رکابزنی مسیر الموت اشکورات شاه سفید کوه نوشا دوهزار تنکابن MTB from Alamut Valley To Eshkevar and Dohezar Valley

تاریخ : 28،29 و 30 خرداد 1399 ---- رکابزنی ماجرا جویانه مسیر الموت - اشکورات - قله شاه سفید کوه - نوشا - جنگل دو هزار و تنکابن
مسیر رکابزنی : ویار، شنگل رود، گردنه گونه کوه، سپارده، یازن، نارنه، تمل، زورود، شاه سفید کوه، نوشا، میان لات، جنگل دوهزار، میانکوه، امامزاده قاسم، دو راهی عسل محله، دوراهی دوهزار و سه هزار، تنکابن

کل مسافت: 123 کیلومتر
بیشترین ارتفاع:3363 متر در کنار قله شاه سفید کوه
کمترین ارتفاع : 0 متر تنکابن
مجموع زمان رکابزنی (Moving Time):
18 ساعت


*** توجه ***
رکابزنی و پیمایش قسمت مالرو این مسیر (از ییلاق زورود تا روستای نوشا) در فصلی (اواخر خرداد و اول تابستان) که ما از آن عبور کردیم بعلت وجود برفچال های متعدد بسیار ماجراجویانه و در برخی مکان ها بسیار خطرناک می باشد. لذا برای عبور از قسمت مالرو مسیر با دوچرخه در اواخر خرداد ماه باید آمادگی عبور از برفچال های متعدد در شیب بسیار زیاد را داشته باشید. البته وجود برفچال ها به بارش برف در زمستان گذشته بستگی دارد.

فکر عبور از دل البرز از یک مسیر جدید و مالرو مدت ها در ذهنم بود که در نهایت با آنالیز مسیرهای مختلف سرانجام به مسیر الموت به دو هزار (نوشا) رسیدم. مسیر اصلی که کوهنوردان در طی یک برنامه چند روزه پیمایش می کنند از الموت معمولا دریاچه اوان شروع می شود و سپس تا قله خشچال، قله شاه سفید کوه، نوشا و جنگل دوهزار ادامه می یابد. بعلت وجود مسیر های پرشیب امکان رکاب زنی و پیمایش این مسیر با دوچرخه مقدور نبود و یا بسیار دشوار می باشد. ما از مسیری جایگزین برای رسیدن به قله شاه سفید کوه و نوشا استفاده کردیم. این مسیر تا جایی با مسیری که در سالهای گذشته از الموت به دره اشکورات و جنت رودبار رکاب زدیم، مشترک بود (اطلاعات بیشتر از رکابزنی مسیر الموت به جنت رودبار و رامسر در پروفایل ویکی لاک بنده موجود است). ارتفاع گرفتن در این مسیر راحت تر می باشد لذا برای شروع رکابزنی روستای ویار در منطقه الموت غربی (آخرین روستای بزرگ در مسیر الموت به اشکورات) را انتخاب کردیم تا با عبور از گردنه گونه کوه به دره اشکورات و سپس شاه سفید کوه برسیم. در ادامه گزارش برنامه را ملاحظه بفرمایید.
روز اول: 29 خرداد 1399
مسیر رکابزنی: ویار، شنگل رود، کلیج دره، گردنه گونه کوه، سپارده، یازن، نارنه، دوراهی میج، تمل، چال زمین، گردنه بزابن، ییلاق زورود
مسیر طی شده با ماشین:
قزوین، دانشگاه آزاد، باراجین، زرشک، گردنه گدوک، کامان، فلار، بهرام آباد، رازمیان، هیر، ویار
ساعت 7 صبح از قزوین با وانتی که از قبل هماهنگ کرده بودیم به سمت روستای ویار حرکت کردیم و بعد عبور از جاده پیچ در پیچ و کوهستانی الموت غربی با عبور از باراجین، زرشک، گردنه گدوک، بهرام آباد (دارای پمپ بنزین)، شهر رازمیان، هیر سرانجام در ساعت 8:30 به روستای ویار رسیدیم. مسافت قزوین تا ویار حدود 70 کیلومتر می باشد و پیمایش این مسیر با ماشین بعلت کوهستانی بودن جاده حداقل یک ساعت و نیم زمان می برد. رکابزنی مسیر قزوین تا روستای ویار یا روستای هیر (روستای قبل از ویار) در صورت آمادگی خوب، نیم روز زمان خواهد برد و می توان مسیر را تا سپارده نیز ادامه داد که برای یک روز برنامه سنگینی خواهد بود ولی در حالت نرمال می توان مسیر قزوین تا ویار را در یک برنامه یک روزه رکاب زد. (گزارش های رکاب زنی آن در همین پروفایل موجود است).
