Stadswandeling Bergen - Mons

Parkeren

Gratis parkeren Place Nervienne, 7000 Mons N 050°26'53.40" E 003°56'50.99" Onze wandeling vertrekt vanop de Place Nervienne, dat is een grote gratis parking. Op zondag is er een kleine markt (vooral voeding) en daardoor is die parking wel druk maar er komen steeds snel parkeerplaatsen vrij. Mensen komen er voor hun inkopen en zijn snel weer weg.

Smalle steeg

Met je rug naar de kazematten stap je naar de rechterhoek van het plein, dus naar het grote rode gebouw. Net voor het toegangshekken is er een smal pad dat je inslaat. Het brengt je na een kronkel recht naar de kerk 'Notre Dame de Messines' van de Minderbroeders.

Notre Dame de Messines

De kerk 'Notre Dame de Messines' van de Minderbroeders. 'Messines' is de Franse vertaling van het Nederlandstalige 'Mesen', een dorpje dichtbij het West-Vlaamse Heuvelland. Blijkbaar moet er daar een grote vereringgeweest zijn van O.L.Vrouw dat naar hier is overgewaaid. De originele kerk lag elders en werd meerdere keren vernield. Deze kerk uit de 14de eeuw kregen de Minderbroeders ter vervanging van hun vernielde kerk. Zij kwamen hier in 1802 en gaven er dezelfde naam aan als van hun originele kerk: 'Notre Dame de Messines'. Wandel naar het kerkportaal en volg dan de rechter zijgevel langs een parkje. Achter de kerk moet je naar links. Stap onder het rode poortgebouw door en je komt op een ander plein: Place de Grande Percherie.

Place de Grande Percherie.

Wandel onder de metalen poort door van het park. Aan de rechterhand zie je de gebouwen van het voormalige slachthuis. Wellicht vraag je je af hoe het mogelijk is dat dit plein genoemd is naar de vissers die hier woonden en er een slachthuis is gevestigd? Het antwoord lees je op het infopaneel aan de ingang van het slachthuis. Die ingang zie je als je door de tweede grote metalen poort van het park bent gestapt.

Ingang Oud Slachthuis

Oude slachthuizen Dit een locatie waar veel evenementen en tijdelijke exposities doorgaan.

Ateliers du Fucam

Stap door de tweede metalen poort van het parkje en ga rechtdoor in de Rue du Grand Trou Oudard. Aan de rechterkant heb je de Ateliers du Fucam. Die zijn gevestigd in het vroegere klooster van de Zwarte Zusters. Wil je weten waarom zij zo werden genoemd? Dat lees je op het infopaneel op de hoek van het volgend kruispunt. We willen je alvast meegeven dat dit een van de vele gebouwen is die door de Universiteit van Mons worden gebruikt.

Kleurige winkelstraat

Autovrije winkelstraat met gekleurde klinkers.

Kleurige winkelstraat

Smal straatje met trappen

Je gaat 20 meter voorbij Ici Paris XL links in een smal straatje met trappen naar boven. Eenmaal boven ga je naar rechts (Rue des Clercs) en je daalt opnieuw af en komt op de Grote Markt terecht.

Grote Markt

Grote Markt. Lekker gegeten in het Italiaanse restaurant links net voor de Grote Markt. Maar er zijn nog veel meer eetgelegenheden.

Sint-Elisabethkerk

Sint-Elisabethkerk Dit is de tweede belangrijkste kerk van Mons, al was het maar omwille van haar bewogen geschiedenis. Het complete verhaal kan je lezen op een Nederlandstalige folder die je gratis kan meenemen achteraan de kerk. Om een lang verhaal kort te maken: eerst was er een kapel ter ere van de Heilige Elisabeth. Deze werd vervangen door een kerk in de 16de eeuw die dan verschillende malen werd verbouwd na vernielingen of brand. Wat je nu grotendeels te zien krijgt dateert eigenlijk van begin de 18de eeuw. Dus zo'n 300 jaar geleden. Let vooral op de klokkentoren

Smalste huisje van Bergen

We lopen in de oplopende ‘ruelle’ Rue des Marcottes. Ga hier maar eens op zoek naar het smalste huisje. Tip: misschien zit er stroom op? Op het einde heb je een parkje.

