Waypoint Leuven 2022 332

Freÿr

Freÿr is het grootste en hoogste klimgebied van België, gelegen aan de Maas, een vijftal km stroomopwaarts van Dinant. De rotsenstructuur is geologisch een gestratifieerde kalksteenformatie uit het midden juratijdperk. Dit klimmassief telt meer dan 600 routes in alle stijlen en moeilijkheidsgraden en is het grootste en belangrijkste klimmassief van België. De hoogste rots is 120 meter. De populariteit van dit massief is zo groot dat de routes in de lagere niveau´s zeer sterk afgeklommen zijn. Internationaal zijn de Rochers de Freyr het meest bekend. Het beklimmen van deze rotsen is echter voorbehouden aan klimmers die in regel zijn met de door de beheerder van deze rotsen, uitgevaardigde voorwaarden. (UIAA-lidmaatschap ) De GR-routes 125 en 126 lopen langst de Maas en de rotsen. (bron: wikipedia)

Auteur:

Rochefort

De stad profileert zich als toeristische trekpleister. Naast twee verschillende toeristische treintjes beschikt de stad onder meer over de Gallo-Romeinse villa Malagne waar men het leven van 2000 jaar geleden tot leven probeert te brengen, de Grot van Lorette-Rochefort, en de ru´nes van een gravenkasteel uit de elfde en de veertiende eeuw. In de nabije omgeving bevindt zich tevens de abdij Notre-Dame de Saint-RÚmy waar de Rochefort-bieren gebrouwen worden. De abdij zelf is niet te bezoeken, wel worden er met enige regelmaat enkele abdijproducten verkocht.

(bron: wikipedia)

Auteur:

Watertoren van Bierbeek

De opvallende wereldbol watertoren van Bierbeek, ook gekend als de watertoren op Bovenheide, kwam in juli 2011 in het nieuws toen er een dode duif in het water gevallen was. Het resultaat was dat het drinkwater niet drinkbaar was voor tal van gemeenten die deze watertoren voorziet van water. De bolvormige watertoren heeft een inhoud van 500 m³ en is 29 meter hoog, de talloze antennes op de koepel niet meegerekend... Hij bedient naast Bierbeek ook Pellenberg-kliniek, een deel van Kessel-Lo (Trolieberg), Lubbeek (hoog net), Blanden, Haasrode en Lovenjoel.

Auteur:

hobé expo 7

Het hogergelegen deel van de buurt *Champeau* - dat zo groot was als heel de stad Namur - werd, net zoals het *château des Comtes*, door het Belgische leger verlaten in *1893*. p((. *Plan : le Champeau* p((. Het gedeelte van 'le champeau' dat door het leger aan de stad werd overgelaten in 1891, werden pas publiek toegankelijk in 1893. De delen 'Terra Nova' en 'Mediane' bleven tot in 1977 eigendom van Defensie. De bestemming bleef echter nog onder voorbehoud, maar de toenmalige burgemeester *Henri Lemaitre* had een duidelijke visie : deze zone moest van Namur een toeristisch centrum maken. Het project zou zeer snel de steun krijgen van de koning *Léopold II* en van een ambitieuze private geldschieter, *Michel Thonar*. Maar geldgebrek, de slechte verbindingen naar 'le haut du Champeau', een beperkte touristische aantrekkingskracht - bijna exclusief gericht op het natuurschoon - waren elk onoverkoombare klippen in de ontwikkeling van het *toeristische Namur* en het project verzandde. Om het project terug vlot te trekken, liet men vanaf 1905 de architect Georges Hobé een plan tekenen. Men vroeg hem om een nieuw *Kursaal* te ontwerpen, tribunes en een amphitheater, en tegelijkertijd ook het *Grand Hôtel de la Citadelle* te vernieuwen en de infrastructuur te creëren die zich moest verbinden aan de grote boulevards rond de stad. p((. *Foto : Le Grand Hôtel* p((. Dit prestigieuze hotel, gebouwd op basis van plannen van E. Legraive, bevatte een serie kamers die waren ingericht met meubels van Georges Hobé. *« Un projet grandiose. Namur transformée »* (Een grandioos project, Namur veranderd!) dat blokletterden de kranten enthousiast in *1906* wanneer Hobé's plannen werden voorgesteld.

