رکابزنی مسیر سنگرود، ییلاق بره بن، دریاچه ویستان، داماش، کلیشم، نیاوک، سورتله، شوییل ، اشکورات، رحیم آباد رودسر

رکابزنی مسیر سنگرود، کفترچاک، میان سو، دریاچه ویستان، بره سر، داماش، گرزنه چاک، دریاچه خلشکوه، کلیشم، نیاوک، کمنی، گیلارکش، سردسر، هفت بند، اینی، سورتله، وربن، ایرمحله، ایزدین، ریسن، هسی کوه، چمتو، گیلایه، گیله چاکنه، لسبو، تازه آباد، شوئیل، لرده، مازو دره، روم دشت،گرمابدشت، سجیران، سفید آب، رحیم آباد (رودسر)

دوم تا پنجم خرداد سال 1399
کل مسافت رکابزنی:172 کیلومتر

روز اول 2 خرداد 1399
مسیر رکابزنی روز اول: سنگرود (مابین مسیر لوشان به جیرنده، کفتر چاک، بره بن، میان سو، دریاچه ویستان)
مسیر رکابزنی ما در این برنامه در دل کوهستان های البرز و گاها مناطق بکری بود که رکاب زنی در برخی نقاط آن برای ما تازگی داشت. قسمتی از مسیری که در این برنامه رکاب زدیم در سالهای قبل نیز رکاب زده بودیم مثل رکاب زنی در منطقه داماش و دره اشکورات که گزارش های آن در پروفایل بنده موجود می باشد.
ساعت 11 صبح با ماشین سواری و بار زدن دوچرخه ها بر روی باربند صندوقی در جاده قزوین به رشت به سمت شهر لوشان حرکت می کنیم. در ورودی شهر لوشان به سمت جاده جیرنده تغییر مسیر می دهیم. مسیر از اینجا به بعد نسبت به مسیر قزوین رشت کوهستانی تر است و کم کم ارتفاع می گیرد. بعد عبور از روستاهای بیورزن و سنگرود به معدن سنگرود می رسیم و به سمت چپ جاده فرعی چهار محل تغییر مسیر می دهیم. (مسیر اصلی، سمت راست به روستای پاکده، شهر جیرنده و داماش متصل میشود) در ابتدای جاده دوچرخه ها را پیاده و پس ازسر هم کردن آنها و خداحافظی با راننده رکابزنی را آغاز می کنیم. پیمایش مسیر حدود 110 کیلومتری قزوین تا معدن سنگرود حدود 1 ساعت و 45 دقیقه زمان می برد.
در ساعت 13:00 رکابزنی را در جاده خاکی و با شیب مثبت و از ارتفاع 1570 متر آغاز می کنیم و به سمت ییلاقات ارتفاع می گیریم. اولین روستای ییلاقی که به آن می رسیم کفترچاک می باشد که در طبیعت بهار واقعا مناظر زیبا و بدیعی دارد. در دو طرف جاده فرعی ییلاقی گل های سفید روییده اند و رکابزنی در این منطقه واقعا لذت بخش است. به مسیر ادامه می دهیم و به روستای ییلاقی بره بن می رسیم. این منطقه همانند یک دشت در ارتفاع می باشد که در این فصل از گلهای رنگارنگ پوشیده شده و بسیار زیباست. در اینجا به یک دوراهی می رسیم. مسیر اصلی و سمت چپ به سمت روستای چهار محل می رود. ولی ما مسیر سمت راست را انتخاب می کنیم. در دشت پر از گل مسیر خاکی با شیب ملایم را به سمت روستای میانه سو ادامه می دهیم بعد از میانه سو در سمت چپ جاده یک مکان با منظره فوق العاده زیبا وجود دارد. در این نقطه که به آن لبه می گویند تمامی مناطق اطراف از جمله چهار محل، بره سر دریاچه ویستان و ارتفاعات دور دست در زیر پا قرار می گیرند. به حدی مناظر اطراف زیبا هستند مدام برای لذت بردن از آنها توقفی می کنیم و عکس می گیریم. این نقطه به ارتفاع 2050 متر پایان مسیر سربالایی می باشد. (شروع رکاب زنی از ابتدای جاده سنگرود تا لبه 16 کیلومتر) از کنار لبه در جاده خاکی متروکه (امکان عبور ماشین بعلت ریزش نقطه از آن نبود) به سمت دریاچه زیبای ویستان ارتفاع کم می کنیم و با عبور از یک منطقه جنگلی زیبا به روستای ویستان و سرانجام در ساعت 17:45 دقیقه به دریاچه ویستان با ارتفاع 1484 متر می رسیم. بعلت تعطیلات چند روزه عید فطر اطراف دریاچه بسیار شلوغ بود. در نقطه ای مناسب که خلوت تر بود در مابین درختان کنار دریاچه چادرها را برپا می کنیم و غروب آفتاب و شب را در کنار دریاچه زیبای ویستان می گذارنیم. (لبه تا دریاچه ویستان 6 کیلومتر)
روز دوم 3 خرداد 1399
مسیر رکابزنی روز دوم: دریاچه ویستان، بره سر، دوسالده، داماش، گرزنه چاک، دریاچه خولشکوه، کلیشم
ساعت 8:10 پس از صرف صبحانه و گشت و گذار در اطراف دریاچه به سمت شهر بره سر با ارتفاع 1290 متر رکاب می زنیم.