Gevangenis van Bergen

De stervormige gevangenis van Bergen doet sinds 1870 dienst als arrest- en strafhuis. Deze inrichting beschikt ook over een vrouwenafdeling en een psychiatrisch gedeelte.

Gevangenis van Bergen

Achterkant

Gevangenis van Bergen

Hoofdingang

Dodenmonument

Dodenmonument in het park

Borstbeeld van Antoine Clesse

Borstbeeld van Antoine Clesse (1816-1889). Antoine Clesse was een zanger en dichter afkomstig van Mons. In studenten kringen in Wallonië zou een liedje van hem (La bière du pays) nu nog steeds populair zijn.

Woning Elio di Rupo

Voor de wandeling ga je rechtdoor: Rue des Echelles. Na zo'n 400 meter heb je links een fel rood gebouw. Weetje: recht tegenover dat fel rode gebouw, in het huisnummer 11 woont Elio di Rupo, burgemeester van Mons en (voormalig) Eerste Minister.

BAM, het Museum voor Schone Kunsten van Mons

Het BAM (Beaux-Arts, Mons) werd geopend in 2007 en beschikt over een oppervlakte van 5000 m² om zowel zijn vaste collectie als tijdelijke tentoonstellingen te herbergen. Zowat alle belangrijke tentoonstellingen voor de regio Mons gaan hier door. Leuk om weten is dat elk infopaneel, hetzij over de werken of over de organisatie, ook in het Nederlands is vertaald.

Koninklijk Theater

Het Koninklijk Theater dateert van halfweg de jaren 1800 en was een privé-initiatief. Er konden toen meer dan 1000 mensen zitten! Er zijn renovaties uitgevoerd in de Tweede Wereldoorlog en in 1997. Een storm in 2012 heeft ernstige schade aan het dak veroorzaakt waardoor er binnenin heel wat vernield werd. Daardoor is het theater niet meer in gebruik. Welke figuren (medaillons) er op de poorten staan lees je op het infobord.

Stadhuis 'Under Construction'.

Op de Grand Place kun je niet naast het imposante stadhuis kijken. Achter de indrukwekkende laat-gotische gevel gaan verschillende gebouwen schuil, waarvan de oudste teruggaan tot het midden van de 15de eeuw. Als je het poortgebouw binnen wandelt, moet je eens op twee zaken letten: het prachtige deurslot van de poort en op het plafond in het portaal. Daar zie je verschillende figuren waaronder een politieman met een vrouw, ook een rechter die zetelt. Via de binnenkoer kan je prachtige zalen bezoeken (wel alleen maar voor groepen en na reservatie): de Trouwzaal, het Houten Salon, de Gotische Zaal, het Paraplusalon, het Lodewijk XIV Salon, enz … Werkelijk een schitterend stadhuis dat niet moet onderdoen voor deze in de steden aan de overzijde van de taalgrens. Ga vervolgens door de gang, aangeduid met de pijl 'Vers le Jardin du Maïeur'. Zo kom je in de tuin van de burgemeester terecht.

Deurslot stadhuis.

De inkomhal is indrukwekkend!

Vers le Jardin du Maïeur

Tuin van de burgemeester (Jardin du Maïeur) Het meest opvallende in dit kleine maar mooie tuintje is het beeldje met ‘Le Ropieur’, de kwajongen van Bergen die speelt met het water van de fontein en daarbij een poging doet de voorbijgangers nat te maken.

Le Ropieur

'Le Ropieur’, de kwajongen van Bergen die speelt met het water van de fontein en daarbij een poging doet de voorbijgangers nat te maken.

Hôtel de Graty

Witte toegangspoort van het Hôtel de Graty binnen. Dit is een openbare doorgang en draagt de naam 'Passage Victor Hugo'.

Steegje dat uitkomt in het kasteelpark - Belfort

Uitgang steegje

En dan sta je plotseling in het kasteelpark.

