gooi gevecht

Het oude dorp van Huizen

De oude bebouwing verwijst deels naar de tijd dat er veel boeren in Huizen woonden en deels naar de visserij. Het oude dorp bestaat grotendeels uit solitair gelegen oude gebouwen. In het christelijke dorp is nog lang een eigen streekdracht gedragen.
In 1967 werd Huizen aangewezen als groeikern waarna grote nieuwbouwwijken rond het oude dorp verrezen. In het museum Het Schoutenhuis, tevens VVV locatie, is de geschiedenis van het historische Huizen terug te vinden.

Auteur:

De oude Kerk van Huizen

Na een verwoestende windhoos in 1577 werd de kerk met toren zwaar beschadigd. Het duurde lang voordat de kerk werd hersteld. Pas 60 jaar later, in 1637 kon de kerk weer in gebruik worden genomen. De kerk van 1637 werd in de tweede helft van de 19e eeuw en in 1909 uitgebouwd. Het aantal zitplaatsen kwam daardoor op 1400. Elke zondag worden de diensten in deze Nederlands hervormde kerk druk bezocht.

Auteur:

Oranje Weeshuis Huizen

De winter van 1860/1861 was streng en op zee verloren vele vissers het leven. Koning Willem III ondersteunde de slachtoffers. De Utrechter Jean Louis Bernhardi zamelde geld in om de koning als blijk van waardering een Statenbijbel uit 1702 met lessenaar aan te bieden. Van het geld dat overbleef liet hij in 1868 te Huizen dit gereformeerd weeshuis bouwen

Auteur:

Tafelbergweg

Op deze heuvel werd een observatiepost opgesteld voor de meting van de snelheid van het geluid door de Nederlandse wetenschapper Gerrit Moll. De gebeurde in de zomer van 1823. Er werd een kanon opsteld, samen met een telescoop, en een aantal meetinstrumenten om te zien wat de beinvloedende factoren waren (hygrometer, thermometer, barometer en windijzer). De meting gebeurde uiteindelijk op 27-28 juni 1823. Het resultaat was de meest nauwkeurige bepaling van de snelheid van het geluid in de wereld (332 m/sec).

Auteur:

De oude engen van Blaricum

In de dorpen Blaricum en Laren ligt nog een aantal oorspronkelijke engen ofwel akkers tussen de bebouwing. Deze akkers worden beschouwd als waardevol onderdeel van het oude cultuurlandschap. De engen worden nu weer gebruikt waarvoor ze waren bedoeld, er wordt boekweit, rogge, gerst, spelt, aardappelen en zelfs de mosterdplant op verbouwd. In Laren en Blaricum samen liggen nog meer dan 20 van deze akkers.

Auteur:

Het dorp Blaricum

Het dorp Blaricum heeft evenals Laren veel van het oorspronkelijke karakter van een brinkdorp met boerderijen behouden. Vanaf het begin van de twintigste eeuw vestigde zich in Blaricum rijke Amsterdammers en kunstenaars, waardoor het karakter van het dorp veranderde. De meeste boerderijen verloren hun agrarische bestemming en werden omgebouwd tot luxe woningen.

Auteur:

De Erfgooiersboom voor Muziektent

Gerardus Lanphen heeft uit een eikenboom de geschiedenis van de Erfgooiers gebeeldhouwd. Na de voltooiing van zijn werk in 1971 kreeg het kunstwerk een plaats naast de kerk. Nu staat de originele Erfgooiersboom in de toren van de kerk van Blaricum en is deze enkel te bezichtigen voor kerkgangers. In 1985 werd een bronzen afgietsel gemaakt en geplaatst voor de muziektent in Blaricum en dus voor iedereen te bewonderen.

Auteur:

Het Vliegveld Hilversum

Het Gooisch Vliegveld Actie Comité kon in 1938 van de Nederlands Hervormde kerk in Naarden een groot stuk grond ten zuiden van Hilversum huren. De weilanden werden in 1938 in werkverschaffing geëgaliseerd en gedraineerd. In de Tweede Wereldoorlog gebruikte de bezetters het vliegveld als uitwijkhaven en voor testvluchten. In 1948 werd tot vandaag de dag het vliegveld in gebruik genomen voor de sportvliegerij en is daar tot vandaag de dag voor in gebruik.