Auteur:

Forteresse de Samson

Het fort van Samson (Thon-Samson) Van de versterkte site van de Samson resten nog maar enkele overblijfselen, maar ze zou wel haar naam aan het dorp hebben gegeven. Deze verdedigingssite was ideaal gelegen op een uitsteeksel boven de weg naar Gramptinne en werd onder meer door de Romeinen bezet. Julius Caesar zou er een verschanst kamp hebben opgericht. Opgravingen legden ook graven bloot, evenals muntstukken die dateren uit de tijd van de bezetting door de Franken en de Merovingers. Het fort van Samson was in drie omwallingen opgedeeld: een rotsachtig terrein, een voorhof en gemeenschappelijke delen en, voorbij een ophaalbrug, de woning van de kasteelheer en zijn donjon. De dorpsbewoners moesten geen belastingen betalen, in ruil voor de bewaking van de vesting. Deze werd in de negende eeuw tevergeefs belegerd door de Noormannen. De laatste belegering van het kasteel vond plaats in de zestiende eeuw, in de tijd van Don Juan van Oostenrijk. Het kasteel werd uiteindelijk in 1690 gesloopt op bevel van koning Karel II van Spanje. Ontdek ook onze gemeenschappelijke … Coutisse: de boerderij en het kasteel van de Koninklijke Arches, de boerderij genaamd “La Croix” Leumont boerderij, boerderij Lavau; Seilles: Atrevida boerderij en de boerderij Nivoye; Bonneville: boerderij Commanderie, boerderij Crevecoeur, de veronderstelde Jandren van de boerderij en sterpi; Sclayn: Kasteel Cherimont; Namêche de vier boerderijen en het kasteel Namêche “Yellow”; Landenne naar de boerderij in de Velaine, Mostombe boerderij, grote boerderij Petit-Waret, boerderij Singing Bird en het kasteel Collignon; Vezin: Kasteel Melroy, Montigné boerderij, de boerderij en de molen Sclermont van Brichebo; Andenne : Op de boerderij van Wissen Oak, boerderij Op Heather, Rieudotte kasteel, de molen en de molen Kevret van Treton; Maizeret aan het kasteel en de boerderij Moisnil Romedenne; Thon in het kasteel-boerderij Château des Forges … Andere brochures over het erfgoed en de geschiedenis, musea en ontdekkingen, en de wandelingen in de natuur zijn ook verkrijgbaar bij de Toeristische Dienst van de Stad van Andenne. Logos CGT + Ville + OT Office du Tourisme de la Ville d’Andenne – Place des Tilleuls, 48 – 5300 Andenne – +32 (0) 85 84 96 40 – www.andennetourisme.be Editeur responsable : Sandrine Cruspin – 5300 Andenne / 2009 • Crédits photos : Office du Tourisme de la Ville d’Andenne.

Auteur:

L’église Saint-Médard

De kerk van Saint-Médard werd rond 1175 door de graven van Duras afgestaan aan de hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem. De huidige kerk in gotische stijl werd opgetrokken uit plaatselijke bouwmaterialen (gres en kalksteen). Het koor met een halfrond chevet en aan de buitenkant een verhoging met twee niveaus met lage ramen met rondboog onder een muurarcade, en het dwarsschip dat uitgeeft op twee apsiskapellen, verraden nog steeds een romaanse invloed. De constructie werd voltooid in het begin van de 14de eeuw met de hoge delen van het schip en de toren. Enkel de gewelven van de zijbeuken en de apsiskapellen zijn origineel. Die van het hoofdschip en het dwarsschip dateren uit 1759.

Auteur:

Sint-Gorgoniuskerk

De toren in witte gobertangesteen uit de streek domineert van verre het beeld van de brouwersgemeente. De kerk staat bekend als grootste rococokerk van het land. Ze kwam tot stand met kapitaal van de brouwers in 1754-59, nadat de oudere romaanse kerk was ingestort. De cartouche op de in 2006 gerestaureerde toren verwijst naar Alpäidis, gravin van Hoegaarden, die omstreeks 977-987 het Hoegaardse kapittel stichtte. Het Kapittelhuis en – park (toegankelijk) naast de kerk verwijzen hier ook naar. Kerk en andere gebouwen in de dorpskom getuigen van de welstand die de quasi autonome Luikse enclave in het hertogdom Brabant wist te verwerven. Onder de kerktoren is een beveiligde schatkamer ingericht met een romaans doopvont, een gotisch beeldhouwwerk en de palmezel die jaarlijks met palmzondag in processie wordt rondgedragen. Opvallend zijn ook de preekstoel, biechtstoelen en het omvangrijke koorgestoelte. Let wel op waar u loopt: de notabele bouwheren van weleer rusten in de crypte onder u. De bedevaartskapel van Sint-Katharina (18de eeuw) in het gehucht Hauthem is tevens geopend. De kapel is onder meer bereikbaar via een panoramisch wandelcircuit van 5km. Met de steun van de provincie Vlaams-Brabant

