Kolahqazi peak and Shahneshin peak , قله کلاه قاضی و قله شاه نشین

مسیر صعود به قله های کلاه قاضی ، سرخ کوه ، شاه نشین و داروغه نشین.
(استان همدان)
صعود از مسیر ییلاق عرب خان شهر همدان.
فرود از مسیر شهر تویسرکان.

معرفی اجمالی از قله های کلاه قاضی و شاه نشین:

قلهٔ کلاه‌ قاضی یکی از قله‌های واقع در کوهستان الوند است ، و ۳۵۰۰ متر ارتفاع دارد. این قله سومین قله مرتفع کوهستان الوند است. در ادامهٔ رشته کوه الوند به سمت جنوب شرقی و بعد از قله یخچال‌ ، قلهٔ کلاه‌ قاضی در فاصلهٔ ۹ کیلومتری جنوب غربی روستای سنگی ورکانه قرار دارد. این قله در حوزه شهرستان همدان قرار دارد و دامنه های شمالی آن پر برف و خوش آب و هوا است. علت نامگذاری این قله، به علت شباهت آن به کلاه قاضی های دوره عباسی است. راه صعود به این قله پس گذر از روستای چشین، ابرو و سیمین همدان است که به ییلاق عرب خان و مسیر صعود به قله منتهی می شود.
دیگر راه صعود به این قله از طریق شهر تویسرکان ، به سمت پناهگاه الغدیر است .اگر تمایل صعود به قله کلاه قاضی را دارید از روستای ارزان فود سمت شرقی قله هم گزینه مناسبی میباشد . با صعود به قله کلاه قاضی میتوانید از پوشش گیاهی منحصر به فردی که خواص دارویی بسیاری دارند استفاده کنید.
قلهٔ شاه‌نشین یکی از قله‌های واقع در کوهستان الوند است و ۳۴۵۰ متر ارتفاع دارد. در جنوب غربی قله کلاه‌قاضی قلهٔ شاه‌نشین قرار دارد. یکی از مسیرهای صعود به این قله از شهر تویسرکان است. دیگر مسیر صعود، از سمت روستای سیمین همدان و ییلاق عرب خان به سوی خط الراس کلاه قاضی تا شاهنشین است. این قله پس از قله کوبری، قله یخچال، قله کلاه قاضی و قله دائم برف، پنجمین قله مرتفع از قلل کوهستان الوند به حساب می‌آید.
منبع: سایت ویکی پدیا.
گزارش صعود:
یک روزه مورخ ۱۴۰۲/۳/۲۲
شرکت کننده: محمد کیانی (انفرادی)
به نام خداوند جان و جهان آفرین.
می نگارم یادگاری تا بماند روزگاری.
قابل ذکر است که برای بار اول بود توفیق صعود به این قله ها نصیبم شد.
صعود در وسط هفته (دوشنبه) صورت گرفت ، و کوهنوردی در مسیر دیده نشد.
و راهنمای من در دو مسیر صعود و فرود ؛ خط مسیر طی شده دیگر کوهنوردان و کاربران برنامه ویکی لوک بود.
دوشنبه ، بیست و دوم خرداد ماه ، ساعت ۶:۱۰ از منزل خود واقع در شهر کنگاور خارج شده ، خود را به میدان بسیج شهر رسانده و با یک ماشین مسافر کش تا چراغ قرمز شهر همدان رسیدم.
نرسیده به چراغ قرمز از آقای راننده پرسیدم آیا مرا تا ییلاق عرب خان به صورت دربستی میرساند؟ و ایشان پذیرفت.
بعد گذشتن از روستاهای چشین و ابرو ، نرسیده به روستای سیمین به جاده خاکی پیچیدیم و حدود شش کیلومتر تا ییلاق عرب خان پیمودیم، که البته جاده هم چندان تعریفی نداشت و بعضاً سنگلاخی بود.
ساعت ۹ صبح از ییلاق عرب خان و از سمت راست رود سیمین ، مسیر ثبت شده دیگر کوهنورد عزیز کاربر ویکی لوک را شروع به پیمایش کردم.
