Wikiloc | Route Laarne - Grauwe

Sint-Macariuskapel

Wegkapel op de wijk Meirhoek aan de hoek van Termstraat nr. 1 met een veldweg genaamd Helschootdreef. Vroeger gelegen aan een bocht van de steenweg Laarne-Wetteren of de Wetterstraat gelegen en op de straathoek ervan met Termstraat. Deze plek stond naar de tegenover de kapel staande verdwenen hoeve ook bekend als Kromme Schuur. Bij de rechttrekking van de straatbocht gevormd door Wegvoeringstraat en Meirhoekstraat in het begin van de jaren 1970 werden de percelen en het straatverloop aangepast. Daardoor staat de wegkapel sindsdien in het begin van de Termstraat, nu in de voortuin van een recente woning. Over het precieze tijdstip waarop de kapel hier werd gebouwd en over haar oorsprong, die ongetwijfeld oud is, biedt de voorhanden zijnde informatie geen uitsluitsel. De verering van Sint-Macarius te Laarne is zeer oud. Als patroonheilige van de parochie al vermeld in 1120. In 1456 is al melding van het bestaan van de broederschap of confrérie van Sint-Macarius te Laarne, maar de aanvankelijke oprichting kan nog ouder zijn. De broederschap werd in 1621 en in 1790 na een tijdelijke afschaffing heropgericht. De Sint-Macariuskerk van Laarne verwierf in 1611 een relikwie van de heilige. Ook de jaarlijkse Sint-Macariusommegang, een processie die op tweede Pinksterdag uitgaat, getuigt van een oude Sint-Macariusverering te Laarne. In kerkrekeningen van 1574-76 wordt de processie al vermeld. Het traject van de ommegang werd in 1614 verkort; daarbij is melding van een kapel die werd aangedaan op de Meirhoek. Epidemieën van pest in de 17de eeuw en van cholera in de eerste helft van de 19de eeuw hebben de verering van Macarius doen heropleven; de tijdelijk afgeschafte ommegang werd toen hernomen. De ommegang te Laarne is tot op heden blijven bestaan. De kapel van Sint-Macarius aan de Termstraat is een vaste stopplaats in deze processie. Op de jaarlijkse processie wordt de kapel naar volkse traditie door de eigenaars van vlaggen en van een bloementapijt voorzien. Wegkapel op grond van een aantal bouwkenmerken te dateren in het midden van de 18de of tweede helft van de 18de eeuw. In een document van 1761 is melding van een nieuw gebouwde kapel waarin een beeld van Sint-Macarius staat dat tevoren aan een linde hing, doch deze gegevens kunnen niet met volledige zekerheid aan de kapel van de Termstraat worden gerelateerd. Door haar standplaats aan het begin van de Helschootdreef kan de kapel wel mogelijk in verband worden gebracht met een site met walgrachten waarvan de oudste bekende bronnen uit de tweede helft van de 18de eeuw stammen; de Helschootdreef vormde immers de toegangsdreef naar een voormalig "huis van plaisance" of lustgoed. Andere aanwijzingen voor een relatie tussen beide zijn voorlopig niet bekend. Volgens het kadasterarchief behoorde het perceel waarop de Sint-Macariuskapel staat met de Helschootdreef als exploitatieweg minstens sedert begin 19de eeuw tot het landbouwareaal aansluitend bij een vroegere hoeve aan de Wegvoeringstraat en niet bij de Helschoothoeve aan voornoemde site met walgrachten. Voorts zijn er nog de jaartallen 1598-1914 aangebracht in het deurlicht van de huidige kapel. Deze verwijzen naar de kunstig geciseleerde koperplaat met jaartal 1598 met voorstelling van de gekruisigde Christus die in 1914 verwijderd werd door de eigenaars uit voorzorg tegen inbeslagname door de Duitse bezetters. Het jaartal 1598 wordt in een bron als bouwjaar voor de kapel aangehaald doch de koperplaat kan aanvankelijk op een andere locatie een bestemming hebben gehad. Dit geldt ook voor het gepolychromeerde houten Sint-Macariusbeeld uit de 16de eeuw dat volgens mondelinge bron altijd tot de kapel zou hebben behoord. Volgens het kadasterarchief werd de kapel als nieuw gebouw in 1860 geregistreerd; aan te nemen is dat dit niet correct is en het om herstelwerken ging zoals die ook nog in de 20ste eeuw plaatsvonden.

