mtb-vlaamse-ardennen-70km-1200hm (afgel3 edouard)

Donderij

'Donderij' Ronde van Vlaanderen-kasseistrook Donderij, MAARKEDAL (Nukerke, Etikhove) 1500m lang Brede bochtige kasseiweg in redelijk goede staat Routes over deze kasseistrook: Ronde van Vlaanderenroute (oranje lus - 72km) www.rondevanvlaanderen.be

Auteur:

Kasseiweg Donderij

Deze kasseiweg getuigt van een bepaalde, uiterst belangrijke en langdurige fase in de evolutie van infrastructuurwerken in casu de wegenbouw. Om industrieel-archeologische redenen zijn de technische kenmerken van langs- en dwarsprofielen, de fundering en afboording van belang. Deze kasseiweg is nog een van de laatste voorbeelden van een geplaveide wegverharding, een techniek die reeds ten tijde van de Romeinse militaire aanwezigheid werd toegepast bij de aanleg van heirbanen. Onder de heerschappij bij de aanleg van heirbanen. Onder de heerschappij van Albrecht en Isabella, tijdens het begin van de 17de eeuw werden de straten in de steden geplaveid. Gedurende het 40-jarig bewind van Maria Theresia, van 1740 tot 1780, werden de eerste stenen wegen aangelegd. De zeldzaam wordende kasseiwegen zijn zeer karakteristiek en geven aan het landschap een belangrijk, echt en onvervalst karakter. https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/200859

Auteur:

't Verderf

Landelijk gelegen hoeve in doodlopend straatje omringd door akkers en weilanden in het hartje van de Vlaamse Ardennen. Hét uitgelezen vakantieverblijf voor wielertoeristen, mountainbikers, wandelaars, natuurliefhebbers en bon-vivants !
't Verderf biedt plaats aan 10 personen en heeft als voornaamste troeven: open haard met grill, petanquebaan, whirlpool, neerhofdieren, dvd, tafeltennis, draadloos internet, extra kinderbedjes, barbecue, huifkartochten, streekinfo, compleet ingerichte keuken, wasmachine.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Berg ten houte

Deze landweg ligt parallel aan Berg ten Houte die bij veel wielertoeristen gekend is als een van de vele hellingen in de streek. Berg ten Houte is een nijdige klim die tussen 1982 en 1990 negen keer opgenomen werd in de Ronde van Vlaanderen. De helling maakte ook deel uit van de E3 Harelbeke, het laatst in 2013. De gemeente Maarkedal laat in het voorjaar van 2018 de helling Berg ten Houte in Schorisse heraanleggen met kasseien. Volgens schepen van Openbare Werken, Frederik Van Nieuwenhuyze, is de Berg ten Houte nu de slechtste weg van de gemeente. "De aanbesteding zal begin juli plaatsvinden. Aangezien het over een prachtige helling in Maarkedal gaat, hebben we ervoor gekozen om in de straatbedding weer kasseien te laten aanleggen. De gemeente investeert 350.000 euro om één kilometer van de straat opnieuw aan te leggen. Op het hellende gedeelte van de berg komt een kasseistrook van 300 meter De Berg ten Houte is één van de oudste 'steenwegen' in de Vlaamse Ardennen. Al van in de Romeinse tijd was dit een verbinding tussen Wallonië en de Scheldevallei ten noorden van Maarkedal." Gezien de hellingsgraad van Berg ten Houte had men ook geregeld af te rekenen met grondverschuivingen. "Met de kasseiaanleg zal dit probleem gemakkelijker kunnen hersteld worden", aldus Van Nieuwenhuyze. "We zullen in de grond zandpalen aanleggen, die ervoor moeten zorgen dat de druk tussen de verschillende kleilagen vermindert. Zo verkleint het risico op grondverschuivingen", legt Van Nieuwenhuyze uit. Ook voor de gracht naast de Tenhoutestraat is er een oplossing. Daar stroomt het water nu te snel waardoor de wegbedding verzwakt. "We zullen met schotten een watervalsysteem creëren zodat het water minder snel stroomt en we zullen de gracht verstevigen met schanskorven", zegt de schepen. "En ook toeristisch en sportief zal de heraanleg een meerwaarde zijn. Misschien wordt na de heraanleg de Berg ten Houte wel opgenomen in het parcours van de Ronde van Vlaanderen." In Maarkedal zijn er wel meer kasseiwegen die een opfrissing kunnen gebruiken, maar die werken laten langer op zich wachten. De zone Stationsberg, Steenbeekdries en Mariaborre zal aangepakt worden in 2019, de Eikenberg en Donderij zullen pas in 2020 heraangelegd worden. "Dat komt omdat die dossiers gaan over beschermde kasseiwegen. We moeten dus wachten op de subsidiesplanning van de Vlaamse overheid", vertelt burgemeester Joris Nachtergaele.

