ΤΑΫΓΕΤΟΣ: Πηγές Μαγγανιάρη - Καταφύγιο ΕΟΣ Σπάρτης - Χαλασμένο - επιστροφή

Η ανάβαση έγινε με τον ΕΟΣ Αθηνών στη διάρκεια ενός διημέρου.

Την πρώτη ημέρα, μετά τη μετάβαση στις πηγές Μαγγανιάρη, εφοδιασμός με νερό από τις δύο βρύσες και προώθηση στο καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης από το καλοπατημένο και σημασμένο με κόκκινα τετράγωνα, μονοπάτι 4 χλμ, περίπου και 550μ θετικής υψομετρικής, το οποίο κινείται μέσα από το όμορφο δάσος μαυρόπευκων. Το μονοπάτι λίγο μετά την αρχή του τέμνει το δασικό δρόμο που οδηγεί από τις πηγές Μαγγανιάρη στο καταφύγιο, ενώ λίγο αργότερα τον ακολουθεί για μικρή απόσταση, από μία «φουρκέτα» του στην άλλη. Περίπου στα 2 χλμ από την αρχή του μονοπατιού υπάρχει στα δεξιά του κρήνη πηγής, με εποχιακά μεταβλητή ροή, ενώ 1 χλμ μετά συναντάμε το Ε4 που «έρχεται» από δεξιά από την Αναβρυτή, και από το σημείο αυτό και μεχρι το καταφύγιο συνυπάρχει η και η σήμανση του Ε4. Περίπου 660μ μετά το μονοπάτι ενώνεται πάλι με τον δασικό δρόμο για 200μ μέχρι το καταφύγιο. Ο βαθμός δυσκολίας της πρώτης ημέρας εκτιμάται ως easy hiking.

Στο καταφύγιο διατίθεται φαγητό, σνακς και εμφιαλωμένο νερό, καθώς δεν υπάρχει πηγή κοντά του. Για την ανάβαση της επόμενης ημέρας απαιτείται επαρκής ανεφοδιασμός νερού (προσωπικά χρησιμοποίησα 3 λίτρα με ηλεκτρολύτες, οι οποίοι βελτιώνουν την απόδοση και μειώνουν τη δίψα) καθώς δεν υφίσταται πηγή ή ρέμα σε όλη τη διαδρομή, μέχρι πίσω στο καταφύγιο (εάν δεν έχει κλείσει μέχρι να επιστρέψετε, όπως στην περίπτωσή μας…).

Για την ανάβαση στο Χαλασμένο ακολουθούμε το μονοπάτι προς την κορυφή του Προφήτη Ηλία, μέχρι τη θέση «Πόρτες»(2250μ) και το εκτεταμένο διάσελο μεταξύ των κορυφών Προφήτη Ηλία και Ανώνυμης (2342μ). Το μονοπάτι μέχρι τις «Πόρτες» είναι καλοπατημένο και σημασμένο με κόκκινα τετράγωνα, απόστασης 3χλμ, περίπου, και 710μ θετικής υψομετρικής, ενώ, στο μεγαλύτερο μήκος του, βρίσκεται στην αλπική ζώνη, καθώς το δάσος τελειώνει λίγο μετά το καταφύγιο (περίπου 400μ απόσταση και 120 υψομετρική). Στο διάσελο βγαίνοντας από τις «πόρτες» υπάρχει πέτρα με την ένδειξη κατεύθυνσης «Χαλασμενο», τη οποία και ακολουθούμε για να βρούμε τα κόκκινα κυκλικά σημάδια της πορείας (δεν υφίσταται πατημένο μονοπάτι), τα οποία βρίσκονται πάνω στους βράχους και αρχικά κρύβονται από τη βλάστηση (στην περίπτωση χειμερινής επανάληψης δεν αναμένεται να βρεθεί καμία ένδειξη σε όλη την πορεία από τις πόρτες ως το Χαλασμένο, καθώς το χιόνι θα τις έχει καλύψει). Αφήνοντας το διάσελο η επισημασμένη πορεία τραβερσάρει τις νότιες καταπτώσεις της Ανώνυμης 2342μ μέχρι να συναντήσει τη ράχη, που εκσπάται από αυτήν προς το Χαλασμένο, την οποία και ακολουθεί μέχρι την απότομη κατάπτωσή της στο διάσελο του Χαλασμένου, προσφέροντας διαρκώς υπέροχη θέα προς όλη τη δυτική πλευρά του Ταϋγέτου, τόσο προς το Β όσο και προς το Ν, ενώ το Χαλασμένο είναι διαρκώς μπροστά μας. Η πορεία από τις «Πόρτες» μέχρι το διάσελο του Χαλασμένου εκτείνεται για 2,5 χλμ, περίπου και μας κατεβάζει στα 1880μ του διάσελου του Χαλασμένου μέσα από διαδοχικά ανεβοκατεβάσματα. Το έδαφος σε όλη τη ράχη είναι πετρώδες και ενώ είναι κουραστικό στα πόδια δεν παρουσιάζει παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες εκτός από ένα πέρασμα που απαιτεί εύκολο scrambling για την κατάβασή του. Φθάνοντας στο τέλος της ράχης η σημασμένη πορεία μας οδηγεί σε ένα ανοικτό λούκι αριστερά από το κέντρο το οποίο κατεβαίνουμε με προσοχή καθώς στο εσωτερικό του έχει σαθρό έδαφος – έως και σάρα στο κέντρο του – και πρέπει να φροντίζουμε να πατάμε σε σταθερά κατά το δυνατόν πατήματα ώστε να μην φεύγουν πέτρες/βράχια προς τα κάτω. Φθάνοντας κάτω στο διάσελο και κοιτώντας τον κώνο του χαλασμένου βλέπουμε και τη γραμμή ανάβασής του που είναι η αριστερή (Ν) ράχη. Αρχικά τραβερσάρουμε ανηφορικά τις Α καταπτώσεις του Χαλασμένου, για 500 περίπου μέτρα και 90μ θετικής υψομετρικής, μέχρι να συναντήσουμε την Ν ράχη, όπου θα βρούμε πάλι τη σήμανση της ανάβασης, αυτή τη φορά με μπλέ χρώμα (κύκλοι και βέλη) πάνω στα βράχια, η οποία είναι πολύ πυκνή. Η πορεία από εδώ μέχρι την κορυφή είναι μόλις 500μ και 230μ θετικής υψομετρικής και απαιτεί περιστασιακό scrambling. Η κορυφή προσφέρει πανοραμική θέα στη δυτική πλευρά του Ταϋγέτου μέχρι τον Μεσσηνιακό κόλπο.

Η επιστροφή γίνεται από τα ίδια, με τα αντίστροφα τεχνικά θέματα, στα οποία θα πρέπει να προστεθεί η επίπτωση της κόπωσης της ανάβασης. Ο βαθμός δυσκολίας της δεύτερης ημέρας εκτιμάται ως difficult hiking καθώς απαιτεί καλή φυσική κατάσταση, ικανότητα για μεταφορά του βάρους του νερού που θα χρειαστεί για την ημέρα και εξοικείωση με το βραχώδες πεδίο (ή θέληση, όπως απέδειξαν μέλη της ομάδας που πρωτοασχολούταν με την ορεινή πεζοπορία).