قله شاه نشین از دره مژگان-شهرستان ممسنی-استان فارس

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم
امید روشنایی گر چه در این تیرگی ها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می مانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل برمی افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
گزارش برنامه صعود به قله شاه نشین
باشگاه کوهنوردی ردپا
منطقه: استان فارس - شهرستان ممسنی - روستای آب زالو
تاریخ: ۱ دی ماه ۱۴۰۲
ارتفاع: ۲۹۴۵ متر ارتفاع از سطح دریا
مختصات جغرافیایی قله:
29° 51' 44" N 51° 45' 37" E
مسافت پیمایش شده تا قله ۱۱.۶۴ کیلومتر
مسافت کل پیمایش شده: حدود ۱۷ کیلومتر
مسیر خاکی طی شده با نیسان تا دره مژگان: ۵.۵ کیلومتر
کل مسیر خاکی از روستای آب زالو تا پای کوه شاه‌نشین: ۱۳ کیلومتر
مدت برنامه: ۱ روزه
تعداد همنوردان: ۷ نفر
وسیله نقلیه: خودرو شخصی
میزان آنتن دهی منطقه: ضعیف
تجهیزات: پوشاک و کفش زمستانه
پوشش گیاهی: درختان کیالک، بلوط، ارژن، خِوِشک، بوته های گون

گزارش برنامه:
بامداد اولین روز از فصل زمستان ۱۴۰۲ به اتفاق ۷ نفر از همنوردان باشگاه ردپا در ساعت ۵ و ۳۰ دقیقه با دو خودرو شخصی شیراز را به هدف شناسایی منطقه و صعود به قله شاه نشین ترک کردیم.
این کوه در جنوب غربی روستای آب زالو در شهرستان ممسنی واقع شده است و بلندترین کوه در این شهرستان می باشد.
در جاده شیراز - سپیدان بعد از گذشت از روستای شول و سنگر وارد جاده هرایجان و سپس بوان شدیم و به سمت دشت آزادگان (دشت تیرتاج) به راه افتادیم.
در ساعت ۷ و ۲۰ دقیقه به دشت آزادگان رسیدیم. در آنجا یکی از اهالی محترم روستا، جناب آقای کشاورز منتظرمان بودند. در حیاط منزلشان خودرو ها را پارک کرده و آماده حرکت شدیم.
طبق برنامه ریزی انجام شده قرار بر این بود که مسافتی را با خودرو نیسان به سمت مسیر پیمایش برویم. به دلیل سرمای زیاد و باد با اعلام سرپرستان با پوشیدن تمام لایه های پوشاک زمستانه و کلاه بوران ،سوار بر نیسان شده و در هوای سرد صبحگاهی به سمت ابتدای مسیر پیمایش به راه افتادیم.
حدود ۷۰ دقیقه با نیسان در جاده خاکی از روستای آب زالو که پوشیده از درختان کیالک و بلوط بود و در قسمت هایی از جاده برف و یخ نشسته بود مسافتی را پیمایش کردیم و سپس در ساعت ۸ و ۴۰ دقیقه بود که با دیدن دره ای در سمت راست خود نیسان توقف کرد و پیاده شدیم در حالیکه ۵.۵ کیلومتر مسیر خاکی را طی کرده بودیم.
کوله ها را برداشته و پیمایش خود را از ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دریا شروع کردیم. هوا کمی نیمه ابری و بسیار دلچسب بود.
بعد از گذشت چند دقیقه وارد دره مژگان(به زبان محلی مژگه) شدیم که نیاز به عبور از چندین دست به سنگ بود. بعد از گذر از دره، در ساعت حدود ۱۰ به دشتی وسیعی به اسم محلی برم کَر رسیدیم که پوشیده از علف و بوته های زرد رنگ بود و جاده خاکی ماشین رویی در وسط آن قرار داشت.چنانچه با نیسان جاده خاکی را ادامه داده بودیم پس از گذر از مسیری از زیر قله تاسک به این جاده خاکی رسیده بودیم. این جاده به دوراهی می رسيد که از سمت شمال غربی به تنگ هرایرز و خومه زار منتهی می‌شد و سمت غرب آن به گردنه زنگال می رسید و با ورود به گردنه و عبور از چندین چاه در سمت جنوب به پای کوه شاه نشین می رسید.
