برنت

گزارش اجرای برنامه شماره ۲۲

«لوپ جنگلی برنت»
مسافت طی شده ۳۸ کیلومتر
نوع مسیر لوپ
ارتفاع کسب شده ۱۲۲۰ متر
درجه سختی: ۵ از ۵
دمای هوا بین ۰ تا ۵ درجه سانتیگراد
تعداد نفرات: ۱۹ نفر

اجازه بدید قبل از توضیح جزییات اجرای برنامه، توصیف مختصری از زیبایی های این مسیر داشته باشم.
از منطقه برنت و انارم شما رشته کوه های جدا کننده منطقه سمنان و منطقه مازندران را میبینید که به منطقه جذاب اوپرت معروف هست که طبیعتگردها معمولا از راه شهمیرزاد و سمنان میرن اونجا و از بالا دریای ابر رو نگاه میکنند و اگر ابر نباشد از آن ارتفاع گستره جنگل های سبز مازندران را تماشا میکنند که از مناطق گردشگری جذاب کشورمون هست. جنوب این دیواره و رشته کوه، بیابان و شمال این دیواره سبزی و جنگل، پدیده ای شگرف.

دیروز این رشته کوه پر از برف بود و گاهی سرما و سوز آن از دور دست همراه با نسیمی ملایم بر صورت ما برخورد میکرد ولی خود برنت، انارم و جنگل ها خزان زده بودند و هنوز برفی در آنجا ننشسته بود.

برنامه اعلام شده دوآب به برنت بود که همزمان در گروه دوستانه جمال همدانی هم اعلام شد. به دلگرمی وجود جمال و اینکه خودش یکی از سرپرست های گروه دوستانه شون هست محدودیت تعداد نفرات را برداشتیم. چند روز قبل از برنامه همچنان مشغول نگاه کردن به نقشه بودم و اینکه ببینم آیا میشه مسیر بهتری طراحی کنم یا نه.

خلاصه اینکه تونستم یه مسیر طراحی کنم که از برنت به انارم به ده منان میره و در ادامه وارد جنگل میشیم. منتهی نگرانی که داشتم این بود که انتهای مسیر جنگلی جاده نبود و حدود ۲ کیلومتر فقط جنگل بود که با بررسی تراز ارتفاعی متوجه شدم که دره و پرتگاهی نیست و احتمالا اون تکه آخر رو میشه با دوچرخه دست گرفتن به انارم چسباند و از جنگل بیاییم بیرون و وارد انارم بشیم. به جمال پیام دادم و موضوع رو باهاش مطرح کردم و جمال مثل همیشه نوشت: حله

تا اینجا براتون بگم از لحظه طراحی مسیر جدید تا لحظه ای که آنجا رسیدیم و باهاش رو به رو شدم نوعی فشار فکری و چالش در ذهنم داشتم.

سر دو راهی که رسیدیم یه تیم جلودار رفتیم برای کشف مسیر. من، وحید، حاج مجید، امیر وحدت هر کدام جهت های مختلف رو چک کردیم. خسته بودیم. کلی رکاب زده بودیم و زمان نداشتیم و هوا داشت تاریک میشد. در نهایت تصمیم گرفتیم کوتاه ترین مسیر را در جهت انارم انتخاب کنیم و آنجا بود که امدادهای غیبی رسیدند. امیر وحدت تونست یه مسیر جذاب، سینگل رود، پیدا کنه که واقعا زیبا بود و به اندازه فقط یک دوچرخه میتونستی ازش رد بشی. رکاب زدیم و از دور آتشی دیدیم که دو نفر جوان باصفای محلی در یک پناهگاه زیبای چوبی نشسته بودند و چایی آتیشی میخوردند. اونجا بهترین و لذت بخش ترین حس رو داشتم. به بچه ها بیسیم زدیم و گفتیم که بیان و مسیر را یافتیم. آن دو جوان از ما با گرمی و عشق پذیرایی کردند و من و امیر وحدت دوباره برگشتیم تا تیم را راهنمایی کنیم تا به تیم جلودار ملحق بشیم.
لحظه خارج شدن ما از جنگل همزمان با تاریکی و غروب آفتاب بود و ادامه راه که سربالایی جون داری بود رو در تاریکی رکاب زدیم و بالا دست برنت رسیدیم در انتها برنامه با یک سر پایینی بسوی برنت تمام شد.

این برنامه خیلی به دلم نشست چون هماهنگی و هم دلی سرپرست ها و همینطور کمک چند نفر از بچه ها باعث شد این برنامه چالشی به خوبی تمام بشود.

از جمال همدانی و حسین زاهد بخاطر احساس مسئولیتی که در قالب سرپرست داشتند و از امیر وحدت بی ادعا و ساکت که چند سال پیش در سایکل دشت مغان کنارش رکاب زده بودم و حاج مجید هم کمال تشکر را دارم.

حسین زاهد هم که با ثبت ویژه لحظات با دوربین باحالی که داشت، درد و پاره گی بعد از برنامه رو شست و برد 🤭
۱۴۰۱/۱۰/۰۲