سبلان در سه پله

از مشگین شهر یا اردبیل به شابیل بروید. شابیل و قوتورسوئی آبگرم دارند.آبگرم شابیل بی بو و بی رنگ است ولی آبگرم اصلی که به درد میخورد در قوتورسوئی است.
در محوطه‌ی شابیل قبلا ساختمان وجود نداشت ولی در چند سال اخیر مجموعه آبگرم و چند ساختمان ساخته شده است به علاوه ی پارکینگ بزرگی با تعداد زیادی کانکس مسکونی برای مسافران و دکه های کباب پزی
با تاکسی های مشگین شهر یا ماشین خودتان به شابیل بروید. در پارکینگ پیاده شوید. در تابستان ، هر ساعتی از شبانه روز که برسید لندرور های خطی آماده اند تا شما را به پناهگاه شرقی سبلان ببرند
میتوانید کنار آبگرم اتاق یا کانکس اجاره کنید یا حتی در محوطه پارکینگ چادر بزنید و خوابیدن در پناهگاه را از برنامه خود حذف کنید و هر ساعت اراده کردید، سبک بار سوار لندرور شوید و سبلان را صعود کنید اما اگر برنامه هم هوایی دارید و از خوابیدن در پناهگاه لذت می برید کوله هایتان را بار لندرور کنید و به پناهگاه بروید
در محوطه پناهگاه میتوانید چادر بزنید یا اگر اتاق خالی باشد استفاده کنید. توالت، لوله آب، جای چادر، بوفه و انبار برای سپردن کوله پشتی موجود است. پناهگاهی که معروف به پناهگاه آمریکایی ها است قدیمی شده است. ممکن است بهداشت اتاقها را نپسندید. میتوانید کنار پناهگاه چادر بزنید و از سر و صدایی که تا 2 نیمه شب ادامه دارد آسوده شوید. نیمه شبها خرس ها برای خوردن زباله ها به پناهگاه می آیند. آنها برای آسیب به انسان نمی آیند فقط زباله ها را کنار چادر نگذارید و مراقب باشید در تاریکی با خرس رو در رو نشوید. اگر بترسند حمله میکنند
ساعت آغاز صعود به قله به خودتان بستگی دارد. در هوای تابستانی صاف و بدون باد، اگر کوهنورد آماده ای باشید از پناهگاه تا قله 3 ساعته میروید و اگر نباشید یا گروهتان بزرگ باشد حداکثر 6 ساعته به قله میرسید ، نیم ساعت کمتر یا بیشتر. ساعت آغاز صعود را طوری تنظیم کنید که حداکثر 1 بعد از ظهر قله باشید. هوای کوهستان معمولا بعد از ساعت 14 رو به خرابی می رود و برگشتتان به باد یا مه میخورد. بین 5 تا 7 صبح زمان مناسب برای آغاز حرکت است
مسیر صعود از پناهگاه قدیمی تا قله راه مشخص پاکوبی است که از یک یال سنگی با گدازه های آتشفشانی میگذرد. یال پهن است و راه پاکوب گاهی چند شاخه میشود. میتوانید از هر کدام بروید اما یادتان باشد سمت راستتان دره عمیق شرقی قرار دارد که مخصوصا در برگشت خطرناک است و اگر توی آن بیفتید اذیت شده یا گم میشوید. پس سعی کنید هنگام صعود به راست متمایل نشوید و تابلوهای شماره دار قرمز رنگ در سراسر مسیر دست راست شما باشند (در صعود) . اگر آنها را دنبال کنید در پاکوب اصلی هستید. سعر کنید در برگشت هم همین مسیر را بیایید و تابلوهای قرمز را دنبال کنید (در برگشت تابلوها باید دست چپ شما باشند). کل مسیر سه پله است و دو تختگاه سر راه دارید. پله اول کوتاه و تختی اول به پناهگاه نزدیک است . پله دوم اصلی است، شما را به انتهای یال می رساند. ابتدای شیب پله دوم از کنار تابلوی آهنی یادبود یک کوهنورد هم رد میشوید. سعی کنید در برگشت طوری بیایید که از همین نقطه عبور کنید

به تختی دوم که می رسید زیر قله سبلان هستید. از تختی دوم 2 مسیر پاکوب به قله وجود دارد. سمت راستی پر شیب است و سمت چپی که تپه ای سنگی را دور میزند کم شیب است. تابلوهای شماره دار قرمز در مسیر چپ قرار دارند. در مسیر سمت چپ از روی تکه برف کوچکی عبور میکنید و بعد شیب ملایمی را بالا میروید ، شیب تند آخر را ادامه میدهید تا قله
پایان شیب، صخره عظیمی است که آغاز تختی قله سبلان را نشان میدهد. آن را سنگ محراب میگویند. با رسیدن به آن نفسی چاق کنید یا عکس بگیرید و مسیری کوتاه با شیب ملایمی را طی کنید تا به دریاچه قله برسید
در برگشت مسیر پاکوب را دنبال کنید. یادتان باشد تابلوهای قرمز شماره دار دست چپ شما باشند تا به دره ی سمت چپ منحرف نشوید. راه حل کلی این است که مسیر برگشتتان و صورت شما باید دقیقا به سوی کوه بلندی باشد که دیده میشود ( دو قله دارد شما وسط آن را در نظر بگیرید)
اکثر کوهنوردان در برگشت از پله دوم به اول که طولانی است و احتمال انحراف به دره شرقی وجود دارد متمایل به راست می آیند که فکر خوبی است و نتیجتاً پله دوم به اول را از درون دره کوچک اما بسیار پر شیبی طی میکنند که پر از راه پاکوب است ولی به دلیل شیب زیاد خسته میشوند. زیاد به راست آمدن خطر انحراف و افتادن به دره شرقی را از بین میبرد و شما را به تختی اول می رساند اما اگر روز است و مه نیست، با کمی دقت می توانید همان مسیر بالا آمدنتان را با کمک تابلوهای قرمز دنبال کنید و از پاکوب های بهتر به پله اول برسید
از تختگاه اول پناهگاه را می بینید و مسیر بسیار نزدیک و بی خطر است