ساعت 8:50 صبح بعد از صرف یک صبحانه سبک در کنار امامزاده و چشمه روستای ویار، رکابزنی را از ارتفاع 1860 به سمت گردنه گونه کوه آغاز کردیم مسیر تماما سربالایی و خاکی می باشد که معمولا در سر پیچ ها گاها خاک نرمی دارد و بغیر از یک سرپایینی کوتاه قبل از منطقه کلیج دره باید تماما ارتفاع گرفت. در کنار مسیر یک چشمه می باشد که تا اواخر تابستان آب دارد. سرانجام در ساعت 12:20 به ارتفاع 2780 و گردنه گونه کول رسیدیم. از بالای گردنه مناظر زیبای دره اشکوارت و قلل سماموس، بزابن، شاه سفید کوه (که در روز آینده از کنار آن عبور خواهیم کرد) و ... خودنمایی می کند. (ویار تا گردنه 14.5 کیلومتر)
بعد از تماشای مناظر زیبای منطقه اشکورات در جاده خاکی به سمت روستای سپارده سرازیر می شویم و ساعت 13:00 به روستای سپارده با ارتفاع 1970 متر می رسیم. در این روستا استراحت می کنیم و ناهار سبکی میخوریم و ساعت 15:00 به سمت روستای تمل در مسیر آسفالته حرکت می کنیم. (گردنه تا سپارده 9 کیلومتر)
از روستای سپارده تا تمل (ارتفاع 2030 متر) جاده را با شیب تقریبا ملایم و چند پستی بلندی ادامه می دهیم و از روستاهای یازن، نارنه و دوراهی روستاهای میج، لج، آکنه و نداک عبور می کنیم. از مسیر روستاهای لج و میج نیز می توان از طریق پاکوب به سمت قله شاه سفید کوه و نوشا رفت ولی شیب آن اصلا مناسب دوچرخه نمی باشد و خیلی از کوهنوردان این مسیر را انتخاب می کنند. همچین موتور سوارن اندرو و کراس نیز از این مسیرها برای رسیدن به ارتفاعات شاه سفید کوه استفاده می کنند. (سپارده تا تمل 11 کیلومتر)
ساعت 15:50 دقیقه قبل از روستای تمل به سمت جاده خاکی که به سوی ارتفاعات می رود، تغییر مسیر می دهیم. این جاده خاکی منطقه اشکورات را به منطقه جنت رودبار و نهایتا رامسر متصل می نماید. ما از این جاده برای ارتفاع گرفتن به سمت قله شاه سفید کوه استفاده می کنیم.
مسیر خاکی با شیب های نسبتا تند را رکاب می زنیم. در ابتدای جاده و در سر یکی از پیچ های بالای روستای تمل در کنار چشمه و زیر سایه درختان توقفی می کنیم و کمی آب خنک می نوشیم سپس مسیر سربالایی را ادامه می دهیم بعد از چندین پیچ مسیر در کمره کوه ادامه پیدا می کند در این قسمت از مسیر در کنار جاده چندین چشمه وجود دارد. جاده خاکی که از تمل بالا آمدیم بسیار کم رفت و آمد می باشد و تقریبا فقط محلی ها از این مسیر عبور می کنند. بعد از کمره کوه در نقطه بنام چال زمین مجددا شیب مسیر بسیار تند می شود که ما را به گردنه کنار قله بزابن با ارتفاع 2800 می رساند.در رکابزنی از تمل تا گردنه در مسافت 10 کیلومتر نزدیک به 800 متر ارتفاع گرفته ایم. از این گردنه به بعد تقریبا مناظر دره اشکورات مشخص نیست و وارد منطقه ییلاقی به نام زورود یا زاروت می شویم. بعد از گردنه تا یکی از گوسفندسراهای منطقه زورود به ارتفاع 2850 متر در مسیری با شیب ملایم رکاب می زنیم تا شب را در نزدیکی گوسفندسرا اقامت کنیم. (تمل تا گوسفندسرا 11.5 کیلومتر)
ساعت 19:20 به گوسفند سرا می رسیم و بعد از گفتگو با چوپان ها ابتدا قصد داشتیم در داخل یکی از اتاق های (کلبه های سنگی) کنار گوسفند سرا که برای اقامت ساخته شده است و سالهای گذشته از آن استفاده کردیم، شب مانی کنیم ولی درب اتاق قفل بود و مطابق اظهار چوپان ها کلیدش را نداشتند یکی دیگر از اتاق ها نیز که دربش باز بود بسیار کثیف بود. سرانجام از اقامت در اتاق ها پشیمان شدیم و چادر در نزدیکی چشمه برپا می کنیم. با غروب خورشید سرما کوهستان در اواخر خرداد ماه خودنمایی می کند ولی ما به شوق دیدن آسمان بسیار زیبای شب از چادر بیرون می زنیم. بعد از مشاهده مناظر زیبای آسمان شب در منطقه ای بدون آلودگی نوری و صرف شام کیسه خواب ها را باز می کنیم و به خواب فرو می رویم.
