قله کول جنو اشترانکوه,kol jeno (رفت: تیغه‌ها) (برگشت،شست خدا)

《گروه کوهنوردی و طبیعتگردی آلفا》
تاریخ صعود:27_28 مرداد 1401
شرایط آب و هوا: صاف و آفتابی
دمای هوا: 12 تا 25 درجه
سرعت وزش باد: 12 تا 51 کیلومتر بر ساعت

توضیحات:
با اتوبوس از ترمینال جنوب(خزانه) ساعت 10:45 به مقصد ازنا حرکت کردم و راس ساعت 16:00 به میدان فرمانداری رسیدم.
از آنجا می‌شود با تاکسی‌های خطی به میدان راه آهن با مبلغ 2000 تومان رفت اما من جیره غذایی‌ام تکمیل نبود و باید خرید می‌کردم.
پس از انجام خریدهای لازم با حدود 10 دقیقه پیاده روی به میدان راه آهن رسیدم و با تاکسی‌های روستای کمندان که تعدادشان هم کم بود صحبت کردم،هیچکدام مسافر نداشتند و از طرفی تایم برای من مهم‌ترین موضوع در آن لحظه بود.
نرخ کرایه هر نفر تا کمندان نفری 12000 تومان است و با یک راننده به توافق رسیدم که من را با مبلغ 80.000 تومان تا ابتدای مسیر کوهنوردی (باغ آقای عبدالله‌وند) برساند.
حدود ساعت 18:30 به باغ رسیدم و بدون هیچ اتلاف وقت راهی مسیر پناهگاه شدم.
خب آفتاب کم کم در حال غروب بود،تنها و با کوله‌ی ۲۰ کیلویی مسیر سنگین و نسبتا طولانی پیش رو داشتم.
بعلت سیل اخیری که آمده بود چندین جا پاکوب‌ها از بین رفته بود اما پیدا کردن مسیر با Gps آسان است.
در مسیر دو گروه کوهنورد اهل خرم آباد دیدم که دلگرمی و انگیزه‌ی خوبی برای ادامه مسیرم دادند.
هوا کم کم رو به تاریکی رفت و تقریبا دو ساعت دیگر باید کوهپیمایی می‌کردم دیگر هیچ جایی پیدا نبود،سکوت کوهستان،باد سرد و صدای بلند جیرجیرک‌ها خوف عجیبی داشت اما چالش لذت بخشی بود،در تاریکی مسیر را دو بار به اشتباه چند متری از پایین پاکوب طی کردم و مجددا به پاکوب اصلی برگشتم.
کمی جلوتر به چشمه ناصر رسیدم و از آنجا نور هدلامپ یک کوهنورد را در کنار پناهگاه و نور آتیش دیدم.(چشمه ناصر کیفیت مطلوبی دارد و بهتر است ذخیره آب مصرفی خود را جهت شبمانی در پناهگاه از این چشمه بردارید،چشمه کنار پناهگاه به دلیل اینکه سرچشمه‌ی آن خیلی بالاتر و بصورت جویباری به آنجا می‌رسد اکثر اوقات گل آلود و نامطلوب است)

پس از گذر از شیب سنگین و مارپیچ پناهگاه سرانجام ساعت 21:55 دقیقه به پناهگاه رسیدم.

تعدادی محلی در پناهگاه حضور داشتند که بنظر می‌آمد برای تفریح آمده بودند،پس از صرف شام و اندکی استراحت نهایتا ساعت 12 بامداد برای استراحت به پناهگاه رفتم که متوجه شدم متاسفانه باطری‌های صفحه خورشیدی پناهگاه شادروان کامران سلیمانی به سرقت رفته...
افراد محلی که متاسفانه رعایت حال ما را نکردند و به تذکرات ما بی اعتنایی کرده و تا صبح در حال مشروب خوردن و مصرف تریاک بودند و نگذاشتند لحظه‌ای خواب داشته باشیم...(حقیقت را باید گفت)

صبح ساعت 06:00 کوله را آماده کردم و طبق فکری که داشتم به دلیل نا آشنایی با مسیر تیغه‌ها منتظر گروهی ماندم که به سمت قله بروند،حدود ساعت 06:30 دقیقه یک گروه 4 نفره کرمانشاهی را دیدم که پس از صحبت با آن‌ها و صرف صبحانه به اتفاق یکدیگر به سمت قله حرکت کردیم،حالا دیگر رخ با ابهت کول جنو در برابر دیدگان عرض اندام می‌کند.
در ترک پوینتی با نام کوله مشخص کردم دلیل آن پنهان کردن کوله‌ی سنگینم بوده،هشدار زیادی کوهنوردان روز قبل درباره دزدی داده بودند.

