Stationsstapper Amay - Hoei

Station van Amay

Het station Amay is een Belgisch treinstation van lijn 125, van Luik naar Namen , gelegen op het grondgebied van de gemeente Amay in Wallonië, in de provincie Luik . Het werd in 1850 in gebruik genomen door de Compagnie de chemin de fer de Namur in Luik en in 1893 werd een nieuw passagiersgebouw geopend door de Compagnie du Nord - Belge . Het is een passagiersstopplaats voor de Belgische Nationale Spoorwegen (NMBS), bediend door omnibus (L) en spits (P) treinen. Het station van Amay, gelegen op een hoogte van 69 m , bevindt zich op kilometerpunt (PK) 22.5 van lijn 125, van Luik naar Namen , tussen de stations Haute-Flône en Ampsin . Het Amay-station wordt in gebruik genomen18 november 1850 door de Compagnie de chemin de fer de Namur naar Luik, toen ze het hoofdvak van haar lijn van Namen naar Luik openstelde voor exploitatie. De 1 ste januari 1854 wordt de exploitatie van de lijn en in het bijzonder het station van Hoei verhuurd door de Compagnie du Nord - Belge , in overeenstemming met de overeenkomst tussen de Compagnie du Namur - Luik en de Compagnie des chemin de fer du Nord. In 1893 nam de Compagnie du Nord-Belge een nieuw passagiersgebouw in gebruik volgens het standaardmodel dat voor de lijn werd gebruikt.

Brug over de Maas

Ruine de l'Eglise Notre-Dame d'Amay

Deze kerk werd gebouwd in 1871 en werd ontworpen door de architect Eugène Halkin. Deze gotische kerk is vandaag echter een ruïne.

Gemeentelijke bossen van Neuville-sous-Huy en Saint-Lambert

Brug bij Rue Fond d'Oxhe

Ruisseau de Wetay

Kerk

Ruisseau de Morissart

Kerncentrale Tihange

Tihange is een Belgische deelgemeente van de stad Hoei in de provincie Luik. Op het grondgebied van het dorp Neuville-sous-Huy dat in 1952 bij Tihange werd gevoegd, staan drie kerncentrales langs de rechteroever van de Maas. Deze nucleaire site is eigendom van energiebedrijf Engie Electrabel en Luminus (SPE). De kerncentrales werden gebouwd in opdracht van het energiebedrijf Intercom dat in 1990 opging in Electrabel. Het ontwerp werd uitbesteed aan het Belgische ingenieursbureau Tractebel. Naast Belgische bedrijven zoals Fabricom (nu Engie Fabricom en net als Electrabel eigendom van Engie) werkten ook Westinghouse en Framatome (nu beiden onderdeel van het bedrijf Areva) mee aan het ontwerp en de bouw van de centrale. Tihange 1 is de oudste centrale en werd in gebruik genomen in 1975. Tihange 2 in 1983 en Tihange 3 in 1985. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerncentrale_Tihange

Gemeentelijk museum van Hoei

Het Gemeentemuseum van Hoei is gevestigd in het klooster van de Minderbroeders, dat in de 17e eeuw volledig in Maasstijl is herbouwd. Het museum omvat alle activiteiten van de inwoners van Hoei van de prehistorie tot nu. Het museum is meer in het bijzonder gewijd aan de schone en decoratieve kunsten en toont ook archeologische, etnografische en industriële archeologische voorwerpen. Het museum bestaat uit 10 zalen. De bezoeker vindt er: de beroemde vrijheidskeure van 1066, dat tijdens de slag van Othée in 1408 verdween decoratieve kunsten: aardewerk van Andenne en Hoei, tin uit de ateliers van Hoei, Namen en Luik en zilverwerk uit Hoei en Luik de stad Hoei in de loop van de tijd door middel van schilderijen, tekeningen en prenten. de belangrijkste archeologische ontdekkingen in Hoei, met bijzondere aandacht voor de Merovingische periode (Sint-Victorbegraafplaats en glasblazerswerkplaatsen) voorwerpen en documenten met betrekking tot de wijnbouw in Hoei getuigen van lokale en regionale folklore stukken ter illustratie van de metaalindustrie in Hoei reconstructies van interieurs de werken van twee 19de-eeuwse schilders uit Hoei: Émile Delpérée en Isidore Lecrenier. In de zaal Le Nouvel Essor worden tijdelijke tentoonstellingen gehouden. Dit museum laat je de stad Hoei in zijn geheel ontdekken!