سکوت زیبایی کل منطقه را در برگرفته بود و نشان از این بود که به جز ما کسی در آن منطقه نبود. کوه تاسَک نیز در پشت سرمان خودنمایی می کرد.
بعد از گذر از گردنه زنگال که شیب ملایمی داشت و برف و یخ در کنار مسیر پیمایش بود به منطقه ای وارد شدیم که در آن چندین چاه آب و بنایی کوچک قرار داشت همچنین محل های مسطحی وجود داشت که نشان دهنده جایگاه استقرار عشایر بود.
ساعت ۱۱ و ۱۵ دقیقه بود که در مکانی برای صرف صبحانه توقف کردیم و بعد از نیم ساعت مجدد به راه افتاده و کمی جلوتر به سمت کوه شاه نشین تغییر مسیر دادیم.
به نظر می رسید قله خیلی به ما نزدیک است و مسافت زیادی نداریم. اما اینطور نبود. کوه پوشیده از برف های یخ زده و لیز و همچنین سنگ های کوه به دلیل بارش برف و باران دارای سوراخ و حفره های فراوان و تیز و در بعضی جاها به صورت ریزال و سست بود که پیمایش را کمی کند و با احتیاط کرده بود. برخلاف مسیری که پیمایش کرده بودیم این مسیر تا قله شیب نسبتا زیادی داشت.
در نهایت در ساعت ۱۳ و ۵۵ دقیقه همنوردان باشگاه ردپا موفق به صعود قله شاه نشین، بلندترین قله شهرستان ممسنی شدند. ارتفاع قله ۲۹۴۵ متر از سطح دریا ثبت گردید و تا قله ۱۱.۶۴ کیلومتر پیمایش ثبت شده بود.
نمای قله بسیار زیبا و چشم نواز بود و خط الراس به صورت ستیغ های زیبا خودنمایی می کرد. طرف دیگر کوه پرتگاه های مرتفعی قرار داشت که از آنجا روستاهای منطقه همچنین دشت کازرون قابل مشاهده بود.
بعد از خواندن سرود ملی و گرفتن عکس یادگاری مسیر برگشت را از همان مسیری که صعود کرده بودیم با احتیاط تمام در پیش گرفتیم.
در جاده خاکی پیش می رفتیم و مسیر زیادی نیز پیش رو داشتیم و هوا کم کم رو به تاریکی می رفت که با هماهنگی که صورت گرفت و با وجود آنتن دهی ضعیف، ساعت ۱۶ و ۴۵ دقیقه بود که خودرو جناب آقای کشاورز را در پای گردنه زنگال دیدیم.
انرژیمان دوچندان شد چرا که نیاز نبود مسافت خاکی طی شده و دست به سنگهای دره را طی کنیم. مجدد تمام پوشاک زمستانه را پوشیدیم و سوار بر نیسان به سمت محل پارک خودرو ها در دشت آزادگان به راه افتادیم. ساعت ۱۸ بود که به منزل آقای کشاورز رسیده استراحتی کوتاه کردیم و به سمت شیراز حرکت کردیم.
در نهایت حدود ساعت ۲۰ و ۱۵ دقیقه بود که به شیراز رسیدیم و سفر و صعود اکتشافی ما با خوشی و سلامتی به پایان رسید.
با تشکر و سپاس فراوان از زحمات جناب آقای کشاورز و سرپرستان گروه همچنین دوستانی که در این برنامه ما را همراهی کردند.
گزارش از: زهرا هاشمی نسب