WPL2013 France update

Monument Fergus Anderson

U staat hier in het midden van het dorpje Buzet. Buzet was een doortocht voor de motorraces op het 'Circuit de Floreffe' dat furore kende tussen 1925 en 1956, het jaar waarin de rijder Fergus Anderson hier om het leven kwam. De Schot Fergus Kinloch Anderson (°1909) was één van de eerste Britse motorrijders die zijn brood kwam verdienen op het Europese vasteland. In 1950 tekende hij een contract met Moto Guzzi voor de 250cc races, maar overtuigde Moto Guzzi speciaal een 350cc motor te bouwen. Hij werd met die nieuwe machine van Moto Guzzi wereldkampioen in de 350cc klasse in 1953 en 1954. Moto Guzzi werd zo het eerste niet-engelse merk dat het kampioenschap binnenhaalde ! Fergus Anderson stopte met racen om Moto Guzzi's team manager te worden, maar dat liep slecht af na een dispuut over de manier waarop het team moest worden geleid. Fergus stapte dan over naar BMW om terug te gaan racen. Op 29 april 1956 werd hij 4de op het Circuit van Mettet. Maar er waren enkele problemen met de motor die meteen werd aangepast. Op 6 mei nam hij met BMW deel aan de snelheidsraces op het 'Circuit de Floreffe', gleed uit op enkele kilometers van de aankomst en crashte zwaar tegen het hoekhuis van de Place du Buzet. Hij was op slag dood. Moto Guzzi won uiteindelijk de race met de rijder Lomas Bill, maar het Circuit de Floreffe werd definitief gesloten. Anderson had eerder te kennen gegeven te worden begraven in de buurt van het circuit waar hij in geval van een ongeval zou sterven. Zijn graf bevindt zich op het kerkhof van Belgrade (Namur). 40 jaar na zijn dood werd deze gedenkplaat ingehuldigd.

Auteur:

Abdij van Floreffe

De Abdij van Floreffe is een zeer oude norbertijnenabdij te Floreffe in Wallonië. Het abdijcomplex is nog steeds aanwezig en domineert met zijn massieve gebouwen hoog op de oever van de Samber de plaats Floreffe.
De Abdij van Floreffe is een invloedrijke norbertijnenabdij die in 1121 te Floreffe werd gesticht door Norbertus van Gennep op verzoek van graaf Robrecht II van Namen. Het was een dochterabdij van de Abdij van Prémontré, die in 1120 was gesticht als eerste norbertijnenklooster. De abdij heeft niet alleen als zodanig invloed gehad, maar de stichtingen vanuit deze abdij zijn op hun beurt van zeer groot belang geweest. Gedurende de eerste twee eeuwen van haar bestaan was de abdij zeer actief in het stichten van nieuwe priorijen en abdijen. Zo werd in 1138 de Priorij van Postel gesticht en in 1152 de Priorij van Leffe. Andere stichtingen waren Mont-Cornillon en Luik . Verder waren er stichtingen in Duitsland, te weten: Wenau en Abdij van Rommersdorf , en zelfs een abdij in het Heilige Land, Sint-Habakuk, die gesticht werd in 1137 te Lod, die echter werd opgeheven tegen het einde van de 13e eeuw, toen de heerschappij van de Kruisvaarders ten einde kwam. De abdij had veel bezittingen in de huidige Meierij van 's-Hertogenbosch, namelijk te Reusel, Bladel, Casteren, Someren, Lierop, Helmond, Rixtel, en Lieshout. In de 17de eeuw werden deze bezittingen verkocht aan de inmiddels zelfstandig geworden abdij van Postel, die veel dichter bij de bezittingen lag en waar bovendien dezelfde taal werd gesproken.

Auteur:

Kasteel van Freÿr

Het kasteel van Freÿr is gelegen in het gelijknamige dorp Freÿr in de gemeente Hastière in de Belgische provincie Namen. Vanwege de Franse tuinen noemt men het ook wel een klein Versailles. Het is een oorspronkelijk renaissancekasteel, uitgebreid in de 18e eeuw, dat vroeger de residentie was van hertogen en hun koninklijke gasten. Het heeft tuinen met onder andere sinaasappelbomen. De meer dan driehonderd jaar oude oranjerie is de oudste van de Lage Landen.

