Towers of Spathi

Βόλτα σε ένα από τα πλέον αγαπημένα μέρη της Δίκτης ,Άσπρο Σελί / Πύργους και Λούκια της ψηλότερης κορυφής της Σπαθί.
Ο σκοπός ήταν να διασχίσουμε όλο το παλιό πέρασμα των πύργων , από το Άσπρο Σελί δλδ εώς να βγούμε ψηλά στο διάσελο του Αβαρσάμη ,πέρασμα το οποίο οι βοσκοί της περιοχής το χρησιμοποιούσαν , όσο άγριο και απρόσιτο μέρος φαίνεται από μακρυά υπήρχε και υπάρχει δλδ εώς ένα βαθμό, μονοπάτι κανονικό.
Άνευ τετρακίνησης ξεκινήσαμε από χαμηλότερα με τον πολύπειρο φίλο Μιχάλη Καργιωτάκη, (με 4χ4 γλυτώνεις κάμποσο δρόμο) , από το τέλος του επιλέξαμε να πάμε με το παλιό μονοπάτι μέσα από το λαγκάδι που πήγαιναν παλιά οι άνθρωποι στα μιτάτα τους που πιά είναι εγκαταλελειμένα δυστυχώς.
Όλο πάνω, βασικά με μονοπάτι ευδιάκριτο σε καμιά ώρα φτάναμε σε ένα απ αυτά τα μιτάτα , κατόπιν ελέυθερα πιάνοντας τη βραχούρα για να έχουμε κ θέα μέχρι το μεγάλο κεφάλι που αναγκαστικά φέυγεις αριστερά,ανατολικά και πας πάνω από το λάκο της μπαμπακιάς και συνέχεια πάνω φτάνεις στο Άσπρο Σελί και το γνωστό μιτάτο του Σάββα Κρασανακη που στέκει πάνω στο πύργο αγέρωχο και σε υψόμετρο 1820μ.
Διάλειμμα και μπήκαμε στο πρώτο λούκι με μονοπάτι ευδιάκριτο και πατημένο ,ο Μιχάλης είχε βρεί και το κανονικό ίχνος όλης της διαδρομής που ξεπορίζει στο λεγόμενο Βουγιού λάκο,δλδ περνάει όλο το γκρεμό και βγαίνει στο διάσελο του Αβαρσάμη.
Είχα ξανακάνει τη διαδρομή εώς το δέυτερο λούκι που είναι και το νερό που παίρνει ο Άγ. Γεώργιος και ήξερα ότι μέχρι εκεί τουλάχιστον τα πράγματα είναι εντελώς βατά.
Τούτη τη φορά βέβαια και με το Μιχάλη παρέα το σχέδιο έλεγε να το περάσουμε όλο.
Συνεχίσαμε λοιπόν πρός τα πάνω τώρα πατήσαμε στον επόμενο πύργο, τον μεγάλο, αυτόν που κυριαρχεί σε όλο το σκηνικό του βουνού και βρίσκεται σχεδόν κάτω απ τη κορυφή του Σπαθιού, και σε λίγο βρεθήκαμε στο τρίτο και μεγαλύτερο, εντυπωσιακότερο λούκι και στο οποίο το θέμα αλλάζει δραματικά, λόγω κλίσης και σάρας με ψιλό πετραδάκι άνευ έστω ένα βράχου να πιαστείς κάπου στη μέση των 100-150 μέτρων του περάσματος ο υποφαινόμενος σήκωσε τα χέρια ψηλά, και ενώ φαίνεται κάπως το ίχνος και το gps έλεγε ότι πάμε σώστά λόγω κλίσης 'σέρνει' το χαλίκι και το μονοπάτι χάνεται ,δεν είναι καλά πατημένο δλδ.
ο Μιχάλης ήταν έτοιμος να μπεί,εγώ μπήκα για λίγο να πάρω αίσθηση και κατάλαβα ότι δεν μου κάνει ο τόπος. Μιχάλη λυπάμαι!
Επιστροφή λοιπόν όπως ήρθαμε ως το Άσπρό Σελί με ασύληπτη θέα πρός Λιμνάκαρο και κάμπο και κατόπιν με το κανονικό μονοπάτι γύρω το λάκο της Μπαμπακιάς και όλο κάτω με τα πλαινά του Αφικλή η Μαδαράκι όπως το ξέρει ο Μιχάλης σε κάνα 2ωρο πιάναμε ξανά το δρόμο και σε 30' το αυτοκίνητο.
Η διαδρομή αν εξαιρέσεις το κομμάτι στα λούκια δεν έχει καμιά επικινδυνότητα ,απλώς στα λούκια περπατάς πάνω απ τους γκρέμους αλλά με σαφές μονοπάτι ,ακροφοβικοί υψοφοβικοί θάχουν θέμα.
Νερό πόσιμο στο πηγαδάκι που είναι στη διαστάυρωση αμέσως τους νερόλάκους αριστερά στα 1.1χιλ. περίπου, και αν είστε απελπισμένοι στο Αγριμόνερο που βρήκαμε νότια στο 2ο λούκι.
Τέλοςνα πούμε ότι η διαδρομή είναι γραμμένη στο χέρι οπότε μην περιμένετε ακρίβεια μέτρου .