Diplori - Gyristi - Koudouni - Diplori

Κυκλική διαδρομή στον ανατολικό Ψηλορείτη (Γεργεριανό - Ασιθιανό αόρι). Από Διπλόρι ακολουθώντας το κακοσημαδεμένο Ε4 στη Γυριστή (1770μ), όπου και η μισοτελειωμένη εκκλησία των Αγίων Πάντων. Έπειτα με εντυπωσιακή διάσχιση ορέων, γεμάτη δολίνες (χώνοι / κρατήρες) στο Κουδούνι (1880μ) και επιστροφή από δύσκολο αλπικό και βραχώδες πεδίο προς τα μιτάτα των Καψάλιδων. Μετά και από το χωματόδρομο που ενώνει τη Γέργερη με το Σκίνακα, πίσω στο Διπλόρι μέσα από τις βόρειες απολήξεις του δάσους του Ρούβα. Η διαδρομή κατατάσσεται στις δύσκολες, γιατί αν εξαιρέσουμε τα τελευταία τρία - τέσσερα χιλιόμετρα, γίνεται εξολοκλήρου σε κακοτράχαλο τερέν χωρίς πατημένο μονοπάτι και σε μαδάρα (ορεινή έρημος). Η θέα ωστόσο από τις κορυφές και την ορεογραμμή, είναι καταπληκτική προς κάθε σημείο του ορίζοντα. Η διαδρομή προσφέρει επίσης, εικόνες ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς και μας βγάζει σε στράτες που σπάνια πατούν άνθρωποι, δημιουργώντας έτσι το αίσθημα του επιτευγματός και της υπέρβασης του καθημερινού.

Το παρακάτω κείμενο είναι δάνειο από την ιστοσελίδα του αξιόλογου ΕΟΣ ΜΟΙΡΩΝ:
(Αρχή παράθεσης) "Το Κουδούνι με τα 1.856 μ αποτελεί τμήμα του ορεινού όγκου του Ψηλορείτη και είναι μια από τις αγαπημένες πορείες του ΕΟΣ Μοιρών και όχι άδικα. Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι γυμνό και βραχώδες , ενώ χαμηλά συστάδες ασφεντάμων και πρίνων διεκδικούν το δικό τους ζωτικό χώρο . Η θέα είναι εντυπωσιακή όμως το εκπληκτικό σε αυτή την κορυφή είναι οι παγοκρύσταλλοι που σχηματίζονται από την υγρασία και το δυνατό παγωμένο αέρα.

Ακολουθούν : ποίημα του Αποστόλη Παυλίδη.
ΙΔΗ:

Ανηφόρι και δρόμος ολόστροφος

και κρημνοί και φαράγγια

μ΄ασφεντάμους και πρίνους.

Δεξιά - αριστερά τα μιτάτα

-η τέχνη απ ΄ολόξερη πέτρα -

... κι ύστερα μονοπάτι προς την κορφή .

Το Κουδούνι .

Βορεινά ο Σκίνακας , η ματιά του ουρανού

νοτικά η Μεσαρά η γεννήτρα .

Απ΄ το Ηράκλειο ν΄ανατέλλει ο ήλιος .

Και στην ΙΔΗ , μ΄ολόλευκα χιόνια ,

να γεννά η Ρέα το Δία .

Ολόγυμνη .

Έχει γείρει τα μαλλιά προς το Ρέθεμνο ,

τα στήθη στον πατέρα ουρανό

κι από ώρα εις ώρα απ΄τη μήτρα

...  Ναι ! ακούεται κλάμα .

Και κρούουν οι Κουρήτες

χιλιάδες κουδούνια μην τ΄ακούσει ο Κρόνος .

Εξάλλου, πέτρες υπάρχουν πληθώρα

και σεντόνια ολόλευκα απ΄τα χιόνια .


αφορμή για το ποίημα

Βγαίνοντας από Μιτάτο των Καψάληδων προς το Κουδούνι αν αντικρίσεις τον Ψηλορείτη χιονισμένο παρατήρησέ τον καλά . Θα δεις το κεφάλι μιας πελώριας γυναίκας -Ρέα γερμένο προς το Ρέθεμνο μ΄ανοιχτό το στόμα και τα μαλλιά ξέπλεκα προς τα οπίσω. Θα δεις δυο τεράστια στήθη ορθά με τις θηλές έτοιμες να δώσουν γάλα στραμμένα προς τον ουρανό και μια κοιλιά φουσκωμένη έτοιμη να γεννήσει (το Δία ) . Τα σκέλη της ανοιγμένα προς τη Μεσαρά , να γεννηθεί ο πλούτος" (τέλος παράθεσης).