Cabrioules - Perdiguero Lliterolatik

Lau egunetako ibilia Lliterola inguruko gailurretan.
1. eguna:
Motxila handia hartuta, Lliterolako zubiko aparkalekutik igo Lliterolako ibon zuriraino. Han bibak batean atondu dena, bi gau pasatzeko.

2. eguna:
Gandor gaineko ibilaldia, Tusse de Remunyetik Pico Rabadá eta Pico Navarro lehenik, eta gero Cabrioulesera.
Lliterolako ibonetik Tusse de Remunyera, ordu bete inguru.
Tusse de Remunyetik Pico Rabadá eta Pico Navarrora, eta buelta Tusse de Remunyera, ordu eta laurden. Gandorraren zati hori sokarik gabe egin zitekeela irakurria genuen, baina guk soka eraman genuen badaezpada ere, eta bi pausotan erabili genuen. Eskalada zailtasunik ez du apenas (I-II+), baina oso aereoa da, eta sokaz pauso horiek aseguratu ahal izatea eskertu genuen.
Tusse de Remunyera bueltatauta, handik Jean Garnier orratzaren oineraino sokarik gabe egin genuen arazorik gabe. Jean Garnier orratzak III+/IV graduko pauso bat du hasieran, baina arazo handirik gabe igotzen da. Jean Garnier orratzaren beste aldeko atakara jaisteko, destrepea egin beharra dago. Harritzar handien artean hasieran, eta gero gandorraren ezkerraldera aterata. Destrepe luze samarra, eta zorabiagarria. Ataka edo bretxara iritsita, beste eskalada luze bat egin behar da, arrokaren ertzetik bertatik. III graduko irtengunea da, ez oso luzea baina aseguratzen zaila (ez dago asegururik sartzeko aukera handirik). Handik zertxobait aurreratuta (soka kendu gabe), gandorraren ezkerraldean gelditen den tximinia hartu behar da (III). Horretan ere soka erabili genuen. Tximiniaren bukaeratik nahiko hurbil gelditzen da Ekialdeko Cabrioules. Bertara igo, eta Mendebaldeko Cabriouleserainoko gandorra zeharkatu behar da. Luze samarra da, ez du eskalada zailtasun handirik, baina alde bietan amildegi zorabiagarria dago, eta kontzentratuta egin beharra dago. Osotara, Tusse de Remunyetik Mendebaldeko Cabrioulesera iristeko 2 ordu eta 40 minutu behar izan genuen. Cabrioulesetik jaisteko, gandorra jarraitu beharra dago, kontzentrazioa galdu gabe beti ere, eta jaitsiera nabarmena izaten hasten denean, ezkerraldera destrepatzen hasi. Mamy puntaren parera iristean, rapela egiteko aukera dago (zinta batzuk harritzar batean). Handik rapela egin genuen, eta jaitsierako destrepearen zatirik malkartsuena saihestu genuen horrela. Gero, zertxobait gehiago jaitsi behar da oinez, eta berehala Lliterolako Beheko Lepora igo. Handik, ibonera jaitsi ginen zakuak utziak genituen tokiraino. Iboneraino jaisteko, pare bat ordu behar izan genituen Cabrioulesetik.

3. eguna:
Lliterolako Ibon Zuritik Perdiguerora igo, Lliterolako gandorrean barna. Perdigueroko gailurrean gaua egitea zen asmoa. Beraz, soka eta behar ez genuen gainerako guztia ibonean utzita, zakuak eta afaria hartuta abiatu ginen gora. Ibonetik bertatik Lliterolako Goiko Lepora igo ginen. Lepoan bizkarzorroak utzita, Tuca de Lliterola, Pico Royo eta Punta de Lliterolara joan ginen. Handik, berriz buelta lepora. Lepoan bizkarzorroak hartu, eta Perdiguerora igo. Lepotik abiatuta, berehala, malkar labur bat dago, erreza (II). Hura pasatuta, oinez egiten da dena goraino.

4. eguna:

Perdigueroko gailurrean gaua eman ondoren, handik ilunabar eta egunsenti bikainak gozatuta, Lliterolako ibonera jaitsi ginen. Han utziak genituen gauzak bildu, eta autoraino jaitsi. Gutako bi han gelditu ziren oraindik beste bi egunez, baina hori beste istorio bat da.