Auteur:

Trieux des Mines

Een straatnaam met geschiedenis Een monument, een gedenkplaat of een straatnaam zijn historische en sociale getuigen die de eerste informatie geven over personen, het verleden, gebeurtenissen uit de gemeente of de streek.  Ze reflecteren de meningen en waarden die worden verdedigd door een groep, gemeente of een land op een bepaald ogenblik in de tijd.  Ze zijn de boodschappers van de tijd. Daardoor zijn ze een mooie hulp voor mensen die de geschiedenis willen leren begrijpen : ze roepen vragen op of helpen hypotheses te formuleren... Tijdens een wandeling rondom Namur komen straatnamen zoals 'Chemin Militaire' (Militaire weg) of 'rue du fort' (Fortweg) vaak voor.  Deze wegen liggen op terreinen die in de aanloop van de oorlog werden aangekocht of  opgeëisd door Defensie met het oog op het vergemakkelijken van de communicatie en transport tussen de verschillende forten. De benamingen (zoals bvb 'Rue dur Fort de Cognelée', 'Chemin Militaire', 'Trieux des Mines') hebben dus een rechtstreeks verband met de aanwezigheid van de forten.

Auteur:

De oude abdij van Floreffe

De in 1121 door St-Norbertus opgerichte abdij van Floreffe overheerst de vallei van de Samber. Haar muren omgorden een schitterend voorplein en werden opgetrokken tussen de 12de en 18de eeuw. In de 100 m lange abdijkerk ontdekt u schitterende koorstoelen uit de barokperiode. In de middeleeuwse bijgebouwen van de abdij werd een interessant museum ondergebracht. In de molen-brouwerij uit 1250, de oudste nijverheidsconstructie in de provincie Namen, kan u verschillende in de abdij vervaardigde producten proberen. In een ambachtelijke boetiek ontdekt u de verschillende facetten van diverse regionale ambachten.. Kloosterorde: Premonstratenzer. Zalen met verschillende afmetingen te huur voor recepties, vergaderingen, enz. Tijdens een bezoek aan de abdij kunt u de kerk ontdekken, evenals het museum dat ondergebracht is in de middeleeuwse bijgebouwen en tot slot een videofilm. Duur: 1 uur (zie openingsuren). Een bezoek aan de andere delen van de abdij kunnen op aanvraag georganiseerd worden.

Auteur:

Grot van Spy

De grot van Spy is bekend als één van de vindplaatsen van resten van de neanderthaler-mens. De grot bevindt zich nabij Spy in een heuvelflank op de linkeroever van de Orneau, een zijrivier van de Samber, circa 20 meter boven waterniveau. De holte in de bergwand heeft zich op een natuurlijke manier gevormd in het kalksteenmassief, circa 330 miljoen jaar geleden (Viséen), toen na de ijstijd het water nog tot deze hoogte kwam. De grot bestaat uit een hoofdruimte en rechts daarvan en ook erboven kleinere zalen. Vóór de grot bevindt zich een terras en er zijn hellingsafzettingen, veroorzaakt door het wegruimen van puin tijdens opgravingen. De grot wordt bereikt door een bos, dat door de verscheidenheid van de ondergrond (kalksteen, zandsteen en leisteen) een gevarieerde vegetatie vertoont, die op haar beurt weer heeft gezorgd voor een rijke fauna. De grot van Spy en de omgeving ervan werden in 1981 geklasseerd als monument en site.