Auteur:

Chapelle Notre-Dame-du-Marché

De Notre-Damekapel , ook de 'Chapelle du Marché genoemd, is herkenbaar aan haar toren die bekroond is met een originele gedraaide spits uit de eerste helft van de 17e eeuw. Ze bevindt zich op de Grand-Place en dat was vroeger de Place du Marché. Ze werd intra-muros met stenen van Gobertange opgetrokken in de 14e eeuw, dankzij de milde burgers en ambachtslui van de stad. De kapel heeft een toren met vier niveaus, een enkele beuk met twee traveeën en een koor met een veelhoekige koorafsluiting. Een portaal in gotische stijl is ingewerkt in een spitsboogstructuur met daarboven een hoog venster. Voorbij het portaal en de westelijke toren markeert een spitsboog de overgang naar het kerkschip, dat licht krijgt via vier vensters, en naar het koor met zijn spitsboogvensters. De bodem is geplaveid met een damboordpatroon, waarin stenen van Gobertange afgewisseld zijn met kalkstenen uit de Maasstreek. De kapel werd tot de 18e eeuw verschillende keren heringericht, aangepast en uitgebreid - onder meer ten gevolge van een brand in de 17e eeuw. Ze werd in haar geheel gerestaureerd en die werken werden beëindigd in 2011. Het meubilair bestaat onder meer uit een barok hoogaltaar dat gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, in 1716 gerealiseerd door Guillaume Castagne uit Namen. Het altaar in de linker zijbeuk is gewijd aan de Maagd, dat aan de rechterzijde aan Ste-Rita. Voorheen was het gewijd aan St-Roch, de heilige die werd aangeroepen in tijden van epidemies. De kapel herbergt een opmerkelijk monument, een cenotaaf in blauwe hardsteen boven de grafsteen van graaf Winand de Glymes en zijn echtgenote Michelle de Yedeghem, overleden in de tweede helft van de 17e eeuw. Zij waren samen met de familie de l’Escaille, belangrijke lokale personages. De grafsteen lag oorspronkelijk in het koor, vervolgens in het kerkschip, maar werd tijdens de restauratie verplaatst naar de bijkerk die de sacristie vervangt. Monument geklasseerd op 24/12/1958

Auteur:

Het oude stadhuis

Het oude stadhuis, dat momenteel onderdak biedt aan culturele verenigingen en diensten, is niet het eerste gebouw dat deze functie kreeg in Jodoigne. Er was sprake van een gemeenschapshuis dat in slechte staat verkeerde in de tweede helft van de 16e eeuw. Het huidige gebouw in classicistische stijl, gewoonlijk 'Hôtel des Libertés' genoemd, dateert van de eerste helft van de 18e eeuw, zoals de jaartallen 1733 en 1734 aangeven. Het is er gekomen, net zoals het Kasteel van het Graafschap of het Kasteel Pastur, gelegen in de rue du Château, dankzij een opdracht van Graaf de Romrée aan architect Verreucken, na de brand op de Grand-Place in 1710. Het oude stadhuis heeft een gevel die gebouwd werd met stenen van Gobertange, net zoals veel lokale gebouwen. Het is bereibaar via een centraal bordes met een leuning in smeedijzer. De hoofdgevel heeft twee niveaus met vijf traveeën die goed te onderscheiden zijn vanwege de verschillende behandeling van de oppervlakte, enerzijds met bossage, anderzijds met dunne houwstenen. Bovenaan onderscheidt men een driehoekig fronton met een ovalen oculus. Het gebouw onderging een restauratie door J. Clément tijdens het interbellum. Geklasseerd op 26/11/1973

Auteur:

Het klooster van de Grijze Zusters

Het etablissement van de Grijze Zusters of Hospitaalzusters van de Orde van Saint-François in Jodoigne, zag het daglicht in 1512, toen de bisschop van Luik, Érard de la Marck, hen toestond om zich te bekommeren om een gasthuis dat al in de 14e eeuw in geschriften werd vermeld. In 1515 liet de baljuw van Wasseiges, Jacques de Glymes, rechtover het gasthuis een kloostergebouw optrekken, samen met een kapel gewijd aan Saint Nicolas. Het klooster verdween in 1798 in de wervelwind van de Franse Revolutie, Vandaag zijn er van het klooster enkel schamele resten in de vorm van een afgeschuinde onderbouw en sporen van vensters zijn nog zichtbaar op de parking van de rue du Sergent Sortet. Op de plaats van het klooster verrijst nu een gebouw uit de 19e eeuw, waar vroeger de oude middelbare school van Jodoigne onderdak heeft gevonden. Geklasseerd op 16/11/1982

Auteur:

Le Grognon

Tussen de Maas en de Samber geprangd, ligt de 'Grognon', het historische hart van Namen. Vanaf de Gallo-Romeinse tijd leefden hier mensen en werd er handel gedreven. De vorm van dit stukje uitstulpend land lijkt op de snuit van een varken, vandaar zijn naam 'Grognon'.
Vandaag is het een groot plein waar regelmatig voor Namen belangrijke evenementen, zoals de 'Waalse Feesten (Les Fêtes de Wallonie)' doorgaan.
Vanaf hier zijn de mooiste gebouwen van Namen te bekijken, waaronder het 'Hospice Saint-Gilles' in rode baksteen en kalksteen in de geest van Louis XIII en de barok. Oorspronkelijk was het een weldadigheidsinstelling die armen, zieken en wezen onderdak bood, maar vandaag is het de zetel van het Waalse Parlement.
De Vleeshalle (Halle al'Chair) en het Cultuurhuis (Maison de la Culture) kunnen samen geen groter contrast vormen. De vleeshalle werd gebouwd in de 16de eeuw en is een knap voorbeeld van de burgerlijke architectuur van die tijd, terwijl het 'Maison de la Culture', uit 1964, dat is voor de moderne tijd.
De 'Grognon' biedt ook een schitterend zicht op de Citadel van Namen, dat als 'Uitzonderlijke Erfgoed van Wallonië' is geclasseerd. De Graven van Namen verbleven hier vanaf de 10de eeuw. De burcht werd doorheen de tijd verschillende keren door de grote supermachten van de europese geschiedenis bezet...

Auteur:

Eglise Saint-Loup

Deze kerk is één van de mooiste, zeventiende-eeuwse, barokke gebouwen van België. In haar tijd oogstte ze reeds veel bewondering, zo ook bij de dichter Charles Baudelaire. Ze werd geïnspireerd op de Gesùkerk in Rome.
Vanuit de smalle voetgangersstraat krijgt men moeilijk een overzicht op het gebouw. Desalniettemin kan men er de drie verdiepingen van de mooie façade in blauwe steen bewonderen.
Binnenin trekt het gewelf, ondersteund door machtige zuilen, onmiddellijk de aandacht. De gele en okerkleurige tufsteen uit de regio van Maastricht werd rijkelijk bewerkt.
De kerk werd doorheen de eeuwen royaal gedecoreerd. De voorliefde voor gekleurde marmers valt direct op. Het was voor de Jezuïeten een manier om God te eren.
Een deel van het meubilair werd verwijderd. De rest onderging, of ondergaat, nog steeds een restauratie. Zopas werden tien biechtstoelen uit de 17de en de 18de eeuw terug geplaatst. Een deel van de biechtstoelen wordt omkaderd door engeltjes, de anderen zijn versierd met plantenmotieven. Bekijk ook zeker de preekstoel, de communiebank en de doopvont.
De kerk is nog steeds een gebedshuis, maar biedt ook regelmatig plaats aan concerten en tentoonstellingen.

Auteur:

Nagelboom van Han-sur-Lesse

De nagelboom van Han-Sur-Lesse is een spijkerboom in Han-sur-Lesse in de gemeente Rochefort in de Belgische provincie Namen. De boom staat naast de Sint-Hubertuskerk in het dorp en draagt een bord met informatie. In de boom worden spijkers geslagen om genezing af te dwingen voor ziektes, en vooral om kiespijn te verlichten.