Auteur:

Fort Spion

Fort Spion is een fort dat onderdeel uitmaakte van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Deze verdedigingslinie is aangelegd tussen 1815 en 1885 en fungeerde -met de nodige aanpassingen- tot 1940 als een van de hoofdverdedigingslinies van ons land. De Nieuwe Hollandse Waterlinie lag tussen de Zuiderzee en de Biesbosch en omvatte 68 verdedigingswerken, honderden betonwerken en een aanzienlijk inundatiegebied. Dit inundatiegebied, dat onderwater gezet kon worden, zou vijandelijke troepen tegenhouden. Voor de aanvang van de Tweede Wereldoorlog werd het fort versterkt door een zware betonkazemat. Deze diende ter afsluiting van de weg Loosdrecht naar Loenen. Fort Spion is een zogenaamde 'dijkaccesspost' omdat het fort is gelegen op een smalle doorgang in een onder water staand gebied. Tegenwoordig is Fort Spion ingericht als een kleine eenvoudige camping.

Auteur:

Mijndense sluis

Deze sluis werd al in de 17de eeuw aangelegd om turf naar de Vecht te vervoeren. Het is nu de grootste doorgang tussen de Vecht en de Loosdrechte Plassen, met een verval van ca 1 meter. Het is hier in de zomer een gezellige drukte van belang. Als de boot in de sluis ligt, kan de schipper aan boord blijven. De rest van het gezelschap kan dan even een ijsje of drankje halen in het winkeltje van de sluiswachter, of zich vergapen aan de grote collectie aparte curiosa.

Auteur:

Guntherstein

Dit is het derde Gunterstein op deze plek. De twee eerdere kastelen zijn verwoest. Dit huis is in 1680 gebouwd als buitenplaats op de kasteelfundamenten, daarom ziet het er nog steeds uit als een kasteel, compleet met slotgracht en ophaalbrug. De eigenaresse bepaalde in haar testament dat het huis altijd in de familie moest blijven en dat het niet verkocht mocht worden. Dat is al die eeuwen gelukt, dus nog steeds wordt het huis bewoond door haar nazaten. In het park achter Gunterstein kan men vrij wandelen. De ingang tot het park is 200 meter vanaf het kasteel, aan de Laan van Gunterstein.

Langs de hele kade tussen Boom en Bosch en Gunterstein kan aan de kant van Gunterstein aangelegd worden aan de houten paaltjes. Het is hier echter niet makkelijk om aan land te komen! Onder de brug door is het makkelijker op- en afstappen. Dit kan aan de rechterkant direct na de brug, of iets verder aan de loswal aan de linkerhand.
Het is zeker de moeite waard om hier aan te leggen, want Breukelen is een prachtig historisch plaatsje vol leuke winkeltjes en gezellige terrassen. Hier kun je heerlijk shoppen voor de hipste kleding, de lekkerste delicatessen of de mooiste kunst.

Auteur:

Woerdense Verlaat

Het dorp is ontstaan rond een in de Grecht gebouwde schutsluis, die het Woerdense Verlaat werd genoemd.
Een schutsluis (of verlaat) is een waterbouwkundig kunstwerk dat het mogelijk maakt om schepen van het ene naar het andere waterpeil te brengen. Een schip kan ermee worden opgeschut of afgeschut, respectievelijk omhoog of omlaag. Een schutsluis bestaat uit een schutkolk of sluiskolk met aan beide zijden een sluisdeur.
De Grecht, in de volksmond ook wel Greft genoemd, is een wetering tussen de Oude Rijn en de Kromme Mijdrecht. De Grecht werd aan het einde van de veertiende eeuw gegraven en diende voor de ontwatering van het omringende polderland, maar werd ook voor de scheepvaart gebruikt.
Weteringen zijn (gegraven) watergangen. Vooral bij de ontginning van laagveengebieden was het graven van weteringen belangrijk voor de afwatering van het gebied. Weteringen werden vaak evenwijdig gegraven aan de ontginningsbasis, zoals een weg of dijk. Vanaf de ontginningsbasis werd het veen dan ontgonnen tot aan de eerste wetering. Vanaf daar kon het proces zich herhalen tot de aan de eerste wetering evenwijdig gegraven volgende wetering. Met de opschuivende ontginning verschoof vaak ook de bewoning van de ontginningsbasis, zodat vaak ook langs de weteringen bewoning wordt aangetroffen.