Kerk van Saint-Mengold

Dit gotisch gebouw dat uit gebruik werd genomen, werd opgetrokken met Maaskalksteen en zandsteen. Het kwam op de plaats van een ouder gebedshuis en zou grotendeels dateren van de tweede helft van de 15e eeuw, zoals vermeld op het gebinte van de toren. Die heeft een hoge achthoekige spits en wordt verlengd door drie onregelmatige beuken van vier traveeën, een drievakkig koor en een aanpalende sacristie uit de tweede helft van de 18e eeuw. Ook de afgesloten begraafplaats bij de kerk wordt niet meer gebruikt. De kerk kwam rond 1897 los te staan van de aangrenzende woningen. In het begin van de 20e eeuw werd ze gerestaureerd onder leiding van L. Schoenmaekers die het initiatief nam om de vensters van de laterale beuken te wijzigen. Een gotisch portaal met fijn lijstwerk en rozetten in reliëf op veelhoekige voeten geeft toegang tot het gebouw. Erboven, en lichtjes uit het centrum, bevindt zich een breed gotisch venster. Behalve de neogotsiche verbouwingen zijn alle vensters in dezelfde stijl. Interessant element: het interieur van het gebouw toont zuilen met zeer gestileerde bladeren. De vloer is bekleed met tal van grafstenen die getuigen van het enthousiasme dat de rijke inwoners van Hoei hadden voor deze kerk, die ook het graf en later het grafmonument van Saint Mengold herbergt. Het meubilair bestaat vooral uit stukken uit de 18e eeuw, waarvan er enkele bewaard worden in de schatkamer van de collegiale kerk. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933 Bron: https://www.cirkwi.com/nl/point-interet/180319-de-kerk-van-saint-mengold

Collegiale kerk Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Hoei

De Collegiale Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Hoei (fr: Collégiale Notre-Dame de Huy) is een kerk in de Belgische stad Hoei. Het is een collegiale die toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw en de heilige Domitianus van Hoei, aan de rechteroever van de Maas. Op deze plek werden door de eeuwen heen vijf cultusgebouwen opgetrokken: begin 4e eeuw: een houten sanctuarium, gewijd aan de heilige Maternus einde 5e eeuw: een tweede kerk, waarschijnlijk toegeschreven aan de heilige Agricola van Maastricht, de opvolger van Servaas van Maastricht. Domitianus werd in 558 in deze kerk begraven heropbouw in hout na een storm in 1013 verwoesting en brand in 1053 door troepen van graaf Boudewijn V van Vlaanderen en heropbouw door bisschop Dietwin. Van deze kerk in romaanse stijl rest alleen nog een crypte, die bereikbaar is vanaf de rechterbeuk van de collegiale kerk. De inwoners van Hoei schonken de helft van hun roerende goederen om hun bisschop te steunen. Als dank schonk Theoduinis een vrijheidshandvest aan de stad, dat op 24 augustus 1066 in de kerk werd ondertekend. de eerste steen van de huidige kerk werd op 15 maart 1311 gelegd door prins-bisschop Theobald van Bar. De constructie van de kerk werd in 1536 beëindigd. Een brand ingevolge een blikseminslag teisterde haar in 1803. Restauratiewerken vonden plaats in de 19e, 20e en 21e eeuw. Anno 2014 staat ze nog steeds in de steigers. In augustus 1377 wijdde prins-bisschop Jan van Arkel het koor in terwijl men nog verder werkte aan de dwarsbeuk en de westelijke toren. De romaanse kerk verdween geleidelijk en de crypte werd gedempt maar herontdekt in 1906. De beschildering van het gewelf vermeldt het jaar 1523, aangevuld met het woord Rode tussen twee gekruiste degens. Het is een verwijzing naar de heldhaftige verdediging van de stad Rodos door christelijke ridders, die de stad en het eiland uiteindelijk op 1 januari 1523 moesten verlaten. Beschilderde gewelven zijn een kenmerk van meer gotische kerken in de Maasvallei. Het koor met vijf traveeën bood plaats aan 84 koorstoelen voor de kanunniken tijdens de 14e eeuw. De glasramen zijn door hun hoogte prominent aanwezig in de kerk. Ze verwijzen naar de rozenkrans en de lokale geschiedenis. De veertien glasramen in de zijbeuken evoceren de kruisweg. Triforiums onder de bovenste vensters versieren het schip van de kerk. Het roosvenster in de westelijke toren, 48m hoog, is opvallend door zijn uitvoering en afmeting - 6m aan de binnenzijde en 9m aan de buitenzijde. In augustus 1944 werd een groot glasraam met beroemde personen uit het religieus verleden van Hoei in het noordelijk transept verwoest bij een bombardement, samen met een glasraam met de Vier Evangelisten in de noordelijke zijbeuk. Naast het koor staan twee zijtorens waarvan de noordelijke voorzien is van een beiaard met 49 klokken. De apsis wordt versierd door het Bethlehem-portaal, gebouwd rond 1340. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Collegiale_kerk_Onze-Lieve-Vrouw_en_Domitianus_van_Hoei

Natuurpad naar de citadel

Fort van Hoei

Het Fort van Hoei (Frans: Citadelle de Huy) is een fort uit het begin van de 19e eeuw op een heuvel langs de Maas in de Luikse stad Hoei in België. Het fort werd ten tijde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden gebouwd en wordt daarom ook wel het Hollandse Fort genoemd.

Brug over de Maas