Laarne - Vlaamse Ardennen - Laarne (sept 2021)

Melle

Bij de Jozefieten in Melle - bekend om hun geloof in de sport als pijler van de opvoeding - werd voor het eerst op Belgisch grondgebied voetbal gespeeld. In 1863! Een Ierse leerling, Bernard Morrogh, kwam terug uit vakantie met een echte lederen voetbal en de eerste spelregels. Toen was dat nog half voetbal, half rugby!

Auteur:

Paddestraat

De Paddestraat is een begrip in wielermiddens. De kinderkopjes worden steevast opgenomen in het parcours van de Ronde van Vlaanderen. De straat volgt deels het traject van de Romeinse heirbaan Boulogne-Keulen. In de omgeving kruiste die de heirbaan van Bavai naar Gent. Dat was voldoende om hier een Romeins vicus te stichten.

Auteur:

Linde van Bavegem

Tal van volksverhalen werden hier opgetekend:
Bij de Dikke Linde tussen Bavegem en Vlierzele hielden de toveressen iedere nacht bijeenkomsten om lawaai en muziek te maken.
Een veekoopman reed op een avond samen met zijn vrouw voorbij de Dikke Linde in Bavegem. Daar sprak de man tot zijn vrouw: “Men zegt dat de duivels hier ’s nachts komen. Laat ze dan nu maar eens komen!” Het volgende ogenblik werd de paardenkoets omringd door kleine mannetjes met rode mutsjes. De man vertrok zo snel hij kon en is nooit meer op die plaats geweest.
(Bron: www.volksverhalenbank.be)

Auteur:

Gemeentehuis van Wetteren

In het Gemeentehuis van Wetteren hangt een schilderij gemaakt door Arsene Goedertier, de hoofdverdachte in de diefstal van de Rechtvaardige Rechters. Arsene Goeddertier was niet alleen koster, maar ook kunstschilder. Hij werd leraar op de Wetterse tekenacademie. In het gemeetehuis kan je zijn staatsieportret zien van Jean-Baptist Van de Velde, majoor-bevelhebber van de Wetterse burgerwacht.

Auteur:

De Vlaamse Ardennen

De streek Vlaamse Ardennen valt ongeveer samen met het arrondissement Oudenaarde en de gemeentes Zottegem en Geraardsbergen. De troef van deze streek is het open glooiend landschap met unieke vergezichten, pittoreske dorpskernen, de kronkelende kasseiwegen, de knotrijen, vele holle wegen en culturele stadjes zoals Oudenaarde, Ronse, Geraardsbergen en Zottegem. De heuvelachtige streek met zijn pittige kuitenbijters is zeer populair bij wielerliefhebbers. Vele wielerklassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen doorkruisen dit gebied jaarlijks.

Oude zeppelinhangar van Gontrode

De zeppelinhangar uit WO I die hier stond was groter dan de Gentse Sint-Baafskathedraal. Hier stond de LZ37, een groot luchtschip dat aanvankelijk gebouwd werd voor verkenningsvluchten. Vandaar dat er nog veel foto's zijn van deze plaats omdat met de fotocamera's die gebruikt werden op de verkenningsvluchten ook opnames werden gemaakt van deze plaats.

Auteur:

Het Burreken

Het Burreken een beschermd natuurgebied van 220 hectaren, waarvan momenteel 33 ha door Natuurpunt als reservaat worden beheerd. Talloze bronbeekjes ontspringen er uit de al even talrijke bronnetjes en hebben in zich in het verleden diep in het landschap ingesneden. De begroeiing in dit zwaar golvende bosgebied is de typische bronbosvegetatie: zwarte els, gewone es en hazelaar. Vooral in het voorjaar is het Burreken spectaculair mooi om te bezoeken. Dan zorgen onder meer het wit van de bosanemoon en het blauw van de wilde hyacinth voor een kleurrijk tapijt. Het gebied is vrij toegankelijk op bestaande wegen en gemarkeerde paden.

