Tapes 3. PanoTapes-Cypress forest-Ahlada fountain-Embasa fountain-Voina fountain -Tapes

3/4 dirt roads, 1/4 excellent old paths,and, aproxx 1km hard up and down to embasa fountain from ahlada. Easy by the dirt roads until cypress forrest and then snow and mud in some points then clear path and then again snow and mud. 300m. path after well and then free ascent by the fence to ahlada for 20min.
Break to incredible area of the fountain and after, the hardest piece of the route,to embasa fountain.
Much snow and really steep sides.We managed succesfull and then the really dificult descent from embasa. That piece is really dificult,step by step, between snow or stones and with slop 70% to the stream again and in 30min to clear signed path who connect Tapes with ahlada / and continue to katharo plateau via mesorahi area.
To voina and then dirt road to Tapes.Also is very nice path 300m after fountain which chop off road and going above cliff down to Pano Tapes.
Trail is moderate and for everyone except!! the piece of embasa,that is dificult.
The best time to do it ofcorse is winter to spring , and, at the summertime if you start early is nice.

Στη υπέροχη για ορειβασία περιοχή των Ταπών για άλλη μια φορά με σκοπό να να πατήσουμε χιόνι αλλά και να επισκεφθούμε για πρώτη φορά την πηγή Εμπασά μεταξύ άλλων. Φύγαμε απ το χωριό 8.30 το πρωί και ενώ η λειτουργία ήταν σε εξέλιξη. Πλήρης άπνοια και σχετικά υψηλή θερμοκρασία για τα 540μ που βρίσκεται το χωριό. ¨Όλο χωματόδρομο σε 20λεπτά φτάσαμε στις Πάνω Τάπες που ξεκινά και ο δρόμος για Βόινα.
Εκεί συναντήσαμε και τον Σπυρογιώργη παλιό κτηνοτρόφο της περιοχής αλλά και του Καθαρού.πολλές ευχές αλλά και συμβουλές και σε άλλο ένα τέταρτο φτάναμε στο ρέμα της Κριτσάς με τα νερά να έχουν πλημυρίσει τα πάντα.
Άπο κει άρχισε η ανάβαση σιγά σιγά πότε απ τον δρόμο και πότε κόβοντας δρόμο μεταξύ των στροφών.Με το που στρίψαμε τη διχάλα για Κυπαρισσόδασος συναντήσαμε και το πρώτο χιόνι. Περάσαμε την μάντρα της γειτονιάς και στα αριστερά μας όπου δεν πιάνει ο ήλιος το χιόνι όλο και πύκνωνε μέχρι που απ το τέλος του δρόμου έφτανε τους 30 πόντους, και όπως ήταν πατημένο απ τους βοσκούς της περιοχής, και άκρως επικύνδυνο στο μονοπάτι. Μπήκαμε στο δάσος και ανεβαίνοντας συναντήσαμε τον Νίκο, ένα νέο βοσκό με μια μπάλα άχυρο των 25κιλών στη πλάτη να πηγαίνει για τα ζώα του παραπάνω.Ανεβήκαμε παρέα μέχρι την παλιά γκρεμισμένη μάντρα με την υπέροχη θέα όπου επ ευκαιρίας και του Νίκου κάναμε και το πρώτο διάλειμμα συνοδεία καφέ που ετοίμασε ο Κωστής.