Auteur:

Sunrise Bed and Breakfast

Enkele kilometers buiten het centrum van Lokeren, weg van de drukte en omringd door groene weiden, vindt u onze B&B met zijn twee ruime en moderne gastenkamers. U geniet er van alle comfort: dons zachte badjassen en handdoeken, koffie/thee faciliteiten, T.V. en draadloos internet. De badkamers beschikken over een bad, douche, w.c., badprodukten en haardroger. De familie Clappaert-Claeyé biedt u een uitgebreid en verzorgd ontbijt aan in de eetkamer of op het terras. Een goede start voor een ontspannende vakantiedag in dit mooie stukje Vlaanderen. Verpozen in onze tuin op de terrassen is gewoon heerlijk.

Auteur:

cafe 't lammeken

gezellig volkscafe met gezellig terras, hier vind je maar liefst 14 verschillende verfrissende zware bieren als ook 5 verschillende trappisten aan een democratische prijs. een heerlijke koffie als ook een kleine snack. tevens bieden wij de mogelijkheid om uw fiets op te laden https://www.facebook.com/tlammeken/

Auteur:

De Weiman

Comfortabele kamer in klassiek gerestaureerde hoeve op het platteland. Vanuit je kamer kijk je uit op de tuin, waar schapen en paarden rustig grazen, en op de vogelrijke en bosrijke Moervaartvallei. Verzorgd ontbijt in de woonkamer met zicht op natuurgebied, of op terras. Familiale sfeer. Ideaal vertrekpunt voor diverse fiets- en wandelroutes in een groene omgeving.

Auteur:

Canteclaerroute

Het Land van Waas is het land van Reynaert de Vos. De fietsroutes zijn genoemd naar belangrijke personages of locaties uit dit roemruchte dierenepos. De haan Canteclaer neemt ons mee naar de streek van Stekene en Sinaai. We fietsen ook door het stemmige dorpje Daknam, waar Canteclaer zijn beklag kwam doen bij koning Nobel over de snode daden van de schalkse vos. Een groot deel van de route loopt over een oude spoorwegberm.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

De Vlasaard

Rustig, modern kampeerverblijfpark gelegen in fiets- en wandelrijke omgeving, centraal tussen de kunststeden Antwerpen en Gent (30 km). Openluchtzwembad, speeltuin, sportvelden, wassalon, restaurant, supermarkt, vernieuwd sanitair, binnen & buiten petanquebanen, animatie... Verhuring stacaravans.

Auteur:

Oostenrijkse grenspaal

De Oostenrijkse grenspaal is een grenspaal uit 1722 die de grens aangaf tussen de Oostenrijkse Nederlanden en de Republiek. De paal bevindt zich aan de Belgisch-Nederlandse grens tussen Stekene en Hulst.
Aan de Staatse zijde vindt men het opschrift Staeten Bodem. Aan de Oostenrijkse zijde meldt het opschrift S’Keysers, S’Conincks Bodem. Oorspronkelijk stonden er vier van dergelijke grenspalen in Stekene. Het hier beschreven exemplaar werd herplaatst in 1993 in het kader van de grensoverschrijdende samenwerking tussen de gemeenten Hulst en Stekene.

Auteur:

Fort Sint-Jan

Fort Sint-Jan was een fort bij Trompwal tussen Kemzeke en Kapellebrug op het grondgebied van de gemeente Stekene. Het fort maakte deel uit van de Staats-Spaanse Linies.
Het fort Sint-Jan is gebouwd in de nasleep van de ontwikkelingen tijdens de beginjaren van de Tachtigjarige Oorlog, toen Gent en Antwerpen zich in 1579 bij de Unie van Utrecht aansloten. In 1583 hadden de Staatsen bovendien de dijken bij Saaftinge doorgestoken. Als reactie hierop liet Parma forten opwerpen en een schipbrug over de Schelde bouwen, teneinde de bevoorrading van Antwerpen te verhinderen. Vanuit het Fort Sint-Jan werd de Parmavaart gegraven naar het overstroomde gebied. Aldus was men verzekerd van scheepvaartverbindingen naar Gent en Hulst.

