Waypoint Leuven 2022 78

Ter Lo

Onze B&B ligt op 5 km van Leuven en 25 km van Brussel. Stijlvolle kamer voor niet rokers, privé badkamer met ligbad, badjas, haardroger, dubbel bed of 2 singel, tv-dvd, minibar, internet. Ontbijt in onze prachtige veranda met zicht op de tuin, weide en bos of 's winters in onze sfeervolle living.

Auteur:

Huis van Rooi

Charmante gastenkamers in groene gordelstreek. Troeven zijn: de rust en privacy, de familiale sfeer, de schoonheid van de natuurstreek, het lekker ontbijt, de warme ontvangst. Zowel singles als gezinnen zijn welkom. Gelegen in de driehoek Leuven-Overijse-Waver, vlak bij E411 afrit 5, E40 afrit 23, industriezone Noord-Waver.

Auteur:

Martelarenplein

Het Martelarenplein was tijdens de Eerste Wereldoorlog het schouwtoneel van Duitse oorlogsmisdaden en vernielingen van het Leuvens cultureel erfgoed. Zo vonden er in augustus 1940 tientallen terechtstellingen plaats ter vergelding van verzet tegen de Duitse bezetter. Ter gedenking van deze gebeurtenissen werd het Vredesmonument opgericht. Twee maal per jaar staat hier een (gedeelte) van de attracties van de Leuvense kermis. Daarnaast worden in de zomer diverse openlucht-sporttoernooien georganiseerd, zoals een strandvolleybal-toernooi en een minivoetbal-toernooi.

Auteur:

Watertoren van Bierbeek

De opvallende wereldbol watertoren van Bierbeek, ook gekend als de watertoren op Bovenheide, kwam in juli 2011 in het nieuws toen er een dode duif in het water gevallen was. Het resultaat was dat het drinkwater niet drinkbaar was voor tal van gemeenten die deze watertoren voorziet van water. De bolvormige watertoren heeft een inhoud van 500 m³ en is 29 meter hoog, de talloze antennes op de koepel niet meegerekend... Hij bedient naast Bierbeek ook Pellenberg-kliniek, een deel van Kessel-Lo (Trolieberg), Lubbeek (hoog net), Blanden, Haasrode en Lovenjoel.

L’église Saint-Médard

De kerk van Saint-Médard werd rond 1175 door de graven van Duras afgestaan aan de hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem. De huidige kerk in gotische stijl werd opgetrokken uit plaatselijke bouwmaterialen (gres en kalksteen). Het koor met een halfrond chevet en aan de buitenkant een verhoging met twee niveaus met lage ramen met rondboog onder een muurarcade, en het dwarsschip dat uitgeeft op twee apsiskapellen, verraden nog steeds een romaanse invloed. De constructie werd voltooid in het begin van de 14de eeuw met de hoge delen van het schip en de toren. Enkel de gewelven van de zijbeuken en de apsiskapellen zijn origineel. Die van het hoofdschip en het dwarsschip dateren uit 1759.  

Auteur:

Sint-Gorgoniuskerk

De toren in witte gobertangesteen uit de streek domineert van verre het beeld van de brouwersgemeente. De kerk staat bekend als grootste rococokerk van het land. Ze kwam tot stand met kapitaal van de brouwers in 1754-59, nadat de oudere romaanse kerk was ingestort. De cartouche op de in 2006 gerestaureerde toren verwijst naar Alpäidis, gravin van Hoegaarden, die omstreeks 977-987 het Hoegaardse kapittel stichtte. Het Kapittelhuis en – park (toegankelijk) naast de kerk verwijzen hier ook naar. Kerk en andere gebouwen in de dorpskom getuigen van de welstand die de quasi autonome Luikse enclave in het hertogdom Brabant wist te verwerven. Onder de kerktoren is een beveiligde schatkamer ingericht met een romaans doopvont, een gotisch beeldhouwwerk en de palmezel die jaarlijks met palmzondag in processie wordt rondgedragen. Opvallend zijn ook de preekstoel, biechtstoelen en het omvangrijke koorgestoelte. Let wel op waar u loopt: de notabele bouwheren van weleer rusten in de crypte onder u. De bedevaartskapel  van Sint-Katharina (18de eeuw) in het gehucht Hauthem is tevens geopend. De kapel is onder meer bereikbaar via een panoramisch wandelcircuit van 5km. Met de steun van de provincie Vlaams-Brabant