Auteur:

Kapel Goudberg

Dit is een open wegkapel die schuin ingeplant is op de straathoek tegenover Gielestraat. Het is een eenvoudige rechthoekige bakstenen kapel met pannen zadeldak, waarschijnlijk uit het vierde kwart van de 19de eeuw. We zien een rondboog in gewitte voorpuntgevel met recent vernieuwd laag houten hek. Binnenin is er een kruisbeeld met paternoster aan de wand boven een eenvoudig altaarblad met meerdere kleine heiligenbeelden namelijk Onze-Lieve-Vrouw met Kind, Heilig Hart, Sint-Vincentius. Er is ook een wandnis in afgeschuinde binnenhoeken met rechts Sint-Rochusbeeld en links Sint-Antoniusbeeld met kind. De Heilige Vincentius wordt afgebeeld omringd door kinderen, armen, hulpbehoevenden en/of gevangenen. Hij is de patroon van de lazaristen en de vincenterinnen; van de clerus (geestelijken); van gevangenen, verwaarloosde jongeren (sinds 1885) en wezen; van de liefdadigheid, caritatieve verenigingen en liefdadigheidsinstellingen en ziekenhuizen. Zijn voorspraak wordt ingeroepen voor spirituele hulp en het terugvinden van verloren voorwerpen. Hij werd geboren in 1576 en na studies theologie aan de universiteit van Toulouse tot priester gewijd in 1600. Na in 1602 tijdens een zeereis door Turkse zeerovers gevangen te zijn genomen werd hij verkocht als slaaf maar wist te ontsnappen in 1609. In 1617 stichtte hij zijn eerste Broederschap van de Liefde ('Confrérie de la Charité'). Dat kwam zo. Toen hij eens op het punt stond aan de mis te beginnen, kwam een dame hem zeggen dat ze even buiten het dorp een zieke had bezocht. Daarbij was gebleken dat die mensen straatarm waren. Ze vreesde voor het leven van die zieke, omdat de mensen van dat huis daar eenvoudig niets te eten hadden. Pater Vincentius was zo onder de indruk dat hij er in zijn preek op terugkwam. Die middag besloot hij zelf een kijkje te gaan nemen bij die zieke. Tot zijn verbazing kwam hij allerlei mensen tegen die uit de tegenovergestelde richting kwamen. Het bleek dat vele mensen eten en drinken naar die arme zieke en zijn gezin hadden gebracht: zoveel dat ze het niet opkonden en dat het eten nu stond te bederven! Hij bedacht hoe die goedwillende dorpelingen waren als schapen zonder herder en besloot de hulpverlening te organiseren in een Broederschap van Liefde... De heilige Rochus werd waarschijnlijk geboren rond 1350 en stierf rond 1380. Historische gegevens zijn er nauwelijks over Rochus.Vanaf zijn geboorte had hij op zijn linkerzij een wijnvlek in de vorm van een kruis: men beschouwde dat als een teken van God. Na de dood van zijn ouders besloot hij het leven van een pelgrim te leiden. Hij gaf zijn geld weg aan de armen en vertrouwde het beheer van zijn goederen toe aan een oom. Zo ging hij op weg. Kwam hij ergens waar de pest woedde of een andere ziekte, dan bleef hij daar om de zieken te verplegen. Sommigen wist hij te genezen door middel van een kruisteken. Uiteindelijk kwam hij in Rome aan, waar hij drie jaar doorbracht. Op de terugweg naar huis, werd hij in de stad Piacenza weer opgehouden door het feit dat er pestlijders te verzorgen waren. Daar werd hij tenslotte zelf getroffen door die ziekte en trok zich terug in een naburig bos, bang als hij was dat hij misschien anderen zou besmetten. Hij werd er ontdekt door een naburige landjonker, doordat diens hond er telkens met een homp brood vandoor ging. Bij nader onderzoek bleek, dat het dier Rochus op deze manier van voedsle voorzag. De legende suggereert dat de landjonker niet geliefd was in zijn omgeving. Maar door de verdienste van Rochus werden zij eraan herinnerd dat je je naaste moet beminnen als jezelf. Zo werd de jonker weer opgenomen in het leven van de mensen. Uiteindelijk genas Rochus van de pest en ging hij terug naar huis. Daar heerste op dat moment een burgeroorlog. Prompt werd hij voor een spion aangezien. Niemand herkende hem, ook zijn eigen familie niet. Ook niet de rechter aan wie hij verantwoording moest afleggen. En die rechter was nog wel de oom die zijn goederen beheerde. Rochus deed er het zwijgen toe naar het voorbeeld van Jezus voor Pilatus... De stemming zal dus wel zo vijandig geweest zijn, dat hij er bij voorbaat al zeker van kon zijn, dat toch niemand hem geloven zou. Men wierp hem in de gevangenis. Daar leefde hij nog een jaar of vijf (acht zelfs volgens de legende). Toen stierf hij. Volgens de ene versie werd hij na zijn dood herkend omdat hij identiteitsdocumenten bij zich droeg. Een romantischer lezing weet te vertellen dat zijn grootmoeder hem herkende aan de opvallende wijnvlek in de vorm van een kruis op zijn linkerzij... Rochus is één van de pestheiligen. Hij wordt aangeroepen tegen pest-, cholera- en andere epidemieën, alsmede tegen pijn in de voeten, knieën en benen; ook nog tegen hondsdolheid, veepest en allerhande ongelukken. Hij is patroon van de gevangenen, zieken, ziekenhuizen, gasthuizen, hospitalen, artsen, chirurgen, apothekers en doodgravers; ook van de kunsthandelaars; boeren, hoveniers, hopbrouwers en wijnbouwers; bezembinders, stratenmakers, schrijnwerkers en vuurwerkmakers; daarnaast nog van zeevaarders en wagenmakers. De heilige Rochus wordt daarom dikwijls afgebeeld met een wond aan zijn linker been waarnaar hij met zijn vinger verwijst, verwondingen op de knokkels van zijn rechter hand die hij tegen zijn hart drukt en zijn voet een hondje. De heilige Antonius wordt afgebeeld in bruine franciscaner pij; met lelie (maagdelijkheid) en een boek waarop het Christuskind zit. Het verhaal zegt namelijk dat hij, toen hij al ernstig verzwakt was, zich had laten overhalen om zich op het landgoed van een bevriende graaf, Tiso, te laten verzorgen. Op een avond zag Tiso door de kieren van Antonius' kamertje een zeer fel licht schijnen. Vrezend dat er brand was, gooide hij de deur open. Daar zag hij tot zijn verbijstering Antonius staan met een stralend kind op zijn arm. Van dat kind kwam het felle licht af. Toen even later alles weer gewoon was, vroeg Antonius aan zijn vriend hier nooit met iemand over te praten. Dat beloofde Tiso, maar achtte zich van die belofte ontslagen na Antonius' dood. Hij was afkomstig uit de Portugese hoofdstad Lissabon en schijnt nog af te stammen van Godfried van Bouillon. Legende met de ezel: Antonius leefde in de tijd dat de ketterij der Albigenzen zich wijd had verspreid. De Albigenzen loochenden de godheid van Christus. Tegenover een leider der Albigenzen koos Antonius een wel heel opmerkelijke manier om de man te overtuigen. Hij wilde wedden, dat de ezel van de Albigens wel eerbied aan de hostie zou betuigen waar zijn meester dat niet deed! Om te beginnen kreeg het dier drie dagen geen eten meer. Daarop werd de voerbak tot de rand gevuld. Nu hield Antonius het dier de heilige hostie voor. Het liet zijn voerbak voor wat die was en ging onmiddellijk door de knieën om zijn eerbied te betuigen. Waarop de ketter zich inderdaad bekeerde.

Auteur:

Herberg Moeder Stiene

"Herberg Moeder Stiene" is een landelijke herberg, volgens lokale bron sinds 1782 al zogenaamd "Moeder Stiene". De cafénaam zou verwijzen naar de toenmalige uitbaatster van deze afspanning, Christine De Wulf uit Armentières die vooraf als kwartiermeester diende in het leger van Napoleon. De herberg staat op de hoek achter vier knotlinden en is bouwkundig erfgoed sinds 05-10-2009. Gunther Vandermeirsch is sinds 2011 de vijfde generatie van uitbaters. Wekelijks is er ook kaartersclub "De plankierkaarters" actief op woensdagmiddag. Bij het binnenkomen valt een kleine pancarte op met publiciteit voor hun huisbier 'tripel Moeder Stiene' . Volgens uitbater Gunther was hij al jaren van plan om unieke streekbieren en hapjes te serveren. Tripel Moeder Stiene is zijn eerste huisbier en wordt door een kennis hobbybrouwer gebrouwen en rechtstreeks uit het vat getapt. Snoodaards denken dat de kennis van de patron hobbybrouwer De Hr. Xavier Vanneste uit Brugge is en gokken op Straffe Hendrik Naast zijn huisbier heeft Gunther maar liefst een 90- tal bieren op zijn kaart staan. Voor wie een hongertje heeft kan proeven van zijn zelf klaargemaakte escargots. En ook zijn brochettes zouden een smaaksensatie zijn. Voor wie eens in de Vlaamse Ardennen vertoeft is het zeker een aanrader om eens binnen te wippen.

Auteur:

Bosgat

Aan 't Bosgat ligt een terrasvormig uitkijkpunt met prachtig panorama over de Vlaamse Ardennen: schitterend uitzicht over onder meer de Maarkebeekvallei, de Bossenaarmolen en zelfs de Muziekbos. De sedert maart 2012 aanwezige verrekijker is gratis te gebruiken en kan worden aangepast aan je eigen gezichtsscherpte. Er is ook een pickniktafel. Onmiddellijk links ligt een smal pad dat naar Bos Ter Rijst leidt. Ongeveer drie miljoen jaar geleden was deze streek de plaats waar een ondiepe en tropische zee lag. De kustlijn lag toen aan de huidige taalgrens. Vlaanderen lag in die periode volledig onder water. De zanden die toen werden afgezet worden de zanden van Diest genoemd. Deze zanden bevatten veel ijzer. Toen de zee zich terugtrok kwamen deze zandbanken bloot te liggen aan verwering en later erosie. Wat volgde was de vorming van een heuvellandschap dat dezer dagen fungeert als natuurlijke grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Deze heuvels worden vaak getuigenheuvels genoemd omdat ze een getuigenis zijn van een ver verleden. Enkele van deze getuigenheuvels zijn de Kluisberg, Hotondberg en Muziekberg.

Auteur:

Brakelbos

Het Brakelbos is met zijn 52 ha oppervlakte heel uitgestrekt. Het bos heeft ook een rijk verleden. In de buurt van de beboste toppen van de Pottelberg en de Modderodde werden silexvoorwerpen van meer dan 10.000 jaar oud aangetroffen. Tegenwoordig is het bos eigendom van het OCMW van Oudenaarde, maar u hoeft geen bonnen te halen om er te mogen wandelen. Het is openbaar toegankelijk. Trek wel stevige bottines aan, niet alleen om het klimwerk aan te kunnen (het bos ligt tegen een helling en kent hoogteverschillen gaande van 65 tot 130 meter), maar ook omdat de ondergrond door de vele opborrelende bronnen vaak vochtig en zompig is. Het bos is gelegen op een getuigenheuvel. Zo worden de heuvels in de streek genoemd die nog getuigen van de tijd toen de Vlaamse Ardennen nog aan zee lagen. Slechts zes miljoen jaar geleden. Het Brakelbos is op zijn mooist in het voorjaar, wanneer de boshyacint – het blauwe kousje – massaal in bloei staat en een schitterend blauw tapijt vormt.

Auteur:

Taalgrenswandelroutes

De taalgrenswandelroutes zijn een buitenbeentje in de Vlaamse Ardennen. De zuidelijke grens van deze streek is tegelijk de taalgrens. Zeven routes die met die taalgrens flirten, zijn verzameld in een handig mapje. Deze wandelroutes kaderen in een Europees project en lopen in samenwerking met het Waalse Maison du Tourisme du Tournaisis. Niet te missen, want de taalgrens is dikwijls ook een natuurlijke grens, die over de hoogste toppen van de getuigenheuvels trekt!
- T1 'Tussen Ruien en Orroir' - start: Maison des Randonneurs (Orroir) - 9 km
- T2 'Tussen Kwaremont en Amougies' - start: De Vierschaar (Ruien) - 9 km
- T3 'Tussen de Muziekberg en Mont d'Ellezelles' - start: Groepsverblijf De Fiertel - 12 km
- T4 'Tussen d'Hoppe en Bos ter Rijst' - start: d'Hoppe, kapel La Caplette (Flobecq) - 14 km
- T5 'In het Brakelbos' - start: d'Hoppe, kapel La Caplette (Flobecq) - 7,5 km
- T6 'Tussen Everbeek-Boven en het Livierenbos' - start: kerk Everbeek-Boven (Brakel) - 9,5 km
- T7 'Tussen Dender en Mark' - start: kerk Overboelare (Geraardsbergen) - 15,5 km

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

La Houppe

Bosrijke omgeving op de taalgrens tussen Flobecq en Brakel. Hier kan je ook genieten van een lekkere pint of zelfs een heerlijke maaltijd in de verschillende zaken zoals Chalet Gerard, Oud belgie, of Chalet du Bois.

Auteur:

Cabane Sylvie

De talloze paden die het bos doorkruisen, voeren u naar een vreemd chalet: de zogenaamde 'Cabane Sylvie'. Historische sites en monumenten beschrijving : Het meest populaire maar tegelijk meest vreemde personage van het dorp was Sylvie (1851-1925). Ze was afkomstig uit Vlaanderen, had veel gereisd, maar trok zich in 1902 terug in Flobecq. Ze installeerde zich, weg van nieuwsgierige blikken, op een open plek in het bos. De mensen uit de omgeving bouwden een hut voor haar in sparrenhout. Bij het centrum van la Houppe bevindt zich een replica. De plaats is een cultuurpunt geworden en ook het vertrekpunt van talloze wandelingen.

Auteur:

L'Ancienne Belgique

De naam is te danken aan het feit dat het etablissement werd gekocht van een groep artiesten, waarvan de manager van de befaamde Ancienne Belgique uit Gent deel uitmaakte. De keuken is typisch Belgisch. Specialiteit van het restaurant is paling in het groen en de klanten stellen dat gerecht zeer op prijs. Verder staan gegrilde gerechten op het menu en ook mosselen, die men aanbiedt van juli tot ver in het seizoen. Het interieur biedt 60 plaatsen. Op mooie dagen kunnen bijna 100 mensen op het aangenaam gelegen terras plaatsnemen. Contact: L'Ancienne Belgique +3268447647 La Houppe 9, 7880 Flobecq

Auteur:

B&B La Douceur de la Miclette

www.ladouceurdelamiclette.be La douceur de la Miclette vindt u terug in Ellezelles. Het heksendorpje in Henegouwen. Temidden van de natuur in de streek 'Pays des Colinnes'en de 'Vlaamse Ardennen'. La Douceur de la Miclette heeft door het CGT (Commisariat Général au Tourisme) 4 épis gekregen voor hun klassevolle B&B. U kan hier dus naar hartenlust wandelen, fietsen, paardrijden, ... . In 1610 zou de plaatselijke heks Quintine in Elzele opgehangen en verbrand zijn. Om dit te herdenken wordt er sinds 1972 jaarlijks een heksensabbat georganiseerd. Ook beweren lokale folkloristen dat het fictieve personage Hercule Poirot er op 1 april 1850 is geboren.Beide figuren zijn ook vereeuwigd als bieren van de plaatselijke brouwerij.

Auteur:

Kanarieberg

De Kanarieberg is een helling in de Vlaamse Ardennen gelegen nabij Ronse. De Kanarieberg beklimt de zuidzijde van de Muziekberg. Op de top ligt het Muziekbos. Iets westelijker komt de helling Fortuinberg omhoog.

De helling is bekend uit Kuurne-Brussel-Kuurne, waarin ze de laatste jaren wordt gesitueerd tussen de Hoppeberg en de Nieuwe Kruisberg.

Auteur:

Bistro Boekzitting

Bistro restaurant, de Boekzitting is gelegen op de flanken van het muziekbos en biedt een prachtig terras met een gastronomische keuken.
Hier kan je terecht voor een drankje, een snelle hap, een gastronomisch menu tegen betaalbare prijs.

Betekenis Bistro Boekzitting:
Boek komt zeker van het oude woord voor Beuk. Tot in de jaren zeventig stond hier een eeuwenoude beuk (binnen vindt U er nog een foto van).
Op deze plaats werd vroeger recht gesproken. Hier kregen de veroordeelde misdadigers de kans om in alle rust over hun wandaden te mediteren aan de schandpaal.
Zoveel verhalen, sages en legenden leven hier voort in de bossen. Een prominente plaats in die verhalen wordt ingenomen door de weerwolf.
Als u goed kijkt vindt u hem hier terug, nu op rust gesteld.

Deze plek nodigt U uit, in een zotte tijd van massacommunicatie en media eventjes alle knoppen uit te zetten en een stukje van uw eigen geschiedenis te schrijven.

Auteur:

Geuzentoren

Midden in het bos staat de Geuzentoren, een ronde toren opgetrokken in ijzerzandsteen. Bouwheer M. Scribe liet zich in 1864 wellicht meeslepen door de 'follies' van die tijd om bizarre, romantische bijgebouwtjes in Engelse stijl op te trekken. Na een inspirerende wandeling in het bos in 1888 stonden Omer Wattez en zijn vriend, de dichter Pol De Mont, op de Geuzentoren het landschap te bewonderen. En sinds Pol De Mont toen uitriep: 'Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen!', werd dit het koosnaampje voor de streek.

Auteur:

Muziekbos

Er bestaan verschillende meningen over de verklaring van de oude plaatsnaam. Volgens sommigen zou de naam verwijzen naar de dichterlijke "muzen", anderen houden het bij "muziek" want je hoort een ruisend geluid als de wind speelt door de takken, nog anderen zien "mus" voor moeras, en tenslotte "meuzies" het plaatselijk dialectwoord voor mug - dus een bos waar veel muggen voorkomen. Het 50 ha grote beukenbos is grotendeels privaat, 13 ha zijn openbaar bezit. Het bos dekt een flink stuk van de Muziekberg in. Deze beboste "berg" maakte ooit deel uit van de natuurlijke grens tussen noord en zuid. Boshyacinten of blauwe kousjes zorgen hier rond de maanden april/mei voor een indrukwekkend bloementapijt!

Auteur:

Kruisberg

De Kruisberg is een heuvel in het zuiden van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen, in de Vlaamse Ardennen gelegen in Ronse. De Kruisberg maakt deel uit van een langgerekte heuvelkam die zich uitstrekt van de Kluisberg in het westen tot de Pottelberg in het oosten. Direct ten westen van de Kruisberg ligt de Hotondberg; vier kilometer naar het oosten ligt de Muziekberg.

De Kruisberg kan via drie routes beklommen worden: de Kruisberg via de Kruisstraat , de Nieuwe Kruisberg via de Oudestraat en de Groeneweg via de Lange Haag en de Groeneweg. Elk van deze drie hellingen bevindt zich op de zuidflank van de Kruisberg en vertrekt vanuit het centrum van Ronse.

Auteur:

Fiertelmeers

De Fiertelmeers is een heuvel in de Vlaamse Ardennen gelegen in Ronse in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De Fiertelmeers is de zuidoostzijde van de klim. De helling kan ook van de zuidwestzijde worden benaderd, de zogenaamde Spinessenberg. Beiden komen uit op de top van de Hoogberg-Hotond / Hotondberg. De naam van de helling is afkomstig van de voormalige sociaal bloeiende arbeiderswijk Fiertelmeers, toen de textielindustrie in Ronse haar bloeiperiode kende. De helling is bekend uit onder andere De Reuzen van Vlaanderen, een parcours voor wielertoeristen en ze geldt als een van de zwaardere hellingen in de Vlaamse Ardennen.

Auteur:

Vakantiewoning La Quitapenas

Deze vakantiewoning is gelegen op de rustige groene heuvels van de Vlaamse Ardennen, met prachtig uitzicht op de stad Ronse en de heuvels van Wallonië ("Le Pays des Collines"). De naam "La Quitapenas" betekent in het Spaans: "Zij die de zorgen wegneemt". De inrichting met originele voorwerpen, de scheve muren en het uitzicht geven het huis een unieke charme. Het laat je een reis door de tijd maken, ver van uw huidige bekommernissen. We nodigen u dan ook graag uit om zelf van de wonderlijke en authentieke energie van deze meer dan 200 jaar oude hoeve te komen proeven. Kinderen noemen het huis het "kabouterhuisje". In de onmiddellijke omgeving liggen verschillende mountainbike- en wandelroutes, zoals het wandelnetwerk getuigenheuvels Vlaamse Ardennen en de GR-route LF6 (Grote Routepaden).

Auteur:

Molen Ten Hotond

Eigenlijk is het enkel de romp van een 18de eeuwse stenen windmolen. Bovenop de molen is een oriëntatietafel. Bij helder weer kan men er 108 kerktorens tellen. Je bent er meer dan 150m boven de zeespiegel, wat meteen het hoogste punt van Oost-Vlaanderen is. Toegankelijk via de herberg langs de Zandstraat, Zulzeke. De sleutel om in de molen te geraken kan je in het café vragen.