Auteur:

Leberg

De Leberg voor de renners in de Ronde van Vlaanderen aan de Berendries moeten beginnen, krijgen ze doorgaans eerst nog deze kuitenbijter voorgeschoteld. Het is een smalle asfaltweg die hoogteverschil van 39 meter overbrugt. Langs de Leberg vind je ook forelvijvers, waar vissers uit heel Vlaanderen naartoe komen om een hengeltje te werpen.

Auteur:

Van Hauwermeirsmolen

Vlakbij de dorpskern van Massemen ligt de beschermde Van Hauwermeirsmolen. Aanvankelijk was het een dubbel bedrijf bestaande uit een olie- en een graanmolen, elk aan een oever van de Molenbeek. Begin 20ste eeuw raakte de oliemolen in verval en werd hij ontruimd. Na een grondige restauratie is de graanmolen opnieuw draai- en maalvaardig. De watermolen zelf ligt op het Molenbeekpad, een natuurleerpad dat kinderen inzicht wil verstrekken in de samenhang tussen de verschillende biotopen van een beekvallei. Je kan de molen bezoeken in het weekend en op feestdagen. Contactgegevens: -Van Hauwermeirsmolen -9230 Massemen -Watermolenstraat 64 -Tel: 09 366 42 60

Auteur:

Sint-Martinuskerk

Door haar vele bewaard gebleven 'bouwfragmenten' is de Velzeekse Sint-Martinuskerk bijzonder interessant voor (kunst)historici. Een deel van het bestaande koor dateert uit de Karolingische periode, wat uniek is in Vlaanderen. Het is gebouwd in Balegemse zandsteen, kalksteen, ijzerzandsteen en Gallo-Romeins recuperatiemateriaal. De massieve westtoren werd in de 13de eeuw opgetrokken in Balegemse zandsteen. Contactgegevens: -Sint-Martinuskerk -9620 Velzeke -Sint-Martinusplein

Auteur:

Kasteel van Laarne

Laarne bezit één van de mooiste, oudste en meest sprookjesachtige waterburchten van Vlaanderen. De oudste delen ervan dateren al uit de 13de eeuw. Het is absoluut een bezoekje waard, onder andere door de middeleeuwse muurschilderingen in de kapel, de wandtapijten en de wereldvermaarde zilververzameling Claude d'Allemagne. Tijdens de heksenprocessen in 1607 belandden vermeende heksen hier achter slot en grendel. Contactgegevens: -Kasteel van Laarne -9270 Laarne -Eekhoekstraat 5 -Tel: 09 230 91 55

Auteur:

Sint-Machariuskerk

Beschermd als monument bij MB van 25.07.1942. Laatgotische hallenkerk centraal ingeplant op het dorpsplein, oorspronkelijk omringd door een ovaalvormig ommuurd kerkhof, gebruikelijk bij middeleeuwse dorpskerken. Het vroegere kerkhofareaal werd na de afschaffing ervan in 1878 bij de openbare weg rondom de kerk gevoegd. De eerste vermelding van het "altare de Lara" dateert van 1120 toen Lambertus, bisschop van Noyon-Doornik dit schonk aan de abdij van Saint-Nicolas-au-Bois bij Laon (Frankrijk). Deze abdij verwierf het patronaatsrecht, inde een deel van de tiende en moest bijdragen tot het onderhoud van het kerkgebouw. Het patronaatsrecht van verschillende andere parochies aan de Schelde ten oosten van Gent zoals Wetteren, Heusden en Kalken hoorde ook toe aan deze abdij. De Gentse Sint-Baafsabdij was de tweede tiendeheffer. De patroonheilige, Sint-Macharius, beschermheilige tegen pest en besmettelijke ziekten, zou wijzen op een vroege band met de Gentse Sint-Baafsabdij. In de 12de eeuw behoorde Laarne tot het domein van de heren van Dendermonde, tevens voogden van de Sint-Baafsabij. De oudste tekst waarin Sint-Macharius met de kerk van Laarne verbonden is dateert van 1456 en vermeldt al het bestaan van een broederschap van Sint-Macharius. Vermoedelijk was er toen ook al een altaar aan hem gewijd. In de oudst bewaarde kerkrekeningen van 1574-1576 wordt ook de jaarlijkse Sint-Machariusprocessie al vermeld. Over een eerste kerkgebouw dat bij de oprichting van de parochie circa 1100 zou opgetrokken zijn, bestaan geen aanwijzingen bij gebrek aan archeologisch onderzoek in of nabij de huidige kerk. Enkel het hergebruik van Doornikse kalksteen in de vierkante torenpijlers wijst mogelijk op de aanwezigheid van een stenen gebouw op deze locatie. De vroegste gegevens over bouwwerken aan de kerk dateren van 1514, namelijk de vermelding van een schenking voor herstelwerken aan de kerk. De oudste sporen in het huidige gebouw situeren zich aan de zuidzijde, aan de Sint-Machariuskapel. Deze bakstenen wand met metselaarstekens klimt vermoedelijk op tot het begin van de 16de eeuw. De kruisingstoren zou dan van voor 1514 dateren en de Sint-Machariuskapel van kort nadien. Voor de Beeldenstorm had de kerk nog de vorm van een basilikale kruiskerk met smalle zijbeuken onder lessenaarsdak, vierkante kruisingstoren en drie koren. Door opeenvolgende uitbreidingswerken ontstond de huidige hallenkerk. Volgens kerkrekeningen werd de klokkenstoel en de grote klok na de Beeldenstorm van 1566 hersteld. De plunderingen en vernielingen van 1578-79 en vooral de brand van 1583 brachten veel meer schade aan het gebouw en vernielde alle kerkmobilair. Herstelwerkzaamheden aangevat vanaf 1585. Grote restauratiecampagne gestart in 1594 met de bouw van de houten torenspits met leien gedekt in 1597. Ook de daken werden toen grondig hersteld en voltooid in 1599; hoogkoor en zijkoren waren toen nog met stro gedekt. Vanaf 1600 werd een nieuwe kerkvloer gelegd. In 1602-1604 werd het hoogkoor hersteld en het zuidelijke zijkoor van de Heilige Macharius uitgebreid met één travee; beide koren werden toen met leien gedekt. Het Onze-Lieve-Vrouwekoor volgde in 1606-1609. In 1623 kreeg de Gentse aannemer Gillis Van Waesberghe de opdracht de kerk te vergroten. De zuidelijke zijmuur van de zijbeuk werd gesloopt en nieuw opgemetst in het verlengde van de Sint-Machariuskapel. Een jaarsteen in de nieuwe westgevel van de zuidbeuk vermeldt het jaartal "1621" (1624 volgens de literatuur?). Een afzonderlijk leien zadeldak dekt de beuk af. In 1624 werd de middenbeuk voorzien van een nieuwe westgevel, identiek aan deze van de zuidbeuk. In 