Auteur:

Natuur- en watergebied Sint-Jansteen

De waterwingebieden bij Sint-Jansteen, Clinge en Wilde Landen bij Heikant zijn samen circa 450 hectare. Ongeveer tweederde bos, de rest akkers en weilanden. Het grensgebied in de omgeving van Sint-Jansteen en Clinge is om meerdere redenen bijzonder. Er is sprake van bijzondere flora en fauna, die elders in Zeeland niet of slechts spaarzaam voorkomt. Dat is te danken aan het kleinschalige landschap en de overgang van zand naar klei. Ook de aanwezigheid van waterwinning, die beperkingen aan het landbouwkundig gebruik oplegt, is een plus.

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk

Niet-georiënteerde neogotische pseudobasiliek op de kruising van Sint-Gillis-, Hulst-, Kieldrechtstraat en Klingedorp. Het voormalige kerkhof, gelegen achter het koor werd in 1971 verwijderd en vervangen door een parkeerplaats. Langs de noordzijde een smal plantsoen waarin vooraan een monument ter ere van Jan Frans Van Hove. De eerste bidplaats, een houten kapel bediend door de uit Hulst verdreven paters recolletten, werd hier in 1648 opgericht en in 1670 vervangen door een gebouw van steen. In 1848 was de toestand dermate bouwvallig geworden, dat een nieuwe kerk gebouwd werd naar ontwerp van architect Jan De Somme-Servais (Sint-Niklaas). De plattegrond ontvouwt een driebeukige transeptloze kerk met ingebouwde voorgeveltoren en polygonaal koor met kleine rechthoekige sacristieën in de oksels. Ruime baksteenbouw met schaarse aanwending van natuursteen voor de deklijsten en de venstertracering. Voorgevel met centraal spitsbogig portaal en dito doksaalvenster; achtzijdige luikamer met lancetvormige galmgaten en leien spits. Benedenkerk van zes traveeën gemarkeerd door steunberen met twee versnijdingen en verlicht door spitsboogramen met twee staven en vierlobtracering in de vensterkop. Koor van één rechte travee met blinde, driezijdige absis. In de vlakke sluitwand, kleine steen met bouwjaar 1848. Interieur met rondzuilen op achtkantige sokkel van hardsteen en bekronend bladkapiteel. Spitse scheibogen. Middenbeuk afgedekt door spits tongewelf van pleister, met sierribben. Zijbeuken met pleisteren kruisribgewelven. Mobilair: Schilderij: Hemelvaart van Maria (hoogaltaar, 17de eeuw, G. De Crayer).

Auteur:

Startplaats sporthal Molenberg Sint-Gillis-Waas

De mountainbikeroute is uniform bewegwijzerd met duidelijke bordjes en op elke startplaats staat een aankondigingsbord met de nodige informatie. We zien hier de startplaats aan Sporthal Molenberg. Sporthal Molenberg Kieldrechtstraat 12 Sint-Gillis-Waas Sporthal Parking Drankgelegenheid Douche (op aanvraag)

Auteur:

Paal

Een museum in Paal en een bord onderaan de Paalseweg geven aan, dat achter de dijk het verdronken land van Saeftinghe ligt, een natuurgebied van internationale allure.

Auteur:

Boerenburgerhuis gedateerd 1930

Vooraan in een fraaie tuin gelegen boerenburgerhuis van één bouwlaag en vijf traveeën onder zadeldak (nok parallel aan de straat, kunstleien), voorzien van kleine klimmende dakkapel. Gedateerd 1930 in gevelsteen boven deur. Bakstenen lijstgevel met dubbelhuisopstand, begrensd door lisenen en uitspringende deurtravee. Steekboogvensters per twee ingeschreven in licht verdiept muurveld afgelijnd door rondboogfries op natuurstenen kraagstenen. Markerende tweekleurige boogstenen. Kroonlijst op houten klossen en consoles.