Auteur:

Falaën

Het dorp ligt op de twee hellingen van een klein dal waar de Molignée en de Floyon stromen. De dicht bebouwde dorpskern bestaat uit kalkstenen huizen, waar de kerktorens en de drie hoge torens van de kasteelhoeve dominerend boven uitsteken. De dorpskern wordt doorkruist door straatjes en steegjes, die elk op hun beurt een andere sfeer oproepen, en spinnen zich uit vanuit de dorpskern, gelegen aan het kerkplein. Hier treft u een dertigtal traditionele woningen uit de 18e en 19e eeuw aan, die typische voorbeelden zijn van de bouwstijl in de Condroz. (bron: http://www.beauxvillages.be)

Auteur:

Côte de Sart-Custinne

Côte de Sart-Custinne

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 3.3 km
• Stijging : 137 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 4 m / 100 m - 4.16 %
• Maximale hellingsgraad : 7.45 %

Grot ND de Lourdes te Bohan

Het was aan de voet van een steile helling, "Roche la Dame" genaamd, vlak naast de Semois, dat abt Jacoby, pastoor van Bohan, zijn grot bouwde. Op 14 maart 1920 vroeg hij om een grot van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes te mogen oprichten op de berghelling langs het kanaal tussen de loods van Tellier en de zagerij van Collard om van dichtbij te kunnen bidden voor OLV van Lourdes. Toestemming werd verleend.

Enkele vrijwillige parochianen, onder leiding van aannemer Lucien Tellier, huwden om beurten de rots uit. Op zondag 12 juni 1921 "kwam Zijne Excellentie Mgr. Heylen, bisschop van Namen, de grot inzegenen en vanaf die dag stroomden de mensen van Bohann en de gelovigen van de naburige parochies naar deze grandioze omgeving om de nederige Bernadette te vieren". Elke dag in mei werd 's avonds de rozenkrans gebeden door een groep van ongeveer tien mensen voor het Mariabeeld. Elk jaar wordt daar op 16 augustus een mis opgedragen, die door een vijftigtal mensen wordt bijgewoond.

In 2021 werd het 100-jarig bestaan van de grot gevierd in aanwezigheid van de bisschop van Namen.

Bernadette Sourbirous

Alles wat we weten over de verschijningen en de boodschap van Lourdes komt van Bernadette. Alleen zij zag het. Wie is ze dan? Men kan drie periodes in haar leven onderscheiden: de jaren van haar jeugd in een arm gezin; een' publiek' leven ten tijde van de verschijningen en de getuigenissen; en tenslotte een 'verborgen' leven als religieuze in Nevers.

VOOR DE VERSCHIJNINGEN

Wanneer men over de verschijningen verteld, wordt Bernadette vaak afgeschilderd als een arm, ziek en onwetend meisje gehuisvest in de Cachot. Zeker, maar dat is niet altijd het geval geweest. Toen ze op 7 januari 1844 in de molen van Moulin de Boly werd geboren, was ze het eerste kind en de erfgename van François Soubirous en Louise Castérot, die uit liefde trouwden. Bernadette groeide op in een hecht gezin waar zij liefhebben en bidden. Die tien jaar van geluk in deze beslissende jaren van haar jeugd hebben haar een sterke persoonlijkheid en een mooi evenwicht bezord. De daaropvolgende afgang naar ellende zal haar menselijke rijkdom niet afnemen. Bernadette, 14 jaar oud, is 1m 40 groot. Ze krijgt astma-aanvallen. Ze heeft een levendig, spontaan, spontaan en vrijwillig karakter niet in staat om weg te stoppen. Ze heeft een gevoel van eigenwaarde, en dat blijft niet onopgemerkt aan Moeder Vauzou in Nevers, die van haar zei: "Een stijf, zeer gevoelig personage". Bernadette voelde medelijden met haar zwakheden en vocht ze energiek aan. Een sterke maar ongecultiveerde persoonlijkheid. Geen school voor Bernadette: ze moest in het cabaret van tante Bernarde dienen. Geen catechismus: haar rebelse herinnering bevat geen abstracte formules. Op 14 jarige leeftijd kan ze niet lezen of schrijven en lijdt er onder, ze voelt zich buitengesloten. Dan reageert ze. September 1857: Ze werd naar Bartrès gestuurd. Op 21 januari 1858 keert Bernadette terug naar Lourdes, waar ze haar eerste communie wil doen. Dat deed ze op 3 juni 1858, tijdens de verschijningen.