مسیر تا انتهای دره سیمین به غیر از مسافت کوتاهی که در همان مکان عکس گرفته و توضیح دادم ، دارای پاکوب بود. پاکوبی خوب با شیب ملایم و مناظر سبز چشم نواز ، که سعی به ثبت تصاویر آنها کردم.
در مسیر یک چشمه دیدم که تصویر و مکان آن را ثبت کردم. تا قله جان پناه نداشت ، و موبایل من هم آنتن نمی‌داد. مسیر پر از ملخ بود و اکثراً مشغول جفتگیری.
در انتهای دره بر طبق مسیر راهنمای خود از دره سبزی شروع به صعود کردم. ولی این دره پاکوب نداشت ، و بعد از منطقه سبز به یک شیب تند رسید.
مسیر راهنما مستقیم شیب را بالا رفته و بعد خط الراس را تا قله پیموده بود.
ولی من ترجیح دادم شیب را به صورت اوریب و تراورس تا قله بروم.
نظر من خصوصاً زمانی که از بالای خط الراس به سمت شاه نشین دره سیمین را دیدم این است که دره سبز بعدی و آخری که مستقیماً به سمت قله کلاه قاضی می‌رود دارای شیب مناسب‌تری از مسیر من می‌باشد.
و فکر می‌کنم پاکوبی که تا انتهای دره سیمین پیمودم از همین دره بالا رفته است.
ساعت ۱۲:۴۷ به کنار تابلو قله کلاه قاضی رسیدم.
بعد از گرفتن چند عکس شروع به پیمایش خط الراس به سمت قله شاه نشین کردم.
مسیر تا پای قله کوه سرخ دارای پاکوب بود ، ولی دیگر تا پناه گاه الغدیر پاکوبی ندیدم.
روز قبل از این ؛ سایت هوا کوه را دیده و می‌دانستم بادی با سرعت پنجاه یا شصت کیلومتر در ساعت خواهد وزید. به نظر من سرعت باد این روز در قلل مذکور بیش از میزان پیش بینی بود که کمتر نبود.
ساعت ۱۳:۵۷ به قله سرخ کوه رسیدم ، و مسیر را بدون پاکوب با تشخیص شخصی تا قله شاه‌نشین ادامه دادم.
ساعت ۱۴:۱۷ به قله شاه نشین رسیدم ، و دقایقی کنار تابلو استراحت کرده ، خوراکی خورده و موبایل را به پاور بانک متصل کردم.
انتظار من این بود که دیگر تا شهر تویسرکان از حیث پیدا کردن پاکوب مشکلی نباشد ، ولی این‌چنین نبود و با پایین آمدن از قله پاکوبی پیدا نکردم.
در پیش روی خود قله ای دیگر با تابلو دیدم و به سمت آن حرکت کردم.
ساعت ۱۵:۰۲ کنار تابلو قله داروغه نشین بودم.
بعد پایین آمدن از قله مذکور حتی مسیر خط راهنمایی هم که برای فرود تا شهر تویسرکان انتخاب کرده بودم نتوانست پاکوب را به من نشان دهد. پس با دیدن پناه گاه الغدیر از بالا ، مسیری را پیمودم که به دلیل شیب تند و بوته های متراکم گون و خار اصلأ توصیه نمی‌کنم.
ساعت ۱۵:۳۵ به پناه گاه الغدیر رسیدم.
خوبی خلوتی کوه اینجا بود که پناه گاه دربست در اختیار خودم بود، و من حدود یک ساعت و نیم در این مکان اسراحت کرده و قهوه نوشیدم ، در صورتی که بیرون باد شدید بود.
معلوم بود که حسابی به این پناه گاه رسیدگی می‌شود.
مکان مذکور دارای چشمه گوارا و حوض آب کنار پله ورودی بود. چند متر آنطرف‌تر دو توالت تمیز بود.
درون پناه گاه دارای کفش کن و جا کفشی بود.
زمان ورود به کفش کن یک اتاق در روبرو(اتاق شماره‌۲)
و یک اتاق در سمت چپ (شماره ۱)بود. با ورود به اتاق شماره یک ، اتاقی دیگر در سمت راست بود (شماره ۳).
