «κόψη των αετών» είναι η ομορφότερη περιπατητική διαδρομή μέσα στο φαράγγι του Ενιπέα, αφού διασχίζει όλη την κορυφογραμμή της Ζηλνιάς, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τη μοναδική θέα της χαράδρας του Ενιπέα και το πέταγμα των αετών που συχνά εμφανίζονται εκεί.
Η διαδρομή ξεκινάει, ακολουθώντας το διεθνές μονοπάτι Ε4, από τα Πριόνια και κατηφορίζει κινούμενη παράλληλα με τον ποταμό Ενιπέα. Περνώντας από όμορφα ξύλινα γεφυράκια, η διαδρομή φτάνει στο πρώτο σημείο υποστήριξης, στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου. Στη συνέχεια και περίπου μετά από ένα χιλιόμετρο φτάνει στο Άγιο σπήλαιο, ένα σπήλαιο όπου ασκήτεψε ο Άγιος Διονύσιος και στο οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα το εκκλησάκι που ο ίδιος έκτισε αλλά και ο χώρος όπου κοιμόταν. Στο εσωτερικό του σπηλαίου αναβλύζει αγίασμα. Από εκεί το μονοπάτι κατηφορίζει και σύντομα φτάνει στο επόμενο γεφυράκι. Μόλις περάσει το γεφυράκι γυρίζει αριστερά αφήνοντας στα δεξιά το Ε4 αλλά και τον ποταμό Ενιπέα. Στο σημείο αυτό υπάρχει μία έντονη ανηφόρα περίπου 170 μέτρων. Στη συνέχεια το ήπιο και πάλι μονοπάτι κινείται σε εναλλασσόμενη βλάστηση με πεύκα και οξιές, με ανηφόρες και κατηφόρες μικρής κλίσης, μέχρι την τοποθεσία «Χαντόλια».Στη διάρκεια της διαδρομής αυτής, τεσσάρων περίπου χιλιομέτρων συναντάμε ένα σημείο όπου ρέει νερό για ανεφοδιασμό. Αυτό είναι και το τελευταίο νερό που θα συναντήσουμε. Από την «Χαντόλια» και μετά κατηφορίζουμε και φτάνουμε στην κορυφογραμμή της Ζηλνιάς όπου αρχίζουμε να βλέπουμε πλέον το Λιτόχωρο, τις κορυφές του Ολύμπου, το φαράγγι του Ενιπέα από ψηλά και εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν, και την Χαλκιδική. Στο σημείο αυτό ο αθλητής νοιώθει σαν να κάνει μία χαμηλή πτήση στον Ενιπέα. Τελειώνοντας τη «Ζηλνιά» φτάνουμε στον επόμενο σταθμό υποστήριξης. Τέλος από εκεί μπαίνουμε στην τελευταία κατηφόρα και σύντομα φτάνουμε στον τερματισμό στο Λιτόχωρο.
Πρόκειται γενικά για μια ήπια διαδρομή που θα χαρίσει στους περιπατητές και δρομείς βουνού, μοναδικές εικόνες του φαραγγιού του Ενιπέα αλλά και των κορυφών του Ολύμπου.