Yuvacık Barajı'ndan Sıcakdere'ye ( 2013 07 )

Bölgenin en çok bilinen ve ziyaret edilen parkurlarından birinin, Sıcakdere’nin yolundayız… Rotayı ilk ziyaretimiz çok uzun yıllar öncesine dayanıyor , 1995 Ağustos ayına, defalarca da gelmişiz bu tarihten sonra . Fakat sürekli yeni yerler keşfetmenin verdiği heyecanla en son 2002 yılının Ağustos ayında uğramışız, tam olarak 11 yıl önce… Ve şimdi Yaban Adımlar için yeni sayılabilecek bu parkurdaki son değişiklikleri yerinde görmek istiyoruz.

Eskiden yürümeye başladığımız noktaya, Kirazdere üzerindeki tarihi kemer köprüye ulaşıp aracımızı terk ediyoruz. Artık ilk adımlarımızı atmaya hazırız. Ne var ki köprünün altından su aktığı kadar üstünden de zaman geçmiş. Belki de asırlardır insanlara geçit olan bu yapı artık turistik bir işletmenin ortasında, birazda onun insafına kalmış görünüyor.

Dere boyu yürümeye başlıyoruz. Özellikle hafta sonları yoğun olarak ziyaret edilen tesisler sağlı sollu birbirini kovalamakta. Buraların ıssız olduğu, el değmediği zamanlar geliyor insanın aklına… ve GPS imizin sayacı başladığımız noktadan itibaren 1.5 km yi gösteriyor son tesisi de geçtiğimizde.

Artık yabanla baş başayız . İzin verdiği sürece derenin sağ ve sol kıyılarında ilerliyoruz. Çoğu zaman da dizimize kadar gelen soğuk suyun içine giriyoruz. Esasında şikayetçi de değiliz…

Dereboyunu neredeyse adam boyuna ulaşan ve büyük yeşil bir şemsiyeyi andıran kabalaklar kaplamış vaziyette . Devasa boyutları ile amazon ormanı olmasalar da biraz Karadeniz havası veriyorlar. Önümüzde sıkça sarı göğüslü, beyaz kaşlı dağ kuyruksallayanları uçuşuyor. Ama en güzeli, çok sık görülmeyen ve beyaz göğüslü , kahverengi bir kuş olan dere kuşuna denk gelmemiz oluyor.

Kıyılardan yürüdüğümüz zamanlarda yoğun bir ağaç dokusu altında kalıyoruz, güneşi görmek bile zorlaşıyor. Dallarından meyveleri püskül püskül sarkan gürgenler, kocaman yabani fındıklar, devasa çınarlar, kızılağaç ve artık meyvelerinin tadına bakabildiğimiz kızılcık ve yabani taflanlar bu dokunun en göze çarpanları. Lezzetli meyvelerini sunan böğürtlenleri de unutmamalı…

Nefeslenmek için verdiğimiz küçük bir molada, derenin hafifçe göllendiği bir noktada birkaç küçük karaltı çarpıyor gözümüze. Bunların suda oynaşan alabalıklar olduğunu anlıyoruz. Bölgenin koruma altında ve avcılığın her türünün yasak olduğunu belirtelim.

Çok geçmeden iki suyun, Soğukdere ile Sıcakdere’nin birbirini kucaklayıp büyüyerek artık Kirazdere oldukları noktadayız. Burası aynı zamanda Beşkayalar Tabiatı Koruma Alanı’nın tam ortasında kalıyor. Solumuzda kalan Soğukdere takip edilirse Veysel Dayı’nın su deposuna, sağdaki Sıcakdere takip edilirse ve istenirse Menekşe Yaylası’na kadar gitmek mümkün ama çok da kolay değil.

Kısa bir moladan sonra, bir süre daha, sağ tarafta kalan Sıcakdere’yi takip ediyoruz. Aktığı yatak görece daralan ve artık derin bir kanyon yapısına bürünen bu kolda yürümek hem heyecanlı hem de son derece keyif verici.

Parkurun ilerleyen bölümlerini ise teknik malzemeler olmadan geçmek pek mümkün değil. Biz de daha fazla devam etmiyoruz. Başladığımız noktaya geri dönüp, bu eski dosta şimdilik veda ediyoruz.