Auteur:

Poldermas

Het PolderMAS is een museum dat de geschiedenis van de Scheldepolders wil herbergen. De naam is een knipoog naar het Poldermuseum in Lillo-Fort en het MAS in Antwerpen. De collectie bestaat uit een verzameling archeologica, gevonden langs de Scheldeoevers bij laag water, een verzameling fossielen en een uitgebreide verzameling kleipijpen. Verder zijn er etsen & oude kaarten en schilderijen & foto's. De landbouwwerktuigen en divers alaam, dat aan het polderleven refereert, zijn ondergebracht in de stallen van De Reinaerthoeve. Het PolderMAS is gelegen in een klein gehucht langs de Schelde, dat in rust baadt en een unieke authenticiteit uitstraalt. Alle objecten in het museum brengen u terug naar vervlogen tijden: ze dragen een verhaal: kom het ontdekken en beleef het mee! Het PolderMAS is een museum in beweging: de collectie groeit nog aan, we hebben oog voor hedendaagse kunst en organiseren verscheidene culturele activiteiten, zowel binnen -zoals lezingen, (digitale) fotopresentatie's, muzikale optredens,...- als buiten (in functie van het behoud van het erfgoedlandschap), zoals het heraanplanten van een knotwilgenrij en het herstel van het Kapellekenspad. Kortom: het PolderMAS is een rariteitenkabinet met het vergrootglas op de geschiedenis van de polders langs de Benedenschelde! WELKOM!

Auteur:

PolderMAS

Het PolderMAS is een museum dat de geschiedenis van de Scheldepolders wil herbergen. De naam is een knipoog naar het Poldermuseum in Lillo-Fort en het MAS in Antwerpen. De collectie bestaat uit een verzameling archeologica, gevonden langs de Scheldeoevers bij laag water, een verzameling fossielen en een uitgebreide verzameling kleipijpen. Verder zijn er etsen & oude kaarten en schilderijen & foto's. De landbouwwerktuigen en divers alaam, dat aan het polderleven refereert, zijn ondergebracht in de stallen van De Reinaerthoeve. Het PolderMAS is gelegen in een klein gehucht langs de Schelde, dat in rust baadt en een unieke authenticiteit uitstraalt. Alle objecten in het museum brengen u terug naar vervlogen tijden: ze dragen een verhaal: kom het ontdekken en beleef het mee! Het PolderMAS is een museum in beweging: de collectie groeit nog aan, we hebben oog voor hedendaagse kunst en organiseren verscheidene culturele activiteiten, zowel binnen -zoals lezingen, (digitale) fotopresentatie's, muzikale optredens,...- als buiten (in functie van het behoud van het erfgoedlandschap), zoals het heraanplanten van een knotwilgenrij en het herstel van het Kapellekenspad. Kortom: het PolderMAS is een rariteitenkabinet met het vergrootglas op de geschiedenis van de polders langs de Benedenschelde! WELKOM!

Auteur:

Vrasene

Vrasene is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Beveren. Het dorp ligt een paar kilometer ten westen van het centrum van Beveren.
De oudste vondsten in Vrasene blijken uit de laatste ijstijd te komen zo'n 70.000 tot 35.000 jaar geleden, deze streek werd bewoond door de Neanderthalers. Er zijn ook sporen van uit de ijzertijd en een middeleeuws erf. Op sommige plekken zijn ook sporen van Romeinse bewoning gevonden.

Auteur:

Nieuwkerken-Waas

Nieuwkerken-Waas, of kortweg Nieuwkerken, is een dorp in het noordoosten van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Sinds 1977 is het net als Belsele en Sinaai een deelgemeente van de stad Sint-Niklaas.
In vergelijking met heel wat wase gemeenten, bv. Waasmunster, Belsele, Temse, is Nieuwkerken veeleer een jonge entiteit. Het ontstond omstreeks 1100 en kwam op 21 juni 1294 los van Sint-Niklaas. Op 1 januari 1977 werd het een deel van Groot Sint-Niklaas.

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouw-ten-Boskerk

De eerste kerk werd opgericht na de vondst van een miraculeus Mariabeeldje in een bos. In 1217 bestond er een bedevaartsoord in het bos. Later kreeg die gemeenschap de naam Nieuwkerken, oorspronkelijk een onderdeel van de parochie Sint-Niklaas. Het huidige bakstenen gebouw kwam in 1792-93 tot stand. Het is deels opgetrokken in recuperatiemateriaal van de vorige kerk. De voorgaande kerken zijn respectievelijk afgebrand en afgebroken. Ook in het interieur zijn elementen van de vorige kerk terug te vinden: de bank van de kerkmeesters, de biechtstoel, credenstafel en doopvont. Het schilderij ‘Onze-Lieve-Vrouw ten Bos verschijnt aan de Herders (17de eeuw) en het altaarbeeld ‘Onze-Lieve-Vrouw ten Bos’ (14de eeuw) verwijzen naar de ontstaansgeschiedenis. De kerk telt verschillende schilderijen: “Kruisafdoening” (kopie naar Rubens), “Marteldood van Sint-Sebastiaan” (kopie naar Jordaens), “Heilige Maagd Maria, Maria-Magdalena en Catharina” (17de eeuw), "Nederdaling van de Heilige Geest" (1613, Cornelis De Vos); "Graflegging van Christus". Het koorgestoelte en de orgelkast dateren uit 1795 en zijn van de hand van E. De Cauwer. De classicistische preekstoel (1804) werd vervaardigd door Livinus De Jager.