Auteur:

Sohier

Sohier is een dorp in de Belgische provincie Luxemburg en een deelgemeente van Wellin. Tot 1 januari 1977 was het een zelfstandige gemeente.Het dorp is opgenomen in de lijst van de mooiste plaatsjes in Wallonië . In Sohier liggen ook de dorpjes Froidlieu en Fays-Famenne. Het zuiden van het grondgebied wordt bedekt door bossen.

Auteur:

Corroy-le-Grand

Corroy-le-Grand is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Chaumont-Gistoux. Corroy-le-Grand ligt in de provincie Waals-Brabant.

De naam Corroy wordt voor het eerst vermeld als Colreit in een tekst uit het jaar 1083 . Dit veel voorkomende toponiem komt van het Latijnse coryletum of coruletum, hetgeen "hazelaarbos" betekent. Varianten op deze naam vinden we onder meer in Corroy-le-Château , Cauroy-lès-Hermonville en Koereit . Ook de familienaam Colruyt heeft dezelfde oorsprong.

Auteur:

De Minnebron

De Minnebron is een bron in het Heverleebos in de Belgische gemeente Oud-Heverlee. Ze ligt vlak bij de Maurits Noëstraat en bij de vijvers van Zoet Water. Op enkele meters ten zuidoosten van de bron ligt de Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergenkapel aan de rand van het bos. (bron: wikipedia) Luk De Keyser over De Minnebron: http://www.adwouters.be/padvanad/minnebron.htm

Auteur:

Belvaux

Belvaux is een dorp in de Belgische provincie Namen. Het ligt in Wavreille, een deelgemeente van de stad Rochefort. Belvaux ligt aan de Lesse, ruim vier kilometer ten westen van het dorpscentrum van Wavreille.

De plaats ligt in een dal ten zuiden van Han-sur-Lesse. Belvaux grenst aan het Bois de Niau en het Forêt de Freyr. Belvaux is tevens een van de meest zuidoostelijke dorpen in de provincie Namen en grenst direct aan de Belgische provincie Luxemburg. De Rue des Pairées richting Resteigne is voor wielrenners een geliefde klim en wordt liefkozend Mûr de Belvaux genoemd. Ook zijn er vele MTB-routes die door de bossen en langs de Lesse lopen.

Auteur:

Kapel O.L.V. van Steenbergen

De kapel is het erfgoedpareltje van Oud-Heverlee. In het Steenbergbos werd in de 16de eeuw aan een oude eik door vrome handen een kapelletje opgehangen. Wie op een bijzondere wijze bad tot Onze-Lieve-Vrouw werd genezen van 'hete koorts' (moeraskoorts). De plek werd een bedevaartsoord. De geestelijkheid van Oud-Heverlee wilde een regelmatige en erkende eredienst en vroeg het bisdom de toelating om een kapel te bouwen. Eerst werd een houten kapel opgericht waarover weinig geweten is. De plaatselijke heer van Steenbergen, Hendrik van Dongelberghe, liet in 1652 op eigen kosten een nieuwe, grote re kapel bouwen. Zijn wapen pronkt boven de deur. De kapel deed dienst voor de misvieringen voor omwonenden en de talrijke genezingen trokken mensen aan van ver uit de buurt. Daarom werd vlakbij de kapel een herberg gebouwd die later dienst deed als boswachterswoning. Deze boskapel met barokgevel is één van de grootste kapellen van Vlaanderen. In 2006 werd ze grondig gerestaureerd.

Auteur:

Grot van Lorette

De Grot van Lorette opent haar galerijen op 300 meter van het centrum van Rochefort in de provincie Namen. Ze maakt deel uit van het Domein van de Grotten van Han-sur-Lesse. Een rondleiding van ongeveer 1u30 neemt je mee op een afdaling via een indrukwekkend labyrint van galerijen en zalen naar de spectaculaire "Sabbatzaal", op 60 meter onder de oppervlakte. Daar laat de gids een kleine luchtballon, vergezeld van een klank- en lichtspel, zodat je de hoogte van de zaal (85 meter) kan zien. Voor je afdaalt kan je in het recent heringericht onthaalpaviljoen kijken naar "Vidéokarst", een film over tektonische fenomenen en het onderzoekslaboratorium van le Val d'Enfer bezoeken.

