W 13 km Solwaster 6 Wandelen Waalse Ardennen

De naam Solwaster komt van “solistat”, d.w.z. “aan de Statte” en de bewoners van dit mooie dorp worden wel de “Lopets” genoemd. Solwaster is echt een typische Ardens dorpje, gelegen op de heuvel tussen de rivier de Hoëgne en de Statte. Het dorp heeft de charme van de karakteristieke pastorale dorpjes uit de 19e eeuw aan de voet van de Hoge Venen behouden. Het is in 1981 uitgeroepen tot één van de mooiste dorpen van België.
Dit is een langere wandeling samengesteld uit Solwaster 3-4-5. Het zijn vooral allen stuk voor stuk toeristische wandelingen, maar ik ben er zelden iemand tegengekomen. In het zomerseizoen zal het in het week end wel drukker zijn. Ga door de week dan als je kan.Daarom is dit een mooi alternatief voor Ninglinspo wat echt druk is.
Indien die je bevalt zullen deze zeker niet tegenvallen.
Deze wandeling is 13 km, MAAR: je kan deze op 2 punten inkorten indien je wil!!!
De bijgevoegde foto' s en filmpjes kunnen licht afwijken omdat deze voor de wandelingen apart gemaakt zijn, hoewel bij deze samenvoeging er maar ongeveer 2 km mist van de 3 samen. Verder heb ik deze in de winter gedaan, in de zomer zullen deze zeker nog meer aantrekkelijk zijn daar je veel langs rivieren wandelt. Je passeert enkele kleine historische plaatsen.
1) Langs de Hoëgne, tussen Parfondbois en de molen Thorez, vindt men een holte in een rots van leisteen. "Solwaster 5". Het is de ingang van een voormalige leisteengroeve. (leisteengroeve van Roslin). Sinds 1773, werden hier leisteen en kolen gewonnen. In 1863 mocht het houtbedrijf in Gospinal een leisteengroeve openen. De kerk van Solwaster heeft een dak gemaakt uit leisteen, afkomstig uit deze groeve.
2) De oude Turfstekerij "Solwaster 5". Het had een oppervlakte van 8 ha en is nu overgroeid met vegetatie. Het turf dat hier werd uitgestoken was bestemd voor de Thermen van Spa, die het gebruikte voor hun therapeutische baden, die zij sinds 1889 aan hun gasten aanboden. De turf had een zeer lage Ph en beschikte over zeer bijzondere eigenschappen . De exploitatie begon in 1935 tot 1994 toen alle bruikbare turf was gewonnen. Het werd via een spoorlijntje bij de Hoëgne getransporteerd en overgeladen op vrachtauto’s. Men kan nog steeds stukjes rails en oude wagons zien uit het verleden.
3) De oude smederij. "Solwaster 3". Langs de Hoëgne, ter hoogte van Parfondbois (Solwaster), zijn er nog de overblijfselen van een voormalige smederij met smeltoven te vinden. Men vindt in documentatie reeds vermeldingen van de smidse, die teruggaan tot 1480 et 1503. Er werden verschillende benamingen aan gegeven zoals de “Chastelein” of “Forges Racket”. In 1609, was de smidse nog steeds actief, maar er werd niet meer over geschreven. De opgravingen van de smederij begonnen op 10 mei 2004 en waren klaar begin 2005.
4) De zeven eiken van Gospinal. "Solwaster 3" Langs de weg staat een oude eik van wel 8 meter hoog. Hij heeft wel 7 grote vertakkingen, die zelf wel op bomen lijken. Ze staan zo dicht bij elkaar, dat men ze de “zeven broers van Gospinal” noemt.
Er wordt gezegd dat in de 19e eeuw de eigenaar, advocaat van het domein van Gospinal, binnen de kring van bomen zijn kabinet had geïnstalleerd. Mensen kwamen hem hier om juridisch advies vragen of om hulp bij geschillen.
Een andere bijzonderheid: in september 1904 hadden de gemeenten Sart en Jalhay een geschil over de richting van een weg die beiden dorpen moest verbinden. De gemeenten hielden onder deze boom een vergadering, waarbij uiteindelijk het geschil werd opgelost en een overeenkomst werd bereikt voor de route van de weg.
Spijtig zijn er enkel aan het afsterven.
5) De dreef van Emile Graff
6) Croupet du Moulin. "Solwaster 3-4". Terug in de tijd van het feoalisme of leenstelsel, toen deze molen nog voor gemeenschappelijk gebruik diende. Gedurende deze periode beschikte elke stad over een gemeenschappelijke molen, een gemeeschappelijke oven, een gemeenschappelijke pers, etc. Alle inwoners gingen in die tijd naar Croupet du Moulin om hun graan te laten malen, waarover zij belastingen dienden te betalen. Een belasting diende betaald te worden aan de molenaar maar ook aan het Prinsbisdom van Luik, eigenaar van de molen. Deze oude molens werden vervolgens geleidelijk vervangen door molens op stroom of gas. Diverse fabrieken, waaronder vier ijzersmederijen (Ruïne van S3), stonden in de omgeving van de molen van Sart.