75km Remersdaal rjo

Hotel de Zevende Heerlijkheid

Dit familiehotel biedt ruime kamers, overheerlijke gerechten en een prachtige groene omgeving aan: een paradijs voor golfliefhebbers, wandelaars en fijnproevers. Hotel de Zevende Heerlijkheid heeft een rustieke charme en biedt een prachtig landschap in het schilderachtige dorpje Slenaken aan. Hotel en Brasserie De Zevende Heerlijkheid biedt kortingen op green fee en op acht golfbanen in de directe omgeving aan. De perfecte uitvalsbasis om deze sport te combineren met een ontspannen vakantie.

Auteur:

Commanderij van Sint-Pieters-Voeren

Een plaats van nimfen... Een prachtig gebouwtje is het brongebouwtje in de Commanderij van Sint-Pieters-Voeren. Hier vloeit het riviertje de Voer uit die zijn naam geeft aan dit gebied. De bron van de Voer bevindt zich niet in het gebouw maar ontspingt iets verderop. Door het gebouwtjes stroomt tot 4.000 liter per minuut afkomstig van het verderop gelegen brongebied van de Voer. Het gebouw is een soort nymphaion. Een nymphaion is een gebouw dat men optrok in Griekse en Romeinse tijd toegewijd aan de nimfen "die aan bronnen en rivieren leven".

Auteur:

Laken & Servet

Ontdekken & onthaasten. Shanta en Jorg Montforts geven je een warm welkom in hun 18de eeuwse herenhoeve met sfeervol ingerichte gastenkamers. Hier geniet je optimaal van je nachtrust... en de volgende ochtend van een smakelijk Voerens ontbijt. Laken & Servet: sfeervol slapen en ontbijten in de Belgische Voerstreek. Kom genieten!

Auteur:

Orsmolen

Prachtig gerestaureerd notarishuis omgeven door veel groen met 7 comfortabele tweepersoonskamers en een sfeervolle zitruimte. Uitgebreid ontbijt in de ontbijtruimte of in de tuin. Gezellige zitruimte met TV en zelfbedieningsbar. Vanaf 2 nachten.

Auteur:

Het Begijnenhof

Tegenover het middeleeuwse abdijkasteel Sinnich, aan de rand van een rijk hellingbos en het schilderachtige grensdorp Teuven, ligt de Begijnenhof. Drie vakantiehuisjes voor 2, 4 en 6 personen met 1, 2 en 3 slaapkamers, zitkamer met TV, badkamer met ligbad of douche, cv en volledig ingerichte keuken. Een ideaal vakantieoord voor familiereünies en vriendengroepen. De Begijnenhof is bijzonder geschikt voor kinderen. Alle voorzieningen zoals subtropisch zwembad, sauna, restaurantjes liggen op een afstand vanaf 1 km. Romantisch met z'n tweetjes of met de ganse familie in smaakvol ingerichte karakterwoningen in de monumentale boerderij. Max. capaciteit: 12 personen.

Auteur:

De oud steenkoolmijnbouw

Hoewel de site werd uitgebaat vanaf het midden van de 16e eeuw, heeft de koolmijn van Blegny geen enkele infrastructuur die dateert van voor het midden van de 19e eeuw. Daarmee getuigt ze van de mijnexploitatie van het einde van die eeuw, maar met moderne aanpassingen na de twee wereldoorlogen en tot 1980, datum van de definitieve sluiting. Enkele maanden nadat de exploitatie was stopgezet, werd de site omgevormd tot mijnmuseum. De 'puits Marie' kenmerkt zich door een metalen mijnschacht zoals men die gewoonlijk bouwde in de 19e eeuw. De extractietoren van 45 m boven put nr. 1 verving na de Tweede Wereldoorlog de vorige toren en daar werd volop gebruik gemaakt van beton. Naast deze twee putten en hun machinerie, ontdekt men een grote trieer- en wasinstallatie. Die is van het type Evence Coppée, naar de naam van de wereldwijd bekende ontwerpers van installaties voor de mijn- en staalindustrie. Deze installatie werd gebouwd tussen 1942 en 1946 in rode baksteen op een metalen raamwerk, wat de site zo bijzonder maakt. Bij de infrastructuur vinden we ook ateliers en smederijen, kantoren en twee terrils van 37 en 55 m, waarvan een nog zijn aanvoerinstallatie heeft. Naast het belang op het gebied van industriële architectuur, is de site ook interessant omdat men twee mijngalerijen kan bezoeken, respectievelijk op 30 en op 60 meter onder de grond. Geklasseerd als monument en site met beschermde zone op 22/08/2011 Uitstekende erfgoed uit Wallonië Werelderfgoedlijst van Unesco (2012)