1636 volgde de noordelijke zijbeuk onder leiding van aannemer L. Sanders met noordmuur in het verlengde van het Onze-Lieve-Vrouwekoor, en drie traveeën identiek aan de zuidbeuk. Een afzonderlijk leien zadeldak dekt deze beuk af. De bestaande traptoren werd gesloopt en vervangen door een nieuwe, aansluitend bij de nieuwe beuk. Sinds 1636 heeft de kerk dus haar huidige vorm van een hallenkerk. Ook het interieur en mobilair werd in dezelfde periode grotendeels vernieuwd doch weinig bleef hiervan tot op heden bewaard. In 1631 werd een nieuwe kerkhofmuur omheen het kerkhof gebouwd. In de tweede helft van de 17de eeuw werden de vlakke houten zolderingen van de drie beuken afgebroken en vervangen door bak- en zandstenen kruisribgewelven, uitgevoerd door R. Maes in 1657 (zie gedateerde sluitsteen). Er werd ook nieuw meubilair aangeschaft. Tot de 18de-eeuwse bouwcampagne behoren onder meer de noordelijke sacristie, gebouwd in 1739 (zie gevelstenen) op de plaats van de oude sacristie, en de zuidelijke sacristie van 1765. Onder pastoor Le Paige de Bar (1767-1787) werden de venstertraceringen weggenomen. In de 18de, 19de en begin 20ste eeuw werd nog nieuw meubilair geplaatst in de kerk. In 1935-36 werden de vensters opnieuw voorzien van traceringen onder leiding van architect H. Vaerwyck-Suys (Sint-Amandsberg) met glas-in-loodramen in het hoogkoor, gesigneerd "MP Ganton Gbr. / Fortstraat 9 Gent". Grondige restauratiecampagne noodzakelijk door stabiliteitsproblemen met de stenen gewelven, aangevat onder pastoor L. Bosteels in 1981 door het architectenbureau SAS en uitgevoerd in 1990-1992 onder leiding van architect R. Berteloot en ingenieur architect I. Holemans. De huidige plattegrond ontvouwt een driebeukige hallenkerk van drie traveeën, vierkante kruisingstoren en niet uitspringend transept, aan de noordzijde met aanleunend vijfzijdig traptorentje en hoogkoor van twee traveeën met vijfzijdige sluiting geflankeerd door zijkoren van twee traveeën met rechte sluiting. Aansluitende sacristieën in de oksels. Beuken en koren onder afzonderlijke leien zadeldaken, toren met hoge ingesnoerde naaldspits; bekronend ijzeren kruis en windhaan. Sacristieën onder halve leien schilddaken. Westgevels, toren, koorsluitingen en plinten opgetrokken uit Balegemse zandsteen, zijbeuken, transept, zijkoren en sacristieën uit baksteen met verwerking van zandsteen voor hoekkettingen, deur- en vensteromlijstingen en nieuwe traceringen. Westgevel met drie identieke puntgevels met schouderstukken op consooltjes en topstuk; middenbeuk met zandstenen topkruis. Centrale, lage korfboogdeur onder zandstenen waterlijstje met kruisbloem. Groot spitsboogvenster met nieuwe vierledige tracering onder waterlijst en gelijkaardige, iets kleinere drieledige vensters in de zijbeuken. Zijgevels geritmeerd door hoge spitsboogvensters met nieuwe zandstenen traceringen, in de zijbeuk op doorgetrokken kordonlijst. Transepten gemarkeerd door puntgevels met schouder- en topstuk. Noordelijke gevel met laag korfboogdeurtje in de tweede travee en vijfzijdig bak- en zandstenen traptorentje onder leien dak, aansluitend tegen de transeptgevel. Zuidgevel met gelijkaardig deurtje in de derde travee. Transeptgevel met zogenaamde metselaarstekens. Bouwnaad gemarkeerd door zandstenen hoekkettingen tussen de eerste en tweede travee van het zijkoor. Vierkante kruisingstoren met één geleding, aan elke zijde doorbroken door smalle spitsboogvormige galmgaten op een omlopende kordonlijst; uurwerkplaten aan de zuid-, west- en oostzijde. Hoogkoor met vijfzijdige apsis gestut door versneden steunberen en voorzien van drie hoge spitsboogvensters met drieledige