ΓΚΑΜΗΛΑ Μονή Στομίου-ΚΑΛΥΒΑ-μονοπάτι Νταβάλιστας
near Kónitsa, Epirus (Greece)
Viewed 10307 times, downloaded 186 times
Trail photos
Itinerary description
Τον Ιούλιο του 1985 μια παρέα Θεσσαλονικιών αποφασίζει να φτιάξει μια καλύβα στο βουνό, να στεγάζει τα όνειρά της...
”μέσα σ' ένα απάτητο από ανθρώπους παρθένο περιβάλλον,μακριά από νόμους και κανόνες που αναγκαστικά μας επιβάλονται ,για να λειτουργήσει η κοινωνία μας.Εμείς τελείως ελεύθεροι στην σκέψη και στην πράξη ,θελήσαμε να δημιουργήσουμε με τα χέρια μας χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά που μας έδινε πλουσιοπάροχα το δάσοςκαι με τρόπο διαχρονικό ,χωρίς καμμιά μηχανική βοήθεια [εννοειται] ,μια καλύβα .Η ιδέα της κατασκευής θελκτική απο πολλούς ,αλλά η πραγμάτωση της υπερβατική ,θα έλεγα ,οι αντιξοότητες πολλές (τρεις έως και τέσσερις ώρες περπάτημα με βαριά σακίδια σε δύσβατη περιοχή.Η δύναμη της θέλησης,η χαρά της δημιουργίας,και τα νεανικά δυνατά και ακούραστα κορμιά μας,ήταν η κινητήρια δύναμη για να αποτολμήσουμε το εγχείρημα και η ικανοποίηση στο τέλος τεράστια που καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας ....να δημιουργήσουμε με ελευθερία υπακούοντας μόνο στους φυσικούς νόμους μια φιλόξενη κατασκευή παρμένη από την φύση. “ ...λέει ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο ένας από τους δύο πρωτεργάτες αυτού του ονείρου.
“Δύο άνθρωποι ουσιαστικά, δουλέψαμε για πέντε μέρες όσο σκληρά μπορεί να αντέξει ένας οργανισμός, απ το πρωί μέχρι να σκοτεινιάσει (περίπου 12 ώρες καθημερινά). Τρώγαμε φαγητό μία φορά τη μέρα, αφού πρώτα περπατούσαμε 15-20 λεπτά στον ανήφορο, για να βρούμε τρεχούμενο νερό στα ριζά της Νταβάλιστας. Μια φωτιά άναβε κάθε βράδυ κοντά στο αντίσκηνο, όπου κάναμε τα σχέδια της επόμενης μέρας, λίγο πριν πέσουμε αποκαμωμένοι για ύπνο. “ ...αναφέρει ο Λάζαρος Ρήγος .
Η επιλογή του σημείου, στα ριζά της Γκαμήλας ,έγινε από το Δημήτρη Μυστακίδη και προσεγγίζεται από πολύ ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι , που τα ίχνη του σήμερα , σε αρκετά σημεία, έχουν χαθεί.
Η αρχική τιτάνια προσπάθεια των δυων τους, αγκαλιάστηκε τα επόμενα χρόνια κι από την υπόλοιπη παρέα, με αποτέλεσμα η καλύβα να γίνει ένα καταφύγιο με όλες τις ανέσεις ... εξωτερικό κουζινάκι , τουαλέτα , νερό που μεταφερόταν με λάστιχο 350 μέτρων από το ρέμα της Νταβάλιστας ,μέχρι και ντουζιέρα . Όλα τα υλικά κατασκευής και χρήσης , από γκασμάδες μέχρι κουταλοπήρουνα ,μεταφέρθηκαν με σακίδια σε κλίσεις 45+.
Για 20 χρόνια λειτουργούσε κανονικά και την επισκέπτονταν παρέες , μέχρι που αναίτια κάποιος ,πριν 10 χρόνια , έβαλε φωτιά .
Σήμερα, δυστυχώς, έχει καταρρεύσει εξολοκλήρου η στέγη.
Αξίζει η επίσκεψη γιατί, εκτός του ότι η διαδρομή ,αν και απαιτητική, βρίσκεται σε ένα από τα ομορφότερα ορεινά μέρη ,η ίδια η καλύβα αποτελεί μνημείο της ελληνικής ορειβασίας.
Σημ. Το μονοπάτι για την καλύβα είναι ο πιο σύντομος δρόμος για το οροπέδιο της Ξερόλουτσας .
λεπτομέρειες για τον άθλο της κατασκευής της και παλιές φωτογραφίες θα βρείτε στη σελίδα στο facebook εδώ...