Auteur:

TOP Pondskoekersluis

Toeristisch Overstappunt Pondskoekersluis

Een Toeristisch Overstappunt (TOP) is een startpunt waar u de auto kunt achterlaten om vandaar heerlijk te fietsen of te wandelen in een landelijke omgeving. Vanaf elke TOP kunt u bewegwijzerde of beschreven routes volgen, die u laten kennismaken met de mooiste plekjes. Een TOP is herkenbaar aan een groene stalen halm van ca. 5 meter hoog.

Op avontuur langs het schitterende riviertje de Kromme Mijdrecht.

Auteur:

Spoorlaan

Met de komst van de trein in 1843 verloor de Vecht haar belangrijkste transportfunctie. De Spoorlaan leidde vanaf De Nederlanden naar het station. Door de aanleg van het Merwedekanaal (na verbreding Amsterdam-Rijnkanaal geheten) in 1892 aan de oostkant van de spoorlijn, kwamen de stations langs het traject Utrecht-Amsterdam aan de overkant van het water te liggen. Het werd dus een stuk lastiger voor de bewoners het station te bereiken. In Vreeland werden passagiers met een bootje overgezet totdat in 1939 een brug over het kanaal werd gebouwd als onderdeel van de N201. Ook in Abcoude en Breukelen werden bruggen gebouwd.
Net als station Vreeland werd ook Loenen-Nieuwersluis in 1953 gesloopt. Alleen de straatnamen Spoorlaan in Vreeland en de Stationsweg in Nieuwersluis herinneren nog aan de vroegere aanwezigheid van de stations.

Auteur:

Loosdrechtse- en Vinkeveense Plassen

Al in de middeleeuwen werd in het Hollands-Utrechtse veengebied turf gewonnen om te dienen als brandstof. Vanaf de 16de eeuw was turf naast hout de belangrijkste brandstof. Vooral de steden die voor hun groeiende nijverheid energie nodig hadden, waren grote afnemers.
In eerste instantie werd turf gestoken van de hoger gelegen veenkussens. Rond 1530 was het delven van turf zover gevorderd dat op veel plaatsen het grondwaterniveau werd bereikt. Vanaf dat moment werd er steeds vaker turf gebaggerd: het slagturven. Met baggerbeugels, een soort schepnet met lange stok, werd het natte veen van onder het wateroppervlak weggehaald.
Het weggebaggerde veen werd op uitgespaarde stroken land (legakkers) te drogen gelegd en tot turven versneden. Nadat de hele veenlaag was weggebaggerd, bleven er lang gerekte plassen achter (petgaten), die verder waardeloos waren.
Om aan de groeiende brandstofbehoefte te voldoen, moest men steeds grotere stukken grond afgraven. De legakkers werden steeds smaller, de petgaten steeds breder en dieper. Daardoor kon het gebeuren dat bij storm de legakkers door het water werden weggeslagen zodat er meren ontstonden. Op die manier zijn onder meer de Loosdrechtse- en Vinkeveense Plassen ontstaan.

Auteur:

Fort Uitermeer

Beluister de audiotour: https://523.myt.li/tours/1187434489/stops/685025972/index.html

Fort Uitermeer ligt op een eilandje in de Vecht en bewaakte kwetsbare doorgangen en inlaatpunten voor
het water in de Waterlinie tussen de Vecht en het Naardermeer. Voor de verdediging van Holland werd
gebruik gemaakt van een waterlinie, waarbij een strook land onder water gezet kon worden. Dit wordt
'inunderen' genoemd en zo werd het voor de vijand onmogelijk om over land het gebied aan de overkant
van het water te bereiken: het water was te ondiep om over te varen en te diep om doorheen te rijden. Forten, zoals fort Uitermeer, waren hierbij belangrijke verdedigingspunten. Bij Uitermeer ligt al heel lang een verdedigingswerk. Al voor 1589, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, lag hier een schans. Deze is in 1673 vervangen door een aarden fort. Bij een modernisering in 1845 heeft Fort Uitermeer zijn karakteristieke torenfort gekregen. De ronde vorm is bedoeld om kogels te laten afketsen,terwijl het geschut vanuit de hoge toren uitkijkt over de omgeving.

