VII Etap Via Regia - Repty Śląskie - Toszek

Źródełko Młodości

Repty Śląskie Na tablicy informacyjnej przy źródełku można przeczytać : Mieszkańcy Rept szczególnym sentymentem darzą znajdujące się przy ul. Jana Waliski Źródło Młodości Obecnie woda ze źródełka jest zanieczyszczona azotanami i spożycie wody w dużych ilościach jest niewskazane ze względów zdrowotnych. W latach siedemdziesiątych XX w. miejscowe koło Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej uporządkowało Żródło Młodości oraz teren wokół niego. W obudowaniu źródła wykorzystano wówczas kamienie graniczne polsko-niemieckiej granicy z okresu międzywojennego, oraz fragmenty kamieniarki rozebranego pałacu Krafta von Donnersmarcka z Rept. Znakomita woda Źródła Młodości wypływa z trzech kranów w kształcie lwich głów. Jak mówią miejscowi, zawiera mało wapnia, co sprawia że nie odkłada się ono w czajnikach w postaci kamienia. W dniu 31 maja 1999 roku miejsce to poświecono i odprawiono nabożeństwo ku Czci Matki Bożej. Obecnie źródełko ma postać kapliczki z figurką Matki Bożej Ubogich, która z belgijskiego Banneux przywiozła rodzina Wojtas.Nieopodal źródła na uwagę zasługuje również obelisk, z inskrypcją "Versailles 28.6.1919" odwołującą się do traktatu wersalskiego na mocy którego odrodziło się Państwo Polskie, Obok Źródełka Młodości przebiega droga św. Jakuba Via Regia z Rept Śląskich do Toszka.

Kościół pw. Św. Mikołaja

Pierwszy kościół, a raczej kaplica była drewniana. Według legendy wybudowano ją w miejscu, gdzie w czasach pogańskich znajdował się święty gaj. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept (zm. ok. 1411 roku), zbudowano nowy kościół, ale dokładna data jego powstania nie jest znana. W 1871 roku stary kościół zamknięto, a w 1873 roku zdecydowano o jego rozbiórce. Cennym i zachowanym do dzisiaj zabytkiem ze starego kościoła (datowanym na XV/XVI wiek) są dwie rzeźby z łuku tęczowego, przedstawiające Matkę Boską Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę. Z inicjatywy ks. proboszcza Antoniego Sobotty w latach 1867–1871 wzniesiono obecną, neogotycką świątynię, która wyróżnia się z daleka fasadą z ciosów białego kamienia i czerwonej cegły oraz wieżą o ostrej iglicy i sterczynach. Trójnawowy kościół, z niższym prezbiterium, o dużych oknach z witrażami (na jednym z nich znajduje się herb Guido Henckel von Donnersmarcka – fundatora świątyni) zaprojektowany został przez architekta Heinzego, choć zachowały się również projekty wnętrza, wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. Kościół został pobłogosławiony przez ks. dziekana Antoniego Bursiga 21 września 1871 roku. W ołtarzu głównym umieszczono obraz św. Mikołaja, namalowany w 1848 roku przez krakowskiego artystę Wojciecha Eliasza. Inne elementy wyposażenia wnętrza pochodzą ze znanej firmy Mayera z Monachium.

Wiekowy Kasztanowiec jadalny

W ogrodzie plebańskim rośnie ogromnych rozmiarów kasztan jadalny, liczący ok. 460 lat. Jest to jedyny taki okaz na południu Polski i należy do najstarszych pomników przyrody w Europie Środkowej.

Muszla Św. Jakuba na ogrodzeniu

Muszla św. Jakuba na słupku ogrodzenia wskazuje kierunek w jakim przebiega droga św. Jakuba Via Regia

Kapliczka św. Jakuba na drzewie

Jedna z kilku kapliczek ze św. Jakubem na drodze Via Regia,oraz kierunkowskaz gdzie iść i ile kilometrów mamy jeszcze do pokonania.

Graffiti na ogrodzeniu

Namalowane graffiti związane z drogą św. Jakuba na betonowym ogrodzeniu.

Graffiti Buen Camino na betonowym budynku.

namalowane pozdrowienie pielgrzymów, muszla i kierunek Drogi św. Jakuba Via Regia

Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zbrosławice. Kościół zbrosławicki stoi na Szlaku Jakubowym prowadzącym do jednego z najważniejszych Sanktuariów katolickich. Każdego roku pewna liczba pielgrzymów zatrzymuje się na chwilę modlitwy w naszym kościele, a następnie podejmuje dalszy pielgrzymi trud. Pielgrzymi pamiętają o swoich dobroczyńcach i modlą się w intencji gospodarzy wszystkich miejsc, które nawiedzili. Zbrosławice i Santiago dzieli dystans ponad 2700 kilometrów - ponad 100 dni pieszej wędrówki.