”μέσα σ' ένα απάτητο από ανθρώπους παρθένο περιβάλλον,μακριά από νόμους και κανόνες που αναγκαστικά μας επιβάλονται ,για να λειτουργήσει η κοινωνία μας.Εμείς τελείως ελεύθεροι στην σκέψη και στην πράξη ,θελήσαμε να δημιουργήσουμε με τα χέρια μας χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά που μας έδινε πλουσιοπάροχα το δάσοςκαι με τρόπο διαχρονικό ,χωρίς καμμιά μηχανική βοήθεια [εννοειται] ,μια καλύβα .Η ιδέα της κατασκευής θελκτική απο πολλούς ,αλλά η πραγμάτωση της υπερβατική ,θα έλεγα ,οι αντιξοότητες πολλές (τρεις έως και τέσσερις ώρες περπάτημα με βαριά σακίδια σε δύσβατη περιοχή.Η δύναμη της θέλησης,η χαρά της δημιουργίας,και τα νεανικά δυνατά και ακούραστα κορμιά μας,ήταν η κινητήρια δύναμη για να αποτολμήσουμε το εγχείρημα και η ικανοποίηση στο τέλος τεράστια που καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας ....να δημιουργήσουμε με ελευθερία υπακούοντας μόνο στους φυσικούς νόμους μια φιλόξενη κατασκευή παρμένη από την φύση. “ ...λέει ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο ένας από τους δύο πρωτεργάτες αυτού του ονείρου.
“Δύο άνθρωποι ουσιαστικά, δουλέψαμε για πέντε μέρες όσο σκληρά μπορεί να αντέξει ένας οργανισμός, απ το πρωί μέχρι να σκοτεινιάσει (περίπου 12 ώρες καθημερινά). Τρώγαμε φαγητό μία φορά τη μέρα, αφού πρώτα περπατούσαμε 15-20 λεπτά στον ανήφορο, για να βρούμε τρεχούμενο νερό στα ριζά της Νταβάλιστας. Μια φωτιά άναβε κάθε βράδυ κοντά στο αντίσκηνο, όπου κάναμε τα σχέδια της επόμενης μέρας, λίγο πριν πέσουμε αποκαμωμένοι για ύπνο. “ ...αναφέρει ο Λάζαρος Ρήγος .
Η επιλογή του σημείου, στα ριζά της Γκαμήλας ,έγινε από το Δημήτρη Μυστακίδη και προσεγγίζεται από πολύ ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι , που τα ίχνη του σήμερα , σε αρκετά σημεία, έχουν χαθεί.
Η αρχική τιτάνια προσπάθεια των δυων τους, αγκαλιάστηκε τα επόμενα χρόνια κι από την υπόλοιπη παρέα, με αποτέλεσμα η καλύβα να γίνει ένα καταφύγιο με όλες τις ανέσεις ... εξωτερικό κουζινάκι , τουαλέτα , νερό που μεταφερόταν με λάστιχο 350 μέτρων από το ρέμα της Νταβάλιστας ,μέχρι και ντουζιέρα . Όλα τα υλικά κατασκευής και χρήσης , από γκασμάδες μέχρι κουταλοπήρουνα ,μεταφέρθηκαν με σακίδια σε κλίσεις 45+.
Για 20 χρόνια λειτουργούσε κανονικά και την επισκέπτονταν παρέες , μέχρι που αναίτια κάποιος ,πριν 10 χρόνια , έβαλε φωτιά .
Σήμερα, δυστυχώς, έχει καταρρεύσει εξολοκλήρου η στέγη.
Αξίζει η επίσκεψη γιατί, εκτός του ότι η διαδρομή ,αν και απαιτητική, βρίσκεται σε ένα από τα ομορφότερα ορεινά μέρη ,η ίδια η καλύβα αποτελεί μνημείο της ελληνικής ορειβασίας.
Σημ. Το μονοπάτι για την καλύβα είναι ο πιο σύντομος δρόμος για το οροπέδιο της Ξερόλουτσας .
λεπτομέρειες για τον άθλο της κατασκευής της και παλιές φωτογραφίες θα βρείτε στη σελίδα στο facebook εδώ...
Waypoints
Intersection
4,567 ft
diastvrwsi monopatiwn
dexia gia perasma Davalistas aristera gia to klasiko monopati gia moni Stomiou
Intersection
2,873 ft
kato aristera
dexia gia siadi Mygas
Intersection
0 ft
monopati
Waypoint
3,563 ft
omos
River
3,983 ft
rema Davalistas 1
Comments (7)
You can add a comment or review this trail
Τα καταφέραμε χάρη στην «κτηνώδη» μυϊκή δύναμη του Δημήτρη –εικονίζεται δίπλα απ το αντίσκηνο με την κόκκινη μπλούζα- και σε διάφορες πατέντες με μοχλούς κλπ. Οι εξωτερικές διαστάσεις –άρα και τα κομμάτια των κορμών- ήταν 3Χ4 μέτρα. Αρκετοί κομμένοι και τεμαχισμένοι κορμοί, μας περίμεναν ένα μήνα αργότερα, όταν ο Δημήτρης κι εγώ, δουλέψαμε ολομόναχοι επί μία εβδομάδα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις σ εκείνο το όνειρο.