Auteur:

Aubel

Aubel is een plaats en gemeente in de provincie Luik in België, in de zogeheten Platdietse streek. De gemeente telt ruim 4000 inwoners. Binnen de gemeentegrenzen liggen naast Aubel ook de dorpjes Sint-Jansrade , Godsdal en Kluis .

Aubel is bekend om zijn streekproducten: hervekaas, stroop, cider en bier. Deze worden verhandeld op de markten op
dinsdag- en zondagochtend. In het verleden was de markt van Aubel zeer bekend. Van heinde en verre kwamen de boeren naar Aubel om hun producten te verkopen. Zelfs vanuit de omgeving Sittard bezochten de boeren de markt van Aubel. Vooral de kaas uit Aubel, de Aubeloise, is erg bekend onder de liefhebbers. Het is een kaas die scherp en pittig van smaak is en ook zo ruikt. De kaas is beschermd als Hervekaas door middel van de Europese kwalificatie: beschermde oorsprongsbenaming.

Auteur:

Dalhem

Dalhem is een plaats en gemeente in de provincie Luik, België. Dalhem ligt voorts in het Land van Herve. De gemeente telt ruim 7.000 inwoners.

De fusiegemeente telt naast het centrum nog 7 deelgemeenten: Saint-André , Berneau , Bolbeek , Feneur, Mortroux, Neufchâteau en Weerst .

Auteur:

Abdij van Val-Dieu

De abdij van Val-Dieu of abdij van Godsdal is een voormalige cisterciënzerabdij in de gemeente Aubel in de Belgische provincie Luik. De abdij, gesticht in het begin van de 13e eeuw, is thans een bezinningscentrum en een bezoekerscentrum met onder andere openbaar toegankelijk park, een brouwerij, een restaurant en een winkel.

De abdij van Val-Dieu of Godsdal ontstond begin 13e eeuw als een uitbreiding van de abdij van Hocht , een klooster dat zich in deze periode steeds meer ontwikkelde tot een adellijk stift voor vrouwen. In 1203 had de abdij in Weerst al een stuk grond gekocht om daarop een nieuwe abdij voor cisterciënzermonniken te bouwen. In 1216 schonk de toenmalige graaf van Dalhem, Lotharius van Are Hochstaden, echter grond voor een nieuwe abdij in het Land van Herve, precies op de grens van het graafschap Dalhem en het hertogdom Limburg. Op deze plek, in de dunbevolkte vallei van de Berwijn, ontstond in korte tijd een bloeiende kloostergemeenschap. Later nam de abt van Godsdal zitting in de statenvergadering van Dalhem. Vanaf 1598 was de abt afgevaardigd in de staten van Limburg en de Landen van Overmaas.

Auteur:

Fort Aubin-Neufchâteau

Fort Aubin-Neufchâteau, gelegen bij het Belgische Neufchâteau, is een voormalig Belgisch militair verdedigingsfort dat deel uitmaakt van de fortengordel rond Luik. In 1935 werd begonnen met de bouw van het fort en in 1940 was het klaar. Samen met de forten Eben-Emael, Battice en Tancremont vormden deze forten samen een versterkte positie om het gat tussen de Ardennen en de Nederlandse grens te dichten.
De ondergrondse kazerne van het fort bevindt zich op 200 meter van de entree. De kazerne zit op een diepte van 25 meter en werd alleen gebruikt in oorlogstijd. Hier bevinden zich alle noodzakelijke lokalen, zoals een ziekenboeg, slaapplaatsen, eetplaatsen en toiletten. De lokalen boden rust aan 300 man en werden onder een constante overdruk gehouden en gefilterd. Dit werd gedaan om gifgassen buiten te houden, zodat de militairen gewoon konden eten en rusten zonder gasmasker.

