Stationsstapper Oostende - Nieuwpoort via GR5A

Het verlengde weekend van Hemelvaart staat me toe om m'n wandelmaaltijd te diversifiëren en deze dag staat in het teken van de streek-GR Kust. Bijna drie weken geleden werd ik verliefd op de etappe tussen De Panne en Nieuwpoort en dit smaakte naar meer. Het meer verstedelijkte centrum van de kust heeft niet hetzelfde natuurschoon, maar heeft dan weer andere kwaliteiten.

En die kwaliteiten zijn meer urbaan, want zeker de eerste tien kilometer zijn de Zeedijk en naburige parken amper weg te denken op deze wandeling. Het traject tussen Oostende en Nieuwpoort verlaat amper de kuststrook en dat is dus in de eerste helft van de wandeling goed te merken. Ik verlaat het station van Oostende en één kilometer later bevind ik me in het erg mooie stadspark Maria Hendrika, de eega van Leopold II die heel wat megalomane projecten heeft opgericht bij de koningin der badsteden. Het park is een leuke plek om in te toeven dankzij het vele water met als kroonjuweel het spiegelmeer. Er is ook een mooi vlonderpad in het groen, maar de GR-route die ik volg, wijst aan aan dat ik rechtdoor moet gaan. Koppig als ik ben, negeer ik de signalisatie en al gauw snap ik waarom ze de bordjes hebben aangepast. Op het einde van het vlonderpad is er een brugje ingestort en ik kan dus niet verder. Ik moet dus teruggaan, maar dit groene stukje is deze kleine uitstap zeker waard.

Dan gaat het richting Zeedijk waar ik op de Koninklijke Gaanderijen stuit, alweer zo'n megalomaan project van Poppie de Tweede. Deze galerij is getooid met mooie Dorische zuilen en diende als beschutting tegen de wind wanneer Congo's favoriete massamoordenaar en zijn gasten naar de paardenrenbaan wilden galloperen. De strook die nu volgt, gaat lang rechtdoor. Ruim vier kilometer gaat het langs de dijk richting Mariakerke. Na zes kilometer tref ik de Onze-Lieve-Vrouwkerk Ter Duinen aan waar de beroemde schilder James Ensor is begraven. De schilder ijverde voor het voortbestaan van deze kerk en het was ook zijn laatste wil om hier begraven te worden. Er volgt een kort stukje langs een duinenlandschap waar ik een geasfalteerd paadje volg, maar veel natuur tref ik dus niet aan tot dusver.

Dat verandert een klein beetje wanneer ik in de wijk Raversyde ben. Hier volg ik kleine paadjes langs duinen en struiken en die brengen me naar de plaatselijke zijde van de Atlantikwall. Dit is een van de best bewaarde delen van de Duitse verdedigingslinie uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Het omvat meer dan zestig bunkers, open en ondergrondse gangen, observatieposten en geschutstellingen. Veel natuurgeweld heb ik tot dusver nog niet gezien, maar militair geweld zie je hier dus des te meer. Bij Schapenweide wandel ik door het amper drie hectare groot duinengebied om via de Zeedijk na dertien kilomter even te verpozen in het toch eerder kleine Normandpark in Middelkerke. Via opnieuw geasfalteerde paadjes gaat terug door de duinen. Omdat de duinen zich letterlijk vlak achter het strand bevinden, is rust niet de grootste kwaliteit van deze wandeling. Veel mensen komen hier en dat merk je dus onderweg.

Na bijna zestien kilometer wandelen, zoek ik de hoogte op bij de Warandetoren. Deze twintig meter hoge toren is gebouwd op de restanten van een watertoren en biedt een mooi uitzicht over Westende en Middelkerke. Voor de laatste keer vervolg ik mijn weg langs de Zeedijk om vanaf Westende tot en met Nieuwpoort rustigere paadjes in de open natuur te bewandelen. Achter het Lombardijestrand begeef ik me door een verrassend duinenlandschap dat me doet denken aan de duinen die ik drie weken eerder zag bij mijn eerste etappe van de streek-GR Kust. Hier zie ik nog de sporen van de beide wereldoorlogen waar bunkers schering en inslag zijn in het kustlandschap. Dat het Militair Vakantiekamp hier ook te vinden is, zal allicht geen toeval zijn. Gelukkig zijn er ook wat meer vredelievende bezienswaardigheden zoals fraaie vijvertjes of kleine paadjes die eigenlijk bestemd zijn voor mountainbikers.

Dit traject kent erg veel verharde wegen en dat is ook bij de laatste drie kilometer van deze route het geval. Gelukkig gaat het wel altijd om rustige paadjes, behalve bij de Zeedijk waar je ook de mogelijkheid hebt om de massa te vermijden en via het strand te wandelen. Het slot van deze wandeling wordt gekleurd door de Kreek van Lombardsijde. Dit is een ruime inham van de IJzer en is ontstaan door het afsluiten van een voormalige geul met een dijk. Hier bevinden zich unieke flora en fauna, al is dat op de geasfalteerde wegen wat moeilijker te ontdekken. Wat verder is er de jachthaven van Nieuwpoort waar maar liefst tweehonderd boten kunnen aanmeren. De laatste bezienswaardigheid van de dag is weggelegd voor het monumentale monument ter ere van Albert I die nonkel mag zeggen tegen de genocidaire uit de familie Van Saksen-Coburg en tevens tweede koning der Belgen.

Als je deze wandeling met de juiste instelling aanvangt, is het een degelijke kustwandeling. Dit is een stadswandeling aan de kust met passages door parken en duinen en pas op het einde een groen tintje. Dit is dus geen wandeling voor wandelaars die natuurrust willen. Ten eerste omdat er geen rust is en ten tweede omdat er eigenlijk - zo goed als - geen natuur is. Daarentegen is het wel een goede wandeling om te flaneren op de Zeedijk of het strand, te genieten van mooie parken en te wandelen langs (kleine) duingebieden.