Auteur:

Sint Ermelindiskerk

De vroegere Sint-Bartholomeuskerk - huidige Sint-Ermelindiskerk - was een belangrijke landelijke kerk en voormalig bedevaartsoord. Ze is gewijd aan de Heilige Ermelindis, de plaatselijke heilige, waar nog jaarlijks de processie voor uitgaat. Deze kerk herbergt ook de fraaie gotische grafsteen van jonker Lybrecht van Meldert, waarop hij afgebeeld is in volle wapenrusting. Elk jaar op Pinkstermaandag gaat de Sint-Ermelindisprocessie uit met heel wat figuranten. Naast de Sint-Ermelindiskerk zie je de barokke kapel die dateert uit de 17de eeuw. De kapel werd gebouwd boven het graf van de patroonheilige Sint-Ermelindis. De kapel wordt voor het eerst vermeld in de 13de eeuw. In de 14de eeuw wordt ze geciteerd onder verschillende benamingen. Het huidig gebouw werd in 1629 op initiatief van Jacobus d'Oyenbrugghe gebouwd op het oostelijk uiteinde van het kerkhof en verfraaid in 1691. Het is een zaalkapel met hexagonaal (=zeshoekig) afgesloten apsis (=veelhoekige uitbouw die het koor afsluit) en vlakke westgevel. Ze is opgetrokken in bakstenen, afwisselend in kop- en speklagen.

Auteur:

Vierkantshoeve De 11000 Maagden

De Vierkantshoeve De 11000 Maagden is een pracht van een gesloten hoeve. Er is een opschirft te zien: "IN DE REFUGIE VAN DE ELF DUYSENT MAEGDEN 1748" en ook nog "Sint-Ursula en de 11000 maagden" boven de segmentbooginrijpoort, die toegang verleent tot het binnenhof. De hoeve ontleent dus haar naam aan de legende van SInt-Ursula. Volgens de "Legenda aurea" was Ursula de beeldschone, wijze en vrome dochter van de christelijke koning Deontus van Bretagne. Haar reputatie was de koning van Engeland ter ore gekomen. Hij zond een ambassadeur naar Deontus om haar ten huwelijk te vragen voor zijn enige zoon Aetherius en eventueel met oorlog te dreigen als vriendelijkheid niet tot een resultaat leidde. Deontus was ten einde raad; hij wilde zijn dochter niet uithuwelijken aan de zoon van de machtige heidense koning die berucht was om zijn wreedheid. Maar Ursula was wiskundig goed bij de pinken en raadde haar vader aan het aanzoek te accepteren op voorwaarde dat de koning haar tien zeer mooie maagden zou sturen, elk vergezeld door 1000 andere maagden en daarbovenop nog duizend maagdelijke gezellinnen voor zichzelf. Ze moest ook voorzien worden van schepen om met het gezelschap op reis te gaan. Verder bedong ze een termijn van drie jaar voor een bedevaart naar Rome en om de jonge prins de gelegenheid te geven het christelijke geloof te bestuderen en zich te laten dopen. De vloot vertrok en legde aan in Keulen. Een engel verscheen aan Ursula om haar mee te delen dat ze na haar reis naar Rome hier zou terugkomen en de martelaarskroon zou ontvangen, samen met al haar reisgenoten. Ze zeilden door naar Bazel en van daar ging het over land verder naar Rome. Daar werden ze verwelkomd door paus Cyriacus, volgens de schrijver de negentiende opvolger van Petrus, maar hij voegt eraan toe dat hij geschrapt werd uit de lijst van pausen omdat hij beslist had zijn pontificaat op te geven en de maagden terug naar Keulen te vergezellen. Ze vertrokken terug naar Keulen. Een aantal edelen en geestelijken sloot zich bij hen aan. Toen ze aankwamen in Keulen werd de stad belegerd door de Hunnen, die het complete gezelschap vermoordden, alleen Ursula bleef gespaard omwille van haar grote schoonheid, op voorwaarde dat ze de bruid zou worden van hun aanvoerder Atilla. Ursula weigerde en werd door Atilla met een pijl doorboord. Aetherius, die ondertussen na de dood van zijn vader koning was geworden, had zich bekeerd tot het christendom. Door een goddelijke boodschap verwittigd, reisde ook hij naar Keulen om er zijn bruid te ontmoeten en stierf er samen met haar de martelaarsdood. Na de slachting werden de Hunnen verdreven door een hemels leger van maagden, uiteraard samengesteld uit de maagden die de Hunnen net hadden gedood.

