SiyahKamar (سیاه کمر)

این برنامه در تاریخ 28 اردیبهشت 1402 به همراهی همنوردان عزیزم سیاوش شهیدی، مهدی امینی و رامین علی محمدیان انجام شد.
این قله بر روی خط الراس کندوان قرار دارد و با توجه به نقشه های توپوگرافی و تصاویر ماهواره ای مسیر صعود را طراحی کردم. به وسیله 2 دستگاه سواری از طریق اتوبان تهران- شمال عازم دره آزادبر شدیم. در ابتدای روستا با راه بندی مواجه شدیم و مطابق معمول شروع کردیم به مجاب کردن برادران افغان که به عنوان نگهبان در اتاق کنار راه بند حضور داشتند. حتی اجازه تردد پیاده هم نمی دادند، بالاخره پس از کلی گفتگو اجازه یافتیم، اما قرار شد ماشین ها را قبل از روستا و با فاصله پارک کنیم. پس از تعویض کفش ها و تنظیم کوله پشتی ها ساعت 6.29 استارت برنامه زده شد، از کناره شرقی روستا به سمت یال مورد نظرمان برای صعود حرکت کردیم که زمان زیادی را از ما گرفت. در انتهای بافت روستا از طریق جاده خاکی به کنار دکل برق و دکل آنتن موبایل روستای آزادبر رسیدیم و سوار بر یال صعود شدیم. پاکوب نسبتا مشخصی در مسیر دیده می شد و شیب ملایمی پیش رویمان بود. به آرامی پیش می رفتیم و ساعت 8.17 به نقطه ای مناسب برای صرف صبحانه رسیدیم. ساعت 9 مجددا حرکت را آغاز کردیم و کمی بالاتر شیب دامنه بسیار تندتر و نفس گیر می شد که به ناچار با حرکات مارپیچی سعی کردیم شیب را بشکنیم (البته متذکر می شم که در همین دامنه پر شیب حال عمومی من بد شد، سرماخوردگی و دل پیچه باعث کندی حرکت من شد). حوالی ساعت 10 به نقطه ای مناسب روی خط الراس کندوان رسیدیم و استراحتی مبسوط کردیم. پس از نزدیک به 20 دقیقه مجددا به سمت قله حرکت کردیم. روی خط الراس کمی که به سمت غرب رفتیم مسیر سنگی و شبه گرده ای شد، هر چند نیاز زیادی به دست به سنگ شدن نبود ولی گذر از این بخش مسیر تا نزدیک قله نیاز به احتیاط بیشتر دارد. ساعت 11.17 به قله سیاه کمر رسیدیم. با توجه به باد نسبتا سردی که از ساعت حدود 10 شدت گرفته بود در پناه سنگ ها نسکافه ای بر بدن زدیم و از مناظر و قلل منطقه لذت بردیم. مهدی و رامین تمایل داشتند از مسیر و یاد دیگری بسمت ماشین برگردند ولی با توجه به مساعد نبودن حال عمومی من قرار شد به اتفاق سیاوش عزیز از همان مسیر صعود بسمت ماشین برگردیم.
با توجه به شدت گرفتن حال عمومی بد من در فواصل زمانی کوتاه تر و بیشتر از حد معمول توقف می کردیم. ساعت 1.58 برای صرق ناهار در نزدیکی دکل ها توقف کردیم و پیش از حرکت مجدد با یکی از اهالی خونگرم آزادبر همکلام شدیم و متوجه شدیم همان فردیست که 2 سال پیش در حین صعود قله هفت خانی دیده بودیم و نام قله فرعی زیر هفت خانی را به ما گفته بود (قله میش چال). با وجود مصاحبت و همراهی ایشان به خود اجازه دادیم که از داخل روستا به سمت راه بند روستا برگردیم. نهایتا ساعت 15.03 به محل پارک ماشین رسیدیم و برنامه ای دیگر با دل خوش به پایان رسید.

نکات مهم:
در مسیر آب شرب قابل اطمینان وجود ندارد.
آنتن دهی همراه اول در کل مسیر عالی بود.
حتما در مواجهه با راه بندهای روستایی با صبر و احترام با نگهبانان برخورد کنیم چون هیچ مرجعی برای شکایت وجود ندارد.
زیبایی و پاکیزگی طبیعت را برای نسل های بعد به میراث باقی بگذاریم.