In 1923 verloren de forten hun militaire waarde, doordat de aanvalswapens sterker waren dan de forten. Het inunderen als verdediging is wel nog tot in de Tweede Wereldoorlog gebruikt en was tot in de Koude Oorlog onderdeel van de verdedigingsstrategie van Nederland.

Fort Uitermeer was onderdeel van de Oude- en de Nieuwe Hollandse Waterlinie en daarna,tussen 1913 en 1922, van de Stelling van Amsterdam. Na de Tweede Wereldoorlog waren de forten overbodig geworden. Het fort Uitermeer is in 1954 geëgaliseerd en geschikt gemaakt voor de opslag van munitie.

Kortweg waren de taken van het fort Uitermeer het bewaken van:
1. de sluis van de 'sGravelandse Vaart, als inlaatpunt voor het inundatiegebied ten oosten van de Vecht;
2. de 's Gravelandse Vaart met de daarnaast gelegen weg;
3. de spoorlijn tussen Hilversum en Weesp.

Een roekeloze poging in 1951 om het fort van binnenuit op te blazen, levert het gapende gat in het dak op. Maar de buitenmuur van het fort is gelukkig overeind blijven staan. Pal naast het fort ligt restaurant Uit & Meer met terras. Hier kunt u de inwendige mens verzorgen, terwijl u uitkijkt over het mooiste plekje van de Vecht.

Auteur:

Spionage rond Fort Uitermeer

Fort Uitermeer ligt op een plek waar de Vecht een scherpe bocht maakt. In de Eerste Wereldoorlog waren in dit fort vier jaar lang militairen gelegerd, van 1914 tot 1918.

Nederland is tijdens de Eerste Wereldoorlog neutraal en wil dat blijven. Binnen het parate leger is er veel angst voor spionage. In 1915 wordt schrijver en natuurliefhebber Jac. P. Thijsse voor spion aangezien, wanneer hij in de Waterlinie schetsen maakt voor het plakboek de Vecht, één van de populaire Verkade-albums. Een luitenant neemt hem mee voor verhoor.

Na een berisping mag hij het bureau weer verlaten. De natuurliefhebber moet beloven voortaan van de forten weg te blijven. Thijsse schrijft later in een Verkade-album dat 'ik mij dan ook braaf aan [deze instructie] heb gehouden', verderop staat echter iets heel anders. Zo roeit hij 'recht op Uitermeer aan, dat van hier te zien als een groot wit kasteel uit de rivier verrijst, de wallen mooi beplant met populieren.'. Daar blijf het niet bij: de illustrator van het Verkade-album legt Fort Uitermeer zelfs vast in waterverf! De legerleiding vindt dit 'ontoelaatbaar' en wil het plaatje uit de handel halen. Dat blijkt onmogelijk omdat er al enige duizenden in omloop zijn.

Auteur:

Weesp

Voor 1355 had Weesp al een aarden en houten omwalling. De stad lag namelijk strategisch aan de grens tussen het machtsgebied van de graven van Holland en de bisschop van Utrecht. Na de Franse belegering in 1672 werd de verdediging van Weesp flink uitgebreid met vier bastions waarvan twee op de Ossenmarkt. De vesting met het Torenfort aan de Ossenmarkt en de in de omgeving liggende forten maakten deel uit van de Hollandse Waterlinie en later ook van de Stelling van Amsterdam.
Nijverheid was altijd belangrijk voor Weesp: bierbrouwerijen, jeneverstokerijen en cacaoproductie speelden eeuwen lang een rol in de lokale economie.