Auteur:

Nagelboom van 's-Gravenvoeren

Deze Nagelboom of Pijnboom werd boom van het jaar in 2015. De Voerense nagelboom - een paardenkastanje die vol verroeste spijkers zit - dong tevens mee naar de titel van 'Europese boom van het jaar'. Deze verkiezing wordt jaarlijks opgezet door 'EPA', een Tsjechische milieuorganisatie. Een team van lokale experts, een 12-koppige jury, koos voor België uiteindelijk unaniem voor deze nagelboom in 's Gravenvoeren: een eerder anonieme paardenkastanje, ware het niet dat de schors vol spijkers zit.

Auteur:

Waterbron en poomp in Brigidabron Wesch Norbik

Waterbron en poomp in Brigidabron De Wesch Noorbeek In het Noorbeekse buurtschap De Wesch ontspringt het beekje De Noor. Het beekje is de enige richting België stromende waterloop van Nederland. De bron is vernoemd naar de plaatselijke patrones van de RK parochie de Heilige Brigida. Over de bron van de Noor is een soort van waterbekken gebouwd met een fraaie hardstenen boog. De bewoners van Noorbeek en omliggende gehuchten kwamen vroeger hun drinkwater uit de bron halen. Dit gebeurde veelal met twee emmers aan een houten puthaam. Later werd er een pomp gemaakt bij de bron. Tegen de gemetselde bakstenen pompzuil met natuurstenen bekroning werd een pomp bevestigd. Alleen de ijzeren banden waarmee de pompinstallatie aan de zuil was bevestigd zijn nog zichtbaar. De pompinstallatie is verdwenen. Op de oude foto (ca. 1920) is de oude pompinstallatie wel nog goed zichtbaar

Auteur:

Landgoed Altembrouck

Altenbroek, 's Gravenvoeren: Landgoed Altembrouck Altembrouck ligt midden in de Voerstreek, een gebied tussen Luik, Maastricht en Aken, dat qua landschap eeuwenlang onveranderd is gebleven. Ook al lijkt het dat de tijd hier stil heeft gestaan, de geschiedschrijving is er niet minder boeiend om. Ooit bestond er in de vroege Middeleeuwen een kleine gouw (de Luigau) waarbij de hoofdhof hier in 's-Gravenvoeren lag. Voeren was in die tijd een Karolingisch kroondomein bestuurd (beheerd) door een graaf. In dit voormalig koningsgoed werd in 878 de overeenkomst gesloten aangaande verdeling van Lotharingen tussen de koning van Frankrijk, Lodewijk de Stamelaar en de koning van Duitsland, Lodewijk de Smalle, de respectievelijke zonen van Karel de Kale en zijn broer Lodewijk de Duitser die in 870 de historische ontmoeting in Meerssen hadden. Uit een schenking van Graaf Conrad in 1083 weten we dat de parochie Voeren bestond uit de tegenwoordige kerkdorpen 's-Gravenvoeren, Noorbeek, Mheer en Banholt, Warsage en Aubel, Sint Martenvoeren, Sit Pietersvoeren, St. Jean-Sart en Slenaken. Rond 1100 was graaf Thibald tevens heer van Valkenburg. Bij het kinderloos overlijden van Thibald in 1106 werd de gravenzetel van Voeren naar het naburige Dalhem verplaatst. Om maar aan te geven hoe hecht deze streek ooit in elkaar gevlochten is geweest. Midden in dit historische gebied lag rond 1300 een "Broeke bi Voeren". Etymologisch betekent "broek": gedraineerd en in weilanden herschapen moeras. In de loop der tijden zijn inderdaad een aantal broekgronden door afwateringswerken (zoals het aanleggen van vijvers) in hooilanden en beemden veranderd. De oudst gekende heer van Broek (anno 1314) is een zekere Jan van Voeren, waarschijnlijk nog een verre afstammeling van de graven van Voeren. In zijn tijd was Altembrouck een leengoed van de graven van Dalhem. In 1371 neemt Reinier van de Broekke deel aan de bekende Slag van Baesweiler. Van 1355 tot 1511 is het kasteel in het bezit van het geslacht Melcops. Via verhuwelijking komt het in bezit van de familie Holset die er woont tot 1624. In de 16e eeuw, wanneer "ons" Broek (of Brook zoals Voerenaars het zeggen) verbonden wordt aan de familie van Hoensbroek, evolueert de naam tot "Aldenbroek", het oude Broek in tegenstelling tot het jongere Broek van Hoen. Het wapenschild van Altenbroek en het wapenschild van Hoensbroek hebben trouwens gemeenschappelijke kwartieren. In 1629 werd Altembrouck eigendom van Jan de Berghe, tevens Heer van Noorbeek. In 1714 is ridder de Winckel, heer van Altenbroek én van de heerlijkheid Noorbeek, nog altijd verbonden met Hoensbroek middels zijn functie van adjudant van Antonius van Hoensbroek. De bekendste eigenaar van Altembrouck is wel de familie de Schiervel. Zij komt op het kasteel in 1790 wanneer de advocaat Pierre Joseph de Schiervel trouwt met de erfdochter van de toenmalige eigenaar de Fassin, Marie Claire. Vader de Fassin verlaat dan Altembrouck en geeft kasteel en hoeve aan zijn schoonzoon. Dit gaf aanleiding tot de legende die Carolus Waelbers uitspon in zijn gedicht: "Op Waterloo" De jonge de Schiervel neemt de leiding van de hoeve persoonlijk in handen en toen Napoleon de grenzen met Engeland sloot, introduceerde hij de schapenteelt in het dal van de Noorbeek. Als stamhoofd van de Schiervels op Altembrouck was hij een eminente persoonlijkheid. Van 1812 t/m 1827 was hij burgemeester van 's-Gravenvoeren en vóór 1830 lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal van Nederland. Later wordt hij ridder in de orde van de Belgische Leeuw. Hij overlijdt te Altembrouck op 25 jan. 1831 op 76 jarige leeftijd. Zijn zoon Louis de Schiervel wordt gouverneur van de nieuwe Belgische provicie Limburg en maakte zich onder andere dienstbaar door de aanleg van een nieuwe weg tussen Hasselt en Maastricht. Uit dankbaarheid voor de bewezen diensten liet de gemeenteraad van Hasselt de boulevard tussen Kuringen en Luikerpoort de Schiervellaan noemen. Zijn broer, Henri de Schiervel werd net als zijn vader burgemeester van 's-Gravenvoeren en woonde tot zijn dood op Altembrouck. Hij maakte eerst de onafhankelijkheid van België mee en moest vervolgens accepteren dat het tegenwoordige Nederlands Limburg onder dwang aan Nederland werd afgestaan. Dit was een zware klap voor 's-Gravenvoeren omdat het door de nieuwe Belgisch-Nederlandse grens, die dwars door het landgoed Altembrouck liep werd afgesloten van de dorpen in Nederland, zoals Mheer, Noorbeek en Slenaken, waarmee het voorheen een economische eenheid vormde (die omspande het hele gebied tussen Valkenburg en Dalhem). Henri's zoon Jacques Gustave de Schiervel, verwerft de titel baron van zijn oom Louis, de gouverneur, na zijn huwelijk met de dochter van de bekende Charles Ghislain Vilain XIIII (Vilain quatorze), lid van het Nationaal Congres (de eerste Belgische regering), later minister van Buitenlandse zaken en buitengewoon minister van het Vaticaan. Een dochter uit deze verbintenis, Marie-Philipine Ghislaine Josephine trouwt in 1878 met Arthur de Behault, de grootvader van monsieur Jean en monsieur André, nog bekend bij vele oud Voerenaren. Gustave baron de Schiervel werd bij zijn dood in 1898 bijgezet in de familiegrafkelder naast de parochiekerk van 's-Gravenvoeren. Met zijn heengaan kwam een voorlopig einde aan de permanente bewoning van Altembrouck. De Behaults waren gehuisvest te Gent op kasteel Gend'hof te Buggenhout. De zoon van Arthur de Behault,Adrien, geboren 7 februari 1884 was officier tijdens de oorlog 1914-1918 en huwde met Annette de la Croix, dochter van de eerste minister de la Croix (na 1914-1918). Het was Adrien de Behault die samen met zijn vrouw en drie zonen Altembrouck gebruikte als zomerverblijf. Bij hun overlijden wordt het landgoed verdeeld. Kasteel en park gaan naar zoon Jean, boerderij en landerijen naar zoon André. In 1994 wordt het kasteel door hun erfgenamen verkocht aan de huidige bewoners. Goed een jaar later worden ook boerderij en landgoederen gekocht, waardoor het landgoed uiteindelijk werd herenigd. Na 100 jaar is het kasteel nu weer bruisend van activiteit.