Auteur:

Chapelle Notre-Dame-du-Marché

De Notre-Damekapel , ook de 'Chapelle du Marché genoemd, is herkenbaar aan haar toren die bekroond is met een originele gedraaide spits uit de eerste helft van de 17e eeuw. Ze bevindt zich op de Grand-Place en dat was vroeger de Place du Marché. Ze werd intra-muros met stenen van Gobertange opgetrokken in de 14e eeuw, dankzij de milde burgers en ambachtslui van de stad. De kapel heeft een toren met vier niveaus, een enkele beuk met twee traveeën en een koor met een veelhoekige koorafsluiting. Een portaal in gotische stijl is ingewerkt in een spitsboogstructuur met daarboven een hoog venster. Voorbij het portaal en de westelijke toren markeert een spitsboog de overgang naar het kerkschip, dat licht krijgt via vier vensters, en naar het koor met zijn spitsboogvensters. De bodem is geplaveid met een damboordpatroon, waarin stenen van Gobertange afgewisseld zijn met kalkstenen uit de Maasstreek. De kapel werd tot de 18e eeuw verschillende keren heringericht, aangepast en uitgebreid - onder meer ten gevolge van een brand in de 17e eeuw. Ze werd in haar geheel gerestaureerd en die werken werden beëindigd in 2011. Het meubilair bestaat onder meer uit een barok hoogaltaar dat gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, in 1716 gerealiseerd door Guillaume Castagne uit Namen. Het altaar in de linker zijbeuk is gewijd aan de Maagd, dat aan de rechterzijde aan Ste-Rita. Voorheen was het gewijd aan St-Roch, de heilige die werd aangeroepen in tijden van epidemies. De kapel herbergt een opmerkelijk monument, een cenotaaf in blauwe hardsteen boven de grafsteen van graaf Winand de Glymes en zijn echtgenote Michelle de Yedeghem, overleden in de tweede helft van de 17e eeuw. Zij waren samen met de familie de l’Escaille, belangrijke lokale personages. De grafsteen lag oorspronkelijk in het koor, vervolgens in het kerkschip, maar werd tijdens de restauratie verplaatst naar de bijkerk die de sacristie vervangt. Monument geklasseerd op 24/12/1958

Auteur:

Het oude stadhuis

Het oude stadhuis, dat momenteel onderdak biedt aan culturele verenigingen en diensten, is niet het eerste gebouw dat deze functie kreeg in Jodoigne. Er was sprake van een gemeenschapshuis dat in slechte staat verkeerde in de tweede helft van de 16e eeuw. Het huidige gebouw in classicistische stijl, gewoonlijk 'Hôtel des Libertés' genoemd, dateert van de eerste helft van de 18e eeuw, zoals de jaartallen 1733 en 1734 aangeven. Het is er gekomen, net zoals het Kasteel van het Graafschap of het Kasteel Pastur, gelegen in de rue du Château, dankzij een opdracht van Graaf de Romrée aan architect Verreucken, na de brand op de Grand-Place in 1710. Het oude stadhuis heeft een gevel die gebouwd werd met stenen van Gobertange, net zoals veel lokale gebouwen. Het is bereibaar via een centraal bordes met een leuning in smeedijzer. De hoofdgevel heeft twee niveaus met vijf traveeën die goed te onderscheiden zijn vanwege de verschillende behandeling van de oppervlakte, enerzijds met bossage, anderzijds met dunne houwstenen. Bovenaan onderscheidt men een driehoekig fronton met een ovalen oculus. Het gebouw onderging een restauratie door J. Clément tijdens het interbellum. Geklasseerd op 26/11/1973

Auteur:

De stadswallen

De stad Jodoigne was ooit volledig omgeven met wallen die vermoedelijk dateerden uit de 13e eeuw, maar die de in de loop der eeuwen werden vernield. Vandaag heeft de stad nog enkel gedeeltelijke maar relatief belangrijke overblijfselen van de muur. De resten geven een idee van de min of meer diehoekige vorm van de versterking, die acht of negen torens telde en verschillende poorten. De muren omcirkelden de oorspronkelijke burcht, de voorganger van het huidge kasteel Pastur, de Grand-Place of Place du Marché en het middeleeuwse stadje. De Saint-Médardkerk, die vandaag deel uitmaakt van het uitzonderlijk erfgoed van Wallonië, lag evenwel buiten de stadsmuren. De belangrijkste stukken van de muur die bewaard zijn gebleven, bevinden zich aan de achterzijde van het nummer 4 in de rue Saint-Jean. Het gaat om een halfronde toren en een relatief consequent deel van de muur zelf. Andere resten van de versterking in breuksteen en steen van Gobertange zijn te zien achter het nummer 13 van de rue du Château, achter de nummers 1 tot 11 van de rue de la Grande Montagne en de nummers 8a, 9 en 10 van de Grand-Place (in het hart van het burggraafschap) en ten slotte in de rue du Sergent Sortet, achter het nummer 25 of het oud kasteel Ghobert. Geklasseerd op 07/07/1976

Auteur:

Het klooster van de Grijze Zusters

Het etablissement van de Grijze Zusters of Hospitaalzusters van de Orde van Saint-François in Jodoigne, zag het daglicht in 1512, toen de bisschop van Luik, Érard de la Marck, hen toestond om zich te bekommeren om een gasthuis dat al in de 14e eeuw in geschriften werd vermeld. In 1515 liet de baljuw van Wasseiges, Jacques de Glymes, rechtover het gasthuis een kloostergebouw optrekken, samen met een kapel gewijd aan Saint Nicolas. Het klooster verdween in 1798 in de wervelwind van de Franse Revolutie, Vandaag zijn er van het klooster enkel schamele resten in de vorm van een afgeschuinde onderbouw en sporen van vensters zijn nog zichtbaar op de parking van de rue du Sergent Sortet. Op de plaats van het klooster verrijst nu een gebouw uit de 19e eeuw, waar vroeger de oude middelbare school van Jodoigne onderdak heeft gevonden. Geklasseerd op 16/11/1982

Auteur:

De orgel van de kerk van Notre-Dame de l’Assomption

De kerk van Notre-Dame de l’Assomption, omringd door een ommuurd kerkhof, werd herbouwd in baksteen en zandsteen in de tweede helft van de 18e eeuw, met uitzondering van de toren in zandsteen uit de 13e eeuw. Zij herbergt een orgel met een barokke buffetkast, beide van uitzonderlijke kwaliteit. In 1785 werd het gekocht van de priorij van Sint-Maartensdal in Leuven, die opgeheven was door Jozef II. In die tijd was het orgel waarschijnlijk al een eeuw in het bezit van de congregatie, maar de precieze oorsprong is niet te achterhalen. Kan men het instrument niet toeschrijven aan een welbepaalde orgelfabrikant, toch kan men het plaatsen bij een Duitse school die zich in de 17e eeuw in onze streek kwam vestigen. De orgelkast is vertikaal uitgewerkt en relatief klein, maar heeft een rijke vergulde en gesculpteerde versiering. De veranderingen die het instrument kende in de loop der tijden beperkingen zich tot versieringen die toegevoegd werden op het einde van de 18e eeuw en enkele wijzigingen in de 19e eeuw. De originaliteit van het instrument beperkt zich echter niet tot de opmerkelijke versieringen maar is ook te vinden in de technische karakteristieken die een zeer goed idee geven van welke klanken een klein orgel uit de 17e eeuw produceert,  een orgel waarvan enkel het hoofdklavier bewaard is gebleven. Het is in zeer goede staat gebleven, quasi origineel, en dat heeft een restauratie toegelaten die beëindigd werd in 1996. Geklasseerd op 7-06-1990 Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië

Auteur:

Jan & Patrick Van der Velpen

In 1998 namen Patrick en Jan het fruitbedrijf van hun ouders over. Het is altijd een fruitbedrijf geweest, maar sinds de overname is het bedrijf uitgebreid en vernieuwd (onder andere de koeling, een ammoniakpompinstallatie, e.d.). Tijdens de plukperiode gebruiken ze pluktreintjes en de zelfrijdende plukmachines ‘pluk-o-tracs’. Het fruit wordt gestockeerd in eigen frigoruimte en zelf gesorteerd. Er worden verschillende variëteiten geteeld, zoals jonagold, golden, elstar, boskoop, greenstar, conference en doyenné. Sinds een 10-tal jaar worden op een apart perceel, afgezonderd van de andere percelen, appelen geteeld op biologische wijze. Hiervoor planten ze speciale appelsoorten die schurftresistent zijn. Zo is er zelfs een appelsoort die anti-allergisch is, de variëteit Topaz (speciaal voor mensen met een allergie voor appel). Op alle percelen worden bijenkasten geplaatst voor de bestuiving van de bloesems. Ook wordt overal feromoonverwarring uitgehangen. In de thuisverkoopwinkel worden appels en peren verkocht, maar ook appelsap van eigen appelen, honing, siroop, e.d.. Het grootste deel van het fruit wordt verkocht via veiling BFV.