از بره سر مسیر های مختلفی به سمت روستاهای مختلف می رود که هر کدام برنامه های رکابزنی جداگانه در مناطق زیبایی می باشد. مسیر غربی به سمت روستاهای چهار محل، برارود، گردنه حشمت آباد، سندس و سرانجام شهرهای توتکابن و رستم آباد میرود. مسیر شمالی به سمت پشتکلا، نوده، اسطلخ کوه، آسیابر، دیلمان و اسپیلی و سیاهکل می رود. همچنین در مسیر شمالی امکان رکابزنی به سمت ارتفاعات شاه شهیدان و درفک روستاهای سی بن و نورالعرش، سی دشت و .. وجود دارد. در مسیر شرقی از دو راه متفاوت می توان به روستای گرزنه چاک و دریاچه خولشکوه رسید. ما مسیری را انتخاب می کنیم که از طریق روستای دوسالده به داماش می رسد و قسمتی از آن خاکی است. در سالهای گذشته تقریبا تمام این مسیرها را رکاب زده ایم و پروفایل های مسیر آن در اکانت بنده موجود است.
به سمت دوسالده و داماش ارتفاع می گیریم مسیر از بره سر تا داماش تقریبا جنگلی است و شیب تقریبا زیادی دارد. ساعت 10:10 به روستای داماش با ارتفاع 1740 متر می رسیم. به سمت چشمه داماش می رویم و پس از نوشیدن آب از چشمه داماش و کمی استراحت در مسیری نیمه جنکلی زیبا و متروک و غیر قابل عبور برای ماشین (در سالهای گذشته نیز آن را رکاب زده بودیم ولی بصورت عکس) به سمت گرزنه چاک رکاب می زنیم. (ویستان تا داماش 12 کیلومتر)
بعد از گرزنه چاک مسیر غربی به سمت روستاهای قوشلانه، چلوانسرا و صیقلده می رود و مسیر سمت راست به سمت دریاچه خولشکوه می رود که مسیر رکاب زنی ما می باشد. جاده خاکی را بصورت سربالایی تا دریاچه خلشکوه ادامه می دهیم و ساعت 14:20 به دریاچه زیبای خلشکوه با ارتفاع 2000 متر می رسیم و برای صرف ناهار و استراحت توقف می کنیم. اطراف مسیر در این فصل سرسبز و پر از چمنزار و گل های رنگارنگ می باشد. قبل از دریاچه یک دوراهی وجود دارد. مسیر سمت چپ به سمت شمال و روستاهای علیوا، ملومه، باباولی و دیلمان و سیاهکل می رود. و مسیر سمت راست به دریاچه و کلیشم می رود
بعد از صرف ناهار در کنار دریاچه، بعلت اینکه همرکاب من باید بخاطر کاری باید به قزوین بر میگشت از هم جدا شدیم و من رکابزنی را ساعت 16:30 به سمت روستای کلیشم ادامه دادم. همرکاب من از طریق مسیر روستای علیوا به سمت سیاهکل رفت تا با اتوبوس خود را به قزوین برساند. ساعت 17:15 به کلیشم با ارتفاع 1995 متر وارد شدم و شب را با اجاره اتاق کوچکی از قهوه خانه ی محل در این روستا سپری کردم. شیب مسیر خلشکوه تا کلیشم نیز نیمی سربالایی و نیمی سرپایینی می باشد. تقریبا تا غروب آفتاب چند ساعتی باقیمانده بود و می توانستم مسیر را تا روستای کمنی ادامه بدهم ولی قسمت های بعدی مسیر را در گذشته رکاب نزده بودم بنابراین تصمیم گرفتم روز آینده مسیر را ادامه دهم. مسیری که از ابتدای این برنامه تا روستای کلیشم رکاب زده بودم را درسالهای گذشته در برنامه های قبلی رکاب زده بودم ولی ادامه مسیر تا روستای گرمابدشت اشکور را در گذشته رکاب نزده بودم. لذا ادامه مسیر برای من تازگی داشت و ترجیح دادم از صبح روز بعد مسیر را ادامه دهم (داماش تا کلیشم 21.5 کیلومتر)
