قلل رستم چال از گرده شمالی ، نرگس شرقی و نرگس غربی

چهارشنبه شب 2/21ساعت ۸:۳۰ بود که خسته و له از بلدرلند اومدم بیرون ، دیدم دایرةالمعارف البرز ( مهدی مصطفایی ) میس انداخته زنگ زدم بهش گفت حاضر شو میایم دنبالت بریم کوه . وقتی اینو میگه قشنگ میفهمم چه بلایی قراره سرمون بیاد . خلاصه سریع رفتم خونه یه دوش گرفتم یه قهوه خوردم کوله رو جمع کردم و ۱۱ شب مهدی به همراه علی آقا موتابیان اومدن دنبالم و زدیم به جاده چالوس و پل زنگوله و تو جاده فرعی رفتیم به سمت روستای ناحیه . ساعت ۲:۳۰ صبح بود که رسیدیم ، یه ربع چشمامونو بستیم و بعدش بلند شدیم و ساعت ۳ تو یک هوای نسبتا سرد با بدرقه سگهای روستا که فکر کنم کل روستارو بیدار کردن استارت زدیم . مهدی مسیر رو خوب بلد بود و تو تاریکی مطلق تونست مسیر رو پیدا کنه فقط میرفتیم اونم سریع هوا سرد بود و نمیتونستیم بشینیم ، شیب ها تند و یواش یواش به برف و یخ و مسیرهای دست به سنک که روی سنگها قندیل بسته بود و بدون دستکش اصلا نمیشد گیره بگیریم رسیدیم . دیگه یه کم جدی شد آدرنالین زد بالا و گرممون شد بعد از ۷ ساعت پیمایش و درگیری با برف و یخ و سنگ رسیدیم به قله رستم چال اونم از گرده شمالی . دلچسب بود چون چند بار نزدیک بود بیفتم و اگر میفتادم خدا میدونه چند صد متر پایینتر باید با خاک انداز جمعم میکردن 😂 با کاپشن پاره و دستکشهای سوراخ به سمت قله نرگس شرقی ادامه مسیر دادیم و ساعت ۱۲ روی قله بودیم و بعدش به علت وزش شدید باد و پیش بینی بهم ریختن وضعیت جوی در بعداز ظهر از صعود به قله پالون گردن انصراف و به سمت قله نرگس غربی ادامه مسیر دادیم و ساعت ۱۳ روی قله بودیم و تازه مشکل شروع شد چون از مسیر رفتمون به هیچ وجه امکان برگشت نداشتیم و مجبور بودیم به سمت غرب ادامه مسیر بدیم و آزادکوه زیبا هم روبرو مون چشمک میزد . نمیدونم چقدر رفتیم تا بالاخره یک برفچال چند صد متری با شیب تند اما کمتر از بقیه پیدا کردیم و شروع به فرود کردیم باد واقعا اذیت میکرد ولی تونستیم خوب ارتفاع کم کنیم . بعدش یه داستان جدید نمیتونستیم از رودخونه رد بشیم چون حجم و فشار آب خیلی خیلی زیاد بود و حتی نمیتونستیم با باتون خودمون رو توی آب نگه داریم . بالاخره دست همدیگرو گرفتیم و زدیم به آب و از رودخونه رد شدیم و تازه دیدیم نصف راه رو هم نیومدیم . فقط گازش رو گرفتیم و رفتیم و رفتیم و رفتیم و بعد از حدود ۱۷ ساعت پیمایش و طی مسافتی حدود ۴۱ کیلومتر به ماشینمون که دم مسجد روستا پارک کرده بودیم رسیدیم . آب کفشهارو خالی کردیم یه ماکارونی خوشمزه خوردیم سوار ماشین شدیم که برگردیم مه شدید همه جاده رو گرفت . خلاصه از چند نقطه در این برنامه دچار پارگی های شدیدی شدیم ولی بهرحال بازم زنده برگشتیم و ساعت ۱۲ شب خونه بودیم .
خدارو شکر میکنم و از مهدی عزیز و علی آقای نازنین سپاسگزارم چون صعود در کنارشون واقعا دلچسب و حرفه ای بود