Auteur:

Sint-Hilariuskerk

De Sint-Hilariuskerk is een kerkgebouw in Bierbeek in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. De kerk ligt aan de Dorpsstraat op een lichte verhoging met naast de kerk het ommuurde kerkhof. De kerk is de parochiekerk van het dorp en is gewijd aan Sint-Hilarius.
Het basilicale gebouw bestaat uit een ingebouwde westtoren, een driebeukig schip met vijf traveeën, een uitspringende dwarsbeuk en een recht gesloten koor. De toren is opgetrokken in zandsteen voor wat betreft de onderbouw, gebouwd op de plaats van een ouder gebouw met erbovenop een bakstenen klokkenverdieping gedekt door een ingesnoerde naaldspits. Aan de zuidzijde van de toren bevindt zich een traptorentje. Verder heeft de toren een geopende gelijkvloerse verdieping op het schip, een overkluizing met zware kruisribgewelven en een classicistisch portaal. De beuk is opgetrokken met gemetselde pijlers uit het midden van de 12e eeuw, een romaans dakgebinte en een houten zoldering. Het koor is vierkant van vorm en wordt gedekt door een kruisgewelf uit de twaalfde eeuw. In de buitenmuur is er versiering met lisenen en boogfriezen op geprofileerde kraagstenen en binnenin bevindt zich een wasbekken onder een mijterboog. De lagere dwarsbeuk is opgetrokken in Maasromaanse stijl.

Auteur:

De Minnebron

De Minnebron is een bron in het Heverleebos in de Belgische gemeente Oud-Heverlee. Ze ligt vlak bij de Maurits Noëstraat en bij de vijvers van Zoet Water. Op enkele meters ten zuidoosten van de bron ligt de Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergenkapel aan de rand van het bos. (bron: wikipedia) Luk De Keyser over De Minnebron: http://www.adwouters.be/padvanad/minnebron.htm

Auteur:

Kapel O.L.V. van Steenbergen

De kapel is het erfgoedpareltje van Oud-Heverlee. In het Steenbergbos werd in de 16de eeuw aan een oude eik door vrome handen een kapelletje opgehangen. Wie op een bijzondere wijze bad tot Onze-Lieve-Vrouw werd genezen van 'hete koorts' (moeraskoorts). De plek werd een bedevaartsoord. De geestelijkheid van Oud-Heverlee wilde een regelmatige en erkende eredienst en vroeg het bisdom de toelating om een kapel te bouwen. Eerst werd een houten kapel opgericht waarover weinig geweten is. De plaatselijke heer van Steenbergen, Hendrik van Dongelberghe, liet in 1652 op eigen kosten een nieuwe, grote re kapel bouwen. Zijn wapen pronkt boven de deur. De kapel deed dienst voor de misvieringen voor omwonenden en de talrijke genezingen trokken mensen aan van ver uit de buurt. Daarom werd vlakbij de kapel een herberg gebouwd die later dienst deed als boswachterswoning. Deze boskapel met barokgevel is één van de grootste kapellen van Vlaanderen. In 2006 werd ze grondig gerestaureerd.