اتاق ها دارای درب و موکت بود. دیوار پناه گاه بسیار قطور ( حدود نیم متر) و پنجره ها دو جداره بود[دیوار و پنجره اتاق شماره ۱ این چنین بود]، به این معنی که پنجره ای در یک سمت قطر دیوار ، و پنجره ای در سمت دیگر دیوار ، که هردو پنجره قابل باز و بسته شدن بودند ، و داخل این محوطه مثل طاقچه یا کمد دیواری قابل گذاشتن اشیاء و وسایل بود.
چوب لباسی زیادی روی دیوار ها برای آویزان کردن کوله پشتی و سایر وسایل بود. معلوم بود که زمانی روی بام پنل خورشیدی وجود داشته که تخریب شده.
حتی سیم کشی روی سقف اتاق ها هنوز موجود بود.
به هر صورت از بودن در این مکان بسیار خشنود هستم.
ساعت ۱۷:۰۰ مسیر پاکوب را که با انواع تابلوهای اعلام مسافت تا پناه گاه یا تابلوهای راهنمایی و رانندگی تزیین شده بود ، تا پناه گاه الزهرا پیمودم.
ساعت ۱۷:۱۲ به پناه گاه الزهرا رسیدم ، که چشمه آن خشکیده ، درب توالت آن کنده شده و داخل پناه گاه هم دارای یک اتاق بود.
اینجا دو پاکوب در مقابل من بود ؛ پاکوب سمت چپ بسیار پا خورده و مشخص بود ، و پاکوب سمت راست که اخیراً پا نخورده و چندان مشخص نبود.
به دلیل پیروی از مسیر ثبت شده دیگر کاربر برنامه ویکی لوک که هم استانی ما هم هست ، مسیر سمت راست را انتخاب کرده و پیمودم.
ولی بعد از پیمایش مسافتی پاکوب محو شد و مرا با شیب مسیری مملو از انواع خارها تنها گذاشت که مرا تا رسیدن به جاده خاکی اذیت کرد. معلوم بود که این مسیر زمانی مورد استفاده بوده ولی دیگر چنین نیست.
ساعت ۱۸:۰۰ به جاده خاکی رسیده ، و شروع به حرکت به سمت شهر تویسرکان در این جاده خاکی کردم.
در کنار جاده یک لاک پشت دیدم که مشغول علف خوردن بود.
با ملاحظه از این که داخل لاک نشود با حفظ فاصله یک عکس گرفته ، و به راه خود ادامه دادم.
جنس خاک مسیر به دلیل شنی بودن ، و عدم وجود سنگلاخ بسیار مناسب تر از مسیر ییلاق عرب خان بود.
ساعت ۱۸:۳۵ در جاده به منطقه ای رسیدم که در چند مکان رود های کوچک از روی جاده گذشته و به یک دره سرسبز می‌ریختند.
و بعد از آن جاده حالت سربالایی به خود گرفت.
بعد از پیمایش سربالایی از جاده خاکی در ساعت ۱۸:۵۸ خارج شده، به درون یک دره با شیب ملایم که پاکوب هم داشت به سمت شهر میان بر زدم.
ساعت ۱۹:۰۷ به یک درخت تنومند که زیر سایه آن با سنگ و سیمان مسطح شده ، و دارای یک لوله که احتمالا حامل آب چشمه ای بود، برخوردم.
این مکان دارای دید خوبی از شهر تویسرکان است و همچنین برای شب نشینی و کمپین.
پاکوب این دره با صفا مرا قبل از رسیدن به شهر در ساعت ۱۹:۳۳ باز به جاده خاکی رساند ، و من ثبت مسیر را در صورتی که فقط یک درصد از شارژ باتری موبایل باقی بود به اتمام رسانیده ، وارد شهر شدم.
یک وانت مرا تا چهارراهی رساند. از آنجا تا میدان امام و بعد تا میدان فرشید را پیاده پیموده ، و در ابتدای جاده کنگاور ایستادم.
بیش از نیم ساعت معطل شدم ، تا اینکه راننده ای که او هم بعد از معطلی زیاد هنوز مسافری نداشت به من پیشنهاد حرکت به صورت دربستی داد و من پذیرفتم.
و با خودروی او خود را به شهر کنگاور رساندم.
ساعت ۲۱:۳۰ به منزل خود بازگشتم.
خدای مهربان خود را دوست میدارم و سپاس گذارم.
پایان.