روز سوم : 4 خرداد 1399
مسیر رکابزنی روز سوم: کلیشم، نیاوک، کمنی، لیه چاک، گیلارکش، سرده دره، هفت بند، اینی، سورتله، بونان، ایرمحله، ایزدین، باغ سر، ریسن،هسی کوه، چمتو، گیلایه، گیله چاکنه
روستای کلیشم در یک چهارراه قرار دارد و می توان به مناطق مختلفی از طریق آن دسترسی یافت. دو مسیری که از قسمت شمال روستا منشعب می شود یکی از کنار دکل مخابراتی به سمت روستاهای جلیسه، پیرکوه، پل آزادگان و مناطق ییلاقی املش (ملکوت و امام)، دیلمان و اشکورات می رسد و مسیر دیگر از راهی متفاوت از طریق روستای عین شیخ به ارتفاعات دیلمان می رسد. مسیر جنوبی روستا هم به روستای انبوه و منطقه الموت غربی می رسد. راه اصلی روستا هم از طریق روستاهای ناوه، ویه به شهر جیرنده و لوشان متصل می شود.
(اطلاعات بیشتر را می توانید در وبلاگ
Cyclist.blog.ir
کسب کنید)
راهی که من برای رکاب زنی انتخاب کرده بودم مسیری تقریبا متروک و خاکی بود که کلیشم را به ییلاق نیاوک و روستای کمنی متصل می کند. حداقل در زمانی که من این مسیر را رکاب می زدم تا رسیدن به منطقه نیاوک کسی را در این مسیر ندیدم و همچنین هیچ وسیله نقلیه ای تا ییلاق نیاوک در این مسیر رفت و آمد نمی کرد.
ساعت 8 صبح از روستای کلیشم خارج می شوم و از طریق قسمت شرقی روستا رکابزنی را به سمت ارتفاعات آغاز می کنم. چند متری از ابتدای مسیر را رودخانه شسته و خراب کرده است ولی برای دوچرخه براحتی قابل عبور است. در این فصل جاده از دل منطقه ای پر از گل های قرمز لاله وحشی عبور می کند که بسیار زیباست. در این مسیر چندین دوراهی بی نام و نشان وجود دارد که برای جلوگیری از رکاب زدن اضافی می بایست مسیر درست را با مسیریابی به دقت انتخاب کرد. بعد از 4 کیلومتر به اولین دوراهی بی نام و نشان می رسم. مسیر سمت چپ به سمت ارتفاعات تورار و دکل مخابراتی می رود. من مسیر مستقیم و سمت راست را ادامه می دهم. در قسمت هایی از مسیر برف سال گذشته باقی مانده است و اطراف مسیر نیز پر از سرسبزی و گل های رنگارنگ می باشد. همچنین صبح که از روستای کلیشم خارج شدم ارتفاعات پایین دست از مه پوشیده شده بود که زیبایی خاصی به مسیر داده بود. حدود 2 کیلومتر بعد از دو راهی اول به دوراهی دوم می رسم. مسیر سمت چپ به روستاهای لرده، کارسنگ پیشکلیجان متصل می شود و می تواند برای من حکم میانبر را داشته باشد ولی من به شوق دیدن ییلاق و دشت زیبای نیاوک در این فصل مسیر سمت راست که سخت و دورتر می باشد را انتخاب می کنم. 5 کیلومتر بعد به دوراهی سوم می رسم. مسیر سمت چپ از کنار امامزاده ابوالحسن می گذرد و مستقیم به روستای کمنی متصل می شود و مسیر سمت راست به سمت نیاوک می رود که من باز هم مسیر دورتر را انتخاب می کنم. این دوراهی نقطه پایان سربالایی ها با ارتفاع 2360 متر بعد از کلیشم می باشد. (کلیشم تا دوراهی کمنی و نیاوک 12 کیلومتر)
بعد از سرپایینی به سمت ییلاق زیبای نیاوک سرازیر می شوم و از رکابزنی در مسیر زیبا و سراشیبی لذت می برم و سر انجام در ساعت 12:00 به دشت زیبای نیاوک که پوشیده از گل های زرد می باشد، می رسم.