Auteur:

Dinant

Adolphe Sax werd in 1814 in Dinant geboren. Als zoon van een instrumentenbouwer startte hij op jonge leeftijd een muziekopleiding in Brussel. Zijn favoriete instrument was de klarinet, maar Sax begon al snel te experimenteren en probeerde nieuwe instrumenten te ontwikkelen. In 1835 stelde hij een complexe basklarinet voor, in 1841 kwam hij op de Brusselse industrietentoonstelling met een saxofoon op de proppen. In België kreeg hij echter niet de nodige erkenning en hij stichtte in Parijs een instrumentenfabriek die uitgroeide tot een bedrijf met meer dan 200 werknemers.

Auteur:

Dijle

De bron van de Dijle ligt op ongeveer een kilometer van de dorpskern van Houtain-le-Val (bij de grens van Henegouwen en Waals-Brabant) op een hoogte van 145 meter. Het is een bronrivier, die behalve het water van de eigen bron ook het water van talrijke zijrivieren en beken opneemt. Nog voor de Dijle Sint-Agatha-Rode bereikt, heeft zij reeds het water ontvangen van de Thyle, de Train en de Orne. In Sint-Agatha-Rode stroomt het water van de Laan (ook Lane en Lasne) in de Dijle; in Sint-Joris-Weert gebeurt hetzelfde met de Nethen. In Neerijse stroomt de IJse in de Dijle en in Oud-Heverlee de Vaalbeek. Toch zijn er weinig overstromingen in dit deel van het Dijlebekken: anders dan bij regenrivieren is de wateraanvoer bij bronrivieren behoorlijk constant in de loop van het jaar.

Auteur:

Grotten van Goyet

De grotten van Goyet bevinden zich iets ten zuiden van het Belgische gehucht Goyet , meer bepaald waar de Struviauxbeek in de Samson loopt. Het is een van de belangrijkste prehistorische sites van België en zelfs van Europa. De locatie is sedert 1976 beschermd.

De karstgrotten, uitgeslepen in de kalkformaties langsheen de rechtoever van de Samson, zijn minstens 300 miljoen jaar geleden ontstaan. Het insijpelende water heeft stalactieten en stalagmieten gevormd die soms fantastische figuren aannemen.

Auteur:

Taalgrens

Wist je dat de taalgrens een wereldunicum is. Ze werd in 1962 vastgelegd, hopend dat dit het einde zou zijn van een al zeer lang durende taalstrijd. Alhoewel een taalgrens een dynamisch karakter heeft werd deze taalgrens in beton vastgelged. De geschiedenis van die taalgrens wordt soms wel eens met voeten getreden. Francofone radicalen zien de grens als een instrument om de Vlaamse dominantie te forceren. Maar de eis van een taalwet met taalgrens kwam uit Wallonië en dateert van een vrees in de 20ste eeuw. Men was bang dat een streken zoals Charleroi en La Louvière met hun duizenden Vlaamse economische migranten een Nedelantstalig taaleiland zou worden. Die vrees was niet ongegrond, want groot Charleroi telde toen meer dan 30 000 Vlamingen, en dat was meer dan het bevolkingsaantal van de oude kernstad. De eerste taaleis werd besproken op het socialistische taalcongres van 1929. De eerste serieuze taalwetten kwamen er in 1932 om de dreigende tweetaligheid in enkele Waalse region's af te remmen.

Auteur:

Waypoint Leuven 2022 332

Author

Trail stats

Waypoints

Freÿr

Rochefort

Watertoren van Bierbeek

hobé expo 7

Forteresse de Samson

L’église Saint-Médard

Sint-Gorgoniuskerk

Chapelle Notre-Dame-du-Marché

Het oude stadhuis

Het klooster van de Grijze Zusters

Le Grognon

Eglise Saint-Loup

Nagelboom van Han-sur-Lesse

Sohier

Corroy-le-Grand

De Minnebron

Belvaux

Kapel O.L.V. van Steenbergen

Grot van Lorette

Sint Ermelindiskerk

Vierkantshoeve De 11000 Maagden

Dinant

Dijle

Grotten van Goyet

Taalgrens

Comments