Westweg: van Haldenhof naar Kandern

Deze route bevat de laatste berg van de Westweg tot aan de aankomst in Basel. De Hochblauen biedt andermaal een mooi panorama over de omgeving, maar deze klim is wat vriendelijker voor de beenspieren dan de vorige beklimmingen. Er is eveneens een afdaling van meer dan duizend meter die deze etappe wat gemakkelijker maakt dan anderen en daarmee wordt het middelgebergte van het Zwarte Woud definitief vaarwel gezegd.

Het beginstuk doet opnieuw een bosrijk gebied aan, maar vergt wat aandacht om de juiste weg te vinden. In de eerste kilometers gaat het namelijk over de Kreuzweg, maar hiervoor moet ik eerst een verharde weg volgen en na de bocht opnieuw in het bos stappen. Vreemd genoeg is dit een verkorte weg terwijl het logischer lijkt om rechtdoor te stappen. Dit korte stukje is wel leuk om te doen door het slingerende pad dat langzaam stijgt. Daarna is het relatief vlak en stap ik voornamelijk langs kleine bospaden.

Op de Westweg zijn deze kleine bospaden in de minderheid en het gebeurt niet vaak dat je verscheidene kilometers langs zulke paden stapt. Bij het beginstuk van Haldenhof naar Kandern is dat wel het geval en dat bezorgt deze wandeling een verrassend gevarieerd karakter, ondanks het feit dat het alweer langs zoveel naaldbomen en coniferen gaat. Deze bospaden zijn normaal gezien exclusief voor wandelaars bedoeld, maar dat belette een Duitse mountainbiker niet om langs dit pad te fietsen.

De klim naar Hochblauwen - dikwijls afgekort tot simpelweg Blauen - is verrassend eenvoudig om te doen. De klim blijft uiteraard vrij stevig, maar de hellingspercentages zijn vrij zacht en het gaat voornamelijk over brede paden die gemakkelijk te nemen zijn. Het venijn zit 'm echter in de staart, want net voor de top van de Blauen is er een laatste kiezelweg die wat steiler is. Als beloning krijg ik echter opnieuw een prachtig panorama voorgeschoteld van het zuidelijke gedeelte van het Zwarte Woud. Dit vieren met een frisse pot gerstenat zit er alweer niet in, want ook hier is het café-restaurant Blauenhaus gesloten omwille van Covid-19.

De afdaling die hierop volgt, gaat een duizelingwekkende achthonderd meter naar beneden, maar doet dit getrapt. Hier en daar zijn er wel sterkere dalingspercentages aanwezig, maar dit gebeurt allemaal op goed begaanbaar terrein. Een alpiene afdaling met rotsen en stenen moet je dus niet verwachten, hoewel er soms wat lastigere stukken bijzitten. Het gaat niet steeds continu naar beneden, want er zijn ook kleine uitstulpingen waarbij de weg eventjes naar boven gaat.

De afdaling naar beneden wordt onderbroken door de Sausenburg. Dit zijn de ruïnes van een burcht uit vermoedelijk de dertiende eeuw en werd in 1678 vernietigd door de Fransen. Momenteel staat er als enige intact gelaten (of wellicht heropgebouwde) constructie de toren die uitkijkt over Markgräflerland en het loont de moeite om naar boven te stappen.

De laatste kilometers zijn wat minder interessant en verlopen opnieuw via bos richting Kandern. Soms is het even zoeken naar de juiste weg, maar de bewegwijzering is hier verrassend goed aangelegd. Iets wat ik niet verwachtte aangezien bij de voorgaande routes de plaatsing van de bordjes soms te wensen overliet. Bij de toeristische dienst in het centrum van Kandern stopt de route waar je kan stoppen om iets te eten of te drinken.

Ik had weinig verwachtingen toen ik aan deze etappe begon - ik verwachtte andermaal een saaie wandeling langs veel bos - maar uiteindelijk is dit een leuke wandeling geworden. Het bosrijke karakter van deze wandeling kan niet ontkend worden, maar verloopt evenredig langs kleine bospaadjes en brede grintwegen. De Blauen is een leuke top om te genieten van het uitzicht en de Sausenburg is een mooie plek om even te rusten en de uitkijktoren te beklimmen. De vele dalende meters maken deze route ook relatief gemakkelijk om te doen.