Auteur:

Sint Ermelindiskerk

De vroegere Sint-Bartholomeuskerk - huidige Sint-Ermelindiskerk - was een belangrijke landelijke kerk en voormalig bedevaartsoord. Ze is gewijd aan de Heilige Ermelindis, de plaatselijke heilige, waar nog jaarlijks de processie voor uitgaat. Deze kerk herbergt ook de fraaie gotische grafsteen van jonker Lybrecht van Meldert, waarop hij afgebeeld is in volle wapenrusting. Elk jaar op Pinkstermaandag gaat de Sint-Ermelindisprocessie uit met heel wat figuranten. Naast de Sint-Ermelindiskerk zie je de barokke kapel die dateert uit de 17de eeuw. De kapel werd gebouwd boven het graf van de patroonheilige Sint-Ermelindis. De kapel wordt voor het eerst vermeld in de 13de eeuw. In de 14de eeuw wordt ze geciteerd onder verschillende benamingen. Het huidig gebouw werd in 1629 op initiatief van Jacobus d'Oyenbrugghe gebouwd op het oostelijk uiteinde van het kerkhof en verfraaid in 1691. Het is een zaalkapel met hexagonaal (=zeshoekig) afgesloten apsis (=veelhoekige uitbouw die het koor afsluit) en vlakke westgevel. Ze is opgetrokken in bakstenen, afwisselend in kop- en speklagen.

Auteur:

Donjon

Deze woontoren werd gerestaureerd in 1984 en is een vroeggotisch vierkant gebouw, in witte Gobertangesteen, dat als woning diende voor de plaatselijke heren. De Donjon was de zetel van een heerlijkheid die afhing van de hertog van Brabant. Vroeger bestond deze donjon uit een kelder, een verhoogd gelijkvloerse verdieping die het eigenlijke woongedeelte vormde, en een eerste verdieping of slaapruimte. In 1568 maakte een brand de woontoren onbewoonbaar en vandaag blijven alleen de 2 onderste verdiepingen bewaard. De Donjon kan bezichtigd worden in de hoek Overhemstraat met Sint Ermelindisstraat te Meldert.

Auteur:

Brouwerij Hoegaarden

Dit is een plek waar speciaalbieren worden bewaakt, bedacht, gemaakt en gedronken. Het is een multifunctioneel bierproject dat draait rond brouwkunst en smaakbeleving. De nieuwe familiebrouwerij maakt zelf nieuwe speciaalbieren, die je kan proeven in het brouwhuis. Er is ook een kleine eetkaart met gerechten die met bier zijn bereid. Pater familias Freddy Delvaux wordt gezien als dé smaakexpert van België als het over bier gaat.

Auteur:

Vierkantshoeve De 11000 Maagden

De Vierkantshoeve De 11000 Maagden is een pracht van een gesloten hoeve. Er is een opschirft te zien: "IN DE REFUGIE VAN DE ELF DUYSENT MAEGDEN 1748" en ook nog "Sint-Ursula en de 11000 maagden" boven de segmentbooginrijpoort, die toegang verleent tot het binnenhof. De hoeve ontleent dus haar naam aan de legende van SInt-Ursula. Volgens de "Legenda aurea" was Ursula de beeldschone, wijze en vrome dochter van de christelijke koning Deontus van Bretagne. Haar reputatie was de koning van Engeland ter ore gekomen. Hij zond een ambassadeur naar Deontus om haar ten huwelijk te vragen voor zijn enige zoon Aetherius en eventueel met oorlog te dreigen als vriendelijkheid niet tot een resultaat leidde. Deontus was ten einde raad; hij wilde zijn dochter niet uithuwelijken aan de zoon van de machtige heidense koning die berucht was om zijn wreedheid. Maar Ursula was wiskundig goed bij de pinken en raadde haar vader aan het aanzoek te accepteren op voorwaarde dat de koning haar tien zeer mooie maagden zou sturen, elk vergezeld door 1000 andere maagden en daarbovenop nog duizend maagdelijke gezellinnen voor zichzelf. Ze moest ook voorzien worden van schepen om met het gezelschap op reis te gaan. Verder bedong ze een termijn van drie jaar voor een bedevaart naar Rome en om de jonge prins de gelegenheid te geven het christelijke geloof te bestuderen en zich te laten dopen. De vloot vertrok en legde aan in Keulen. Een engel verscheen aan Ursula om haar mee te delen dat ze na haar reis naar Rome hier zou terugkomen en de martelaarskroon zou ontvangen, samen met al haar reisgenoten. Ze zeilden door naar Bazel en van daar ging het over land verder naar Rome. Daar werden ze verwelkomd door paus Cyriacus, volgens de schrijver de negentiende opvolger van Petrus, maar hij voegt eraan toe dat hij geschrapt werd uit de lijst van pausen omdat hij beslist had zijn pontificaat op te geven en de maagden terug naar Keulen te vergezellen. Ze vertrokken terug naar Keulen. Een aantal edelen en geestelijken sloot zich bij hen aan. Toen ze aankwamen in Keulen werd de stad belegerd door de Hunnen, die het complete gezelschap vermoordden, alleen Ursula bleef gespaard omwille van haar grote schoonheid, op voorwaarde dat ze de bruid zou worden van hun aanvoerder Atilla. Ursula weigerde en werd door Atilla met een pijl doorboord. Aetherius, die ondertussen na de dood van zijn vader koning was geworden, had zich bekeerd tot het christendom. Door een goddelijke boodschap verwittigd, reisde ook hij naar Keulen om er zijn bruid te ontmoeten en stierf er samen met haar de martelaarsdood. Na de slachting werden de Hunnen verdreven door een hemels leger van maagden, uiteraard samengesteld uit de maagden die de Hunnen net hadden gedood.