Belfort

Belfort en kasteelpark Het Belfort staat op de lijst van het Unesco Werelderfgoed omdat dit het enige barokke Belfort is in België. De bouw ervan begon in 1661 en was voltooid in 1672. De eerste restauratie gebeurde al in 1845. Er zouden er nog heel wat volgen. Sinds juli 2015 is het Belfort opnieuw opengesteld voor het publiek na een opknapbeurt die maar liefst 31 jaar duurde. Je kan met de lift tot op een hoogte van 35,85 m. Daarna kan je met de trap nog naar hogere verdiepingen. Met de trap moet sowieso iedereen naar beneden behalve mensen met beperkte mobiliteit. Op het eerste verdiep staan vier ‘touchscreens’ opgesteld. Op één daarvan kan je inzoomen en zien wat er live zich op de begane grond afspeelt. De 3 andere schermen tonen foto’s waarop je een gebouw of bezienswaardigheid (30 in totaal) kan aanklikken en zo een infobalk tevoorschijn kan halen. Op andere verdiepingen word je geïnformeerd over de bouw, over de tijdrovende restauratie van het belfort en dit zowel in het Frans, Engels als het Nederlands. Er is een etage waar je alles over de klok te weten komt, over de functie die het belfort had in de loop der jaren. In de toren hangen 49 klokken waarvan tien nog de originele zijn uit de 17de eeuw. Als je de 365 treden neemt tot de top, ben je op 87 meter hoogte. Het panoramisch uitzicht over de stad en de omgeving is fenomenaal. Er is een maximum capaciteit om 50 mensen tegelijk in het belfort binnen te laten. En nu we het toch over cijfers hebben, het belfort bestaat uit 459.3000 stenen. Een bezoek dat méér dan de moeite waard is.

Calixtuskapel

In het kasteelpark bevindt zich de Calixtuskapel, gevestigd in het poortgebouw waar je het park bent binnengestapt. Deze kapel werd genoemd naar een paus uit de 3de eeuw. Er is een klein museum over het park en het Belfort in dit gebouw.

Jezuïetenschool ingang

Belfort achterkant

Collegiale kerk St-Waldetrudis

Collegiale kerk St-Waldetrudis Hier vingen de bouwwerken aan in het midden van de 15de eeuw. Omheen het hoofdkoor, de kruisbeuk en het schip van de kerk zijn er niet minder dan 29 zijkapellen. De voornaamste kunstwerken in de kerk zijn de beeldhouwwerken van de hand van Jacques de Broeucq. De kerk heeft een geweldig mooi interieur, maar het allerbelangrijkste van de kerk is het reliekschrijn van de Heilige Waldetrudis. Je ziet het schrijn opgehangen boven het hoofdaltaar. Eenmaal per jaar wordt het neergelaten om deel te nemen aan de Doudou feesten. Beslist ook bezienswaardig zijn de glasramen uit de 16de eeuw. In een apart lokaal kun je de kerkschatten bewonderen. Deze verwijzen naar de patroonheilige (een lijkwade en een gesp) maar omvatten verder ook prachtige religieuze voorwerpen.

Vergulde koets

Ook de vergulde koets waarmee het reliekschrijn van de heilige Waldetrudis wordt rondgevoerd tijdens de Doudou feesten staat in de kerk. Deze koets uit de 18de eeuw in Lodewijk 16de-stijl zou reeds de 5de of 6de zijn. Met pastoor en 13 koorknapen weegt deze koets zo'n 4000 kg. Ze wordt getrokken door zes paarden. Dus is het eigenlijk niet nodig dat de toeschouwers de kar helpen voortduwen om de hellingen boven te geraken zonder te stoppen. Het is dus pure traditie. De Heilige Waldetrudis (7de eeuw) had 4 kinderen waar er 3 in leven zijn van gebleven en opgegroeid zijn tot volwassen mensen. Voor die tijd was dat zeer uitzonderlijk. Daarom is ze vooral aanbeden voor het welzijn van kinderen. Tijdens de stoet brengen de mensen geschenken naar de koets, de koorknapen geven dit aan de pastoor die ze zegent, er het reliekschrijn mee aanraakt en ze dan teruggeeft aan de betrokkene.

Het prachtige orgel.

