WL26 Eiland van Dordt

Begin: Station Stadspolder Eind: NS Station Dordrecht
De laatste etappe van de Nieuwe Hollandse Waterlinie kent niet echt een Fort, maar wel veel dijken om de belangrijke stad Dordrecht te verdedigen. De structuur zoals die er nu ligt dateert zo'n beetje vanaf de Sint Elisabethsvloeden, waardoor het Eiland van Dordrecht is ontstaan, omsloten door de Merwedes, de Maas, de Kil en het Hollands Diep, waarbij het Wantij het eiland nog eens doormidden snijdt. Kortom tamelijk waterig hier en destijds handig geïnundeerd.
We starten in Stadpolders, omdat het OV bij Kop van 't Land blijkbaar verdwenene is. Het maakt niet uit, we lopen over mooie dijken door de Bovenpolder. Zo heet dit stuk van de Biesbosch hier. De rand met de Nieuwe Merwede is hier het ruigst. We komen bij de Kop van 't Land, waar het Veer af en aan vaart. We verlaten hier de Nieuwe Merwede en lopen langs het Wantij via de Stevige Zeedijk. Aan de Oostkant is de Hollandsche Biesbos. Eigenlijk niet zo groot, terwijl het al aardig is vol gebouwd zo langs het Wantij. Het pad blijft lang de westoever volgen en loop door mooie parken. Beetje de chique kant van Dordt, zeg maar.
We arriveren bij Villa Augustus een beroemde uitspanning met een verbouwde watertoren en een moestuin. Je kunt hier eco eten en slapen en van het Wantij genieten, die hier steeds brede wordt. We lopen langs de Veerhaven aan de Beneden Merwede. Het lijkt erop de de bootverbindingen in Dordt beter zijn dan de treinverbinding. Er lopen alleen maar stoptreinen.
We lopen hier over het Energieplein, waar de energiecentrale tot industrieel erfgoed is verbouwd tot uitgangscentra. Vanaf hiet lopen we het oude Dordt binnen met zijn roemruchte historie (Zie link). We lopen over het Groothoofd met de samenkomst van drie rivieren (wat een uitzicht!), de grachtengordels, de haventjes, de OLV kerk en het oude Stadhuis. Teveel om op te noemen.
En natuurlijk doen we de broertjes De Wit aan, die op een gruwelijke wijze in Den Haag zijn afgeslacht. We stoppen bij het NS station.