در مسیر سرپایینی سه دوراهی وجود دارد! باید دقت کرد و در تمام این دو راهی ها باید مسیر سمت چپ را به سمت نیاوک ادامه داد.مسیر سمت راست در دو راهی اول به ییلاق نواخان، در دوراهی دوم به روستای انبوه و در دوراهی سوم به روستای نوده متصل می شود. در ییلاق نیاوک بعد از چندین ساعت آدم و وسیله نقلیه می بینم. در ادامه به سمت روستای کمنی سرازیر می شوم و بعد عبور از رودخانه به روستا می رسم. در روستا کمی استراحت می کنم و سپس به رکابزنی ادامه می دهم. از اینجا مسیر هر چند کیلومتر سربالایی و سپس سرپایینی دارد و به سمت شمال باید چندین بار ارتفاع گرفت و سپس ارتفاع کم کرد.
بعد خروج از کمنی تا رودخانه 3 کیلومتر مسیر به شکل سرپایینی می باشد بعد عبور از رودخانه جاده سربالایی و خاکی با شیب تقریبا زیاد ادامه پیدا می کند و در این مسیر از کنار روستاهای لیه چاک، گیلارکش و آسیابسر عبور می کنیم. در اینجا به یک دوراهی می رسیم. این دوراهی همانی است در مطالب قبلی به آن اشاره شد در صورتی قصد بازدید از نیاوک و روستای کمنی را نداشتم ، مسیری که به این دوراهی منتهی می شد حکم میانبر را داشت. همچنین از مسیر سمت چپ می توان به روستاهای کارسنگ، جاران، یرشلمان، وسمه جان، یسن، بنه زمین و پل آزادگان دسترسی یافت.
با ادامه رکابزنی در مسیر سربالایی از روستاهای سردسر و هفت بند عبور می نمایم بعد از روستای سردسر سربالایی به پایان می رسد. در ساعت 15:30 و ارتفاع 2060 متر برای صرف ناهار توقف می کنم. در همین حین مه و ابر تمام منطقه را در بر میگیرد و پیچیدن مه در دل کوهستان زیبایی وصف ناپذیری به کوهستان می بخشد و هم از تابش مستقیم آفتاب جلوگیری میکند. تنها عیب هوای مه آلود شاید پنهان کردن زیبایی های و ارتفاعات دور دست می باشد. (کمنی تا هفت بند 12 کیلومتر)
به سمت روستای اینی ارتفاع کم می کنم و بعد از 3 کیلومتر به پل رودخانه می رسم. بعد از پل مجددا 4 کیلومتر سربالایی با شیب تند را با عبور از کنار فرعی روستای وربن و داخل روستای سورتله رکاب می زنم و مجددا به گردنه می رسم که باید ارتفاع کم کنم. مسیر بعد از سورتله جنگلی و بسیار زیبا می باشد و مه آلود بودن هوا حس و حال خاصی به جنگل می دهد. در جاده جنگلی و زیبا بصورت سراشیبی 6 کیلومتر رکاب می زنم تا به روستای ایر محله برسم. یک دوراهی در مسیر سرپایینی وجود دارد که سمت ییلاق بونان می رود. برای رسیدن به ایر محله باید مسیر سمت راست را ادامه داد. در ابتدای روستا دو نفر با اسب در حال پیمایش مسیر می باشند که با مهمان نوازی از من دعوت می کنند که شب را در روستای ایرمحله توقف کنم ولی با توجه به اینکه 2 ساعتی به غروب آفتاب باقی مانده بود و روستاهای نزدیک دیگری هم در مسیر بود ضمن تشکر از آنها به مسیر ادامه می دهم. مسیر با شیب تقریبا ملایم ادامه پیدا می کند و از کنار روستاهای ایزدین، ریسن، هسی کوه و چمتو عبور می کنم. با توجه به نزدیک بودن غروب به آفتاب در ورودی روستای چمتو با یکی از محلی ها در خصوص مکان مناسب شب مانی صحبت می کنم که قهوه خانه واقع در گردنه گیله چاکنه را پیشنهاد می دهد بعد از چمتو حدود 3 کیلومتر مسیر با شیب زیاد را رکاب می زنم و ساعت 20:00 به گردنه گیله چاکنه با ارتفاع 1895 متر می رسم.