Auteur:

Lintbebouwing

Withuis Withuis is een fraaie uit lintbebouwing bestaande kern, waar vroeger de officiële grensovergang Nederland-België was. U vindt hier nog sporen van douanekantoren, een garage, het Caltex tankstation uit 1953 van de architect Schinkel en horecagelegenheden. Opmerkelijk is ook het grote aantal monumentale panden die alle in de eerste helft van de 19e eeuw werden gebouwd in opdracht van Jan Pieter Nolens. Het is nog steeds de 'inkom' van Eijsden vanuit België.

Auteur:

Sint Pancratiuskerk

Sint Pancratiuskerk, Kerkplein 1 Mesch De Sint Pancratiuskerk is een bezoekje meer dan waard. De oudste delen, het schip met de eerste drie ramen, dateren waarschijnlijk uit de 9de of 10de eeuw. Hiervan getuigt het voor Nederland unieke opus spicatum, het visgraatband (zie foto), in de buitenmuur. De fraaie Sint Pancratiuskerk, gelegen aan het Pelgrimspad en het Pieterpad is een van Nederlands' oudste stenen gebouwen en de oudste kerk van Limburg. Sint Pancratius is een van de drie ijsheiligen. De anderen twee zijn Sint Servaas en Sint Bonifatius. Met augustuskermis was het gebruikelijk om de relikwieën van Sint Pancratius te vereren. Hij werd vooral aangeroepen voor hulp bij kinderziektes, maar ook bij jicht, reumatiek en eczeem.

Auteur:

Bevrijdingsmonument Mesch

Bevrijdingsmonument Mesch, Grijzegraaf Mesch Het bevrijdingsmonument herinnert de inwoners van Mesch (gemeente Eijsden) aan de bevrijding van hun dorp door de Amerikaanse 'Old Hickory' divisie op 12 september 1944. In de ochtend van 12 september 1944 bewoog een vooruitgeschoven Amerikaanse legereenheid zich behoedzaam door de berm van de verbindingsweg tussen Moelingen en 's Gravenvoeren. De eenheid was een deel van de A-compagnie van het 117de regiment infanterie, een onderdeel van de 30ste divisie, bijgenaamd 'Old Hickory'. Toen de geallieerden in een bocht plotseling oog in oog stonden met een stafwagen van de bezetter, ontstond er een vuurgevecht. De Duitse chauffeur werd dodelijk getroffen en de officier naast hem raakte zwaar gewond. De op de achterbank wegduikende generaal Schmidt bleef ongedeerd, maar werd op zijn vlucht door een bietenveld in zijn heup getroffen. Al kruipend zag hij kans een Duitse stelling bij Mesch te bereiken. De Amerikanen verlieten de weg en achtervolgden de vluchteling heuvelopwaarts. Een aantal Duitse militairen openden vanuit schuttersputten het vuur. Desondanks werden zij toch overmeesterd door de Amerikanen. Tijdens deze actie overschreden de Amerikanen de Belgisch-Nederlandse grens. Na een voorspoedige opmars door Noord-Frankrijk en België waren de geallieerde bevrijders op Nederlandse bodem aangeland. Hiermee werd Mesch het eerste bevrijde dorp in Nederland. Een aantal dagen voor de komst van de Amerikanen had een Duitse soldaat van een van de inwoners een schop gevorderd. Het graafwerktuig was hem overhandigd met de woorden: 'Hier, neem maar mee, als je denkt dat je daarmee de oorlog nog kunt winnen!' Nadat de Amerikanen gearriveerd waren, besloot de eigenaar van de schop te gaan kijken of hij zijn werktuig nog kon terugvinden. Op de heuvel waar de Duitse militair zich had ingegraven, vond hij inderdaad de schop naast een vers gedolven schuttersput. De Duitse soldaat zelf lag even verderop, bewusteloos en zwaar gewond. Een Amerikaanse hospitaalsoldaat hurkte naast hem en gebaarde dat het met de soldaat gedaan was. Het gevecht tussen de Amerikanen en de bezetter had een uur geduurd. Veiligheidshalve had de Amerikaanse artillerie Mesch nog even onder vuur genomen. De hoofdonderwijzer in het dorp, Jef Warnier, was die ochtend nog door een Duitse militair gewaarschuwd: 'Er staan verderop twee met munitie geladen Belgische oogstwagens in de straat, en die zullen nog 'gesprengt' worden.' Warnier besloot met zijn gezin de schuilkelder in te gaan. Dit met enige tegenzin, omdat in de keuken een grote pan tomatensoep stond te pruttelen. Tijdens de artilleriebeschieting kon Warnier het niet laten enkele malen naar zijn veelbelovende soep te gaan kijken. Later die dag werd het Warnier duidelijk dat de Duitse soldaat die hem had gewaarschuwd tijdens het gevecht met de Amerikanen even buiten het dorp was gesneuveld. Op het stoffelijke overschot van de Duitser werden papieren gevonden waaruit bleek dat de militair Wilhelm Hirsch heette en in Nieuwenhagen geboren was. Doordat zijn ouders de Duitse nationaliteit hadden, moest hij verplicht in dienst bij het Duitse leger. Ook vond men bij Hirsch een Ausweis uit 1942, waarmee hem permissie was gegeven zich in Djnepropetrovsk naar de Soldatenkino buiten de kazerne te begeven. Zo ver van huis geweest en dan sneuvelen dicht bij het ouderlijk huis. 'Dass ist eben Krieg', meende een Duitse krijgsgevangene ter plekke. Onthulling Het monument is onthuld op 12 september 1984 door de Amerikaanse oud-strijders Thomas Rathmann en Francis Currey, in het bijzijn van o.a. hun oud-collega's Saul Solow en Frank Towers en burgemeester J.G.T. Bouwens.

Auteur:

Blegny

Ontdek te midden van de groene Euregio, de authentieke steenkoolmijn Blegny, een pareltje uit het Waalse industriële erfgoed. De Blegny Mijn is een van de 4 belangrijkste mijnsites in Wallonië, opgenomen op de lijst van UNESCO werelderfgoed. Daal af met liftkooi tot in de ondergrondse galerijen (-30 en -60 meter), kijk hoe de machines gebruikt werken, ontdek de sorteer- en wasinrichting. Andere bezoeken mogelijk: Mijnmuseum en/of rit in het toeristisch treintje en/of biotoop van de steenberg. Ter plekke zijn ook andere activiteiten te doen: speelplein, mijngolf, park met vijvers, vogelkooien en dieren.

Auteur:

Blegny-Mine

Gelegen tussen Luik en Maastricht, is Blegny-Mijn één van de vier authentieke koolmijnen van Europa waar de ondergrondse galerijen nog toegangelijk zijn voor de bezoekers. Daal af met de liftkooi naar een andere wereld. Je krijgt een voorstelling over het gebruik van de machines en de ondergrondse uitrustingen. Je verneemt alles over het dagelijkse leven van de "koempels", hun vreugde, hun zorgen, hun angsten en hun werkomstandigheden. Vervolgens ontdek je de geheimen van de sorteer- en wasinstallaties, vanaf de aankomst van het mineraal tot aan het transport. De aanvoerwagens, de zeven, de laadtrechters, de systemen voor het laden en lossen van de mijnwagens, de zuiveringsinstallaties, de wasserij en opslag : alle behandelingen van de kolenwasserij worden u getoond.