روز دوم: 29 خرداد 1399
مسیر رکابزنی: ییلاق زورود، چشمه زیر قله شاه سفید کوه، گردنه قبل از نوشا، تنها دشت و روستای نوشا
روز دوم سفر بخاطر عبور از مسیر مالرو، روز بسیار پر چالشی بود و مسافت پیموده شده در این روز خاطر توقف ها و نوع مسیر کم بود. ساعت 7 صبح از خواب برخواستیم و پس از صرف صبحانه و کمی گشت و گذار اطراف گوسفند سرا ساعت 9 صبح رکابزنی به سمت قله شاه سفید کوه را آغاز کردیم. بعد خروج از گوسفند سرا و طی مسیر کمتر از 1 کیلومتر به فرعی پاکوبی که به سمت قله شاه سفیدکوه میرود، می رسیم. پاکوب های دیگری نیز قبل از این پاکوبی که ما انتخاب کردیم برای رسیدن به قله شاه سفید کوه وجود داشت (از جمله پاکوبی که از کنار گوسفندسرا به بالا می رود و سپس بر روی یال تا قله شاه کوه سفید کوه ادامه پیدا می کند) ولی با بررسی های که قبل از برنامه اجرای روی شیب پاکوب ها داشتیم ما مسیر با شیب ملایم را انتخاب کردیم. مسیر پاکوب تا قله شاه سفید کوه با شیب مثبت ادامه دارد و تقریبا 60 درصد مسیر قابل رکاب زنی می باشد. در برخی نقاط شیب مسیر زیاد می باشد و در بعضی نقاط در داخل دهلیزها بعلت عبور آب، پاکوب از بین رفته و می بایست از دوچرخه پیاده شد و دوچرخه به دست عبور کرد. در مسیر قله شاه سفید کوه مناظر فوق العاده زیبایی ما را مسحور خود می کند. یکی از آنها نمای شمالی قله خشچال می باشد و دیگری دشت زیبای پر از گل های زرد و زیبا که در هر کدام از مناظر دقایقی توقف می کنیم و عکس میگیریم. در مسیر قله شاه سفید کوه با گروه زیادی از موتورسواران اندرو از تهران (تیم ایران کراس) و از قزوین روبرو می شویم که مقصد آنها نیز روستای نوشا می باشد. مسیر را ادامه می دهیم تا در ساعت 12:00 به چشمه زیر قله شاه سفید کوه به ارتفاع 3250 متر می رسیم. (زورود تا چشمه شاه سفید کوه 11.5 کیلومتر)
در کنار چشمه دقایقی استراحت می کنیم و با تیم موتور سوار هم کلام می شویم. تیم موتور سواری جلوتر از ما راهی نوشا می شود. بعلت فرصت کم و شیب زیاد مسیر به سمت قله، از صعود قله منصرف می شویم و مسیر را به سمت نوشا ادامه می دهیم. در پاکوب تا چشمه قله شاه سفید کوه از روی چندین برفچال عبور کردیم که عبور از آنها مشکل نبود و براحتی عبور کردیم. در ادامه رکاب زنی مسیر بعد از چشمه شاه سفید کوه، در سر یکی از پیچ ها صدای تعداد زیادی آدم به گوش ما می رسد که در آن کوهستان خلوت کمی عجیب بود. ناگهان بعد عبور از پیچ، تیم موتور سواری را می بینیم که به یک یخچال یا برفچال بزرگ برخورد کرده اند و متوقف شده اند. تصور ما این بود که تیم موتور سواری خیلی از ما جلوتر باشند ولی انگار همه ما به سد بزرگی برخورد کرده بودیم. تیم موتور