Het altaar

Collegiale kerk St-Waldetrudis ingang

Lucie et les papillons

Project: Monumentaal beeldhouwwerk van een klein meisje op haar knieën met vlinders die rond haar cirkelen. Ze houdt een schaar vast die ze kapot maakt. David Mesguich is een internationaal vermaarde Franse kunstenaar. Met dit werkt levert hij een monumentaal poëtisch werk af rond het gezegde “vlinders in de buik hebben.” Hij tast grenzen en limieten af en de artefacten ervan die maken dat de bewegingsvrijheid in openbare ruimtes beperkt is. Tijdens zijn verkenningen van de steden getuigt David van een uitzonderlijke aandacht voor alle scheidende en verdelende elementen in openbare ruimtes en creëert zo een atypische cartografie. Door middel van monumentale beeldhouwwerken en van zijn tekeningen eigent de kunstenaar zich bepaalde stukken van deze aseptische stadsdelen toe. David Mesguich ontwerpen ontstaan steeds op computer, waarbij de kunstenaar alleen staat te midden van de oneindigheid van programmeercodes. Op het moment waarop driedimensionale beeldtechniek en traditionele vormgeving elkaar ontmoeten, komen zijn sculpturen tot leven. De kunstenaar heeft een enorme fascinatie voor veelhoekige esthetica, een onderdeel van de glitch art-kunsttaal, computergames uit de jaren '80 en '90 en voelt zich tegelijk aangetrokken tot de dramaturgie van barokkunst. Hij staat stil bij de plek van de mens in een stedelijke omgeving, wat functioneert als ruimte waar opsplitsing, afscheiding en overschrijding centraal staan. Tal van markeringen en signalen leiden tot deze geconditioneerde plaatsen, waardoor zowel de bewegingsvrijheid als de vrijheid van denken worden opgedeeld en beperkt. De beeldhouwwerken verbinden op obsessieve manier het werkelijke met het digitale, openbare ruimtes met onbestaande ruimtes, legaliteit en illegaliteit, verleden en toekomst. Op die manier stellen ze de mensheid in vraag. Het meisje met de vlinders: “Op een dag vertelde iemand me dat we vlinders in de buik krijgen wanneer we verliefd zijn. Dat beeld is me altijd op een aangename manier bijgebleven, ook al ervaarde ik zelf de dingen niet op die manier. Later kruiste ik het pad van een schilder die twee personages tekende. Elk personage hield met de ene hand eenzelfde hart vast en in de andere hand hielden ze elk een schaar vast. Het beeld wees op een duidelijk ultimatum, met als vraag wie als eerste het hart zou doorknippen. Achteraf denk ik dat ik het doek helemaal niet mooi vond, en al zeker niet het onvermijdelijke dat het uitbeeldde. Toch heeft het werk me lange tijd gefascineerd en is het beeld zelf me zeer lang bijgebleven. Later werd ik vader en dacht ik terug aan die momenten van stuklopende liefde. Ik weet nog dat ik toen dacht dat mijn kind zo'n situatie nooit zou mogen meemaken en ik wilde iets maken dat het perfect tegenovergestelde zou uitbeelden. Op dat moment ontstond het beeld van mijn dochtertje Lucie, die, omgeven door vlinders, een schaar stukmaakte, terwijl de vleugels van vlinders natuurlijk nooit kunnen breken. Dit beeldhouwwerk staat symbool voor weerbaarheid en voor tijdsduur, in een tijd waarin alles breekbaar en vergankelijk is. Hopen volstaat niet, een mens moet beslissen.” David Mesguich

La Bonne Maison de Bouzanton’

Het grote gebouw aan je linkerzijde is het ‘La Bonne Maison de Bouzanton’ (zie de vergulde letters boven de toegangspoort). Vroeger een weeshuis, nu deels bejaardentehuis en waar de administratieve zetel is van het Openbaar Centrum Maatschappelijk Welzijn.

Kazematten langs de parking

Deze wandeling start en eindigd bij de gratis parking Place Nervienne. Meest opvallend op dit plein zijn de kazematten over de ganse lengte van de parking. Ze hebben een totale oppervlakte van ruim 8500 m². Kazematten zijn versterkte verblijfplaatsen voor soldaten. Ze maakten deel uit van de vesting rond de stad. Ze zouden dateren van het begin van de 19de eeuw en gebouwd zijn onder het Hollands bewind. Dit gebouw was nog in gebruik door het leger tot aan de Tweede Wereldoorlog. Het is opgetrokken om 2000 soldaten te logeren maar is nooit daarvoor gebruikt. Het is wel steeds een stockeerruimte geweest. Nu worden ze door de stad gebruikt of verhuurd voor allerlei doeleinden.