tracering; blinde sluitingen met puntgevels bij de zijkoren. Noordelijke sacristie met getralied getoogd venster in zandstenen omlijsting, geflankeerd door jaarstenen "anno" en "1739" in de noordgevel; blinde oostgevel. Zuidelijke sacristie met getoogde omlijste deur met twee treden en getralied venster in de oostgevel; grafstenen van pastoors aangebracht op de penanten; zuidzijde met getoogd venster. Interieur. Beuken van hallenkerk gescheiden door een zandstenen spitsboogarcade op witgeschilderde zandstenen zuilen (teruggevonden telmerken bij de ontpleistering voor de restauratie) op hoge achtzijdige, grijs geschilderde sokkel en voorzien van geprofileerde gepleisterde kapitelen. Kruising op zware vierkante, wit gekaleide pijlers van zandsteen en Doornikse kalksteen. Overwelving van schip en koren met bak- en zandstenen kruisribgewelven, boven het doksaal in de sluitsteen gedateerd "N A / 1657". Gewelfribben in de zijwanden eindigend op consooltjes. Torengewelf met O-klokkengat; zichtbare muren van zandsteen. Overige gepleisterde en witgeschilderde muren; hemelsblauwe beschildering achter de zijaltaren. Mobilair. Schilderijen. "De doornenkroning van Christus" door Jan Janssens, doek, oorspronkelijk boven hoofdaltaar, aangekocht in 1647; "Heilige Familie met Heilige Anna, Joachim en Johannes", doek, 18de eeuw (?), op Onze-Lieve-Vrouwaltaar; "Heilige Macharius" door J.-B. Minne, doek, geschonken door de Gilde van de Heilige Macharius, 1774, op Sint-Machariusaltaar. Beeldhouwwerk. Heilige Eligius bisschop en Heilige Severus van Ravenna, witgeschilderd hout, 18de eeuw, op sokkel tegen lambrisering van torenpijlers; beeld van Onze-Lieve-Vrouw, 1873 (?); Missiekruis vervaardigd door M. Zens geschonken in 1884; polychrome beelden van Heilige Rita, Heilige Theresia en Heilige Antonius op sokkel, Heilige Macharius op altaar. Hoofdaltaar, witmarmeren altaartafel gesigneerd "J. D. V. 1852", "J.V.N. Pre", tabernakel geschonken door familie De Groote, 1938; noordelijk zijaltaar van Onze-Lieve-Vrouw, portiekaltaar, gemarmerd en verguld hout door D. Cruyt, versierd door J. Burny, 1772, witmarmeren altaartafel, gesigneerd "Joseph De Vylder 1853", "R.D. Joseph Van Huffel Pre."; zuidelijk zijaltaar van Heilige Macharius, portiekaltaar, gemarmerd en verguld hout door Ph. Begijn en J. De Pré, 1771, witmarmeren altaartafel gesigneerd "J.D.V. 1852", "J.V.N. Pre". Koorbanken met wapenschild van de familie van Vilsteren, door J. van Langhenmeersch (Gent) van 1738 en lambrisering in Lodewijk XV-stijl, eik, met witgeschilderde medaillons hermaakt of hersteld (?) door J. Tollenaere, 1867. Preekstoel met witgeschilderde medaillons met bustes van de Evangelisten, Kerkvaders, de Goede herder en Heilige Petrus, voetstuk met engelenkopjes, eik, door Louis de la Hayes, 1712. Biechtstoelen: één door N. Sauvaige, 1651, één in classicistische stijl door J. Tollenaere, 1824, één in neogotische stijl door R. Rooms, 1906. Orgel door Nicolas Lenglet met orgelkast door Jan Huylyn, deels vernieuwd met hergebruikte fragmenten met jaartal 1672-1672, gerestaureerd door L.B. van Peteghem en vader Pieter van Peteghem in 1777, aangepast door L. Daems in 1926 en gerestaureerd in 1982 onder leiding van G. Loncke (Overmere). Doopvont met koperen deksel, 1687 omgeven door een fraai ijzeren hek. Vier glasramen in het koor gesigneerd "MP Ganton, Gbs / Fortstraat; 9 Gent" van 1936. Doksaal uit Rijselse krijtsteen, geschilderd in zwarte en witte imitatiemarmer, door steenhouwer J. Pieters, 1663, met houten balustrade door Louis de la Hayes, 1712. Zilveren relikwiearm van Sint-Macharius door A. Deprez, 1717. Ingelijste kruisweg, gedateerd 1902.

Auteur:

Sint-Gertrudiskerk

De oude kerk uit de 12de/13de eeuw is afgebroken. In 1866 werd de nieuwe kerk ingewijd. Ze kreeg twee zijbeuken, een ingebouwde westertoren en een hoge middenbeuk. Een reeks zuilen met apostelbeelden scheidt de hoofdbeuk van de zijbeuken. De stijl is eclectisch, hier ook “Rundbogenstil” genoemd: een combinatie van romaanse, gotische en byzantijnse elementen. Het decor is neogotisch. Erin bevinden zich schilderijen van J. Pauwels (Christus dood op de schoot van zijn moeder), Bertolotti (Hemelvaart van Maria), J.B. Paggi (Christus, de apostelen en St.-Bernardus) en een paneel toegeschreven aan Hugo Van der Goes (Miraculeuze Mis van St.-Gregorius). De patroonheilige St.-Gertrudis van Nijvel is aanwezig op twee schilderijen van De Riemaecker, maar ook (met haar zus Begga en nicht Wilfretrudis) op de doopvont. Bekijk verder het hoofdaltaar met retabel, het gerestaureerd orgel en een reeks beelden, kandelaars en wijwatervaten die nog uit de oude romaanse kerk voortkomen.

Auteur:

Oordegem

De Gentse burgemeester Braun kwam in 1914 naar Oordegem om te onderhandelinen met de Duitse Generaal Boehn, om ze te overtuigen Gent niet te vernielen. Dit viel op dat moment nog te bespreken omdat het einddoel van de Duitse opgehouden troepen Parijs was, en niet Gent of Brugge. Als losgeld kregen ze honderd fietsen, tien motorfietsen en honderduizend sigaren. Een maand later marcheren de Duitsers Gent toch binnen.

Auteur:

Boembekemolen

Geschriften wijzen uit dat deze oude watermolen al voor het jaar 1302 werd gebouwd. Zeker is dat de molen in 1544 eigendom werd van graaf Lamoraal van Egmont. Vandaag ontvangt Natuurpunt Zwalmvallei u op deze molen. Op 11 mei 2014 werd de Boembekemolen -na een lange restauratie – weer in gebruik genomen. Hij is nu een uitvalsbasis voor zachte vormen van recreatie en voor natuurontwikkeling, -beleving en –educatie in de Zwalmvallei.

Auteur:

Teirlinckroute

Deze route dankt haar naam aan de vader van de bekende schrijver Herman Teirlinck: de heem- en letterkundige Isidoor Teirlinck uit Zegelsem. Dat is één van de deelgemeenten van Brakel, een bronnen- en bosrijke gemeente in het uiterste zuiden van onze provincie. We zijn hier in de streek van de geutelingen, een soort dikke pannenkoeken, gegoten op de bodemplaat van een witheet gestookte oven. Het parcours is heuvelachtig, met enkele fikse kuitenbijters uit de Ronde van Vlaanderen.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Jeugdherberg 't Schipken

In een rustige groene hoek van het provinciaal domein ''De Gavers'' aan de Dender ligt jeugdherberg ''t Schipken. De totaal verbouwde hoeve ademt een speciale sfeer uit. In totaal kunnen hier 104 gasten verblijven. Hetzij individuelen of groepen. Voor ieder is er wat wils: nostalgische slaapzolders of moderne kamers met eigen sanitair.
Lusvormige fietsroutes in de buurt: Ronde van Vlaanderenroute (groene lus) en de M-route.
Fietsknooppunt: 67-74 VA.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Lange Munte

De Lange Munte is een straat in de Belgische plaats Scheldewindeke. De straat is een onderdeel van de N415 tussen Oosterzele en Brakel. Het noordoostelijk stuk van de Lange Munte is een asfaltweg, het zuidwestelijk stuk een kasseiweg, die als kasseiweg nog verder loopt als de Staatsbaan in Gavere. De Lange Munte is een onderdeel van een oude landelijke verbindingsweg tussen Dendermonde en Oudenaarde. Deze weg werd van Scheldewindeke tot Meilegem aangelegd bovenop een langgerekte kouterrug. Het tracé was al aangeduid op de Ferrariskaart uit de jaren 1770. De weg werd voor de Tweede Wereldoorlog met kasseien in boogverband bestraat. De Lange Munte, en in het verlengde de Staatsbaan, werd in 1996 als monument beschermd. In het wielrennen werd het kasseigedeelte van de Lange Munte meermaals opgenomen in het parcours van de Vlaamse voorjaarsklassiekers, waaronder de Omloop Het Nieuwsblad. De kasseistrook van de Lange Munte en de Staatsbaan is zo'n 2500 meter lang.

Auteur:

Appelterre-Eichem

Ken je de bijnaam van inwoners van de Ninoofse deelgemeente Appelterre? Toebakboeren. De meeste inwoners in Appelterre hielden zich vroeger bezig met tabaksteelt, tabak die in heel West-Europa werd gerold. In de jaren tachtig en negentig doofde die industrie uit. Appelterre telde vroeger zestien tabaksfabrieken, maar het overgrote deel van de bevolking kweekte zelf ook tabak.

Auteur:

Destelbergen

Archeologische vondsten tonen aan dat Destebergen al bewoond was sinds 10,000 vr Chr.

Alhoewel het hoogteverschil hier minimaal is, werwijst de naam 'bergen' naar de zanderige hoger gelegen delen ten NE van de Schelde. Deze hooogteverschillen waren voldoende om uit te keizen als nederzettingsplaats. In periodes wanneer de de Schelde dikwijls buiten zijn oevers trad, was het wel handig om wegen en dorpen op hoger gelegen zandruggen aan te leggen.

Het tweede deel van de naam, "Destel", is afkomstig van het Keltische "Thesle", wat een verwijzing is (maar dan in het Keltisch) van de zandheuvel in het centrum van de gemeente. Deze is nu grotendeels genivelleerd zodat je er nauwelijks iets van voelt als je er met de fiets over rijdt.

Auteur:

Engelsmolen

Oorspronkelijk stond hier een dubbelmolen (koren- en oliemolen) die al in de 16e eeuw bestond. De oliemolen verdween al rond 1748. Rond 1870 werd een stoommachine in gebruik genomen.


Het was de eerste watermolen van Erpe-Mere die beschermd werd, op 25.02.1976: de molen als monument en samen met de omgeving als landschap. Daarenboven werd de vallei van de Molenbeek op 05.11.2004 en op 06.02.2007 beschermd als landschap.

Sinds de stillegging (vele tientallen jaren geleden) werd een groot deel van het interieur uitgebroken. Zo rest nog slechts één van de vier steenkoppels. Het waterrad werd destijds wel met eigen middelen "hersteld", maar met te weinig waterbakken. Dat rad is echter zodanig door roest aangetast, dat er nog maar weinig van overblijft. De architectuur van het gebouw (met fraaie hardstenen omlijstingen) en het vrij ongeschonden landschap zijn belangrijke troeven om de Engelsmolen een betere toekomst te geven.


In 2005 kreeg de molen een nieuwe private eigenaar (N.V. Flanders Investment Company (N.V. FICO), met maatschappelijke zetel te Haaltert (Kerksken). In 2007 begonnen de renovatiewerken van het molenhuis. Momenteel (2008) zijn deze werken opgeschort.

Linde

Bij de linde in Bavegem hielden framassons bijeenkomsten. Onder hen waren zelfs mannen en vrouwen uit Dendermonde. Een man uit Wannezele kocht een koe op de markt van Dendermonde. De vrouw van de veehandelaar zei tot hem dat ze ’s nachts vaak in Wannezele was geweest, maar dat ze daar nu gelukkig van verlost was. Toen de man vroeg wat ze daar kwamen doen, antwoordde de vrouw dat ze eerst met muziek naar de Dikke Linde in Bavegem vlogen en vandaar naar het ‘bischbischbaantje’ (?) in Wannegem trokken. De vrouw gaf toe dat ze destijds bij de framassons was geweest en met haar eigen bloed iets had moeten ondertekenen. Ze was van die praktijken verlost geraakt door de witte paters van Dendermonde.


(Bron: www.volksverhalenbank.be)

Brouwerij Huyghe

Brouwerij Huyghe bestaat sinds 1654 en is in het Gentse de oudste actieve brouwerij. In 1902 verhuisde Leon Huyghe, die gehuwd was met een brouwersdochter, vanuit Poperinge naar Melle om er in de brouwerij te werken. Vier jaar later kocht hij de brouwerij en werd het bedrijf Den Appel gedoopt. In 1938 werd de naam van de brouwerij veranderd in brouwerij Leon Huyghe. Begin de jaren '80 werd de brouwerij nieuw leven ingeblazen onder impuls van Jean de Laet, gehuwd met Annie Huyghe. De kleine plisbrouwerij evolueerde naar een moderne hoge-gistingsbrouwerij. Er werden op korte tijd veel verschillende bieren op de markt gebracht en geexporteerd naar het buitenland. Momenteel exporteert brouwerij Huyghe naar 36 landen. De Delirium Tremens, een goudkleurige tripel van 9% alc. vol., is het paradepaardje van de brouwerij. Het werd door bierkenners ooit bekroond als zijnde het beste bier ter wereld.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Kijktuin Hydrangea

De kijktuin in de Spoorwegstraat 25 te Destelbergen is het uithangbord van de vzw Hydrangeum. Op een oppervlakte van 1000 m² zijn niet minder dan 155 verschillende hydrangeas aangeplant. De bezoekers kunnen er terecht met al hun vragen rond de teelt en de verzorging van deze planten.
Hydrangeum vzw beheert de grootste hydrangeaverzameling van België, goed voor zon 450 stuks. Haar hoofddoel is de bevordering van de botanische en de teeltkundige kennis van het plantengeslacht Hydrangea. Daarvoor werkt ze onder meer samen met de Universiteit Gent. Verder organiseert de vzw geregeld tentoonstellingen en evenementen zoals de Plantenbeurs voor liefhebbers te Destelbergen en de Hydrangeadagen in het Arboretum Kalmthout.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur:

Foreest

Foreest

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.68 km
• Stijging : 52 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 8 m / 100 m - 7.63 %
• Maximale hellingsgraad : 11.06 %

Tenbosse

Tenbosse

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.34 km
• Stijging : 25 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 7 m / 100 m - 7.13 %
• Maximale hellingsgraad : 7.98 %

Steenberg

Steenberg

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.74 km
• Stijging : 50 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 7 m / 100 m - 6.82 %
• Maximale hellingsgraad : 10.26 %

Ransbeekstraat

Ransbeekstraat

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.71 km
• Stijging : 40 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 6 m / 100 m - 5.84 %
• Maximale hellingsgraad : 8.39 %

Massashi-pad

Het werk van Masashi Echigo (°1982) ziet er uit als een mooi vormgegeven vlonderpad. Maar het is meer. Het maakte een verloren gegane trage weg terug open en ontsluit zo een heel mooi stiltegebiedje. Je moet een beetje moeite doen om er te geraken, maar je wordt beloond door een ongewone inkijk in een paar massieve knotwilgen, waar het pad langs één zijde rond gebouwd is.

Verrebeekmolen

Oorspronkelijk gebouwd in 1789 als oliemolen en vanaf eind de 19^e eeuw een graanmolen. De molen moest in 1996 door diverse bouwtechnische redenen afgebroken worden. Dankzij de steun van de Vlaamse Gemeenschap, Provincie Oost-Vlaanderen, het gemeentebestuur Brakel en de eigenaars meneer en mevrouw Frank De Moor-Els Lecluse werd een getrouwe kopie van de vroegere molen terug opgebouwd. Wanneer de blauwe wimpel boven op de molen wappert, bent u van harte welkom voor een rondleiding met deskundige uitleg door de molenaar. Er wordt iedere laatste zondag van de maand tussen 13u en 17u verschillende soorten vers gemalen bloem tegen democratische prijzen verkocht. In de huidige maatregelen is het wel best om op voorhand te bestellen via hun website.