Auteur:

Muizenfort

Op 9 augustus 2007 is de Stichting Muider Muizenfort Museum officieel opgericht en waren de werkzaamheden binnen en buiten het Muizenfort reeds in volle gang. Het museum bestaat uit een binnenexpositie in het Muizenfort en een loopgravencircuit ter plaatse van de frontwallen met diverse voorzieningen dat het fort uit 1874 met een originele Nederlandse (Piramide) groepsschuilplaats uit de mobilisatieperiode 1939-1940, een waarnemingspost en een voormalige G-( mitrailleur- ) kazemat met elkaar verbindt. De Stichting Herstelling heeft het loopgravencircuit aangelegd en een aanvang gemaakt met het uitgraven van de groepsschuilplaats.

Auteur:

Het Burger Weeshuis in Naarden

Dit huis aan de Cattenhagestraat 8 dateert uit ca. 1700. Van 1828 tot 1928 was hier het Burger Weeshuis ondergebracht. Na 1928 had het gebouw verschillende bestemmingen tot een grondige restauratie rond 1990. Na de restauratie en aanpassingen trok het Stadsarchief in dit pand. Dit archief beheert ook het omvangrijke en bijzondere archief van de vereniging van Erfgooiers.

Auteur:

De Vesting Naarden

In 1350 kreeg de nieuwe stad Naarden een simpele ommuring. Nadat de Spaanse troepen in 1572 de muren hadden afgebroken, begon de aanleg van de vestingwerken met aarden wallen en bastions. In 1672 breidden de Fransen de vestingwerken verder uit met ravelijnen, een palissade wal en een tweede vestinggracht. Een jaar later kon stadhouder Willem III de werkzaamheden voortzetten tot deze rond 1685 waren voltooid tot de Vesting Naarden zoals deze nu nog is te zien.

Auteur:

Sint-Vituskerk

De Sint-Vituskerk of de Grote Kerk is jaarlijks op Goede Vrijdag het decor van een fameuze, de hele dag durende uitvoering van de Mattheuspassie van Johann Sebastian Bach, georganiseerd door de Nederlandse Bachvereniging, traditioneel bezocht door onder meer leden van de regering. Elk zomerseizoen zijn er orgelconcerten in de kerk, meestal op de twee orgels (Bätz-Witte en het kleine van Flentrop). Op 22 oktober 2005 trouwden hier prins Floris en Aimée Söhngen.

Auteur:

De Grote Kerk van Naarden

Met de bouw van de Grote of Sint-Vituskerk is in 1387 begonnen. Uniek zijn de schilderingen op het eikenhouten tongewelf uit 1510 met voorstellingen uit het Oude en Nieuwe testament, geïnspireerd op werken van Albrecht Dürer. In deze kerk kwam de Vereniging van Erfgooiers bijeen. De laatste ledenvergadering was op 28 april 1979. De kerk is nog als Nederlands Hervormde kerk in gebruik, maar ook als concertzaal en tentoonstellingsruimte.

Auteur:

De Utrechtse Poort

Vanaf de bouw in 1680 waren de Utrechtse Poort en de Amsterdamse Poort, die inmiddels is verdwenen, de enige toegang tot de vesting Naarden. De oorspronkelijke Utrechtse poort is in 1877 vervangen door het huidige gebouw. Het gebouw bevat verschillende lokalen die vooral dienden als militaire wachtruimte. In de rechtervleugel was ook het cachot ondergebracht. Nu dient het als bezoekerscentrum en VVV Naarden.

Auteur:

Bastion Oranje

U ziet rechts, in de bocht van de weg, Bastion Oranje, een van de zes bastions van Naarden. Dit zijn vijfhoekige uitbouwen van de verdedigingswal die op schootsafstand van elkaar liggen. Zij werden op initiatief van stadhouder Willem III gebouwd na de herovering van Naarden op de Fransen in 1673. De Fransen hadden Naarden zo gemakkelijk kunnen innemen, dat een betere verdediging kennelijk hard nodig was. Adriaan Dortsman maakte het ontwerp voor de nieuwe verdedigingswerken. Het plein naast de Utrechtse Poort is naar hem vernoemd. Hij ontwierp een dubbele gordel van wallen en grachten, toen al heel bijzonder en tegenwoordig zelfs uniek in de wereld. Eind 19de eeuw werd de vesting Naarden uitgebreid. Ook dit bastion Oranje is toen uitgebreid met een kazerne en opslag voor wapens en munitie.

Auteur: