هیر تا تمل اشکورات - روز نهم سفر سبلان تا البرز مرکزی

شب را در هیر در جلوی مدرسه نیمه متروکه اش خوابیدیم . صبح عدسی بار گذاشتم و تا بچه ها آماده شوند بساط عدسی و چای براه بود . هوا عالی بود و آماده بودیم بریا رکابزنی عالی . هیر انتهای جاده آسفالته الموت است . از اینجا به بعد ، با سربالایی نسبتا تندی جاده در دامن کوه ارتفاع می گیرد و بعد از رسیدن به ارتفاع حدود 3000 متر از آن سو پایین می آید . هوا آفتابی بود و عالی . اثرات تصادف دو روز قبل را هنوز در دست و زانویم احساس می کردم . می ترسیدم بری ادامه سربالایی ها مشکل داشته باشم . مخصوصا اگر نیسان نمی توانست جایی ما را همراهی کند . بنابراین ابتدای مسیر را ریسک نکردم و خودم را به نیسان سپردم . بچه ها خوب بالا می رفتند . بالاتر که می رفتی کوه ها سبز تر و سبز تر می شدند . اوجش جایی بود که کوه و دره پر بود از ریواس . از اینجا به بعد شیب شکسته می شد و کمتر می شد شیب جاده . دوچرخه را برداشتم و من هم ادامه دادم . البته بعد از اینکه یک بغل ریواس کندم و زدم روی ترکبند دوچرخه . یکی یکی می خوردم و تا بالای کوه چیزی از آن نمانده بود . بالای کوه برف بود ولی خیلی کم . فقط در بالاترین نقطه جایی که راه را از میان کوه بریده بودند گوشه ای که آفتاب نمی گرفت کمی برف نگه داشته بود . از آن بالا سپارده دیده می شد . دره سبز بود و پر درخت . پایین تر که می رفتی زمین پر گل تر می شد . بعضی جاها را هم کاشته بودند . با همان شیبی که بالا آمده بودیم از این سمت هم ارتفاع کم کردیم و رسیدیم به سپارده . سپارده در دره ای است که دو طرفش آباد است و قدم به قدم پر از ده . اینجا اولین روستای استان مازندران از این سمت است . هوایش کاملا کوهستانی است کمی مرطوب تر از سمت ما . و کاملا سرسبز . دره هم پر آب بود و رودخانه اش خروشان . شیبش زیاد بود و آب خودش را به در و دیوار می کوبید . . از چند نفر در مورد راه بعد از سپارده و گردنه ای که به جنت رودبار می رسد پرسیدیم . اطلاعات درستی نداشتند . بعضی ها می گفتند بسته است و فقط پیاده و با موتور می شود رفت . یکی می گفت نیسان راحت رد می شود . خیلی اطلاعات کامل نبود . از دو نفر موتوری که همان راه را می آمدند پرسیدیم گفتند بسته است و موتور به سختی رد شد . البته فردا که خودمان این راه را رکاب زدیم دیدیم نیسان خیلی راحت رد می شود .
ناهار مهمان قهوه خانه ای در سپارده بودیم که کارتش را عکس گرفته ام و تو عکس ها هست. غذایش عالی بود . البته منتظر شدیم تا آماده کند . گفت دفعه بعد خواستید بیایید بگویید از قبل آماده کنم . جا برای ماندن هم داشت ولی ترجیح دادیم تا آخرین روستای قبل از گردنه بعدی ادامه دهیم تا بریا فردا راه کمتری داشته باشیم .و در مسیری آسفالته و کم شیب دره را دور زده و از پل گذشتیم و تا تمل ادامه مسیر دادیم .
تمل از سپارده کوچکتر بود . جای خاصی برای چادر زدن پیدا نکردیم . از مرد خوش برخوردی که می گفتند شورای ده است خواستیم . حیاط مسجد را بریا چادر زدن پیشنهاد داد که خیلی جالب نبود . کماه رمضان بود و شب پر تردد . ولی خانه ای که پیشنهاد داد اگرچه کوچک و نسبتا گران ولی قابل قبول تر بود . طبقه دوم خانه ای روستایی که مشرف به ده بود . برای گذراندن یک شب خوب بود . اگرچه کمی ام پی تری شدیم شب را .