Wandeling Le Castelain in Sainte-Cécile

In een weekenduitstapje overnachtte ik in het pittoreske dorpje Sainte-Cécile waar ik nog een klein ommetje deed om de tijd te doden. Dat klein ommetje werd uiteindelijk de mooiste wandeling van de dag met dank aan de geweldige uitzichten op de Semois en een kleine, maar mooie passage op een heuvelkam.

Het was nog even wachten op mijn avondeten in het hotel en dus leende deze wandeling zich ideaal om anderhalf uur de tijd te verdrijven. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten en ik droeg mijn sneakers omdat ik een simpele wandeling langs trage wegen verwachtte. De afwezigheid van deftige wandelschoenen liet zich soms gevoelen, want deze wandeling werd veel meer dan een simpele gezondheidswandeling. Ondanks de korte wandeling is er een korte passage op een heuvelkom met soms abrupte afdalingen en beklimmingen.

De eerste anderhalve kilometer doet nochtans niet vermoeden dat meer is dan een simpele gezondheidsoefening. Via de kalme straatjes van Sainte-Cécile neem ik een brede landbouwweg waar ik mensen tegenkom die hun viervoeters uitlaten op de uitgestrekte velden hier in de buurt. Ondertussen maak ik ook gestaag hoogtemeters zonder dat ik het echt merk. Na deze anderhalve kilometer gaat het naar het bos waar de klim nu plots wordt ingeruild voor soms wel stevige afdalingen.

De rotsachtige omgeving van de Semois vergt toch een beetje voorzichtigheid bij deze afdalingen. Het kleine bospad grossiert in uitpuilende rotsen en keien en is daardoor wat moeilijker om te bewandelen. Kronkelende afdalingen maken het er ook niet gemakkelijker op. Het verlies in wandelgemak wordt wel goedgemaakt met spectaculaire uitzichten op de Semois. Tussen de bomen kan ik een blik opvangen van deze rivier, maar Le Castelain, het mooiste uitzichtpunt, bevindt zich op een punt vlak voordat de wandeling deze heuvelkam verlaat.

Het tweede deel van de wandeling trekt naast de Semois en op dit avonduur zie ik zelfs nog enkele vissers enthousiast bezig zijn met hun hengel. Ook zwanen vissen naar hun avondeten, maar zij moeten het stellen met enkel hun bek. Het is kalm toeven aan de oevers van de Semois en dit is een mooie afwisseling na de soms toch wel abrupte afdalingen van een paar minuten ervoor. Die rust wordt even vaarwel gezegd wanneer er zich na 4,7 kilometer een vrij stevige klim aanbiedt. Deze klim heeft een respectabel hellingspercentage, maar gebruikt hiervoor brede paden.

Het is opvallend hoeveel bomen er zijn gekapt op dit stuk van de wandeling, iets wat me ook over het algemeen opvalt in deze regio. Wanneer de stijging is afgerond, gaat het opnieuw langzaam naar beneden via het bos. Het vallen van de avondzon zorgt voor een mooi tafereel in combinatie met het boslandschap. De velden erna zijn wat minder fotogeniek, maar het einde van de wandeling kondigt zich dan ook aan.

Dit is een bijzonder fraaie wandeling geworden dankzij de prachtige uitzichten op de Semois, de rotsachtige heuvelkam bij het uitzichtpunt van Le Castelain, het rustige pad langs de Semois en dat allemaal op een paar kilometers. Kort, maar krachtig dus.