Auteur:

De Kaailopers

Beeldhouwer Valeer Peirsman creëerde de beeldengroep in opdracht van Toerisme Temse en het gemeentebestuur. Drie van de vier beelden zijn gebaseerd op authentiek kaailopers: den Bruine (Alfons Gosselin), uiterst links; de Mekker (Désiré Aelbrecht), 2de van links; en de Schele Wringer (Frans Vervynckt), uiterst rechts. De 4de kaailoper, tweede van rechts, staat symbool voor alle kaailopers. Het monument biedt ruimte voor toeristen om zich in dit gezelschap te laten fotograferen. De beeldengroep werd officieel onthuld op 25 mei 1991.

Auteur:

Priester Poppemuseum

Priester Poppemuseum Edward Poppe (Temse, 18/12/1890-Moerzeke, 10/6/1924) was vanaf zijn priesterwijding in 1916 achtereenvolgens onderpastoor op de Sint-Coletaparochie in Gent (1916-1918), directeur van de Zusters Sint-Vincentius a Paulo in Moerzeke (1918-1922) en geestelijk begeleider van de cibisten (geestelijken die hun legerdienst vervullen) in Leopoldsburg (1922-1924). Als begenadigd godsdienstpedagoog wist hij de eucharistische stroming binnen de Kerk te voorzien van een opvoedkundige methode, die tussen de twee wereldoorlogen een merkwaardige katholieke heropleving in Vlaanderen op gang bracht. Als bezieler van de Eucharistische Kruistocht heeft hij bovendien een hele generatie kinderen gevormd, voor wie hij het gebedenboekje Bij de Kindervriend (vertaald in 16 talen) schreef. Zijn proces tot zaligverklaring werd in 1966 bij de Congregatie der Riten in Rome ingeleid. De Kerk verklaarde hem eerbiedwaardig op 30 juni 1986 omwille van zijn heldhaftige beoefening van de deugden. Op zondag 3 oktober 1999 werd hij officieel zalig verklaard te Rome door paus Johannes Paulus II. Zijn geboortehuis, eigendom van de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw, werd gerenoveerd en op 18/12/1990 ingewijd als museum. De gedenksteen boven het venster en het Mariabeeld, vervaardigd door E.H. August Nobels, werden in 1934 aangebracht t.g.v. de Poppefeesten in Temse (herdenking 10de verjaardag van zijn overlijden). Het museum is toegankelijk van half juni tot half september op zaterdag, van 14 tot 16 u. Groepsbezoeken zijn heel het jaar mogelijk na aanvraag bij de gemeentelijke dienst Toerisme (tel. 03-771 51 31, toerisme@temse.be ).