سواری قسمت اول برفچال را کوبیده بودن و در حال عبور دادن موتور ها بودند ولی در قسمت دوم برفچال کار بسیار متفاوت بود. طول برفچال بسیار طولانی و همچنین شیب آن زیاد بود . کوچکترین لغزشی منجر به سقوط بر روی برفچال و سر خوردن می شد. تیم موتور سواری تصمیم گرفتند که از کنار برفچال به سمت پایین حرکت کنند و آن را از پایین دور بزنند. ولی ما با توجه سبک بودن دوچرخه ها نسبت به موتور سیکلت تصمیم گرفتیم از برفچال عبور کنیم. این تصمیم ما با توجه اینکه هیچ ابزاری نداشتیم خطرناک بود. همرکاب من قرار شد ابتدا برفها را بکوبد و جای پایی درست کند تا از برفچال عبور کنیم ولی متاسفانه بعلت شیب زیاد و لغزنده بودن، سر خورد و چندین متر به پایین لیز خورد و شانس با او همراه بود که به تخته سنگ وسط برفچال برخورد نکرد. با دیدن این شرایط ما هم تصمیم گرفتیم اگرچه سخت مثل تیم موتور سواری از پایین برفچال را دور بزنیم. با هر زحمتی بود ارتفاع کم کردیم و برفچال را دور زدیم و دوباره در یک شیب فوق العاده زیاد ارتفاع گرفتیم و به راه ادامه دادیم. تیم موتور سواری با دیدن برفچال های ادامه مسیر تغییر مسیر داد و چند صد متر ارتفاع کم کرد و از مسیری جایگزین به سمت نوشا حرکت کرد ولی برای ما این کا عملا بعلت شیب های زیاد غیر ممکن بود. چند صد متر جلوتر دوباره به برفچال عظیم دوم برخورد کردیم. عبور از برفچال قبلی خیلی از ما انرژی گرفته بود و برخورد با این برفچال که از قبلی پرشیب تر و بزرگ تر بود واقعا چالش بزرگی بود. برای عبور از روی برفچال ریسک نکردیم و مجددا از پایین آنرا دور زدیم و چند متر جلوتر به برفچال سوم برخورد کردیم که امکان دور زدن آن از پایین وجود نداشت و با زحمت بسیار زیاد اینبار برفچال را از بالا دور زدیم. دور زدن این برفچال ها بسیار سخت می باشد. لذا در این فصل این مسیر قابلیت پیمایش با دوچرخه را ندارد یا حداقل باید ابزار مناسب به همراه داشته باشیم تا اینقدر به زحمت نیفتیم. در ادامه مسیر به سنگ معروف قبل از گردنه مشرف به روستای نوشا رسیدیم که موتور سواران با سرعت گرفتن باید آنرا با مهارت رد کنند. برای ما با دوچرخه چالشی وجود ندارد و با دست گرفتن دوچرخه ها براحتی این قسمت را رد می کنیم
سرانجام در ساعت 17:20 دقیقه به گردنه مشرف با روستای نوشا با ارتفاع 3340 متر رسیدیم و با مناظر زیبای دره دوهزار، نمای شمالی قلل کندیگان و سیالان و دور نمای روستای نوشا که بالاتر از ابرها قرار داشت مواجه شدیم. دقایقی بر روی گردنه استراحت می کنیم و سپس از گردنه در پاکوب سرپایینی با شیب منفی زیاد به سمت روستای نوشا ارتفاع کم می کنیم. در مسیر از دشتی زیبا عبور کردیم که تنها دشت نام داشت.