Ο Νίκος,γύρω στα τριάντα , ευγενέστατος, μας έδωσε διάφορες χρήσιμες πληροφορίες για την περιοχή. ήπιαμε το καφεδάκι μας και στην συνέχεια μας συνόδευσε μέχρι το μονοπάτι που πάει για Αχλάδα όπου και αποχαιρετηθήκαμε. Αργή ανάβαση για την πηγή από μονοπάτι εώς ένα φράχτη που υπάρχει και μετά ελέυθερα προς τα πάνω σε 20λεπτά βλέπαμε την υπέροχη περιοχή της Αχλάδας. Τα νερά πολλά και στην Αχλάδα, ξεχείλιζαν όχι μόνο απ την γούρνα αλλά και από γύρω γύρω. Δέυτερο μικρό διάλειμμα και ξεκινήσαμε για το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής που ήταν να βρούμε την πηγή Εμπασά.Αριστερά το μονοπατι απ την πηγή και στα 200μ αρχίσαμε να πατάμε το παχύ χιόνι που βρίσκεται στην αρχή του ρέματος και που έπρεπε να ανέβουμε.Σιγά σιγά κατεβήκαμε στο ρέμα με το χιόνι σε πολλά σημεία πάνω απ το γόνατο με αποκορύφωμα στη διάσχιση του ρέματος για την άλλη πλευρά να μας φτάσει σχεδόν στη μέση.Πιάσαμε τα πλάγια εκτος χιονιού τώρα αλλά με κλίση που ξεπερνούσε το 50% αρχικά και όσο ανεβαίναμε να αυξάνεται μέχρι του σημείου να ξαναπατάμε στο χιόνι αφού η κλίση της πλαγιάς ήταν δύσκολη εώς επικύνδυνη.η ταλαιπωρία μας έφτασε στο τέλος όταν ξαφνικά ακούσαμε τα νερά ακριβώς από πάνω μας να τρέχουν σαν σε καταράκτη. 50μ ανάβασης κυριολεκτικά στα τέσσερα σε ορισμένα σημεία και βρεθήκαμε στη περιβόητη Εμπασά.
Τρείς φλέβες νερού τρέχαν κάτω με τις 2 να δημιουργούν μικρούς καταράκτες και τον ήχο να αγαλιάζει την ψυχή σου.
Ο φόβος της βροχής μας έκανε γρήγορα να σηκωθούμε και να δούμε πως θα γυρίσουμε πίσω αφού οι κλίσεις δεν επέτρεπαν αστεία. Βήμα βήμα, σαν του μουλαριού το περπάτημα, τραβερσάρωντας πρός τα κάτω και αφού φάγαμε και μια δυό γλύστρες καταφέραμε να φτάσουμε στην κοίτη και απ το πλάι.Λίγο ακολουθώντας τα χνάρια μας στο χιόνι, λίγο κρατώντας τους πρίνους καταφέραμε να επιστρέψουμε στο ύψος απ όπου είχαμε μπεί αλλά τούτη τη φορά να πάρουμε κάτω πρός την Βόινα. Σε 10λ συναντήσαμε το σημαδεμένο μονοπάτι και σε 20 φτάναμε κάτω απ τον παλιό οικισμό και βλέπαμε τον δρόμο που φτάνει μέχρι μετά την πηγή. Εκεί κάπου, συναντήσαμε και μια αρκετα μεγάλη οχιά ,αγνωστο γιατί, ξύπνια μες στο χιόνι. Δυστυχως ήταν πιο γρήγορη από εμας και δεν προλάβαμε να την φωτογραφίσουμε.
Μετά από λίγο, κάναμε τον απολογισμο της επιχείρησης 'Εμπασά' τρώγωντάς τα μανταρίνια του Τάσου στα νερά της Βόινας,και καπνίζοντας το τσιγαράκι της επιτυχίας με θέα τον κόλπο του Μιραμβέλλου.
Κάναμε και ένα απολογισμό για το ποιό νερό ήταν καλύτερο απ όσα ήπιαμε και όλοι συμφωνήσαμε στο νερό της Αχλάδας.Χαζέυοντας τον άλλο υπέροχο τόπο της Βοινας με τα λιβάδια και τους γκρέμους από κάτω κατεβήκαμε σιγά σιγά απ τον δρόμο πρός τα κάτω. Υπάρχει και το παλιό μονοπάτι που κόβει αρκετό δρόμο για όποιον θέλει αλλά η κούραση μας απ την περιπέτεια 'Εμπασά' μας έκανε να μείνουμε στην πολυτέλεια του δρόμου. Κ αυτό όμως μέχρι ένα σημείο αφού με το που πιάσαμε τις στροφές οι 2 πήραν κάτω και έμεινα μόνος μέχρι τις Πάνω Τάπες.Άλλα 20 λεπτά δρόμο και 3 παρά τέταρτο φτάναμε στο αυτοκίνητο. Διατάσεις και γέλια με το παραμικρό και στη συνέχεια στα Φλαμουριανά και τη Χαρούλα για τη ρακή της επιβράβευσης.