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouw Temse

Temse: Oudste parochie van het Waasland. Temse zou al voor 772 gekerstend zijn door de heilige Amelberga. Zij is in Temse nog steeds zeer populair o.a. door de Sint-Amelbergagilde die drie maal per jaar de Wegom (2) organiseert. Enkel op Pinkstermaandag worden de relieken (3) van de heilige Amelberga meegedragen in de processie. De Onze-Lieve-Vrouwekerk: Parel aan de Schelde. De huidige kerk dateert hoofdzakelijk uit de vroege 16de eeuw nadat de oude romaanse kerk grotendeels verwoest werd door een brand in 1494. De kerk werd in de loop der eeuwen verschillende malen verbouwd en uitgebreid. In de kerk is de grafsteen van de heilige Amelberga bewaard evenals het eeuwenoude praalgraf van Roeland Lefèvre, de eerste wereldlijke heer en een grote weldoener van Temse. Markt 9140 Temse Open Kerk: 15 juni-16 sept: vrij. 08u-12u en zat. en zon.: 14u-17u De heilige Amelberga en de Wegom (2) De heilige Amelberga leefde tijdens de 8ste eeuw in Vlaanderen. Zij ging op de vlucht om een ongewenst huwelijk met Karel Martel te vermijden. Ze stak de Schelde over gezeten op de rug van een steur! Als dank voor de bescherming die zij genoot, richtte zij er de eerste kerk op. Door haar mysterieuze invloed op water en dieren is zij de beschermheilige van landbouwers en zeelui. De Sint-Amelbergagilde houdt de eeuwenoude bedevaart ter ere van de heilige Amelberga, ook de Wegom genoemd, levendig. De Wegom zou sinds de 11de eeuw bestaan! De kleurrijke voetprocessie opgeluisterd door muzikanten is 22 km lang en wordt 3 maal per jaar georganiseerd. Reliek (3) Een reliek is een overblijfsel van het lichaam van een heilige zoals een botje of een lok haar. Het kunnen ook stukjes kledij zijn of ander voorwerpen waarmee de heilige in contact kwam. Het aanbidden van relieken is een vroegchristelijke gewoonte. Men geloofde dat het aanraken of kussen van een reliek een speciale bescherming gaf. In de late Middeleeuwen ontstond er een rijke handel in relieken. Nu is dit uiteraard verboden maar de verering ervan is nog steeds populair. Ze worden meestal bewaard in een schrijn of kunstige houder in de kerk.

Auteur:

B&B Sofie Lachaert

Sofie Lachaert en Luc d’Hanis zijn galeriehouder in Gent en Tielrode. Naast eigen ontwerpen brengen zij er toegepaste kunst van internationaal bekende ontwerpers. Volgens dezelfde filosofie hebben Sofie en Luc gastenkamers ingericht boven hun galerie, in de oude scheepswerf langs de Durme. Met een scherp oog voor detail bedachten ze de inrichting, waarbij eigentijds en oud, kunst en vormgeving op fascinerende wijze werden samengebracht. De ruimtes, licht en sober, zijn bedachtzaam ingericht met zorgvuldig geselecteerde meubelen en objecten. Nadruk is daarbij gelegd op Belgische ontwerpers. 's Ochtends wordt een royaal en gastvrij ontbijt geserveerd in de galerie, waarbij gebruik wordt gemaakt van het zilverwerk en allerlei tafelsieraden van de kunstenaars van de galerie. Twee aluminium fietsen staan tot uw beschikking en desgewenst kunnen wij een auto met privé chauffeur regelen die u brengt waar u maar wilt. Roken in het gebouw is niet toegestaan.

Auteur:

Kapel Sint-Jozef

Tielrode was lange tijd verbonden met de Abdij van Lobbes in Thuin. Zij zouden in grote mate ingestaan hebben voor de inpoldering (4) van het dorp en de Tielrodebroek. De Sint-Jozefkapel is een restant van de voormalige parochiekerk van Tielrode. De kerk werd al in de 9de eeuw vermeld. Het gebedshuis werd herhaaldelijk verbouwd en hersteld na overstromingen en plunderingen. In 1643 kreeg het een rococo-interieur, een stijl gekenmerkt door grillige en speelse vormen en schelpen. Met de bouw van de nieuwe kerk in 1904 werd de oude kerk omgevormd tot een bedevaartkapel. Enkel de middenbeuk van de oude kerk bleef bewaard. Rond de kapel is er op de voormalige begraafplaats een ommegang met de 7 smarten van Jozef. Let vooral op enkele mooie en oude elementen bewaard in het houten portaal en de vloerstenen aan de ingang van de kerk. De kapel is ook bekend voor de jaarlijkse paardenstoet en –zegening (5) Sint-Jozefstraat 9140 Tielrode Te bezoeken: Dagelijks: 8u30-17u. Inpoldering (4) Bij de inpoldering van een gebied, gelegen aan een rivier of aan de kust, wordt een strook land die normaal door de getijden periodiek overstroomt, doorgelegd door de aanleg van dijken, grachten en sluizen. Soms bouwde men molens die het overtollige water uit het gebied wegpompten. Het grote nadeel van de aanleg van dijken is dat de rivier een groter verval krijgt met mogelijke dijkbreuken als gevolg. De grote abdijen waren in de middeleeuwen zeer vaak betrokken bij de aanleg van de eerste dijken omwille van hun kapitaal en organisatievermogen. Zo namen de bezittingen van de abdijen natuurlijk ook snel toe. De paardenstoet en –zegening van Tielrode (5) Jaarlijks is er op de 1st zondag van juli een paardenstoet en –zegening in Tielrode. Er wordt gestart aan de Sint-Elooikapel aan de Antwerpse Steenweg. De stoet houdt halt aan de Sint-Jozefkapel voor een openluchtviering tijdens dewelke de paarden worden gezegend en gekroond met een vaantje of klein vlaggetje. Dit biedt bescherming door de heilige Elooi met volgende tekst: 'Sint-Eloy die gediend wordt tot Thielrode. Naar Thielrode wilt u met uw peerden spoeden. Aanroept daar Sint-Eloy en God zal u behoeden'.