سرانجام در ساعت 19:30 بعد از یک روز پر چالش به روستای زیبای نوشا با ارتفاع 2180 متر می رسیم. روستای نوشا یک روستای تابستان نشین و آخرین روستای دره دو هزار می باشد. روستا فاقد امکاناتی مثل جاده، برق و آنتن دهی موبایل می باشد. برای رسیدن به روستای نوشا از سمت شهسوار (تنکابن) باید تا انتهای جاده دوهزار (روستای میانکوه) با ماشین رفت و سپس با کرایه قاطر و پس چندین ساعت پیاده روی در دل جنگل های دو هزار به روستای نوشا رسید. (چشمه شاه سفید کوه تا نوشا 14.5 کیلومتر)
در روستا با برخورد بسیار خوب اهالی مواجه می شویم و آقا سعید که در روستا یک اقامتگاه بومگردی نیز راه اندازی کرده و چندین قاطر دارد و هر روز از سر جاده (روستای میانکوه) بار و مسافر به نوشا می آورد و بر میگرداند از ما پذیرایی میکند. با راهنمایی پدر ایشان در یکی از ایوان های خانه های محلی که خالی از سکنه بود چادر را برپا می کنیم و بعد از خوردن شام بعلت خستگی فراوان شب زود هنگام به خواب می رویم
شماره تماس آقا سعید گلیج برای کرایه قاطر و اقامتگاه: ۰۹۱۱۲۹۳۴۹۸۸

روز سوم: 30 خرداد 1399
مسیر رکابزنی روز سوم: نوشا، میانلات، امامزاده، جاده دوهزار، روستای میانکوه، روستای امامزاده قاسم، روستای بالا و پایین اشتوج، دوراهی عسل محله، دوراهی سه هزار، خرم آباد، تنکابن
مسیر روز سوم تماما سرپایینی و جنگلی می باشد. بعد از صرف صبحانه و کمی گشت و گذار در روستای نوشا ساعت 9:30 به سمت جنگل دوهزار و تنکابن حرکت می کنیم. بعد از روستای نوشا مسیر کم کم جنگلی می شود تقریبا در 70 درصد مسیر امکان رکاب زنی وجود دارد ولی مسیر بسیار مناسب دوچرخه های اندرو می باشد تا کراس کانتری
کم کم در دل جنگل های زیبای دوهزار ارتفاع کم می کنیم و از کنار محل میانلات و امامزاده سید مرتضی عبور می کنیم. بعد از پیچ های پی در پی و سراشیبی های زیاد به کنار رودخانه زیبای دوهزار می رسیم. مسیر پاکوب را در کنار رودخانه ادامه می دهیم. هر چند کیلومتر برای گرفتن عکس در دل جنگل دو هزار توقف می کنیم تا از زیبایی های جنگل نیز لذت ببریم. در مسیر سعید آقا را می بینیم که صبح خیلی زود به سمت پایین حرکت کرده و در حال انتقال الوارهای بزرگ چوب توسط قاطرها به سوی نوشا می باشد. کمی با ایشان گپ می زنیم و بعد از خداحافظی به مسیر ادامه می دهیم. در طول مسیر جنگلی با تعداد زیادی کوهنوردان برخورد می کنیم که در حال ارتفاع گرفتن در دل جنگل ها هستند و مقصد برخی نیز روستای نوشا می باشد و گاها از دیدن ما با دوچرخه در این مسیر که از نوشا به سمت شمال می رویم، تعجب می کنند.
در ساعت 14:00 به پایان مسیر پاکوب و جاده خاکی می رسیم و بعد از چند صد متر به جاده آسفالته و روستای میانکوه می رسیم (نوشا تا میانکوه 14.5 کیلومتر) و در دل جنگل های دوهزار ارتفاع کم میکنیم و با سیل مسافران در دل جاده مواجه می شویم که برای گذارن تعطیلات به دل جنگل های شمال آمده اند.
ازدل مناطق بکر و خلوت و عاری از هر نوع آلودگی وارد مناطق شلوغ و در بعضی نقاط آلوده می شویم. جای شکر باقی است که هنوز جاده به دل برخی از جنگل ها و روستاها نرسیده و موجب بکر باقی ماندن این مناطق شده
در مسیر آسفالته از دوراهی روستای عسل محله که یکی از مسیرهای زیبای منطقه دوهزار می باشد نیز عبور می کنیم و در ادامه از دوراهی جنگل سه هزار که در سالهای قبل این مسیر را از الموت نیز رکاب زده ایم عبور می کنیم.
سرانجام در ساعت 16:20 به ترمینال تنکابن می رسیم و با اتوبوس به قزوین بر می گردیم. (روستای میانکوه - شروع جاده در انتهای دوهزار تا ترمینال تنکابن 37 کیلومتر)