قله پاشوره از روستای نوا

دشت آزو، بهشتی است که در بر پاشوره دامن گسترانده. از یک سو رخساره زیبای دماوند و از سوی دیگر بلندای آبفشان دوبرار و در این میان کوه های عبرت و پاشوره و آب های روان دشت آزو با چمن زار ها و مرغ زار های بی همتایش دلبری می کنند

من همراه با همنوردان در واپسین روزهای تابستان عزم این سرزمین جادو کردیم و با پنج ماشین و همراه با 32نفر خود را از جاده هراز به مسیر پر پیچ و خم روستای نوا رساندیم و پیمایش را درست از کنار شرکت آب معدنی نوا آغاز نمودیم

آب چه در آغاز پیمایش از شیر آب بیرون کارخانه و چه در جوی آب روان کنار کلبه دشت آزو و چه در مسیر برگشت از شن اسکی و از سرچشمه گوارای سنگ نو در دسترس است. آغاز پیمایش کم فراز و نشیب و چشم نواز است و انبوه گل ها و رنگ ها و عطرها هر طبیعت دوستی را مدهوش می کند. پس از یک ساعتی پیمایش گلگشت گونه صبحانه را در کنار کلبه ای در میانه دشت آزو خوردیم
از کلبه به بعد 11 نفر در مسیر جوی آب قدم برداشتیم تا به محل جدایی مسیر دره و مسیر سنگی پاشوره رسیدیم. از اینجا تا بالا شیب کمی تند است و بنابراین با توجه به جمعیت گروه کمی آهسته تر گام برداشتیم. در تمام طول مسیر رخ شرقی دماوند و مسیر های جنوبی و شمال شرقی آن در دیدرس قرار دارند

محلی ها نام کوه های جنوبی قله را عبرت می نامند و پاشوره را نه به قله بلکه به منطقه ای که سنگ پا در آن یافت می شود اطلاق می کنند اما در میان برخی کوهنوردان نام پاشوره با نام قله عجین گشته است. یال و البته قله فضای پهنی دارند و از بخت خوش ما هوا با مایاری کرد

برای پایین آمدن هم مسیر پاشوره و شن اسکی و دره آزو را پیش گرفتیم در مسیر برخی دوستان سوغات ویژه منطقه یعنی سنگ پا با خود برداشتند. ادامه مسیر را برخی از راه پاکوب و برخی از راه شن اسکی پی گرفتیم تا پس از دو ساعتی از قله به چشمه گوارای سنگ نو رسیدیم و استراحت کردیم و آب نوشیدیم و مشک ها را پر کردیم

در برگشت از کنار مرتع حصارکشی شده و پس از آن از میانه جوی های روان خود را به کلبه رساندیم و ناهار خوردیم و باقی مسیر را تا روستای نوا و محل پارک خودرو ها پیمودیم