WL33 Baarn Bunschoten

Langs de Eem naar de Zee
Begin: NS station Baarn Eind: Bushalte Wilde Zwaan in Bunschoten
De laatste etappe van de Grebbelinie, die we in de Betuwe begonnen zijn. We starten in de chique plaats Baarn. Dat komt vooral omdat Juliana hier hebben gewoond, maar ook, omdat het bosrijk is en vlakbij Amsterdam en zo ligt. Vanaf het station komen we door groene lanen en een interessant park: Het Cantonspark. We lopen langs een folie De Colonnade en de Wintertuin: een kas die wat op Crystal Palace lijkt. Het park was van een rijke Amsterdammer.
Door braaf naar het oosten te lopen, komen we vanzelf aan de Eem. We blijven aan de westkant ervan lopen en passeren ook hier een fietsopstapplaats. Hier komt de boot 11:30 langs.
In de verte zien we de A1 met zijn tomeloze verkeer. Via een trap komen we langs een ventweg langs de A2 en steken zo de Eem over. Er zijn sowieso weinig bruggen, want de Eem wordt goed bevaren. Zowel binnenschepen als jachtjes "sieren" de omgeving op.
Het lijkt een fort, maar het is een industrie-eiland: Het Ocrietland. Oprit is een eigennaam voor granito (voor vloeren en aanrechten) dat hier werd gemaakt. Nu golft hier het riet.
We volgen de Eemdijk, waarbij we zo nu en dan buitendijks gaan over modderige schapenpaden en graspaden.
Houd je van vogels, dan is dit je gebied. Alle vogels die je normaal op plaatjes ziet kom je hier tegen: Grutto, Scholekster, Kievit, Rietzangers. We lopen door tot het pontje aan de Eem. Check de vaartijden als je over wilt varen, want op zondag wil het nog wel eens probleem opleveren. De schipper zal dan wel in de kerk zitten.
We volgen de Eemdek verder tot aan het Eemmeer. De Zuiderzee/IJsselmeer hebben inmiddels diverse namen gekregen.
We komen aan de Palendijk. Dat is een dijkversterking met houten palen. Op zich een goed plan, maar door de paalworm zijn er weinig van die versterkingen overgebleven. Deze is door het waterschap aangelegd als monument. De Eem is in het meer, dus lopen we over de Westdijk naar Spakenburg. Denk erom dat het hier vroeger spookte. Met als hoogtepunt de snood in 1916 toen een zware storm veel slachtoffers maakte. De Afsluitdijk heeft de rust weer doen wederkeren. Al had die dijk all gevolgen voor de vissers zoals die in Spakenburg woonden. Van de vloot is weinig over, al vormt de Oude Haven een mooie aanblik voor toerist.
We lopen hier langs twee enorme sportterreinen van IJsselmeervogels en sportclub Spakenburg. Hier wordt topvoetbal gespeeld, maar dan wel op zaterdag in de hoogste divisie. Het aantal godshuizen valt hier sowieso op. Spakenburg/Bunschoten zijn bevindelijke gemeentes.
Mocht je meer willen weten, drink een biertje op een van de vele terrassen en bezoek een museum. Ik zag er wel drie. De klederdracht uit Spakenburg is echt mooi.
Toch iets over de linie die hoor zo mooi eindigt: bedenk dat Spakenburg bij de Eem lag en dat deze rivier voor de inundatie moest zorgen. Er was hier dan ook vroeger een schans. Nu is eigenlijk alleen die dijk er nog.....
Via de Binnengracht lopen we zuidwaarts door naar Bunschoten. Hier vinden we ook de bussen.