"Openbaar" leven

De verschijningen begonnen op 11 februari 1858. Om zijn ouders te helpen was Bernadette verantwoordelijk voor het verzamelen van dood hout aan de oevers van de Gave. Hier wordt ze geconfronteerd met het mysterie. Een geluid "zoals een windvlaag", een licht, een aanwezigheid. Zijn reactie? Ze toont opmerkelijk gezond verstand en onderscheiding; geloven dat ze verkeerd gelooft, mobiliseert al haar menselijke middelen: ze kijkt, wrijft haar ogen, probeert te begrijpen. Dan wendt ze zich tot haar metgezellen om haar indrukken te controleren:"Heb je iets gezien? ». Ze wendt zich dan tot God: ze bidt haar rozenkrans. Ze wendt zich tot de kerk en neemt een bekentenisadvies van pater Pomian:"Ik zag iets wit in de vorm van een dame". Gevraagd door commissaris Jacomet, antwoordt ze met zekerheid, voorzichtigheid en vastberadenheid die een jong meisje verrast zonder opleiding:"Aquero, ik heb de Heilige Maagd niet gezegd... Meneer, u hebt alles voor mij veranderd". Ze zegt wat ze zag met een onthechting, verbazingwekkende vrijheid:"Ik heb de leiding om je te vertellen, niet om je te laten geloven".

Het vertelt de verschijningen nauwkeurig, zonder iets toe te voegen of af te trekken. Eens, geschrokken door de hardheid van pater Peyramale, voegt ze er een woord aan toe:"Meneer parochiepriester, de Vrouwe vraagt altijd naar de kapel... zelfs als het" heel klein "is. In zijn Mandaat op de verschijningen benadrukt aartsbisschop Laurence "de eenvoud, openhartigheid en bescheidenheid van dit kind... ze vertelt ons alles zonder genegenheid, met ontroerende vindingrijkheid... en, in antwoord op de vele vragen die tot haar gericht zijn, geeft ze zonder aarzeling duidelijke en precieze antwoorden, doordrenkt met sterke overtuiging. Ongevoelig voor bedreigingen en voordelige aanbiedingen:"Bernadette's oprechtheid is onbetwistbaar: ze wilde niet bedriegen". Maar maakte ze zelf geen fout.... slachtoffer van een hallucinatie? vraagt de bisschop. Vervolgens roept hij Bernadette's kalmte, haar gezond verstand, de afwezigheid van elke verheerlijking in haar huis en ook het feit dat de verschijningen niet afhankelijk zijn van Bernadette: ze vinden plaats wanneer Bernadette ze niet verwachtte, en in de twee weken dat Bernadette twee keer, toen Bernadette naar de Grot ging, de Vrouwe er niet was. Om tot deze conclusies te komen, moest Bernadette reageren op de nieuwsgierige bewonderaars, journalisten en anderen die voor burgerlijke en religieuze onderzoekscommissies verschenen. Hier is het, getrokken uit de schaduwen en geprojecteerd op de voorgrond van het nieuws:"een mediastorm" raakt het. Het vergde geduld en humor om hem te weerstaan en de zuiverheid van zijn getuigenis te bewaren. Ze accepteert niets:"Ik wil arm blijven. Ze zegent niet de rozenkransen die aan haar worden gepresenteerd:"Ik draag de stal niet. Ze zal geen medailles verkopen," Ik ben geen koopman. En voor de beelden van tien cent die haar vertegenwoordigen, zegt ze:"Tien cent is alles wat ik waard ben! ».

