Κουταλας - ακρωτηριανος - μικρος τροχαρης - ακσυφιωτης - πασπαλωμυτης - φαναρι

Δυσκολη μαδαρισια μονοημερη βολτα στα ανατολικα λευκα ορη.

Πριν την επερχόμενη κακοκαιρία (Μήδεια) αποφασισαμε να παμε μια δυσκολη βολτα μεσα στον χειμωνα σε ανοιξιατικο ομως πεδιο ελλείψει ικανοποιητικης ποσότητας χιονιου..

Απο το νιατο πηραμε το λαθος ε4 (παλαια χαραξη. Η νεα παει πιο βορεια και πιο χαμηλα) αλλα με μια παρακαμψη με πανω στη νεα χαραξη του ε4 που οδηγεί στο διασελο του κουταλα ομαλα σε συνεχως ανηφορικο πεδιο και χωρις να χρειαστει να χασουμε υψος.

Απο εκει αφησαμε το μονοπατι και πιασαμε την ομορφη κορυφογραμμη κουταλα ακρωτηριανου μικρου τροχαρη. Φανταστικη θεα και απο τις δυο μεριες αλλα και υπουλη διοτι συνεχως εχει μικρες κορφουλες οπου σε αναγκαζουν να πηγαινεις "πανω κατω". Η κορυφογδαμμη εχει απο την μια ανεμποδιστη θες στα βορεια παραλια της κρητης μεχρι την περιοχη του ρεθυμνου ενω απο την αλλη θεα τις ατέλειωτες κορυφες του ογκου των λευκων ορεων.

Απο τον μικρο τροχαρη πηγαμε προς ακυφου σωρο (απο ανατολικα δεν συμφέρει να τπν ανεβει κανεις πιο μεγαλη υψομετρικη σε σαθρο πεδιο) και απο εκει θελαμε να παμε προς το σπηλαιο που βρίσκεται στη ανατολικη ριζα της κακοβολης, το εχω ακουσει σαν σπηλια του κουταλα, αλλα δεν ειμαι σιγουρος για την ονομασια.

Η διελευση απο τους εντυπωσιακους μαυρους λάκκους μας καθυστέρησε αλλα ετσι ειναι η μαδαρα...αποκοσμο πεδιο με συβεχομενες δολινες και γουργουθα κανει δυσκολο το περπατημα αλλα και την χαραξη της διαδρομης ψαχνιντας συνεχως το σωστο αρμί χωρις ομως να εχεις πληρη εικονα για το τι βρισκεται απο πισω.

Η σπηλιά ειναι εντυπωσιακη και αυτη, υπαρχει ροη νερου και ειναι τοποθετημένα 2 βαρελια που μαζευουν το νερο που σταζει. Δοκινασα το νερο παγος αλλα γεθστικοτατο! Μπορει κανεις να κοιμηθει στην εισοδο του σπηλαιου.
Μεσα η αιθουσα ειναι συνεχως και αποτομα κατηφορική.

Κοβτα στο σπηλαιο, μερικες εκατονταδες μετρα πιο ανατολικα βρυσκεται αλλο ενα αξιοθεατο. Ειναι το βρυσαλι. Αναμεσα στα βραχια εχει δημιουργηθει ενας λακκος απο οπου αναβλύζει νερο. Η ροη πρεπει να ειναι ελαχιστη (φλεβαρη πηγαμε!!) Και το καλοκαιρι ειναι γεματο μυγες και σχεδον στασιμο. Οταν πηγαμε ηταν πεντακαθαρο, κρυσταλινο...και πολυ γευστικο!! Ηταν το προσκύνημα μας...

Αφηνοντας το βρυσαλι αρχισε -παλι- ο ανηφορος για τον πασπαλωμυτη. Απο εκει για φαναρη οπου μας "φανερώθηκε" ενα μικρο θαυμα. Ηταν περασμενη η ωρα και ο ηλιος πλαγιαζε. Βορειοανατολικα ειχε συννεφα πιο χαμηλα απο το υψος που ειμασταν. Φτάνοντας λοιπον στο φαναρι η σκια που δημιουργουσαμε προβάλλονταν στα σύννεφα μπροστα μας και μαλιστα με ενα ουρανιο τοξο σα φωτοστεφανο γυρω μας!!

Απο το φαναρι ακολουθησαμε την κλασικη διαδρομη απο το αρμι που συναντιέται με τομην παλαια χαραξη το ε4 και οδγγει πισω στο νιατο...
Περασαμε και απο το μνημα της κ. Ερμιόνης. Ποσο κριμα να λες στους δικους σου παω βουνο βολτα και να μην γυριζεις ποτε....

Αλλα μια αγριομαδαροκατασταση τελειωσε... κορφες δολινες σπηλιες βρυσαλια θεα τη θαλασσα και...την θαλασσα απο κορφες..αγριο τερεν..

Μην εμπιστευτείτε το βρυσαλι ή το νερο στη σπηλια να εχετε το νερο που απαιτεί μια τετοια βολτα...