پسنده کوه - علم کوه

13 آبان 1401
صعود به قله پسنده کوه
منطقه مازندران – کلاردشت – رودبارک – ونداربن – علم چال – سرچال
اعضا: رضا دشتی (سرپرست) – امیر شرافتی – سید حسین معینی فر
مسافت طی شده: 8.4 Km
زمان صعود: 5:30 Min
کمترین ارتفاع: 1718 m
بیشترین ارتفاع: 3858 m
ارتفاع کسب شده: 1621 m
قله پسنده کوه از قلل کمتر صعود شده منطقه علم چال است که گزارش های کمی از آن موجود است و به علت فنی بودن و ثعب العبوری آن عموما تا قله فرعی صعود می شود. هنگام ورود به منطقه اولین قله ای که دیده می شود پسنده کوه است که شکل هرمی نوک تیز است که از طرفین قلل فرعی دنداده دندانه دارد و جلوه عظیم و باشکوهی به منطقه می بخشد.
به طور اختصار: این قله با نیمی از پیماش قله توچال اندازه آن ارتفاع می گیرد، به عبارت دیگر شیب آن حدودا دو برابر توچال است – چالش های جدی از مسیریابی و دست به سنگ، مخصوصا از قله فرعی تا قله اصلی وجود دارد. بازگشت آن به مراتب چالش های بیشتری نسبت به صعود دارد.
پنج شنبه ساعت 14 از تهران به مقصد ونداربن حرکت کردیم و با خودروشخصی تا پناهگاه رفتیم جاده خاکی بود ولی مشکلی خاصی وجود نداشت. حدود ساعت 19 به پناهگاه رسیدیم. غیر از نگهبان پناهگاه کسی در مجموعه حضور نداشت.
مجموعه ونداربن پناهگاهی با امکانات اتاق، پتو، سالن غذاخوری، یخچال، سرویس بهداشتی، حمام و سالن سنگنوردی است !
ساعت 6:05 صبح دما حدود صفر درجه و بدون باد بود که پیمایش شروع شد. شروع مسیر از یال درختی، اولین یال قابل دسترسی روبرو پناهگاه ونداربن بود که پس از گذشت از رودخانه نسبتا کم آب قابل دسترس است. یال درختی به علت وجود درخت های بلوط کهن و بسیار زیبای آن نامگذاری شده است.
یال درختی پرشیب و ریزشی است. در زمان صعود ما از ارتفاع 2500 برف و یخ به چالش های شیب زیاد و ریزشی بودن سنگ ها اضافه شد. پر از افتادن روی خط الراس و مشخص شدن مسیر، خط الراس اندگی به سمت چپ انحراف پیدا میکند و در سمت راست قله سیاه کمان تماما مشخص است.
در طول مسیر برج هاس سنگی متعددی وجود دارد که میتوان از روی آن صعود کرد و یا از کنار آن تراورس کرد. برای پایین آمدن از برج های سنگی مخصوصا در زمستان به علت معکوس بودن شیب ها نیاز به ابزر گذاری، ایجاد کارگاه و فرود با طناب است.
پس از پیمایش حدود 4 ساعت در ارتفاع 3580 m به قله فرعی می رسید که ارتفاع آن به نسبت از برج های سنگی که آمده بودیم بلند تر بود و امکان تراورس به علت وجود دره های پر شیب و عمیق وجود نداشت. نهایتا از دهلیزی که کمی به طرف قله سیاه کمان بود پیدا کردیم که به شدت ریزشی با سنگ های سست بود فرود رفتیم، کمی در دره تراورس کردیم و مجدد به خط الراس برگشتیم. از اینجای مسیر عمدتا دست به سنگ حالت گرده بود.
تا نهایتا ساعت 11:35 قله در ارتفاع 3858 m صعود شد.
بازگشت به علت ریزشی بودن سنگ ها و یخ زدن آن بسیار پر چالش بود و فرود بسیار کندی داشتیم.
و نهایتا ساعت 17:30 به پناهگاه وندار بن بازگشتیم.

با توجه به تعداد کم اعضا، نبود باد، سرمای کم که حتی کمک کننده بود، برف به نسبت کم در ارتفاع بالای 2500 برنامه با سرعت مناسب پایان یافت و در صورت تغییر هر یک از این پارامتر ها زمان برنامه به صورت تصاعدی افزایش خواهد یافت و مسیر با هدلایت بسیار چالشی خواهد بود.