Auteur:

Kasteel van Obsinnich

Het aan de Gulp gelegen kasteel en hof van Obsinnich was een allodiaal goed, in de 14de eeuw in bezit van de familie Rhoe van Obsinnich. Vanaf midden 15de eeuw eigendom van de familie van Eynatten. Volgens sommige auteurs bevond zich op deze plaats vanaf de 8ste eeuw een burcht die in 1285 door Jan I van Brabant wordt ingenomen en na de slag van Woeringen in 1288 volledig platgebrand. Van deze constructie bleven geen sporen bewaard. De oude kern van het gebouw zou dateren uit de periode dat de familie van Eynatten het goed in zijn bezit krijgt; van dit kasteel resten slechts een aantal elementen in de onderbouw. Winand van Eynatten, heer van Obsinnich vanaf 1619, vergroot het kasteel met twee haakse vleugels; de datering 1641 op een windwijzer verwijst waarschijnlijk naar deze bouwcampagne. Door het huwelijk van Cathérine-Elisabeth van Eynatten met Guillaume-Théobald d'Eynatten de Remersdael, begin 17de eeuw, worden de heerlijkheden Obsinnich en Remersdaal verenigd. In 1721 komt het goed in het bezit van de familie de Furstenberg, tot circa 1950. Baron Clément-Auguste-Egon de Furstenberg voert in 1880 belangrijke verbouwingen uit aan het kasteel: de centrale vleugel wordt in zuidwestelijke richting verlengd, de toren die tot een ruïne vervallen was wordt herbouwd, en de zijgevels worden verhoogd.

Auteur:

Brouwerij Grain D'orge

Biertyp(en) : Aubel Pure (5%), Aubel Double (6,5%), Aubel Triple (9%), Canaille (wit, 5%), The Pom
(fruit, 5,2%), Joup (7,5%), Brice Joup (7,5%) en Grelotte (bruin kerstbier, 9%)
Benoît Johnen werkte eerst in een brouwerij. Daarna had hij samen met zijn vrouw Vivianne een café. "Maar we zeiden altijd tegen elkaar dat we ooit ons eigen bier zouden maken". Een paar jaar lang hadden ze én een café én brouwden ze bier. Sinds kort houden ze zich echter alleen bezig
met bierbrouwen. Ook produceren ze bier tegen maakloon. Extra troef: twee à drie keer per jaar organiseren zij bier-spijs-avonden.
Bezoek: op afspraak - Voor iedereen toegankelijk op zaterdag om 16.30 u
10 -> 100 personen - € 6,50/p - Inclusief twee glazen bie
Workshops: nee
Talen: FR - NL - DE - EN
Verkoop: ja

-Bie

Auteur:

Ambachtelijke Stroopfabriek Van Aubel

Al vijf generaties lang zet de Ambachtelijke Stroopfabriek van Aubel de traditie voort van stroop die gemaakt wordt volgens het oude recept van de boerderijen van het Land van Herve.
Hoewel ‘technische’ verbeteringen de verschillende handelingen gemakkelijker hebben gemaakt, is er niets veranderd aan de van oudsher overgeleverde tradities. De ambachtelijke stroop wordt nog steeds gemaakt in koperen ketels boven een stevig vuur en zonder toegevoegde suikers. Ze bestaat uit geconcentreerd sap van peren en appels van hoogstammige fruitbomen uit het Land van Herve.
Bij Nyssen is stroop een familieverhaal, een vakkennis die van generatie tot generatie wordt doorgegeven. En de aflossing is opnieuw verzekerd!