In deze omstandigheden is het leven in Cachot niet meer mogelijk, het is nodig om Bernadette te beschermen. Pater Peyramale en burgemeester Lacadé komen overeen: Bernadette wordt als "behoeftige patiënt" toegelaten tot het hospitaal dat door de zusters van Nevers wordt gerund; zij komt daar op 15 juli 1860 aan. Op 16-jarige leeftijd leert ze lezen en schrijven. Later schreef ze vaak aan haar familie en zelfs aan de paus! Ze bezoekt haar ouders die naar het "vaderhuis"zijn verhuisd. Ze behandelt sommige zieke mensen, maar vooral zoekt ze haar weg: goed voor niets en zonder bruidsschat, hoe kan je religieus zijn? Tenslotte komt ze bij de zusters van Nevers "omdat ik niet tot hen aangetrokken werd". Vanaf dat moment kwam er een klaarheid in haar hoofd: "In Lourdes is mijn missie voorbij". Nu moet ze plaats maken om alle ruimte voor Maria te verlaten.

VERBORGEN LEVEN IN NEVELS

Zelf gebruikt ze de uitdrukking "Ik ben hier gekomen om mezelf te verbergen". In Lourdes was ze Bernadette, de psychopaat. In Nevers wordt ze zuster Marie-Bernard, de heilige. We hebben het vaak over de strengheid van de oversten tegenover haar, maar het is belangrijk om te begrijpen dat Bernadette een speciaal geval was: ze moest uit de actualiteit worden gehaald, beschermd worden en ook de gemeenschap moest beschermd worden. Bernadette vertelt de dag na haar komst het verhaal van de verschijningen voor de gemeenschap van herenigde zusters en dan hoefde ze er verder niet meer over te praten. Ze bleef in het moederhuis, waar ze graag voor de zieken zorgde. Op de dag van dat ze kan beginnen is er geen baan voor haar, dus geeft de bisschop haar "het gebed". Bid voor zondaars, "zei de Vrouwe. Ze zal er trouw aan blijven. "Mijn wapens", schreef ze aan de paus, "zijn gebed en offer". De ziekte maakt haar tot een steunverlaat van de ziekenboeg, en dan zijn er ook haar eindeloze lezingen in de salon: "Deze arme bisschoppen blijven beter thuis". Lourdes is ver weg.... terug naar de Grot, nooit meer! Maar elke dag maakt ze haar pelgrimstocht in haar hoofd. Ze zal niet spreken over Lourdes, ze zal er in leven". Je moet de eerste zijn die de boodschap uitdraagt, "zei Vader Douce, haar biechtvader. En, in feite, na hulpverpleegster te zijn geweest, wordt ze geleidelijk ziek. Ze zal het "haar werk"maken en in een daad van volmaakte liefde alle kruisjes aanvaarden, voor de zondaars:"Het zijn immers onze broeders en zusters". Tijdens de lange slapeloze nachten, verenigd met de over de hele wereld gevierde massa' s, biedt ze zich aan als "levend gekruisigd" in de reusachtige strijd van duisternis en licht, geassocieerd met Maria met het mysterie van de verlossing, met haar ogen gericht op het kruisbeeld:"Dit is waar ik mijn kracht vind".

Zij stierf op 16 april 1879 in Nevers, 35 jaar oud. De Kerk verklaarde haar heilig op 8 december 1933, niet omdat ze bevoordeeld werd door de verschijningen, maar vanwege de manier waarop ze daarop reageerde.

Rocher Bayard

Volgens de overlevering werden de vier zonen Aymon (de vier heemskinderen) Renaud, Richard, Alard en Guichard, tijdens hun tocht door de Ardennen achtervolgd en, omdat zij door het vloedwater van de Maas niet om de naaldrots heen konden, werden zij gedwongen deze te paard te beklimmen, wat ze ook deden met hun wonderlijke paard 'Bayard'. Vandaar de naam.

In werkelijkheid bestond er al een kleine rotspunt, maar Lodewijk XIV liet de rots verder uithouwen om voor zijn leger een gemakkelijke doorgang te maken. Later werd deze doorgang nog verbreed om het wegverkeer mogelijk te maken.

Op de rots bevindt zich een gedenkplaat met de melding dat koning Albert I van België de rots beklommen heeft

De rots is 35m hoog.