Auteur:

Hotondmolen

Op deze plaats stond in 1684 al een staakmolen. In 1697 verkocht Pieter Mortroye onder bepaalde voorwaarden den “hoothontmolen” met het bijhorend erf aan Amant Declerck van Zulzeke. De staakmolen werd in het begin van de 19de eeuw vervangen door een stenen grondzeiler, ingericht als graan- en oliemolen. De molen werd geteisterd door blikseminslag in 1845 en nogmaals door brand in 1910, maar werd telkens hersteld. In 1910 werd wel het olieslagwerk verwijderd. Kort na de tweede wereldoorlog werd de molen stilgelegd en onttakeld. De binneninrichting werd weggenomen op een paar trappen na. Van de zware gewitte romp werd een uitkijktoren gemaakt, als een toeristische attractie bij de herberg "De Hotond". De molen staat op 150 m boven de zeespiegel, het hoogste punt van Oost-Vlaanderen.

Auteur:

Drank- en Spijshuis 't Konijntje

In het hartje van de Vlaamse Ardennen is het heerlijk vertoeven in drank-en spijshuis ‘t Konijntje. Na een deugddoende wandeling of fietstocht een perfecte halte om tot adem te komen. U kunt er op elk uur van de dag terecht voor een hongerstillende snack, een drankje - waaronder ook onze eigen "Cuvée 't Konijntje"- of een meer uitgebreide maaltijd. In de namiddag en ochtend staan steevast pannenkoeken, appelflappen en hoeveroomijs op het menu. Van woensdag tot vrijdag kunt u hier ook opteren voor een heerlijke dagschotel aan een erg democratische prijs! Alle gerechten worden bereid op grootmoeders wijze en dit gebruik makende van verse en seizoensgebonden producten uit de streek. ’t Konijntje staat ook bekend om zijn overheerlijke klassiekers zoals côte-à-l’os en grillgerechten. U heeft ook de mogelijkheid om de zaak af te huren voor seminaries, vergaderingen of privé-feesten. Bovendien leent deze zaak zich ook perfect voor kinderen daar wij beschikken over een speeltuin en een ververstafel voor de kleinsten!

Auteur:

Monument Karel Van Wijnendaele

Karel Van Wijnendaele was een pionier van de Vlaamse sportjournalistiek. Hij was de vijfde in een gezin van vijftien kinderen. Omdat de leerplicht in België nog niet was ingevoerd, ging Van Wijnendaele vanaf zijn veertiende levensjaar werken. In 1912 stichtte hij met enkele andere journalisten de sportkrant SportWereld. Het jaar daarop werd hij hoofdredacteur en organiseerde hij ter promotie van zijn krant voor de eerste maal de Ronde van Vlaanderen. Nadat het blad tijdens de Eerste Wereldoorlog niet meer verscheen, hervatte Van Wijnendaele in 1919 zijn activiteiten in SportWereld. Hij werd in 1925 mede-eigenaar en in 1931 eigenaar van het blad, tot het in 1939 evenals de Ronde overgenomen werd door Het Nieuwsblad. Tot zijn overlijden bleef hij er de sportrubriek leiden. Karel "Koarle" Van Wijnendaele verbond de wielersport met de Vlaamse ontvoogding. Hij voedde de mythe van de flandrien, de eenvoudige volksjongen die door middel van taaie wilskracht een kampioen kon worden. Hij ligt begraven op het kerkhof te Sint-Martens-Latem.

Auteur:

Knokteberg

De Knokteberg is een helling in de Vlaamse Ardennen in de gemeente Kluisbergen ), vernoemd naar het gehucht Knokt op de top. De helling wordt ook wel Côte de Trieu genoemd, naar het gehucht Trieu aan de voet. De helling ligt aan de zuidoostelijke zijde van een grotere heuvel die als de Kluisberg wordt aangeduid en die wordt bedekt door het Kluisbos. Ten noordoosten van de Knokteberg klimmen de Oude Kwaremont en de Nieuwe Kwaremont omhoog. Ten westen van de de Knokteberg ligt de helling van de Horlitin.
De helling is 14 maal beklommen in de Ronde van Vlaanderen, altijd na de Kluisberg en voor de Oude Kwaremont. Uitzondering was 2011, toen zat ze na de Nieuwe Kruisberg en voor de Oude Kwaremont.