-Alcoholvrije dranken, siropen
-Cider/appelsap
-Siroop
-Jam en honing
-Jam/confituu
-APAQ-W

Auteur:

Musée Du Fort D'aubin - Neufchâteau

"Militair materieel en materiaal van het Rode Kruis van de twee wereldoorlogen. Het zichtbare deel van het fort van Aubin-Neufchâteau is een driehoekige heuvel met struikgewas. Elke zijde is ongeveer 300 meter lang. De centrale ondermuur bevat op elke hoek een gevechtsblok. De noordelijke en zuidoostelijke hoeken beschikken over een pantsertoren. De zuidwesthoek beschikt over een infanterieblok dat als ingang dienstdoet. In het centrum van de ondermuur verzekert een mortierblok met drie schietgaten de verdediging op korte afstand. De centrale ondermuur wordt omringd door een droge gracht van 12 tot 15 meter breed en een buitentalud van 4 à 6 meter hoog. De 1-3 gracht is beschermd door een enkelvoudige kist met een 47 mm kanon, een Maxim mitrailleur, een zoeklicht van 30 cm en een machinegeweer. De grachten 2-1 en 2-3 worden verdedigd door een dubbele kist met twee 47 mm kanonnen, twee Maxim mitrailleurs, 2 zoeklichten van 30 centimeter en twee machinegeweren voor de verdediging van het blok. In het midden van het buitentalud 3-1 bevindt zich het blok voor de verwijdering van vervuilde lucht. Halfweg tussen.... en ... bevindt zich een klein blok als noodverluchting. Tegenover het ingangsblok, boven de buitentaludmuur is het blok uitgerust met twee koepels voor een 47 mm kanon en een koepel met twee schietgaten voor een zoeklicht van 30 centimeter."

-Museum / informatiecentrum
-Herinneringstoerisme (militair erfgoed…)
-Militaire geschiedenis

Auteur:

Buurtschap Van Charneux

Buurtschap "Bois del fiesse"
De naam "Bois de la fête" is wellicht afgeleid van het feit dat op deze plek in de 13e eeuw tornooien werden georganiseerd tussen de heren van Bolland, Xhéneumont en Charneux of van verder, Luxemburg, Luik of Franchimont. Op deze plek staal een groot kruis (hoogte van het kruis 15 m en hoogte aan de voet van het kruis: 269 m) dat in 1913 werd ingehuldigd. Het kruis domineert de hele regio en biedt een uitzonderlijk panorama over het Land van Herve. In de onmiddellijke omgeving van dit kruis staat ook de beroemde observatietoren van het fort van Battice, met als bijnaam "MN 29" die de Duitse aanvallen van 10 en 17 mei 1940 doorstond.

-Natuurerfgoed
-Panorama, belvedère, landschap

Auteur:

Musée Communal Du Général Thys

Dit musea telte de geschiedenis van Albert Thys. Hij is geboren in Dalhem in 1849. Attaché aan het militaire huis van koning Leopold II werd hij adjudant van de Internationale Afrikaanse Vereniging. Vanaf 1885 had hij plannen om een spoorlijn aan te leggen in de Kongo om de westkust met Leopoldstad te verbinden, en zal later opzichter worden bij de aanlegwerken ervan. In 1899 richt Thys de Banque d'Outremer op om de vestiging van bedrijven in het buitenland, vooral Afrika, aan te moedigen. Dalhem en Thysville/Mbanza-Nungu zijn partner sinds 2005.
Bezichtiging op afspraak.

-Museum / informatiecentrum

Auteur:

Knuppelstock

De panoramawijzer van Knuppelstock.
In de heuvels van Saint-Jean-Sart, in het gehucht Knuppelstock in de gemeente Aubel, staat deze meer dan bijzondere panoramawijzer. Het omringende landschap is gebeeldhouwd in een blauwe steen van 1,5 meter doorsnede, en versierd met bronzen details. Het geheel weegt bijna 1 ton. Deze in België unieke wijzer laat het reliëf zien van het bijzondere landschap, zoals het zichtbaar is vanaf deze plek. Zo wordt het een panoramawijzer die zowel voor zienden als slechtzienden geschikt is. De wijzer is het resultaat van een samenwerking van plaatselijke verenigingen, wetenschappers en kunstenaars.

-Natuurerfgoed
-Panorama, belvedère, landschap

Auteur: