Stationstapper Alken - Sint-Truiden (via Streek-GR Haspengouw)

Jantje vraagt aan papa: Papa, wat is het verschil tussen "in feite" en "in principe"?
Papa: Om je dat goed uit te leggen moet je eerst aan mama vragen of ze voor een half miljoen euro met de buurman naar bed zou willen.
Nadat Jantje dit aan zijn moeder gevraagd heeft komt hij bij zijn vader terug.
Jantje: mama zei: "Natuurlijk jongen, maar zeg het niet tegen je vader!". Maar wat is nu het verschil tussen "in feite" en "in principe"?
Papa: Eerst moet je hetzelfde ook nog aan je zus vragen. Als Jantje ook deze opdracht heeft uitgevoerd rent hij naar zijn vader en verteld hem dat zijn zus zich geen twee keer zou bedenken voor een half miljoen euro.
Jantje:"Nou, ga je het me nog uitleggen?"
Papa: Kijk Jantje, in principe zijn we miljonair maar in feite zitten we met twee hoeren in huis.

Aan deze grap moet ik denken wanneer ik deze stationsstapper tussen Alken en Sint-Truiden moet beschrijven. Want in principe is het een mooie natuurwandeling in de lenteperiode wanneer alles in bloei staat, maar in feite is het een saaie wandeling waar vooral over straten wordt gewandeld. Dat begint dus al bij het begin waar de aanlooproute twee kilometer duurt vooraleer ik de eerste fruitboomgaard op mijn pad aantref. Op deze bewolkte dag levert dat uiteraard geen idyllisch beeld op, maar het staat wel in schril contrast met het asfalt van de eerste twee kilometer. Deze week heeft het andermaal veel geregend en dus ben ik op mijn hoede voor plassen en modder. Tot mijn grote verrassing vallen de plassen reuzengoed mee en kan ik zo goed als altijd links of rechts van een plas passeren.

Vervolgens gaat het via een fietspad en opnieuw asfalt naar de tweede fruitboomgaard van de dag. Ik ben dan welgeteld één uur onderweg en dat zijn de enige stukken natuur die ik tot dusver heb gezien. Na bijna zeven kilometer duikt er een mooi stukje bos op en ik ben zo blij als een kind dat ik een beetje natuur aantref onderweg. Daarna is er opnieuw een wat kleinere fruitplantage en begin ik zowaar te denken dat er onderweg nog wel wat te beleven valt. Maar geen nood, het vele beton op de straten moet niet veel moeite doen om me uit deze illusie te halen. De basiliek van Kortenbos torent hoog boven het straatbeeld uit en dat is het laatste wapenfeit van de eerste helft van deze route die tot dan erg zwaar tegenvalt.

De tweede helft is gelukkig wel beter met het provinciaal domein Nieuwenhoven als groene oase op deze betonvreter. De brede dreven zijn niet mijn lievelingspaden, maar het is ontelbare keren beter dan al het asfalt dat ik tot dusver heb gezien. De mooiste plekjes hier zijn de kleine bruggetjes die over de beken gaan en enkele vijvers. Na bijna dertien kilometer is er een mooi grasland dat naar beneden gaat en ik bereid me al voor op het feit dat ik opnieuw beton als wandelmaaltijd krijg. En jawel hoor, via het kasteel van Nieuwenhoven krijg ik opnieuw een heerlijk stukje asfalt gepresenteerd dat geprangd zit tussen de velden. Wanneer ik dit het minst verwacht, passeer ik opnieuw een fruitboomgaard wat een rariteit is tussen al deze verharde wegen. Of dat denk ik althans, want de laatste vier kilometer door Sint-Truiden zijn verrassend groen.

Na zeventien kilometer neem ik een verrassend paadje dat naast een beek en weiland loopt. Ik ben blij dat ik een lange broek aanheb, want het gras staat nu wel erg hoog. Na dit intermezzo wandel ik over de voormalige tramlijn dat daarna overgaat in een parkachtige omgeving waar enkele vijvers en plankenpaden te vinden zijn. Hoewel ik bijna in het centrum van Sint-Truiden ben, is het hier een stuk groener dan bij de meer landelijk gelegen stukken die ik enkele uren geleden aantrof op deze wandeling. De laatste groene zone van de wandeling is het stadspark wat er erg mooi bijligt op deze zondag. In de laatste honderden meters is het in rechte lijn naar het station van Sint-Truiden waar ik blij ben om deze wandeling af te ronden. En dat is niet uit vreugde...

De tweede helft van deze wandeling is degelijk, maar de eerste helft van deze stationsstapper is zo erbarmelijk dat ik met tegenzin de eerste tien kilometer heb afgelegd. Deze statonsstapper is helaas één van de slechtere wandelingen die ik al heb gedaan. Niet dit jaar, maar rekening houdend met al mijn wandelingen. Het aantal kilometers op asfalt is simpelweg veel te veel om het genietbaar te houden en de enkele fruitboomgaarden onderweg gaan de eerste helft ook niet redden. Enkel in aangepaste vorm tussen het provinciaal domein Nieuwenhoven en Sint-Truiden is deze wandeling leuk om te doen.