Auteur:

Gemeentehuis Hoegaarden

Bak- en zandstenen gemeentehuis met twee verdiepingen en schilddak uit de 19de eeuw. Verhoogde begane grond met zandstenen sokkel en trapbordes; geprofileerde zandstenen rondboogramen op imposten; consoles dragen de onderdorpels der vensters; hoekkettingen. Uitspringende puilijst; op de tweede verdieping rechthoekige vensters. De uiterste traveeën van het gebouw springen licht vooruit. Veranderingen: gestileerd hoofdgestel onder de kroonlijst; frontons ter bekroning van de uitstekende traveeën en pui.

Auteur:

Dijle

De bron van de Dijle ligt op ongeveer een kilometer van de dorpskern van Houtain-le-Val (bij de grens van Henegouwen en Waals-Brabant) op een hoogte van 145 meter. Het is een bronrivier, die behalve het water van de eigen bron ook het water van talrijke zijrivieren en beken opneemt. Nog voor de Dijle Sint-Agatha-Rode bereikt, heeft zij reeds het water ontvangen van de Thyle, de Train en de Orne. In Sint-Agatha-Rode stroomt het water van de Laan (ook Lane en Lasne) in de Dijle; in Sint-Joris-Weert gebeurt hetzelfde met de Nethen. In Neerijse stroomt de IJse in de Dijle en in Oud-Heverlee de Vaalbeek. Toch zijn er weinig overstromingen in dit deel van het Dijlebekken: anders dan bij regenrivieren is de wateraanvoer bij bronrivieren behoorlijk constant in de loop van het jaar.

Auteur:

Sint-Agathakerk

De witte zandsteen die werd gebruikt om de gotische Sint-Agathakerk te bouwen, komt uit Gobertange, niet zo gek veel verder, aan de overzijde van de taalgrens. Ondanks verbouwingen in de loop der tijden behield de kerk goed haar oorspronkelijke karakter. De verschillen in ouderdom van beelden en kerkmeubilair zijn een leidraad voor de geschiedenis van de kerk.

Auteur:

Taalgrens

Wist je dat de taalgrens een wereldunicum is. Ze werd in 1962 vastgelegd, hopend dat dit het einde zou zijn van een al zeer lang durende taalstrijd. Alhoewel een taalgrens een dynamisch karakter heeft werd deze taalgrens in beton vastgelged. De geschiedenis van die taalgrens wordt soms wel eens met voeten getreden. Francofone radicalen zien de grens als een instrument om de Vlaamse dominantie te forceren. Maar de eis van een taalwet met taalgrens kwam uit Wallonië en dateert van een vrees in de 20ste eeuw. Men was bang dat een streken zoals Charleroi en La Louvière met hun duizenden Vlaamse economische migranten een Nedelantstalig taaleiland zou worden. Die vrees was niet ongegrond, want groot Charleroi telde toen meer dan 30 000 Vlamingen, en dat was meer dan het bevolkingsaantal van de oude kernstad. De eerste taaleis werd besproken op het socialistische taalcongres van 1929. De eerste serieuze taalwetten kwamen er in 1932 om de dreigende tweetaligheid in enkele Waalse region's af te remmen.

Heideberg

Heideberg

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.76 km
• Stijging : 42 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 6 m / 100 m - 5.75 %
• Maximale hellingsgraad : 10.98 %

Pellenberg

Pellenberg

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.35 km
• Stijging : 27 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 8 m / 100 m - 7.67 %
• Maximale hellingsgraad : 8.83 %