Restauracja w Starym Młynie

można tam uzyskać pieczątkę do paszportu pielgrzyma drogami św. Jakuba Via Regia

Przydrożny Krzyż

Zbiorowa mogiła

Przydrożna Kapliczka św. Izydora Oracza

kamienna kapliczka na rozstaju dróg św. Izydora Oracza

Kapliczka ze św. Jakubem na Via Regia

Kapliczka na drzewie ze św. Jakubem Starszym Apostołem

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Miejscowość jest wzmiankowana w 1305 r. (Liber fundationis), a parafia i kościół pw. św. Piotra i Pawła w 1337 r. (dokument wymienia również proboszcza Mikołaja). Od 1687 r. kościół jest pw. Narodzenia NMP. Obecny kościół pw. Narodzenia NMP, znajdujący się na pograniczu Kopienicy i Łubia, pochodzący prawdopodobnie z XVI w., został uszkodzony w wyniku pożaru i przebudowany przez Mikołaja Otysława w latach 1730- 39. Na murze kościoła widnieje pamiątkowa tablica z 1710 r., poświęcona właścicielowi wsi i budowniczemu świątyni, Mikołajowi Otysławowi z Kopienicy. Grób złożony jest z 5 pomników. Centralny stanowi tablica z herbem rodowym BB upamiętniająca syna Johna Baildona, Artura, który był właścicielem Łubia i zamieszkiwał wraz z rodziną wspomniany wcześniej pałacyk. Dwa poboczne pomniki upamiętniają: jedynego syna Artura, zmarłego jeszcze za jego życia, Alexandra von Baildon-Briestwell (napis na tablicy: Selig sind die Barmherzigen – Błogosławieni Miłosierni) oraz baronową wsi Grabice i wrocławskich Żernik (napis na grobie: Freifrau von Zedlitz und Neukirch) Mary Baildon-Briestwell. Pozostałe skrajne dwa pomniki są nieczytelne. Schodki na grób ozdobione są kulami charakterystycznymi dla włości Baildonów – takie same kule znajdziemy również na murze okalającym ich dawną posiadłość.W Łubiu można podziwiać klasycystyczny pałac Baildonów z roku 1860, obecnie użytkowany. jako dom Pomocy Społecznej. Natomiast w Kopienicy znajduje się

ABC Sklep spożywczy,

Tu można podbić paszport pielgrzyma

Przydrożny krzyż, słupek Via Regia

Przydrożny krzyż

Wyroby z kamienia naturalnego

w Oddali kościół św. Wawrzyńca

Przydrożny krzyż i słupek Via Regia

Kapliczka Przydrożna i Krzyż

Zabytkowa kapliczka w Wilkowiczkach – 114 letnia neogotycka kapliczka znajduje się w sołectwie Wilkowiczki. Ozdobiona wysoką wieżyczką z dzwonkiem, stoi na niewielkim wzniesieniu, a obok niej pieczołowicie odnowiony krzyż z 1910 roku. Kaplica poświęcona była zawsze Matce Bożej Różańcowej i dlatego mieszkańcy mają szczególne upodobanie do maryjnych nabożeństw. Odmawianie modlitw w maju i październiku należy już w Wilkowiczkach do tradycji. Kaplica jest też miejscem gdzie obchodzi się okazjonalne uroczystości.

Przydrożna kapliczka na krzyzu

Pomnik św. Jana Nepomucena na rynku w Toszku, w oddali ratusz

Kolumna w rynku - św, Jan Nepomucen.

Kościół św. Katarzyna Aleksandryjskiej widok od strony rynku

Kościół pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku postawiono w XV wieku, ale jego obecny wygląd jest efektem przebudowy dokonanej na początku wieku XVIII. Co ciekawe, zbudowano go na gruzach wcześniejszej świątyni, wzniesionej być może już w XII stuleciu. Budynek jest utrzymany w stylu barokowym, podobnie jak wystrój wnętrza. Uwagę zwracają bogato zdobione ołtarze i ładna ambona. W kościele wisi cudowny wizerunek Matki Bożej Toszeckiej.Dzisiejszy kościół zbudowano w 1456 r., po pustoszących najazdach husytów. Powstał on na gruzach kościoła z 1165 r. pw. św Piotra. W latach 1713-1715 baron Jan Dietrich von Peterwaldski dokonał znacznej przebudowy świątyni w stylu barokowym. Od czasu, kiedy papież Klemens XIII w 1762 r. założył przy toszeckim kościele parafialnym jedno z nielicznych w świecie bractw poświęconych Sercu Jezusowemu - Bractwo Czcicieli Najświętszego Serca Pana Jezusa, Toszek stał się miejscowością pielgrzymkową. Stąd też drugim wezwaniem kościoła jest Najświętsze Serca Pana Jezusa. W połowie XVII w. kościół posiadał sześć bocznych ołtarzy i był znanym miejscem pątniczym na Śląsku. Po I wojnie światowej odlano dla kościoła 5 nowych dzwonów. Kościół parafialny jest budowlą barokową z kamienia łamanego, z sklepieniami, mozaikami i 7 ołtarzami. Trzynawowy, z wąskimi nawami bocznymi, oddzielonymi od nawy środkowej pilastrami. Nad zakrystią znajduje się loża kolatorska, wnętrze późnobarokowe z 1 ćwierci XVIII wieku.

Pielgrzymi w Alberdze

Fragment Drogi Krzyżowej