قالینی به کبه

(توجه سطح برنامه بسیار مشکل هست و از کیلومتر ۱۱به بعد نیاز به کارگاه و ایمنی🧗 دارد .در ضمن برنامه دوروزه اجرا شود بهتر می‌باشد)

طبق هماهنگی های قبلی با همه دوستان،همراه همیشگی گروه خانم شهرزاد نعمایی ما رو به روستای قالینی بردند و در خانه یکی از دوستان ساکن شدیم.که صبح،زود تر بتوانیم پای کوه باشیم . بعد، راهنمای محلی،جناب عباس محمدی را ملاقات نمودیم و در مورد مسیر هماهنگی های نهایی انجام شد.قرار شد ساعت 5صبح همگی در دامنه کوه باشیم . دو کیلومتر اول مسیر شیب داشت(🚩۱).و تا سر کوه مسیری تقریبا خوابیده با شیبهای کوتاه رو تجربه کردیم.در راه فقط یک سنگاب(🚩۴)در کف دره دیدیم و یک چاه(🚩۶و۷)که آب گِل آلودی داشت.اواسط مسیر جاهایی برای شب مانی هم بود(🚩۸).نهایتاً خودمون رو به بالای خط کوه(🚩۹) رساندیم و در زیر سایه سرو کوهی که از آن ارتفاع صد ها سال نظاره گر زیبایی مناطق زیبای سیمکان و خفر بود نهار خوردیم. راهنما از اینجا به بعد قرار نبود با ما باشد و این استرس رو دوچندان میکرد چون ما پرتگاه ها و سخره های چند صد متری را در ادامه راه داشتیم و ایشان هم تمام تلاش خودشون رو داشتند که با دوربین نشانه های مسیر را به ما نشان دهند و ما هم متوجه نمیشدیم 🤭. ما را به ابتدای مسیر ورود به کف دره رساند و تاکید کردند که فقط سنگ نشانه ها(🚩۱۰و۱۱)رو گم نکنید و برگشت . مسیر بسیار پر چالش و خطرناک بود. بعد از رسیدن به کف دره
(🚩۱۲) به ارتفاعی که از آن فرود آمده بودیم نگاه کردیم هیجان را دوچندان وترس را تا عمق وجودمان جاری میکرد. چون آب نداشتیم در پی چکه آب رزک ادامه مسیر دادیم و بعد از اینکه با وجود تلاش نیمه کاره یکی از همنوردان که خود را تا بیست متری اب در غار هم رسانده بود و به اسرار ما که وقت نداریم باز گشت با کمترین ذخیره آب ناامید از یافتن راه به سوی اب خرزهره ادامه مسیر دادیم و با وجود اینکه چشمه را در روبروی خود می‌دیدیم ولی صخره ها و پرتگاه‌های مرتفع ما را از رسیدن به آن دور و دورتر میکرد،با تمام سختی و خطری که داشت از تنها مسیر ممکن با 1ساعت تاخیرخودمان را به کف رودخانه رساندیم . ولی خستگی و استرس ما با رسیدن به چشمه آب خرزهره
(🚩۱۵و۱۶)به کلی از بین رفت. لبی تر کردیم تجدید انرژی شد، پا و دست و صورت را شستیم و با سرعت هرچه بیشتر سعی بر جبران زمان از دست رفته کردیم و خودمان را به روبروی ورودی معدن نمک(نمکدان) رساندیم. وارد مسیری(🚩۱۸) که در قدیم با چهارپا از معدن،نمک را به شهر منتقل می‌کردند شدیم.باز خود را در دامنه کوهی دیدیم که باید تا بالای آن می‌رفتیم. ناامید نشدیم و هر چه سریعتر در مسیر گام برداشتیم و به بالای کوه رسیدیم دیگر تاریک بود و مسیر پیچ در پیچ آن سوی کوه در تاریکی پیدا نبود.مسیر را با توجه به نشانه ها و سنگ نشانه ها به آرامی پیدا کردیم و خودمان را به پایین رساندیم و وارد مسیر شدیم و در آخر جناب وحید کامران با ماشین ما رو به باغ سعید کامران بردند و در آنجا با پذیرایی گرم دوست قدیم آقای کامران روبرو شدیم و خستگی مسیر حسابی از وجودمان در رفت . آقای محسن کاظمی همنورد عزیز هم ما رو به جهرم رساند . همنوردان سعید عبیری،علی نصیریان و مهدی ارسلانپور