صعود قله گل اندام از روستای لاسم

Lāsem - قله گل اندام
تاریخ اجرا: 28/2/1403
ارتفاع از نظر دیگران 3017 و با جی پی اس ما 2880 متر است

اطلاعات برنامه:

ارتفاع مبدا صعود: 2580 متر ـ مبدا جاده آسفالته لاسم

ارتفاع تا قله: 3 کیلومتر / 440 متر

کل رفت و برگشت: 6 کیلومتر

مدت زمان صعود: حدود 2 ساعت (با گام متوسط و نیم ساعت صبحانه)

مدت زمان کل برنامه: 6 ساعت (7 تا 13)

تایم های اصلی توقف و استراحت: نیم ساعت توقف برای عکاسی

تعداد نفرات: – دو نفر

ارزیابی مسیر از نظر کوهنوردی: نسبتا آسان

معرفی قله:
قله گل اندام یا هماسون (2880 متر) در جنوب شرقی دماوند واقع شده است. قله های اصلی خط الراسی که قله گل اندام بر روی آن قرار دارد از غرب به شرق عبارتند از گل اندام ، عبرت ، پاشوره و هلزم.

قله گل اندام در جنوب شرقی روستای ایراء و شمال غربی روستای لاسم قاقع شده است. خط الراس دوبرار که در جنوب این قله واقع شده است . در قسمت شمال قله گل اندام دیواره ای به ارتفاع 180 متر قرار دارد که بسیار مورد استقبال سنگنوردان میباشد.

مسیرهای اصلی صعود به قله گل اندام:
1 – مسیر شمالی با مبدا صعود از روستای ایراء
گفته می شود که افراد غیر محلی برای صعود از روستای ایرا به مشکل برمی خورند اما گزارش برنامه های زیادی
هست که از این روستا قله صعود شده است.
2 – مسیر جنوبی با مبدا صعود از جاده لاسم

برنامه ما از جاده لاسم انجام شد.

شرح و زمان بندی برنامه:
حرکت از محل پارک ماشین در جاده لاسم – (2580 متر – ساعت ۷:۳۰ صبح )
استراحت و صرف صبحانه 30 دقیقه
قله گل اندام – (2880متر – ساعت ۹:۳۰)
حرکت از قله – ( ساعت ۱۲)
محل پارک ماشین – ( ساعت ۱۳)

کل مسافت پیمایش شده 6.2 کیلومتر
کل زمان برنامه : 5 ساعت و 30 دقیقه

جزئیات از نظرگاه ما:
نکته مهمی که باید به خاطر داشت این است که وقتی از جاده اصلی به جاده لاسم وارد می شویم دقیقا 10 کیلومتر و دقیفا 14 دقیقه بعد باید متوقف بشویم. سمت چپ جاده صخره ای هست که به اندازه ورود یک ماشین بریده شده است. روی زمین باریکه آبی در اردیبهشت ماه جاری است. وقتی وارد این جاده شوید خود به خود به سمت قله می روید.
باید ماشین را کنار جاده پارک کرد و به این جاده پا گذاشت. اگر این جاده را در سمت چپ نبینید و رد شوید حتما دوباره باید
برگردید و آن را پیدا کنید در نتیجه مقداری از زمان و نیروی تان را از دست می دهید.
نکته دیگر این است که این قله هیچ پاکوب مشخصی ندارد و برای رسیدن به آن حتما باید یک فایل معتبر جی پی اس داشته باشید .
این قله حتا در اواخر اردیبهشت ماه هم نه اندامی خاصی داشت و نه گل خاصی، از گونه های گیاهی خاصی هم برخوردار نبود. مثل همه ی قله های دیگر این منطقه بود و به نظر ما کمی دیر تر یعنی در خرداد ماه خیل خشک و بی آب و علف می شد.
در ابتدای راه در محیط بانی آب و شیر آب هست و می شود از آن برداشت کرد. پس از آن دیگر آبی نیست.
تنها چیزی که باعث می شود آدم بخواهد این قله را صعود کند، در پایان راه است، جایی که دماوند، عظیم، باورنکردنی و باشکوه همه ی چشم انداز پیش روی شما را پر می کند و خستگی راه را از تن تان بر می گیرد.
به هر حال به یک بار رفتن اش می ارزد.
یادآوری: باز وقتی که به جایی می رسید که قله اش می نامند در سمت راست شما صخره ای هست که پا کوبی هم دارد. ما این صخره را بالا نرفتیم. چون فایل چی پی اسی که همراه داشتیم همان جایی را که ایستاده بودیم بعنوان قله می شناخت. بعد که بر گشتیم و نگاه کردیم دیدیم که این قله تابلویی دارد که ما آن را ندیده ایم. حالا فکر می کنیم که باید آن صخره را بالا می رفتیم و قله را می دیدیم. اما این به معنای آن نیست که چیزی را از دست داده ایم.