پس از رسیدن به پای کار متوجه شدم که گروه کوهنوردان کرمانشاهی در حال دور زدن تیغه‌ها هستند و علت تغییر مسیر ناتوانی خانمی بود که همراهشان بود.
از آنجا با آن‌ها خداحافظی کردم و منتظر گروهی دیگر شدم؛
یک گروه دو نفره شیرازی هم آمدند و آن‌ها هم قصد دور زدن تیغه‌ها را داشتند؛
در نهایت پس از 1 ساعت و راس ساعت 08:45 دقیقه با یک گروه 14 نفره که اهل الیگودرز و خرم آباد بودند و سرگروه آن‌ها با روی خوش از من استقبال کرد راهی مسیر تیغه‌ها شدیم،
از همان ابتدای کار هیجان فوق‌العاده‌ای داشت،و همچنین سختی کار از تعاریف و تصاویر متفاوت‌تر بود،چالش‌های سنگین و پی در پی و مسیر پر پیچ و خم کراکس اول حدس اولیه‌ام را به یقین تبدیل کرد که (بدون راهنما امکان مسیریابی به هیچ‌وجه وجود ندارد حتی Gps هم ذره‌ای کارایی برایتان نخواهد داشت).

پس از گذر از کراکس اول به اولین تراورس از هرم اول رسیدیم و پس از آن کراکس دوم و گذر از تیغه‌هایی که هر دو طرف آن دره‌های عمیقی وجود داشت،عبور از هر مرحله علاوه‌ بر لذت و هیجان بالا دقت بالایی را می‌طلبید که در بین گروه 16 نفره ما در آن لحظه حتی برای چند دقیقه فقط صدای سرگروه شنیده میشد آن هم برای راهنمایی مسیر،در نهایت به تراورس دوم و دست به سنگ‌های بد قلق صخره شکمی که از نظر من و خیلی‌های دیگر ترسناک‌ترین لحظات مسیر بود به آخرین تراورس هرم سوم رسیدیم که منتهی به قله کول جنو بود.
در نهایت گروه ما جز یک نفر از دوستان که بعلت فوبیای ارتفاع کنترلش را از دست داده بود راس ساعت 12:57 دقیقه به قله رسید.
پس از آواز خوانی گروهی و عکس‌های یادگاری حدود 1 ساعت بعد برای فرود از مسیر شست خدا راهی مسیری با شیب بسیار تند و ریزشی شدیم.
در اینجا باید بسیار مراقب بود،فراموش نکنید که دیگر بدن شما انرژی و قدرت اولیه را ندارد و کوچک‌ترین سهل انگاری عواقبی جبران ناپذیر را به همراه دارد.
پس از عبور از شیب تند به دهلیز اول و در نهایت به دهلیز دوم رسیدیم،اینجا همان جاییست که گروه کوهنوردان مشهدی در سال 96 مسیر را به درستی تشخیص ندادند و راهی مسیر برف پیر و از آنجا هم مسیر دره دایی را پیش گرفتند و متاسفانه آن حادثه تلخ بوجود آمد.
اما حالا میل راهنما و شاخص مسیر نصب شده که مسیر را کاملا واضح نشان می‌دهد،جلوتر به شست خدا رسیدیم و آنجا هم میل راهنمایی نصب شده بود (صفحه Led و نور افکن چشمک زن از کار افتاده)
در سمت چپ فرود از شیب مسیر شست خدا،دو غار مناسب بیواک وجود دارد که یکی با پوینت مشخص شده در ترک و دیگری کمی پایین‌تر سمت چپ قرار دارد که در صورت لزوم امکان استفاده را دارند و این موضوع را شخصا چک کردم.
در نزدیکی پناهگاه خانمی که از گروه کوهنوردان کرمانشاهی بود در گذر از دست به سنگ نزدیک پناهگاه دچار حادثه شد و مچ پایش شکست.
با هماهنگی شماره 112 امداد کوهستان 1 ساعت بعد بالگرد امداد رسانی او را به بیمارستان ازنا منتقل کردند.
برنامه کوهنوردی ساعت 18:20 دقیقه به پایان رسید.
برای برگشت از باغ تاکسی وجود ندارد و ظاهرا فقط یک نفر در کمندان این کار را انجام می‌دهد و نامش آقا عزیز است که برایتان در آخر شماره‌اش را می‌گذارم.

و نهایتا با تعاونی ایران پیما ازنا دور میدان فرمانداری اتوبوس ساعت 12 بامداد به مقصد تهران حرکت کردم و این سفر با تمام سختی‌ها و لذت‌های بی شمارش به اتمام رسید.

با آرزوی موفقیت و سربلندی برای تمامی همنوردان
امید است که توضیحات بنده راهنمای کوچکی در این مسیر بزرگ باشد.
اگر توضیحات برایتان مفید بود ثبت امتیاز فراموش نشود همنورد

آقا عزیز تاکسی کمندان: ۰۹۱۶۳۶۴۸۳۴۷
محمد ورمزیار ایران پیما ازنا: ۰۹۳۶۳۸۶۰۳۶۲_۰۶۶۴۳۴۳۹۹۹۹

موفق و سربلند باشید