Agrafa, Ropoto-Karavula 1862m ( Άγραφα Καραβούλα )

Άγραφα, Ροποτό-Οροπέδιο Καταφυγίου-Καραβούλα 1862μ.

Πρόκειται για την κλασσική διαδρομή ανάβασης στην Καραβούλα. Η διαδρομή αρχικά παρουσιάζει όμορφες εικόνες σε πυκνό ελατόδασος, που στην συνέχεια συνδυάζεται με την εντυπωσιακή βόρεια όψη του κύριου όγκου της Καραβούλας. Η χειμερινή ανάβαση σε αυτήν, παρά το χαμηλό της υψόμετρο, παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Η παρούσα καταγραφή αφορά ανάβαση σε διάστημα διημέρου, με διανυκτέρευση σε αντίσκηνα, στο όμορφο οροπέδιο-ξέφωτο στην ΒΔ βάση της κορυφής. Το συγκεκριμένο οροπέδιο, σε υψόμετρο 1150μ, προσφέρει εντυπωσιακή θέα στην κορυφή, αλλά συγχρόνως και άπλετο επίπεδο χώρο. Το καταφύγιο που εντοπίζεται στο δυτικό του άκρο, είναι εγκαταλελειμμένο. Νερό συντάμε σε λιθόκτιστη πηγή με ροή όλο τον χρόνο, σε υψόμετρο 1020μ ( ανάλογο waypoint ). Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η κεκλιμένη εκκλησία στο κέντρο του χωριού του Ροποτού, που μετακινήθηκε λόγω κατολίσθησης, αλλά παραμένει ανέπαφη παρά την έντονη κλίση που έχει πλέον αποκτήσει. Η τεχνική δυσκολία της διαδρομής σε χειμερινές συνθήκες είναι σε γενικές γραμμές μέτρια, με το δυσκολότερο σημείο να εντοπίζεται σε λούκι βορεινής πάντοτε κατεύθυνσης, με ανάπτυγμα 50μ και κλίση 30 μοιρών περίπου. ( υψόμετρο 1600μ ). Επισημαίνεται πως η δυσκολία μιας χειμερινής διαδρομής είναι πάντοτε μεταβαλλόμενη, και εξαρτάται άμεσα από την έκταση της χιονοκάλυψης αλλά κυρίως από τις επικρατούσες συνθήκες του χιονιού.

Συνολική απόσταση: 13.5 χλμ
Θετική υψομετρική + 1120μ.

Περιγραφή:

Ξεκινάμε από το νότιο άκρο του μεγάλου αλλά αραιοκατοικημένου χωριού του Ροποτού. Στο τελευταίο σπίτι, συναντάμε πλάτωμα κατάλληλο για στάθμευση.

Από το σημείο αυτό ( 760μ ), είτε ανεβαίνοντας σε τσιμεντόδρομο και περνώντας δίπλα από σπίτια, είτε συνεχίζοντας επί του κύριου χωματόδρομου, καταλήγουμε σε σημείο του τελευταίου, ψηλότερα του χωριού ( 860μ ). Στην καταγραφή αποτυπώνεται η δεύτερη επιλογή, αλλά η πρώτη είναι συντομότερη. Συνεχίζοντας λοιπόν επί του χωματόδρομου κερδίζουμε ύψος σε όμορφο δάσος ελάτου. Προσεγγίζουμε διασταύρωση του χωματόδρομου, σε μεγάλο ξέφωτο με υψομέτρο 950μ.

Οι επιλογές από το σημείο αυτό για την συνέχεια μέχρι το οροπέδιο του καταφυγίου είναι δύο. Η πρώτη επιλογή αποτελεί την κίνηση προς νότο, που προσεγγίζει λιθόκτιστη πηγή και ποτίστρα σε υψόμετρο 1020μ με ροή όλο το χρόνο. Από την πηγή, συνεχίζοντας προς τα Δ-ΝΔ σε συνδυασμό μονοπατιού και τρακτερόδρομου, φτάνουμε στο οροπέδιο. Η έτερη επιλογή, αφορά την συνέχεια από την διασταύρωση αποκλειστικά σε χωματόδρομο.

Το ευρύ λιβάδι-οροπέδιο σε υψόμετρο 1150μ., αποτελεί ένα εξαιρετικό σημείο για διανυκτέρευση, με εντυπωσιακή θέα στον κύριο όγκο της Καραβούλας από βορρά. Στο δυτικό άκρο του οροπεδίου, εντοπίζεται εγκαταλελειμμένο κτίριο καταφυγίου.

Από το σημείο αυτό οι επιλογές για την ανάβαση στην κορυφή της Καραβούλας είναι αρκετές. Στην παρούσα καταγραφή αποτυπώνεται η κλασσική χάραξη. Ακολουθούμε λοιπόν μονοπάτι που ξεκινά από το ΝΑ άκρο του οροπεδίου και ακολουθώντας σωλήνωση υδρομάστευσης, συνεχίζει σε φυσική ράμπα. Η ράμπα με ΝΑ κατεύθυνση, κινείται μεταξύ των παρυφών του δάσους και των φερτών υλικών των απότομων πλαγιών της Καραβούλας. Σε υψόμετρο 1380μ., προσεγγίζουμε βαθιά ρεματιά, βόρειας κατεύθυνσης ( η ρεματιά ψηλότερα πλαταίνει ). Το θερινό μονοπάτι ακολουθεί την ανατολική όχθη της βαθιάς ρεματιάς αλλά σε χειμερινές συνθήκες, επιλέγουμε την βέλτιστη πορεία βάσει των συνθηκών του χιονιού. Ακολουθώντας την, οδηγούμαστε με κόντρα, σε μικρό αυχένα επί της κεντρικής ράχης της Καραβούλας ( 1570μ ).

Η πορεία από το σημείο αυτό είναι αποκλειστικά προς τα δυτικά, μέχρι το άκρο της Ράχης, όπου εντοπίζεται η κορυφή. Αρχικά την πορεία μας φράζει μικρός πύργος βράχων, τον οποίο τραβερσάρουμε από τα βόρεια και αμέσως πίσω του, εντοπίζουμε το πιο απότομο τμήμα της διαδρομής, ένα λούκι 50μ αναπτύγματος, και κλίσης 30 μοιρών περίπου. Ανάλογα με τις συνθήκες του χιονιού, η δυσκολία ανάβασης του ποικίλει. Το λούκι μας οδηγεί και πάλι στην ράχη ( 1640μ ).

Συνεχίζουμε πλέον ανελλιπώς επί της ράχης, θαυμάζοντας συγχρόνως την θέα προς νότο. Η ράχη αρχικά είναι πλατιά ενώ σε υψόμετρο 1750μ., αυτή στενεύει. Είτε κινούμενοι επί της βραχώδους ράχης, είτε σε τραβέρσα από τα νότια, σε παράλληλο μονοπάτι, εύκολα, πλησιάζουμε στην βάση της κορυφής σε μικρό περίκλειστο οροπέδιο. Εύκολα και πάλι, ανεβαίνουμε τα τελευταία λίγα μέτρα μέχρι την κορυφή, όπου και μεγάλος σύγχρονος μεταλλικός σταυρός.

Καταγραφή και φωτογραφίες: Παύλος Γιαννάκης
Κείμενο και φωτογραφίες: Γρηγόρης Τζομάκας