قهوه خانه سر گردنه چندین اتاق کوچک داردکه در هر کدام از اتاق ها امکان اقامت 2 نفر می باشد. باغروب آفتاب هوای مه آلود تقریبا تبدیل به نم نم باران می شود و لطافت خاصی به هوا می بخشد. همچنین هوا کمی سرد می شود که متصدی قهوه خانه بخاری نفتی را برای من روشن می کند و تا صبح بخاری نفتی در اتاق روشن بود. (هفت بند تا گیله چاکنه 23 کیلومتر)
روز چهارم: 5 خرداد 1399
مسیر رکابزنی روز چهارم، گیله چاکنه به لسبو و برگشت به گیله چاکنه، تازه آباد، شوئیل، لرده، مازودره، رومدشت،رودخانه پل رود، گرمابدشت، سجیران، سفید آب، رحیم آباد (رودسر)
صبح پس از صرف صبحانه در قهوه خانه گیله چاکنه هنوز مه در منطقه می باشد ولی گاهی هوا صاف می شود و گاهی مه آلود. مسیر روز آخر به سمت شمال و دره اشکورات کاملا سرپایینی می باشد ولی با کنار رفتن مه ارتفاعات زیبای منطقه لسبو و گونه کول نمایان می شود و تصمیم می گیریم کمی از مسیر اصلی خارج شوم و سری به روستای لسبو که در زیر قلل زیبا قرار گرفته بزنم و مجددا به گیله چاکنه برگردم.
مسیر به سمت ارتفاعات را در جاده فوق العاده زیبا که گاهی در مه فرو می رود و گاهی آفتابی می شود را رکاب می زنم. در زیر قله گونه کول و ورودی روستای لسبو دقایقی توقف می کنم و عکس و فیلمی می گیرم. ادامه این مسیر به ییلاق زبران و از راهی جیپ رو به روستاهای اشکورات مثل نیاسان، سیارستاق، بازار محله، سارم، پوده، تلابن، آغوز کله و جاده اشکورات در محدوده آسمان رود متصل می شود. من این مسیر را ادامه نمی دهم و مطابق برنامه قبلی مجددا به گیله چاکنه بر میگردم. در جاده سرپایینی و بسیار زیبا ارتفاع کم می کنم. بعد از روستای تازه آباد قبل از روستای شوییل نیز مسیر آسفالته می شود. تقریبا بالای 95 درصد مسیری که از روز اول رکاب زدم خاکی بود و بعد از 3 روز به مسیر آسفالت رسیدم. روستای شوییل یکی از روستاهای بزرگ منطقه اشکورات و مرکز دهستان می باشد.
یکی از راههای فرعی روستای شوییل به سمت روستاهای صمد آباد، اکبر آباد، کیاسه، پینوند، گورج، کولام رود، موسی کلایه می رود. من مسیر اصلی به سمت روستاهای دره اشکورات را ادامه می دهم و بعد عبور از روستاهای زیبای لرده، مازو دره و رومدشت به رودخانه پل رود و کف دره اشکورات می رسم جاده بعد از رومدشت و مازو دره واقعا مناظر فوق العاده ای دارد و مدام در دل کوه پیچ می خورد.
بعد چند روز رکاب زدن در مسیرهای فرعی و خلوت وارد جاده تقریبا شلوغ اشکورات می شوم. در ساعت 15:00 در روستای گرمابدشت با ارتفاع 467 متر از سطح دریا برای ناهار توقف می کنم و سپس رکابزنی را به سمت شمال در جاده جنگلی بسیار زیبا منطقه اشکورات و سفید آب ادامه می دهم. در نهایت در ساعت 17:20 دقیقه به شهر رحیم آباد و نقطه پایان این برنامه وارد می شوم و یکی از به یاد ماندنی ترین برنامه های رکابزنی در دل مناطق بکر و زیبای البرز را با طی مسافت 173 کیلومتر به پایان می رسانم. و در نهایت از رحیم آباد با تهیه بلیط و قرار دادن دوچرخه در قسمت بار اتوبوس به قزوین برمی گردم