Auteur:

Kasteel Blauwendael

Kasteel Blauwendael, voorheen ook gekend als kasteel Blauwhof. Site gevormd door het kasteel "Blauwendael"met park beschermd als dorpsgezicht, kasteel en bijgebouw zijn beschermd als monument bij MB van 16.07.1987. Het huidige kasteel (1889-1890) in eclectische stijl ligt midden binnen een ouder domein dat van bij zijn ontstaan toebehoorde aan de adellijke familie de Neve de Roden. Pieter de Neve, stadhouder en hoogbaljuw van het Land van Waas, die met zijn echtgenote en kinderen aan de Kerkstraat gehuisvest was, liet in 1607-1608 een achterin gelegen herenhuis met omgrachting bouwen op gronden die zich tot aan de Gentstraat uitstrekten. Aanvankelijk "het Huys int midden van't Durp" geheten verkreeg het in de tweede helft van de 17de eeuw de naam "'t Hof van Blauwendael". Van het geëvolueerde adellijke verblijf zijn schetsen bekend van 1610, 1668 en omstreeks 1700. Zij illustreren dat bij het herenhuis een aangelegde tuin, voorhof, boomgaard en bijgebouwen hoorden. Onder baron Henri Philips de Neve werden omstreeks 1820 werken ondernomen om het buitengoed aan de smaak van de tijd aan te passen; daarbij werden een aantal constructies gesloopt en wellicht nieuwe zoals de oranjerie opgericht. Ridder Emile de Neve de Roden en zijn echtgenote Emma de Bueren lieten het oude Hof Blauwendael afbreken en er een nieuw kasteel bouwen (1889-1890) naar ontwerp van bouwmeester Jozef De Waele (Gent) en uitgevoerd samen met aannemer Charles Mortier (Ledeberg). Eind 1940 werd het domein verkocht aan Henri de Lovinfosse (eigenaar van de Mantafabriek). Het gemeentebestuur van Waasmunster kocht Blauwendael aan in 1980; in 1981 werd het kasteelpark als wandelpark open gesteld voor het publiek. Sinds 1984 verkreeg het kasteel zelf meerdere nieuwe bestemmingen: benedenverdieping deels voorbehouden als ontvangst- en trouwzaal van de gemeente en een conciërgewoning, tentoonstellingsruimte op de eerste bovenverdieping, Waasmunsters heemkundig museum gehuisvest op de tweede bovenverdieping en zolder.

Auteur:

Parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Petrus en Paulus

Waasmunster wordt de moederparochie van het Waasland genoemd. Het werd namelijk reeds omstreeks 800 na Christus gekerstend(4). Met de oprichting van de abdij van Roosenberg aan de oevers van de Durme werd het één van de kerkelijke centra van het Waasland. De huidige Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Petruskerk zou terug gaan tot de 12de eeuw maar werd in 15de-begin van de 16de eeuw verscheidene malen verbouwd in gotische stijl. De robuuste westertoren zou uit 1430 dateren. Kerkplein 9250 Waasmunster Vanaf 1745 was er een congregatie van Mariazusters in Waasmunster. Zij legden zich voornamelijk toe op zieken- en armenzorg. Vanaf 1822 betrokken zij het klooster in de Kerkstraat. Tussen 1981-1985 werd er een volledig nieuw klooster gebouwd naar ontwerp van de Nederlandse Benedictijn Hans Van der Laan. De kapel in neobarokke vormgeving uit 1877 werd behouden. Kerkstraat 14 9250 Waasmunster

Auteur:

Route Laarne - Grauwe - Laarne

Author

Trail stats

Itinerary description

Waypoints