Λάζαρος Ρήγος
https://el.wikiloc.com/mountaineering-diadromes/gkamela-mone-stomiou-kaluba-monopati-ntabalistas-9874260/photo-5920281
"Δεν μπορώ να θυμηθώ πόση πολυουρεθάνη ξοδεύτηκε αλλά δαπανήθηκαν ώρες γι αυτή την πολύτιμη εργασία. Σε πρώτο πλάνο στη φωτογραφία, διακρίνονται τα υπολείμματα από το ξεφλούδισμα των δέντρων λίγους μήνες νωρίτερα. Ήταν τόσο μεγάλη η ποσότητα από τις φλούδες, που κάλυψε μια εκτεταμένη περιοχή αλλά με τα χρόνια χώνεψε κι έγινε κάτι σαν λίπασμα. Απ τη στέγη φαίνεται να κρεμάει νάιλον, το οποίο αποτέλεσε εσωτερικό στρώμα μόνωσης, κάτω απ την «πισολαμαρίνα», που προστέθηκε από πάνω ως κανονική μόνωση. Κάτι τελευταίο για την ώρα: το πλατό όπου στήθηκε η καλύβα, σκάφτηκε με κασμάδες και με πολύ κόπο –πάνω από μία μέρα- ώστε να δημιουργηθεί η απαραίτητη επιφάνεια όπου θα στηνόταν η καλύβα"
Λάζαρος Ρήγος https://el.wikiloc.com/mountaineering-diadromes/gkamela-mone-stomiou-kaluba-monopati-ntabalistas-9874260/photo-5920278
"Το τελικό στρώμα, αυτό που αντιμετώπιζε τα στοιχεία της φύσης (βροχή, χιόνι) είναι «πισολαμαρίνα», ένα εύκαμπτο, αυλακωτό υλικό, που το κόψαμε σε κομμάτια 1Χ1 μέτρο και το κουβαλήσαμε στις πλάτες μας, όπως στις πλάτες μας κουβαλήσαμε εκεί και οποιοδήποτε άλλο υλικό χρησιμοποιήθηκε εκεί. Το καρφώσαμε στους κορμούς, χρησιμοποιώντας και περτσίνια για να προστατεύσουμε όσο περισσότερο γίνεται τη στέγη από εισροή νερού. Τα καρφώματα έγιναν όλα στην καμπούρα της πισολαμαρίνας και όχι στο κοίλωμα, για ελαχιστοποίηση των διαρροών. Ανάμεσα στη «λαμαρίνα» και στους κορμούς, τοποθετήθηκε ένα μονοκόμματο χοντρό νάιλον. Στην κορυφή της στέγης (η ψηλωμένη άκρη) τοποθετήθηκε γωνιασμένη γαλβανισμένη λαμαρίνα, για να προστατέψει την εκτεθ https://el.wikiloc.com/mountaineering-diadromes/gkamela-mone-stomiou-kaluba-monopati-ntabalistas-9874260/photo-5920341
I have followed this trail View more
Information
Easy to follow
Scenery
Difficult
μπράβο και πάλι μπράβο
".... Στην κορυφή της στέγης (η ψηλωμένη άκρη) τοποθετήθηκε γωνιασμένη γαλβανισμένη λαμαρίνα, για να προστατέψει την εκτεθειμένη πρόσοψη που δημιουργούσαν οι άκρες των κορμών. Θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό, εκτός του ότι βάψαμε πράσινη την επιφάνεια της στέγης, ρίξαμε και μεγάλα κλαριά από έλατα, για λόγους απόκρυψης (καμουφλάζ) της καλύβας, που θέλαμε να κρατήσουμε μυστική.
Το μεγάλο άνοιγμα που κυριαρχεί στη φωτογραφία του 2013, δημιουργήθηκε από πτώση δέντρου ή δέντρων, δίνοντας τώρα την εντύπωση ότι η καλύβα χτίστηκε σε ξέφωτο του δάσους, όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και χωρίς το καμουφλάζ, τον πρώτο καιρό ήταν πολύ δύσκολο να δει κανείς την καλύβα από μακριά, καλά κρυμμένη στη βλάστηση. "
Λάζαρος Ρήγος https://el.wikiloc.com/mountaineering-diadromes/gkamela-mone-stomiou-kaluba-monopati-ntabalistas-9874260/photo-5920341
πολύ ωραία ιστορία Σούλα, ωραιότατη περιγραφή
Καλημέρα, Νομίζω ότι έχει διορθωθεί η καταστροφή της φωτιάς, αν δεν κάνω λάθος, είδα χθές την πολύ καλή εκπομπή - ντοκιμαντέρ( του 2017 αν είδα ΣΩΣΤΑ), στην ΕΡΤ3-"- ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή - τον ντόπιο οδηγό βουνού με τα 2 παιδιά της εκπομπής και έμειναν στην καλύβα της Δαβαλιστας. Το επόμενο πρωί επιστρεφοντας πέρασαν από το μαγικό τοπίο, τοποθεσία της κοιλαδας/δολομιτες μπροστά από την καλύβα. Αυτά για την Ιστορία. Καλές διαδρομές.